มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ต้นอ้อ]

สวัสดีค่ะเพื่อนนักธรรมทุกท่าน......ดิฉัน มีปัญหามารบกวนนะค่ะ ระหว่างครอบครัวกับเพื่อนนะค่ะ...
ขอเริ่มเรื่องคราวๆนะค่ะ คือดิฉันแต่งงานมาได้7ปี ไม่ได้ทำงานอะไรค่ะ เป็นแม่บ้าน แต่ไม่มีลูกนะค่ะ พอดีสามีมีลูกติด1คนแต่โตแล้ว แต่ไม่ได้มาอยู่ด้วย
สามีออกไปทำงานจันทร์ถึงศุกร์ ดิฉันก็อยู่แต่บ้าน ไม่มีเพื่อน ไม่มีญาติพี่น้อง เพราะอยู่ต่างเมือง นานๆครั้งถึงจะได้โทรคุยกัน มีชีวิตอยู่อย่างเงียบเหงา แต่ดิฉันก็เคยชิน เหมือนกับตอนที่อยู่กับพ่อและ ก็คือไม่ค่อยได้ออกไปไหน นอกจากออกไปทำงานและก็อยู่บ้าน ไม่มีอะไรแตกต่างระหว่างก่อนแต่งงานและหลังแต่งงาน ไม่รู้บุญหรือกรรมนะค่ะ....พอมาประมาณเดือนสิงหาคมปีที่แล้วค่ะ ดิฉันก็ได้รู้จักกับเพื่อนหญิงคนหนึ่ง เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะค่ะ เขาก็มักจะชวนให้ดิฉันออกไปหาเขา เขาเห็นว่าดิฉันอยู่คนเดี่ยวทั้งวันคงจะเบื่อ ดิฉันก็ออกไปหาได้เกือบทุกวันเพราะสามีออกไปทำงาน แต่เราก็คบกันธรรมดาไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีนะค่ะ ..เขาจะโทรมาทุกวันให้ออกไปหาตลอด....และทุกวันก็จะโทรถามว่าทำอะไร..ทำไมชีวิตไม่มีอะไรเลยน่าเบื่อออกมาข้างนอกเถอะ....ถ้าบ้างครั้งเพื่อนถามว่าทำอะไร ดิฉันบอกว่าทำงานบ้าน...เพื่อนก็จะบอกชีวิตมีอยู่แค่นี้หรือไง...ลืมบอกค่ะว่าเพื่อนเขาทำงานเป็นกะคือกะเช้า1อาทิตย์ และกะบ่าย1อาทิตย์...เพื่อนชอบออกไปเดินซื้อของเล็กๆๆน้อยๆหรือไม่ก็ชอบไปนั่งดืมกาแฟนะค่ะ คือเขาชอบมาก...แต่ดิฉันก็บอกกับเพื่อนว่าดิฉันคงจะไปนั่งดืมกาแฟทุกวันไม่ได้เพราะไม่ได้มีรายได้เอง สามีทำงานคนเดี่ยวจะช่วยเขาประหยัด...แต่เวลาที่ดิฉันออกไปกับเพื่อนก็จะไปในตอนเช้าถ้าเป็นช่วงบ่าย ก็จะกลับเข้าบ้านมาพร้อมกับสามีนะค่ะ ....จนประมาณเดือนสิงหาคมปีนี้แฟน ก็ไม่ได้ทำงานเพราะบริษัทขาดทุนปลดคนงานออกนะคะ....แต่เพื่อนก็ยังโทรหาทุกวันให้ออกไป...สามีก็ดีนะค่ะไม่ว่าอะไรคงเห็นว่าเหงาหรือเปล่า...จนมาถึงวันนี้ดิฉันก็มานั่งคิดว่ามันไม่ใช่วีถีชีวิตของดิฉัน...ดิฉันก็ได้พูดกับเพื่อนนะค่ะว่าตอนนี้ไม่สามารถที่จะออกมาได้บ่อยแล้วเพราะสามีไม่ได้ทำงาน...จะออกเหมือนก่อนคิดว่าไม่ดี....แต่เพื่อนก็เหมือนเข้าใจนะค่ะ..แต่ก็ยังโทรมาชวนทุกวันนะค่ะว่าวันทำอะไรไม่ออกมาหาหรืออยู่แต่บ้านน่าเบื่อ...จนดิฉันจะเป็นโรคประสาทกับเพื่อนแล้วค่ะว่าอะไรทำไม....จนทุกวันนี้ก่อนเข้านอนดิฉันก็จะสวดมนต์นั่งสมาธิขอให้พระคุ้มครอบ...จากแต่ก่อนดิฉันก็นั่งสมาธิเป็นครั้งคราว เวลาโทรไปหาพ่อ พ่อก็จะบอกให้สวดมนต์นั่งสมาธิ ขอบุญหลวงปู่และคุณยายเสมอ......อ้อลิมบอกนะค่ะว่าเพื่อนเขาก็มีครอบครัวนะค่ะและก็มีลูกสาว1คน เวลาทุกคนออกจากบ้านไปโรงเรียนหรือไปทำงานกันหมด และถ้าเพื่อนอยู่คนเดียวเขาก็โทรหาดิฉันแล้ว ถ้าดิฉันไม่ได้ออกไปหาเขา...เพื่อนก็จะไปหาเพื่อนของเขาเองที่คบกันอยู่....เพื่อนคนนี้จะไม่ชอบอยู่คนเดี่ยวเลยจะต้องมีคนอื่นๆอยู่ด้วยตลอดนะค่ะ

