มี 18 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[สาคร]

อย่างเช่นจิตบอกว่าไม่อยากโกรธ เพราะรู้ว่าไม่โกรธเป็นกุศล แต่ก็โกรธทั้งๆที่ก็รู้ว่าเป็นบาปอกุศล สิ่งที่รับรู้ภายนอกมีทั้ง ภาพดี เสียงดี ของดีๆอีกมากมาย จิตกลับไม่จำแบบจริงใจถาวร แต่กลับไปจำไปคิดในสิ่งที่ไม่ดี ไปจำในสิ่งที่เป็นอกุศลทำให้จิตใจเศร้าหมองหดหู่ เพราะใน 1 วันถ้าเรามาลองคิดว่าเราคิดถึงเรื่องที่เป็น กุศล กี่ชั่วโมงต่อวัน และคิดถึงเรื่อง อกุศล กี่ชั่วโมงต่อวัน ก็จะเห็นว่าเราไปคิดในสิ่งที่เป็น อกุศล หรือคิดในสิ่งที่ไม่เป็นผลดีต่อจิต มากกว่า อย่างนี้ไม่เท่ากับว่าเรากำลังสะสม อกุศลให้กับจิตทุกวันหรือ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น

[Peacefulness ™]

...เพราะใน 1 วันถ้าเรามาลองคิดว่าเราคิดถึงเรื่องที่เป็น กุศล กี่ชั่วโมงต่อวัน และคิดถึงเรื่อง อกุศล กี่ชั่วโมงต่อวัน ก็จะเห็นว่าเราไปคิดในสิ่งที่เป็น อกุศล หรือคิดในสิ่งที่ไม่เป็นผลดีต่อจิต มากกว่า อย่างนี้ไม่เท่ากับว่าเราสะสม อกุศลให้กับจิตทุกวันหรือ...By ท่าน 'สาคร'

หุหุหุ แสดงว่า ท่านสาคร กำลังเริ่ม เข้าใจอะไรมากขึ้นอีกแล้วละครับ ยินดีด้วยครับ ลองพิจารณาประโยคต่อไปนี้นะครับ "ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์" การทำจิตใจให้บริสุทธิ์ เป็นอะไรที่ท้าทาย ความเพียรตั้งใจ ความสามารถ บุญบารมี ฯลฯ เราๆท่านๆ (ทุกๆชีวิตในภพมนุษย์นี้) ทั้งหลาย มานมนานน ช้านานน แล้วครับ

เคล็ด(ไม่ลับ) ถ้า เราทำความบริสุทธิ์ผุดผ่องตั้งแต่ใจจิตแล้ว คำพูด หรือการกระทำต่างๆ ก็จะล้วนบริสุทธิ์ ตามมา ดังนั้นแล้วถ้าจะหลุดจากสิ่งเหล่านี้ทั้งปวง ต้องเน้นเรื่อง การปฎิบัติธรรม (สมาธิ และเจริญวิปัสนากรรมฐาน ท่านว่านั้นมีอยู่หลายวิธี และควรเลือกให้เหมาะกับจริตแต่ละท่าน จะดี และเยื่ยมที่สุดครับ) เป็นที่สุด และเป็นหลัก ด้วยขอรับท่าน

อย่างไรก็ตาม การทำให้จิตใจบริสุทธิ์ นี่ช่างไม่ง่ายเสียเลย ถ้าหากยังไม่เริ่ม "ทำความดี ละเว้นความชั่ว" ดังนั้นแล้วไซร้ ท่านบางท่านจึงว่า ต้องพยายามสมดุษย์แห่งการประพฤติปฎิบัติด้วย และ หลายๆท่านก็ว่า ควรเริ่มต้นด้วยการรักษาศีล ให้เป็นปกตินิสัยครับ

...ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น...By ท่าน 'สาคร'

