ขอขอบคุณ น้อง มัชฌิมา072 ค่ะ
ที่มา : http://www.dmc.tv/fo...showtopic=17362
ความว่า...........
การให้ทาน โดยไม่กระทบตนเองและผู้อื่น หมายความว่า...
..ไม่กระทบคุณงามความดีของตน และ ไม่กระทบคุณงามความดีของผู้อื่น
...
บางคน ทำทานด้วยทรัพย์สินและเงินทองครั้งละมากๆ
แต่บางคน ก็ทำเพียงครั้งละเล็กๆ น้อยๆ ตามศรัทธา และ ฐานะของตน
แต่ถ้าคนที่ทำทานมาก แล้วก็ชอบข่มคนอื่น หรือ ชอบกล่าววาจาดูถูก ผู้อื่นที่ทำน้อยกว่า
เป็นการยกตนข่มท่าน อย่างนี้ ชื่อว่าเป็นการทำให้คุณงามความดีของตนลดน้อยลง
...เพราะอะไร...
เพราะเราอุตส่าห์ละความตระหนี่ นำทรัพย์สินเงินทองออกทำบุญให้ทาน
แต่แล้ว เราก็กลับทำลายความดีของเราเอง ด้วยการเพิ่มกิเลส คือดูถูก ดูหมิ่นผู้อื่น
...
ถ้าเกิดผู้ที่ทำบุญให้ทานน้อยนั้น เกิดได้ยินคำพูดอันไม่เพราะหูนั้นเข้า
แล้วถ้าเขาขาดโยนิโสมนสิการ จิตใจที่เป็นกุศลของเขา ก็จะดับวูบลง
..แล้วอกุศล คือความโทมนัสเสียใจ ก็จะเกิดขึ้นแทน
....
อย่างนี้ขึ้นชื่อว่า ทำลายคุณงามความดี ของผู้อื่น
..ทำให้ผู้อื่น เสื่อม จากคุณความดี คือกุศลกรรมที่เขามีอยู่
...
หรือบางคน ตั้งใจรักษาศีล ๕ โดยเคร่งครัด แต่กลับให้สุรายาเมาเป็นทานแก่ผู้อื่น ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดๆ ก็ตาม
ทาน ที่ทำให้ผู้รับมึนเมา ขาดสติ สามารถเป็นต้นเหตุที่จะกระทำบาปอกุศลต่างๆ
เช่นมีการฆ่าสัตว์เป็นต้น อย่างนี้ก็เป็นการให้ ที่กระทบความดีของตนและผู้อื่นเช่นกัน
เพราะเรา เป็นผู้มีศีลอยู่แล้ว แทนที่ จะชักชวนคนอื่นให้เขามีศีลอย่างเรา
กลับสนับสนุน ทำให้เขาเสื่อมเสียจากศีล ทานอย่างนี้ สัตบุรุษท่านไม่กระทำ
...
...สัตบุรุษ ครั้นให้ทานโดยไม่กระทบตน และผู้อื่นแล้ว
ย่อมเป็นผู้มั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมาก
และโภคทรัพย์นั้น ย่อมไม่เป็นอันตรายจากไฟ
จากน้ำ จากพระราชา จากทายาทหรือจากคนที่ไม่เป็นที่รัก ในที่ๆ ทานนั้นให้ผล
...นี่คือการให้ทานของสัตบุรุษ ถ้าตรงกันข้ามก็เป็นทานของอสัตบุรุษ...
พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ใน เรื่องทานของอสัตบุรุษและทานของสัตบุรุษ ตามที่แสดง
ไว้ใน อสัปปุริสสูตร และ สัปปุริสสูตร อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต
จากบทความ ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก
ของประณีต ก้องสมุทร
ไว้ใน อสัปปุริสสูตร และ สัปปุริสสูตร อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต
จากบทความ ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก
ของประณีต ก้องสมุทร
เมื่อพิจารณาก็เห็นว่าน่าจะจริง เพราะ สมัยที่มหาทุกขตะ และ ภรรยา ได้ทำทานด้วยการไปรับจ้างทำงานให้หนักขึ้น เพื่อถวายภัตตาหารแก่พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น นั่น ก็กระทำไปด้วยจิตศรัทธาเต็มเปี่ยม ตั้งใจทำงานเพื่อนำไปทำทาน มีความตั้งใจอย่างยิ่งที่จะทำทานนั้นให้สำเร็จลงให้ได้ เพียงอย่างเดียว
หรือ แม้ มหาทุกขตะอีกคนหนึ่ง ที่ถวายผ้าชิ้นเดียวที่ตนมี หลังจากที่ใคร่ครวญจนผ่านไป 3 ยาม ก็ถวายด้วยใจที่เต็มเปี่ยมด้วยศรัทธา ได้ผ้ามาใหม่ก็ทำอีก ทำอีก ทำอีก โดยไม่มีความคิดว่าลำบากตนเลย
และ ทั้งสองท่าน ไม่ได้คิดเลยว่า ต้องการทำบุญให้ทัดเทียมใครๆ
ความตระหนี่เท่านั้นที่หลุดร่อน ออกจากใจ อย่างแท้จริง
หรือท่านอื่นเห็นว่าอย่างไรคะ
น้อง มัชฌิมา 072 ยังบอกอีกว่า
เคยอ่านกระทู้ที่เพื่อนๆ บ่นเสียใจเวลามีผู้ตำหนิว่าทำบุญน้อย
เลยนำมาฝากพวกเราที่ขยันทำหน้าที่บอกบุญ เป็นกัลยาณมิตรแด่ผู้อื่น
อย่าให้พลาดพลั้ง ทำให้ท่านอื่นเสียใจเด็ดขาดทีเดียวนะจ๊ะ โดยเฉพาะท่านที่มาใหม่..
ชม และเชียร์ อย่างเดียวจ้า เดี๋ยวเขาจะเข้าใจเอง...
ขอกราบอนุโมทนากับน้องมัชฌิมา072 ด้วยค่ะ สาธู๊