[prem]

แนะนำว่า...

สำหรับตัวคุณ....
- ต้องถามตัวเองว่า เบื่อไหม หากเบื่อ ทำงานดีไหม งานอะไรก็ได้ที่เราชอบ หรือหากไม่อยากทำงานเพราะอะไรก็แล้วแต่ ก็หาอะไรทำ เช่น ดูดีเอ็มซี, อ่านหนังสือธรรมะ, นั่งสมาธิบ่อยๆ วันละหลายครั้งได้ยิ่งดี
- จริงๆ ต้องเข้าใจว่า วิถีชีวิตของคนแต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะ เราต้องถามตัวเราว่า...เราอยากเห็นตัวเราเป็นแบบไหน อยากให้ชีวิตของเราไปในทิศทางไหน สุดท้ายแล้วชีวิตของเราจะไปจบอยู่ตรงไหน (ขออนุญาตเดาว่า คุณคงเป็นพุทธศาสนิกชนและเป็นลูกพระธรรมเหมือนกัน) เพราะฉะนั้นเมื่อเราตอบตัวเองได้แล้ว ก็ต้องทำด้วย เราต้องชัดเจนกับปณิธานของเราค่ะ

สำหรับเพื่อนของคุณ...
- คุณก็ทำตัวเป็นกัลยาณมิตรให้เพื่อนสิคะ แนะนำเวปนี้เค้า ชวนเค้าทำบุญ นั่งสมาธิ คุยกันเรื่องธรรมะ ปฏิบัติด้วย ในเมื่อออกไปเจอกันแทบทุกวัน ก็ควรจะชวนกันทำบุญเพื่อสิ่งดีดีที่คุณทำด้วยกันจะได้ดียิ่งๆ ขี้นไป

หากคุณอยากจะเลิกเจอเพื่อน ก็ต้องอธิบายให้เพื่อนเข้าใจ ในสถานการณ์ของคุณ ต้องช่วยให้เค้าเข้าใจด้วยว่า แต่ละคนต้องมีชีวิตเป็นของตัวเองจะหวังพึ่งใครไม่ได้ ต้องพึ่งบุญอย่างเดียวค่ะ

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

มนุษย์เราก็มีอยู่เท่านี้
ว่างมากไป ก็ทุกข์ เพราะไม่มีอะไรทำ พอมีอะไรเข้ามา ก็เก็บมาคิดให้เป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต
ยุ่งมากไป ก็ทุกข์อีก เบื่ออีก เพราะมีแต่เรื่องเข้ามา ไม่มีเวลาได้หยุดคิด หยุดใจให้สงบ

ตามความเห็นของฟ้าฯ นะคะ คิดว่า คุณต้นอ้อ มีบุญแล้วนะ ที่ไม่ต้องทำมาหากิน มีคนหาเลี้ยง ใช้เวลาให้คุ้มค่าดีกว่าแค่การเดินออกไปนอกบ้านเพื่อไปนั่งกินกาแฟ ช้อปปิ้ง จะดีกว่านะคะ เพราะของเหล่านั้น มันก็แค่ทำให้มีความสบายอกสบายใจแค่ชั่วครั้งชั่วยาม กลับมาบ้าน ก้อมากลุ้มอกกลุ้มใจเพราะตังค์หมด แล้วก็มากลุ้มใจเพราะเกรงใจเพื่อน ฯลฯ