อืมมๆ ถ้าจะกล่าวไปแล้ว ก็คือ เป็นธรรมชาติของจิต ครับ จิต จิตของเราๆท่านๆทั้งหลาย ที่ยังต้องได้รับการฝึกฝน และ พัฒนาให้สมบรูณ์ที่สุด จิตที่ได้รับการได้รับการฝึกฝน และ พัฒนาให้สมบรูณ์ที่สุด แล้วนั้น ก็คือ จิต ที่หลุดจาก อาสวะกิเลส ทั้งหลายทั้งปวง ทั้งนี้หมายถึง ทั้งสุดหยาบ และสุดละเอียดด้วยครับ

ขออนุโมทนาบุญ กับ ท่านสาคร และท่านทั้งหลายๆ ที่จะมาร่วมแสดงความคิดเห็นต่อไป ให้ กระจ่าง ถูกต้อง และสมบรูณ์มากขึ้นด้วยครับ ขอให้ได้บุญเท่าๆ กัน ทุกๆท่านด้วยครับ

.

สาธุ...สาธุ...สาธุ...ครับ

[Tanay007]

มันเป็นธรรมชาติของคนครับ เคยได้ยินคำว่า "บุคคล" ไหมครับ เคยรู้ความหมายที่แท้จริง รากศัพท์ที่แท้จริงของคำนี้กันบ้างไหมครับ?
คำว่า บุคคล มาจากภาษาบาลีว่า ปุคฺคล (ปุง + คล)
ปุง เป็นอีกความหมายหนึ่งของนรก, คล แปลว่า ไหลไป รวมความเข้าด้วยกันจึงแปลว่า ไหลไปสู่นรก
นี่จึงเป็นความแตกต่างกันระหว่าง "ผู้ปล่อยไปตามกระแส" กับ "ผู้ทวนกระแส"
เพราะความหมายที่แท้จริงของคำนี้ จะสะท้อนให้เห็นธรรมชาติที่แท้จริงของคนโดยทั่วๆ ไปได้ ต่อเมื่อมีศีล 5 เป็นปกตินั่นแหละ ถึงจะเป็นมนุษย์แท้ๆ
เราจะเป็นผู้ตามกระแส หรือเป็นผู้ทวนกระแส ในตอนนี้เราเลือกที่จะได้แล้วครับ และยิ่งได้ครูบาอาจารย์คอยชี้แนะอย่างนี้ ก็ถือว่าได้ลาภอันประเสริฐแล้ว
คงจะไม่พูดลึกไปถึงเรื่อง "เรายังไม่ชนะเค้า เค้าก็เอามามาร 5 ฝูงมาใส่เราได้" ว่ากันเพรียวๆ จากความหมายศัพท์ที่เห็นนั่นแหละครับ

[เคยเข้าวัด]

เคยมีพระอาจารย์ท่านหนึ่งสอนผมเอาไว้ว่า เพราะมนุษย์ในปัจจุบันนี้ เห็น จำ คิด รู้ และทำในสิ่งที่เป็นอกุศลจนมันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วน่ะครับ เพราะเนื่องจากมันเป็นความผิดปกติที่เป็นปกติของมนุษย์ไปแล้ว จึงทำให้คิดว่าการทำอกุศลเป็นเรื่องง่ายและทำได้ง่ายกว่าสิ่งที่เป็นกุศลน่ะครับ
ไม่เชื่อลองทดสอบดูก็ได้ครับ ลองตั้งใจทำสิ่งที่เป็นกุศลสักเดือน เอาแค่เดือนเดียวก็พอครับ เอาให้เคยชินและเป็นปกติ แล้วลองสังเกตุดูครับว่าหลังจากผ่านพ้นหนึ่งเดือนที่เราทำกุศลให้เป็นปกติได้ คราวนี้จะเป็นการทำสิ่งที่เป็นกุศลเป็นเรื่องง่ายกว่าการทำอกุศลอีกครับ

[ธนกร สงขลา]

เพราะเรามีกิเลสเยอะมั่งครับ หรือไม่ก็อาจจะเป็นมารก็ได้

[พักผ่อน]

