มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[extra]

ย่อเรื่อง อาภัสรา (19-20 พฤศจิกายน 2545) โดย Extra

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทอดกฐินมหากาลทานและเป็นวันลอยกระทง วันนี้ทำให้หลวงพ่อนึกถึง
1. เป็นวันที่ได้พบหลวงพ่อทัตตะครั้งแรกในงานวันลอยกระทงเมื่อ พ.ศ. 2509
2. เมื่อยายยังมีชีวิตอยู่ หลวงพ่อได้ลอยกระทงกับคุณยาย ท่านบอกว่า เดี๋ยวชาติต่อไปจะได้ไปปราบมารกับยาย วันนี้ก็เลยคิดถึงยาย คุณยายจันทร์ ขนนกยูง และหลวงพ่อจันทสโรภิกขุ

สมัยก่อนวันนี้จะเป็นวันสิ้นสุดของฤดูฝนปราศจากเมฆ จันทร์กระจ่าง น้ำนองเต็มตลิ่ง น้ำเพียงดิน แต่ปัจจุบันนี้น้ำท่วมตลิ่ง สมัยก่อน เราได้เห็นพระจันทร์ที่กระจ่าง 2 ดวง ดวงหนึ่งอยู่บนท้องฟ้าปราศจากเมฆฝน อีกดวงหนึ่งอยู่ในท้องน้ำ พอวันเพ็ญ ก็นึกถึงคุณยายเป็นจันทร์ดวงที่สาม จันทร์ดวงที่สี่ก็คือ จันทสโร จันทร์ดวงที่ห้าอยู่ในท้อง

เขาลอยกระทงทำไม มีตำนานเล่าว่า พญานาคมีความคิดถึงพระบรมศาสดา ที่ประทับรอยพระบาทไว้ฝั่งแม่น้ำ เมื่อถึงวันเพ็ญเดือน 12 จะลอยกระทงบูชาพระพุทธบาท คือยังจิตให้เป็นกุศล การลอยกระทง เราต้องทำจิตให้เป็นกุศล ให้เอาใจผูกไว้กับพระรัตนตรัย กับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าน่าจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องมากกว่าลอยกระทงเพื่อขอขมาแม่น้ำ ซึ่งห่างจากพระรัตนตรัยออกมา เราควรถอยหลังลงคลองดีกว่า ลงคลองธรรม จะได้ถูกทำนองคลองธรรม มาผูกไว้กับพระรัตนตรัยดีกว่า นึกรวมใจไว้ในกระทงธรรมแล้วลอยบาปออกจากใจ น้อมกระทงธรรมไปสักการะพระสัมมาสัมพุทธเจ้านับพระองค์ไม่ถ้วน ที่สระเศรษฐีทะเลบุญ ให้ธรรมภายในสว่างเหมือนจันทร์วันเพ็ญ ให้ความปราถนาของลูกทุกคนให้เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญเต็มบริบูรณ์

กรณีศึกษาของวันนี้ คือ อาภัสรา ตอนนี้อยู่ที่วัด บิดาเป็นพุทธศาสนิกชน มารดาเป็นคนไทยแต่ไม่ใช่พุทธ บุพเพสันนิวาสทำให้มาอยู่ร่วมกัน แม้จะคนละศาสนา มีบุตรธิดา 4 คน ลูกเกิดมาจะนับถือศาสนาอะไรก็ได้ ลูกนับถือศาสนาพุทธ สนับสนุนในการทำความดีซึ่งกันและกันมาตลอด มาจนถึงวาระสุดท้าย มารดาละโลกก่อนบิดา 1 เดือน