ที่จริงแล้วอยู่บ้านเฉยๆ ไม่เหงาหรอกนะคะ ถ้าเรานั่งสมาธิ นั่งไปเรื่อยๆ แล้วเดี๋ยวจะติดใจ เพราะใจมันไปติดที่ศูนย์กลางกายแล้ว จะเกิดความรู้สึกที่ว่า ว่างไม่ได้ เป็นต้องนั่งสมาธิ วันไหนไม่ได้นั่ง เหมือนไม่ได้กินข้าว กินของหวานชื่นใจ แล้วเมื่อนั้น จะรู้ว่า ความสุขเกิดได้เพราะตัวเราเอง ไม่ต้องพึ่งใครเลย ของมีค่าที่สำคัญที่สุดในชีวิตที่เรามี คือศูนย์กลางกาย กับคำสอนของมหาปูชนียาจารย์ และการได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายนี่เอง

เมื่อความคิดเราดี ก็จะส่งผลให้การกระทำและคำพูดเราดี
เมื่อการกระทำและคำพูดดี ก็ส่งผลถึงอุปนิสัยที่ดี
แล้วเดี๋ยวสิ่งดีๆ จะบัังเกิด

เพื่อนเขาจะเป็นอย่างไร ก็ปล่อยเขาไปก่อน ทุกอย่างจะดีหรือไม่ มันเริ่มจากที่ตัวเราน่ะแหล่ะค่ะ สมาธิ จะช่วยให้เราได้รู้ว่า ความสุขอยู่ที่ไหน แล้วเราจะช่วยให้คนรอบตัวเรามีความสุขได้อย่างไร

ในวิกฤต ย่อมมีโอกาสเสมอ การที่สามีตกงาน อาจจะทำให้ได้เจออะไรใหม่ๆ ที่ดีกว่า แต่จะดีจริงหรือไม่ อยู่ที่ตัวคุณต้นอ้อ และสามีนะคะ ตื่นเช้ามานั่งสมาธิก่อนเลย สวดมนต์ได้ก็จะดีมาก อาราธนาศีล 5 วันธรรมดา ศีล 8 ในวันพระ ตักบาตรหน้าบ้าน (ถ้าพระเดินผ่าน) ขอคุณยายฯ หลวงปู่ ในสิ่งที่เราปรารถนา ด้วยการอธิษฐานจิตดังๆ ต่อหน้าท่าน แต่ต้องเป็นไปเพื่อการสร้างบารมีนะคะ วันอาทิตย์ก็ชวนสามีมาวัดพระธรรมกาย มานั่งสมาธิกับหลวงพ่อ ดีกว่า ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ

แล้วเดี๋ยวสิ่งมหัศจรรย์จะบังเกิดขึ้นกับตัวคุณต้นอ้อ และครอบครัวเอง เพราะเมื่อใจเราเคลียร์ โล่ง โปร่ง เกาะกับกระแสบุญแล้ว มันจะมีพลังดึงดูดแต่สิ่งดีๆ เข้ามาหาเอง เหมือนกับที่ฝรั่งเขาวิเคราะห์ออกมาในหนังสือต่างๆ เช่นพวก The Secret, 7 habits ฯลฯ ซึ่งได้รับการยอมรับจากทั่วโลกมาแล้วนั้น มันหนีไม่พ้นสิ่งที่หลวงพ่อสอนใน DMC เลยค่ะ


สิ่งที่ฟ้าฯ พูดมา ไม่ใช่ยกเมฆนะคะ แต่ว่าได้ฟังจากหลวงพ่อ คิดทบทวน ทำถูกมั่ง ทำผิดมั่ง ขาดสติมั่ง มีสติมั่ง จนเกิดอาการตกผลึก ได้ทำและพิสูจน์ จนเจอสิ่งดีๆ กับตัวในหลายๆเรื่อง จึงขออนุญาตเอา Know how นี้มาบอกต่อ ก็เท่านั้นเองค่ะ

ขอให้ชีวิตของคุณต้นอ้อ เดินไปสู่ความสุขค่ะ

[usr18368]

หนูว่าพี่โชคดีที่ไม่ต้องต้องงาน น่ะค่ะ มีเวลาว่างนัน่งสมาธิให้เข้าถึงพระธรรมกาย แล้วชีวิตพี่จะดีขึ้นรวมทั้งคนรอบข้างด้วยค่ะ โชคดีน่ะค่ะพี่
ส่วนเพื่อนพี่ดูเห็ฯด้วยที่ว่าควรชวนเขามาเป็นทำบุญเข้าวัดปฏิบัติธรรม อาจจะเริ่มทีละนิดค่อยๆทำ เขาจะได้เปลี่ยนจากไม่ชอบอยู่คนเดียว เป็นชอบก็ได้น่ะค่ะ อยู่กับตัวเองนั่งเห็ฯองค์พระข้างในมีความสุขค่ะ สาธุๆๆ สู้ๆค่ะพี่