เพราะความเคยชินมาหลายภพหลายชาติครับ เหมือนบางคนกินปลาร้าได้อย่างเอร็ดอร่อยไม่มีรังเกียจสักนิด บางคนกินไม่ได้เลย หรือบางคนกินผักอย่างเอร็ดอร่อย บางคนหัวชนฝาก็ไม่กิน ถ้าเราหัดคิด พูด ทำ แต่สิ่งที่เป็นกุศลบ่อย ๆ เราก็จะเปลี่ยนความเคยชินนั้นได้ไม่มากก็น้อยครับ

[panu]

ยุคนี้กระแสของอกุศลกรรมแรงมาก สิ่งแวดล้อมเป็นพิษ เต็มไปด้วยกิเลส ตัณหา ราคะ โทสะ โมหะ คิดพูดทำแต่ในสิ่งที่ไม่ดี ตกนรกกันเกือบทั้งนั้น ไม่เชื่อลองมองดูคนรอบข้างเราในที่ทำงานก็ได้ จะรอดสักกี่คน

ลองสังเกตุดูใจของเรา คือความคิดของเราก็ได้ ถ้าเมื่อใดเราได้เกาะเกี่ยวกับกุศลกรรมเช่นนั่งสมาธินานๆ หรืออยู่ที่พนาวัฒน์สัก 7 วัน ใจเราจะเป็นกุศลดีจัง แต่เมื่อลงมาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษสักอีก 7 วัน ภูมิค้มกันดีๆ ก็ชักจะพร่องลง

ดังนั้นผู้รู้จึงบอกว่า ต้องมีโยนิโสมนสิกา ต้องมีความคิดมีวินิจฉัยที่ถูกต้องตรงอยู่ในธรรมของพระพุทธองค์ มิฉะนั้นจะเอาตัวไม่รอด

[หัดฝัน]

ความจริง ก็ไม่ใช่ดังที่คุณสาครยกมาเสมอไปหรอกครับ เพราะคนดี ย่อมรู้สึกว่า ทำความดีง่าย ทำความชั่วยาก เช่น ผมยังงี้ สมมุติเห็นของตก ไม่มีใครเห็น จะให้ผมงุบงิบใส่กระเป๋าตัวเอง ยึดไว้เลย ผมทำไม่ได้ครับ

แต่คนชั่ว ย่อมรู้สึกว่า ทำความชั่วง่าย ทำความดียากน่ะครับ

[koonpatt]

เคยได้อ่านข้อความนึงค่ะ

"ธรรมชาติของคน ก็เหมือนกับน้ำ ย่อมไหลลงสู่ที่ต่ำเสมอ เพราะฉะนั้น จงอย่าเป็นน้ำ"

[สิริปโภ]

ลองคิดเปรียบเทียบดูกันครับว่า ระหว่างคนชั่ว กับคนดี
คนดีนะครับ มักจะคิดดี ทำดี พูดดี เป็นปรกติ กุศลกรรมบท10ทำครบถ้วน แต่คนชั่ว มักจะคิดชั่ว ทำชั่ว พูดชั่ว เป็นปรกติ อกุศลกรรมบท แกปฏิบัติครบถ้วนเป็นเพราะอะไร ก็เพราะว่า คนที่เป็นคนดีพอลองจะประกอบกิจการงานทำสิ่งใดแล้ว สิ่งใดที่เป็นบาป หรือเป็นบุญ จะรู้ด้วยปัญญาของตนทันทีว่าสิ่งนั้นบาป สิ่งนั้นบุญแล้วทันทีก็มีสติยั้งคิดสอนตนเองให้ยับยั้งหักห้ามใจตนเองให้พึงละเว้นต่อสิ่งที่เป็นบาปอกุศลต่างๆได้อย่างทันท่วงที แต่กระนั้นก็มีบางท่าน ที่พอจะทำอะไรแล้วก็มีสติรู้เหมือนกัน ว่าสิ่งไหนเป็นบาป หรือเป็นบุญ แต่ไม่สามารถยับยั้งใจให้กระทำต่อสิ่งที่เป็นบาปอกุศลได้ หรือเรียกว่า รู้หมด แต่อดไม่ได้ ที่อดไม่ได้ก็คือ อดทนต่อแรงยั่วยุผัสสะเวทนาของกิเลสตันหาไม่ได้ ที่อดทนไม่ได้ก็เพราะ ใจไม่เข้มแข็ง ที่ใจไม่เข้มแข็งก็เพราะ ไม่ได้รับการฝึกฝนอบรมบ่มนิสัยมาก่อน และสิ่งที่จะเป็นเครื่องช่วยอบรมบ่มใจให้เข้มแข็ง ได้ดีที่สุดก็คือ บุญบารมีทั้ง10ทัศครับ
ทั้ง ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อทิษฐาน เมตตา อุเบกขา สิ่งหล่านี้ ล้วนเป็นเครื่องฝึกเครื่องขัดเกลา จิตใจ ให้เข้มแข็ง หนักแน่นมั่นคง พร้อม ทุกสถานการณ์ ทำได้ถึงขนาด ตัดกิเลส ให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษได้ ดังนั้น มหาปูชณียาจารย์ ทั้งหลาย ท่านจึงกล่าวว่า คนเรา จะวัดกันว่า บารมีใครอ่อนแก่ มากแค่ไหน ให้ดูตรงที่ เราสั่งสอนตนเอง ให้รู้ผิดชอบชั่วดี รู้ และทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์สูงสุดได้ มากน้อยเพียงไรนั่นเอง