มารดาป่วยเป็นเส้นเลือดหัวใจตีบ หายใจไม่ค่อยออก ไปรักษาที่ รพ. 3 เดือน เป็นกรรมปัจจุบัน ที่ท่านทำงานอยู่ในโรงงานยาสูบ ทำให้คนเขาสูบยากัน ลูกและสามีคอยให้กำลังใจ ลูกแนะนำให้ทำบุญทางพระพุทธศาสนา พยายามพูดเรื่องราวเกี่ยวกับบุญและธรรมะ ซึ่งท่านก็ไม่ว่าอะไร ลูกสาวอยากตั้งกองกฐิน รวบรวมทรัพย์มาก้อนหนึ่ง แต่ยังไม่พอเป็นประธานรอง มากราบเรียนให้ท่านทราบ ท่านก็ร่วมบุญด้วยถึงแม้จะคนละศาสนา ท่านทำตามคำสอนว่าให้รักเพื่อนมนุษย์ ลูกชวนทำบุญอะไรก็ทำ พอใกล้ละโลก ท่านมีความเชื่อถือพระผู้เป็นเจ้ามาก ลูกพยายามบอกให้นึกถึงบุญ ข่มความเจ็บปวด ท่านคิดว่าพระผู้เป็นเจ้ากำลังทดลอง ถ้าทนได้ก็ดี บางแวบนึกถึงบุญที่เป็นความดี พอใกล้ละโลก ภาพของบุญในความเชื่อของตัวส่วนหนึ่ง ส่วนมากเป็นสังคมสงเคราะห์ เลี้ยงเด็ก แต่บุญส่วนใหญ่ที่จะชัดเจนก็คือบุญที่ทำในพระพุทธศาสนา เป็นบุญที่ทำอาหารให้พ่อใส่บาตร และทุก ๆ บุญที่ทำ ทั้งผ้าป่า ซึ่งแรงกว่า

พอจิตดับ ไปตื่นอยู่บนสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา วิมานเงินยอดเป็นทอง ลุกขึ้นมาก็มีเสียงประโคม มีบริวารต่าง ๆ ตัวก็ตรวจตราสมบัติว่าได้มาจากอะไรบ้าง อันนี้เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของผู้ที่ละโลกไปสู่สุคติภพ เสมอเหมือนหมด ไม่ว่าจะเชื่อแบบ ใจท่านเป็นกุศล แบบหนึ่งเชื่อมั่น อีกแบบหนึ่งรักครอบครัวไม่อยากขัดใจก็ทำไป ตรวจพบว่า ทิพยสมบัติ 99% เป็นบุญในบุญเขต อีก 1% เป็นนอกบุญเขต รู้อย่างนี้ทำมากกว่านี้ มารู้ตอนนี้ก็เสียดาย อนุโมทนาบุญไม่เป็นได้แต่ยินดี แสงสว่างวาบถี่มาก วิมานเปลี่ยนเป็นวิมานทอง มารดาของคุณอาภัสราก็เข้าใจ ทั้งที่ตอนเป็นมนุษย์ไม่เข้าใจ อยู่ในสายศิลป์ของเทพคนธรรพ์ เทพอัปสร ชอบฟ้อนรำ

ส่วนบิดาอธิษฐานให้ตายแบบสงบ เพราะเห็นมารดาเสียชีวิตก่อน ได้ไปอย่างสงบ ภาพแห่งบุญในพระพุทธศาสนาชัดเจนแจ่มใส หลับในดวงบุญตื่นกลางวิมานชั้นดาวดึงส์ในเขต 3 ในวิมานทองเล็ก ตอนนี้เป็นวิมานทองใหญ่ เพราะลูกปฏิบัติธรรมแผ่ส่วนบุญให้ทุกคืน ที่ท่านมาอยู่ร่วมกันในชาตินี้ เพราะบุพเพสันนิวาส ท่านเคยอยู่ร่วมกันมาก่อนนอกบุญเขต ฝ่ายมารดามักจะอยู่นอกบุญ ฝ่ายบิดาเคยอยู่ในบุญเขต จึงได้อยู่ร่วมกันมา ส่วนลูกสาวรักพ่อมาก ตามมาเป็นลูก บางทีเราคุ้นเคยกับบางคนมาก สับเปลี่ยนเวียนวนไปมา