[WISH]

อยู่คนเดียว ไม่ได้ทำอะไรมักจะฟุ้ง มาบันทึกเวลาการปฏิบัติในเว็บก็ดีนะ

ต้องเริ่มที่การหยุดใจ แล้วผังสำเร็จในชีวิตจะตามมา

เขาชวนเราออกนอกบ้านไปดื่มกาแฟ ส่วนเราก็ชวนเขาออกนอกบ้านไปดื่มอมตธรรมกันดีไหม ยุติธรรมนะ

[usr23182]

ตอนนี้ ที่วัดมีงานบุญใหญ่ คือ ชวนคนบวช พระ 100000 รูป

และ ที่วัด มีงานให้พับผ้าจีวรของพระ ทุกวัน

หากคุณ ต้นอ้อ อยู่บ้าน เฉย ๆ หมดเวลาไปเปล่า ๆ แต่ละวัน สู้เอาเวลามาสร้างบุญ บารมี ดีกว่าค่ะ

คุณ ต้นอ้อ ชวนเพื่อนมาสร้างบุญบารมี ด้วยสิค่ะ จะได้ไม่เหงาค่ะ และได้บุญด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ คุณต้นอ้อ สาธุ

[ต้นอ้อ]

ขอบคุณมากๆนะค่ะสำหรับคำแนะนำ จะนำเอามาปฏิบัติตามนะค่ะ

[@--แสงตะวัน--@]

แนะนำอย่างนี้ดีกว่าครับ

1.นั่งสมาธิให้ใจเริ่มใสและนิ่งในระดับหนึ่ง
2.เปิด mp3 คำสอนยายฟัง
3.ระหว่างฟังนึกถึงตัวเองเป็นหลัก อย่าคิดว่าคำสอนนั้นเหมาะกับใคร หรือใครควรฟัง คุณนั่นหละต้องฟังและสอนตัวเองก่อน
4.เมื่อคิดได้แล้ว อย่าคิดซ้ำไปซ้ำมา ให้ลงมือทำทันที (อันนี้สอนตัวเองครับ ฮิ ฮิ)
5.เมื่อเราสว่างโลกก็สว่างด้วยครับ โลกทั้งโลกอยู่ในใจคุณ อยากให้เป็นอย่างไรก็แล้วแต่ใจเราเองครับ

เท่าที่อ่านดูผมว่าต้นทุนชีวิตคุณดีกว่าหลายๆคนมากนะครับ "อุปสรรคทั้งหลายอยู่ที่ใจเราเองครับ" ขออนุญาติฝากเพลงให้ฟังนะครับ
ผมแต่งให้เพื่อนคนนึงและไว้สอนตัวเองด้วยครับผม

[หมอป๊อง]

มาให้กำลังใจครับ อย่าทุกข์เลย
บุญเยอะขนาดนี้ ไม่ต้องทำงานก็มีคนเลี้ยง
...
ลองเขียน "ตารางเวลาในแต่ละวัน" ให้ตัวเองทั้งสัปดาห์ ก็ดีนะ
ตั้งแต่ตื่นนอน นั่งสมาธิ ทำอาหารเช้า สวดมนต์ ทำงานบ้าน ซักผ้า ฯลฯ
ผมเห็นพี่เล็กปฏิปทา ท่านก็เป็นแม่บ้าน นั่งสมาธิได้วันละเกือบ400นาทีแน่ะ
ลองเข้าไปอ่านใน บันทึกผลการปฏิบัติธรรม ดูสิ ..น่าทึ่งมาก
..จะได้ไม่เหงา ไม่เบื่อ ไม่ทุกข์ ไม่เสียเพื่อนด้วย..
..สาธุ สาธุ

ไฟล์แนบ

•  28.gif   1.65K   10 ดาวน์โหลด

[ต้นอ้อ]

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับเพลง และกำลังใจที่มีให้กัน

[บุญหลาย]

^^ มีเวลาเยอะแบบนี้ นั่งสมาธิแบบพี่ๆในเวปนี้เลยสิครับ

รับรองชีวิตเป็นสุข เงินทองไหลมาเทมาด้วยกำลังบุญ ^^

ว่าแล้วขอนั่งสักนิดดีกว่า