[ฝันที่เป็นจริง]

ความจริงบุญกับบาป ดีกับชั่ว นั้นช่วงชิงจิตใจเราอยู่ตลอดเวลา บางครั้งก็มีอารมณ์ทำความดี บางครั้งก็ไม่อยากทำ บางครั้งก็เฉยๆ เป็นไหมครับ เราจึงจำเป็นต้องรักษาใจให้อยู่ในบุญเสมอ เพื่อไม่ให้กระแสบาปมาช่วงชิง ครอบงำจิตใจเราได้

[นักท่องเที่ยว]

มีอย่างเดียวที่จะตอบล่ะ คืออนุโมทนาด้วยเด้อ

[krudanoy]

คุณสาครเข้าวัดมา 10 ปีแล้ว ถ้ามีเวลาลองนั่งสมาธิให้มากกว่าเดิมอีกนิดนะครับ จะได้คำตอบดีๆอีกมากครับ (ถ้าผิดพลาด ขออภัยนะครับ)

[niwat]

กระแสทางโลกที่นำใจไปสู่สิ่งที่เป็นอกุศลนั้นรุนแรง
เห็นเขาทำกันมาจนชินจากรุ่นหนึ่งสู่รุ่นหนึ่ง เห็นเป็นปกติ
ก็เป็นตุเป็นตะทักเองว่านี้เป็นสิ่งดี สิ่งที่ถูกต้องจะทำกันต่อไป....

และดังที่คุณครูกล่าวว่าโลกขาดแคลน ตัวอย่างที่ดีๆ มานาน
เราจะต้องเป็นต้นบุญต้นแบบ เป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่ชาวโลก....

ปลาตายลอยตามกระแส ส่วนปลาเป็นนั้นว่ายทวนกระแส(กิเลส)ครับ

[peter10]

krudanoy เมื่อวาน 21:15 โพสต์ #13

นักเรียนเตรียมอนุบาล

โพสต์: 6
เข้าวัดเมื่อ: วิสาขบูชา 2528




คุณสาครเข้าวัดมา 10 ปีแล้ว ถ้ามีเวลาลองนั่งสมาธิให้มากกว่าเดิมอีกนิดนะครับ จะได้คำตอบดีๆอีกมากครับ (ถ้าผิดพลาด ขออภัยนะครับ)

...

[ชาร์ป]

คุณสาครเข้าวัดมา 10 ปีแล้ว ถ้ามีเวลาลองนั่งสมาธิให้มากกว่าเดิมอีกนิดนะครับ จะได้คำตอบดีๆอีกมากครับ (ถ้าผิดพลาด ขออภัยนะครับ)

ตอบแรงไปหน่อยนะ . . .