ทั้งบิดาและมารดาคิดถึงลูกสาวมาก เพราะอุทิศบุญไปให้เรื่อย ๆ แต่เนื่องจากพึ่งขึ้นไปใหม่ ๆ ตายไป 9 ปีแล้วแต่ยังไม่ถึงวันหนึ่งของสวรรค์ เพราะอายุของสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา 500 ปีทิพย์ = 9 ล้านปีมนุษย์ ส่วนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ 1,000 ปีทิพย์ = 36 ล้านปีเมืองมนุษย์

กำลังอยู่ในช่วงปรับตัวกับสังคมใหม่ มีระบบระเบียบความเป็นอยู่ใหม่ กำลังชื่นชมกับสมบัติ ระลึกนึกถึงบุพกรรม ฝ่ายชายเทพบุตรท่านนี้ บางช่วงมองด้วยทิพยจักขุเห็นภรรยาอยู่ที่ชั้นจาตุมหาราชิกาฝ่ายคนธรรพ์ ฝ่ายเทพธิดานึกถึงบุพกรรมและนึกถึงลูกสาว มองไม่เห็นเทพบุตรเพราะอยู่ในภูมิที่ต่ำกว่า เทพบุตรมองเห็นแต่ก็ยังไม่มีเวลาและอารมณ์ลงมา ต้องเรียนรู้ว่าเข้าเทวสมาคมอย่างไร อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเขาเจอกันแล้วอะไรจะเกิดขึ้น ต่างก็รักกันในเมืองมนุษย์ ตายแล้วคติคนละอย่าง สุคติเหมือนกันแต่คนละภพ เทพธิดามีเค้าเดิมนิดหน่อย แต่เทพบุตรแตกต่างออกไปวรรณะผิวพรรณเป็นทอง รัศมีจ้า ส่วนเทพธิดาขาวนวลแสงแค่เรือง ๆ เพราะอยู่ภูมิที่ต่ำกว่า หลวงพ่อไปถามเทพบุตรอยากพบเทพธิดาไหม อยาก แต่เป็นผู้อยู่ใหม่ ไม่ทราบวิธีการ พระคุณเจ้าทำยังไงดี จะไปยากอะไร รถราก็มีหลายคัน ให้วางเรื่องตรวจตราสมบัติก่อนชั่วคราว สั่งบริวารไปเอาราชรถมา เลือกเอาคันใหญ่ ๆ เทพธิดาจะได้ดีใจ คันเล็ก ๆ เอาไว้ชมสวน ไปพร้อมบริวาร ไปก็ถึงเลย สว่างมากเจิดจ้า บริวารเทพธิดามีไม่มาก มีพอประมาณ มองขึ้นไปใครมาเทพศักดิ์ใหญ่มา เทพธิดาไปบอกเจ้านาย เทพธิดานั่งคุกเข่าอยู่ เทพบุตรเหินลงมา ส่วนบริวารลงมาทีหลัง เทพบุตรยืนลอย ๆ สว่างมาก ยืนห่างกัน เทพธิดาจำไม่ได้ เทพบุตรยิ้มในหน้า เทพบุตรจำเทพธิดาได้เพราะยังมีเค้าอยู่บ้าง เทพบุตรอยู่ในวัยประมาณ 20 ปี เทพธิดาอยู่ในวัยประมาณ 16 ปี เทพธิดานั่งคุกเข่าพนมมือคุย ท่านเป็นใคร มาจากไหน มาด้วยเรื่องอะไร เทพบุตรบอกว่าจำไม่ได้หรือ ตอนเป็นมนุษย์เราเป็นสามีภรรยากัน ก็ผวาเข้าไปกอดเท้า เทพบุตรไม่ได้ลงมาแบบพระเอกนางเอก ยืนเฉย ๆ เพราะคนละชั้นคนละระดับตามกำลังบุญ พอบริวารลงมาก็ล้อมตัวเทพบุตรเปิดเฉพาะข้างหน้า เทพธิดาต้องถอยไปอยู่ข้างหลัง คุยกัน เทพธิดาเชิญเข้าไปในวิมาน เทพธิดาเดินตามหลังท้ายสุดของบริวารเทพบุตร เทพบุตรอยู่ในกลางวิมานรวบขามานั่งขัดสมาธิ เทพธิดาต้องอยู่ในท่าหมอบคลานตลอดเวลา เงยหน้าคุย ขนาดรัตนบัลลังก์ทองของเทพธิดานุ่ม ๆ ยังไม่นั่งเลย นั่งลอย ๆ สูงกว่า บริวารก็ล้อมรอบตัว

คุยเรื่องบุญ ทำไมเทพธิดาถึงมาอยู่ตรงนี้ ก็ทำบุญกับท่าน คุยแต่เรื่องบุญ นึกว่าจะคุยว่าเรื่องรักกันอย่างนั้นอย่างนี้ไม่มีเลย แล้วก็ถามฝ่ายชายอยู่ที่ไหน มีสมบัติอย่างนี้เพราะทำบุญอย่างนั้น ทีนี้พอฝ่ายชายเล่าถึงสมบัติบนชั้นดาวดึงส์แล้วอยากไปอยู่มาก ๆ เลย โดยเฉพาะรัศมีต่างกันมาก รักกันแต่คุยเหมือนไม่สนิทสนมกัน ฝ่ายเทพธิดาปลื้มปีติยินดี อยากไปอยู่ด้วย ถ้าอยากไปอยู่ก็ต้องอนุโมทนาบุญเวลาลูกทำบุญมาให้ ช่วงเวลาว่างจากภารกิจของเทวดาก็ให้ติดตามลูกสาวที่เป็นทางมาแห่งบุญ แต่ไม่ได้แนะนำให้นั่งภาวนาเพราะยังไม่รู้เรื่องทั้งคู่ จะคุยกันแต่เรื่องลูก รู้สึกจะเป็นลูกรักของพ่อแม่จริง ๆ ที่ได้บุญอยู่ทุกวันเพราะลูกสาวส่งมาให้ คุยกันจนกระทั่งเทพบุตรมีภารกิจ ยืดขายืนขึ้นเดินลอย ๆ กลับออกมา เทพธิดาเดินตามหลังบริวารมา จนถึงจุดเดิม เทพบุตรบอกว่า ถ้าอยากไปอยู่ก็ต้องอนุโมทนาบุญเวลาลูกทำบุญมาให้ ช่วงเวลาว่างจากภารกิจของเทวดาก็ให้ติดตามลูกสาวที่เป็นทางมาแห่งบุญ จะสมหวังเมื่อละจากอัตภาพนี้ เทพบุตรลอยขึ้นไปอยู่บนราชรถ เทพธิดาคุกเข่าพนมมือน้ำตาไหล อยากไปแต่ไปไม่ได้ กรรมต่างกัน วิบากก็ต่างกัน บุญที่อยู่ในบุญเขตมีอานิสงส์มากกว่าบุญนอกบุญเขต

กายมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญ ต้องใช้กายนี้สร้างบารมีเต็มที่เต็มกำลัง ลุยกันเต็มที่ ทั้งทาน ศีล ภาวนา และที่สำคัญที่สุดก็คือการเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ที่ไปเราชัดเจนเพราะเรามีธรรมกายแล้ว ลูกสาวถามว่า จะไปหาพ่อกับแม่ได้ไหม มี 2 วิธี คือ หนึ่ง ตายตาม สอง เข้าให้ถึงธรรมกายไปแบบคุณยายตามหาพ่อ

[อ้วน บ่อโยก]

อนุโมทนาบุญนะครับ สำหรับเรื่องดี ๆ

บุญไม่มีขาย ต้องทำเอง

อยากได้ net ๆ ต้องทำเองนะครับ

[บุญโต]

ขอบคุณค่ะ

[aph]

อนุโมทนาบุญด้วยครับ

[aoi]

อนุโมทนาบุญสาธุกับคุณหมอด้วยค่ะ

[light mint]

อนุโมทนาบุญ สาธุ ค่ะ

[victory]

===>>>ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ เรื่องดี ๆ อย่างนี้

[เพียงพอ]

สาธุ