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

เป็นเพราะจิตของปุถุชนที่มิได้ฝึกฝนอบรมให้ตั้งมั่นไว้ในทางที่ชอบนั้น มีปกติไหลลู่ลงสู่ที่ต่ำ คือ อารมณ์อันเป็นฝักฝ่ายแห่งบาปอกุศล และด้วยอาการแห่งจิตที่ตั้งไว้ผิดนี่เอง ที่เป็นปัจจัยเกื้อหนุนให้ความคิด คำพูด และการกระทำ พลอยตกต่ำตามไปด้วยครับ

[บุญเย็น]

ตราบใดที่ยังอยู่ในโลก ก็ต้องอยู่ในอิทธิพลของแรงดึงดูดของโลก
แต่ถ้าอยู่นอกโลก ก็ไม่ต้องสนใจแรงดึงดูดนั้น ฉันใด

ใจของคนที่ยังอยู่ในกระแสการเวียนว่ายตายเกิด ก็มักลงต่ำตามอกุศล
แต่ถ้าใจของคนที่ไม่อยู่ในกระแสการเวัียนว่ายตายเกิด หลุดพ้น ก็ไม่ต้องลงต่ำตามอกุศล ย่อมขึ้นสูงสู่พระนิพพาน ฉันนั้น นั่นแล

[usr21748]

อวิชชา คือ ความไม่รู้จริง เมื่อไม่รู้จริง จึงหลงเข้าใจว่า ทำชั่วได้ง่าย กว่าทำดี เราเข้าใจว่า เรารู้ แต่ความเป็นจริงแล้วจิตเราไม่รู้จึงถูกอวิชชาของความไม่รู้จริง ให้หลงกระทำกันอยู่ จิตมีความหลงเข้าใจว่ารู้จักจิตของตนเองดี จึงทำให้ขาดสติ แม้จะบอกว่า มีสติดี แต่กำลังใช้สติในการทำชั่ว แบบนี้ เรียกว่า มีสติดีไม่ได้ เพราะคำว่ามีสติดี สติที่ดีจะมีวิชชา ( ปัญญา)พร้อมอยู่ตลอดเวลา ไม่มีช่องว่างให้เติม อวิชชาเข้าไปได้ แบบนี้สิ จึงจะเรียกว่ามีสติดีจริงๆ
ทุกดวงจิตไม่มีหน่วย ความจำใดๆ ด้วยเหตุนี้ อวิชชา จึงแทรกแซงได้ง่ายกว่า ส่วนหนวยความจำ หาใช่ จิตจำ แต่ เป็นเพราะ บารมีของจิตที่จดจำ ข้ามพบข้ามชาติได้ บารมีเป็นเสาหลักของจิต หาใช่ จิตเป็นเสาหลักของบารมี การอธิบาย ในเรื่อง บารมีกับจิต มีความคล้ายๆแต่ไม่เหมือนกัน บารมี เกิดจากกรรมดี ส่วนจิตเกิดจากความว่างเปล่า บารมีทำหน้าทีเป้นเหมือน กายของมนุษย์ และ สรรพสัตว์ทั้งหลาย ส่วนจิตทำหน้าที่ จับบารมี มาปรุ่งแต่งรสชาติเข้าไป บารมีเป็นเหมือน ยานพาหนะ จิตเป็นเหมือนผู้อาศัย อวิชชาจึงเข้ามาห่อหุ้มได้ง่าย เมื่อใดที่ จิตมีบารมีน้อย เมื่อทุกท่าน ทราบดังนี้แล้ว ควรรีบเร่งสะสมบารมี ตามที่คุณครูไม่ใหญ่ ชวนสะสมกันเถิด ได้อย่าสงสัย ใดๆ ในคำสอนของท่านเลย เพราะท่าน ได้น้อมนำเอาคำสอนของพระพุทธเจ้า ( ไม่ใช่คำสอนที่เกิดมาจากความอยาก หากแต่เป็นคำสอนที่ มีความบริสุทธิ์ จากกิเลสทุก
ตระกูลแล้ว ) ล้วนๆ และที่สำคัญ มาจากวิชชา ไม่ใช่อวิชชา
ขออวิชชาทั้งหลายจงมะลายหายสูญไปจากจิตของท่านทั้งหลายเทอญ สาธุ