มี 18 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[vas072]

ท่านคิดว่าหนังสือธรรมะข้างนอกมีอะไรดีถึงได้ขายดิบขายดีครับ
ตัวอย่างเช่น เสียดายคนตายไม่ได้อ่านเป็นต้น
แต่ที่ขายดีกว่านั้นคือเข็มทิศชีวิตซึ่งจะเป็นวรรณกรรมเสียมากกว่า
แต่ขายดีมาก

ท่านคิดว่าเขามีอะไรดี?

คนต้องการธรรมะเรื่องอะไรมากที่สุด?

คนต้องการรูปแบบธรรมะที่นำเสนออย่างไร?

คิดว่าวัดเราควรทำหนังสือธรรมะแบบใดให้โดนใจชาวโลก?

[xlmen]

เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน

เป็นเรื่องราวการเล่าถึงประสบการณ์จากการปฏิบัติธรรม การนั่งสมาธิ คนส่วนใหญ่ที่ศึกษาและปฏิบัติธรรมโดยมากจะอยากทราบว่าคนอื่นเขาปฏิบัติอย่างไร? และได้ผลอย่างไร? มีเคล็ดลับตรงไหน? แต่จุดยืนของหนังสือธรรมะทุกชนิดก็คือจะต้องอยู่บนรากฐานของพระไตรปิฎกเสมอครับ โดยมากเนื้อหาภายในเล่มจะเป็นการเล่าเรื่องมากกว่าที่จะเป็นคำสอน หรือคำสั่งว่าต้องทำตามนะ? ต้องปฏิบัติแบบนี้นะ? ว่าง่ายๆ ก็คือ คนเราไม่ชอบให้ใครมาบังคับแต่ชอบฟังเรื่องเล่า ชอบรู้เรื่องของคนอื่น ชอบนิยาย นวนิยาย ยิ่งแต่งได้เหมือนฝันหลุดโลกมากก็จะขายดีมาก เพราะการอ่านหนังสือแนวนี้สิ่งเดียวที่จะดึงใจคนอ่านให้อ่านได้ตลอดรอดฝั่งจนอ่านจบเล่มก็คือ "จินตนาการ" ครับ แต่จินตนาการทางธรรมะต้องมีความเป็นไปได้ในชีวิตจริงด้วยครับ

[vas072]

รูปเล่มนั้นสำคัญรึเปล่า อย่าโดดเด่นที่สุดตอนนี้ก็ BOON BOX น่ะครับ สวยมาก

[xlmen]

ถ้าต้องการให้คนอ่านหนังสือของวัดเราให้มากขึ้นมีวิธีปฏิบัติดังนี้ครับ
1. หน้าปกต้องไม่มีรูปหลวงพ่อ หรือชื่อวัดพระธรรมกาย (เพื่อป้องกันอคติ 4 ครับ เพราะคนนอกยังมีอคติอยู่ว่าแต่พวกเราเองเถอะตัดใจไม่ใส่รูป ไม่ใส่ชื่อท่าน ไม่ใส่ประวัติท่านได้หรือป่าวหละครับ)
2. ใช้นามปากกา หรือนามแฝงแทนตัว
3. ถ้าเป็นหนังสือมงคลชีวิต 38 ประการ คนนอกวัดจะเอียนเลย อิ่มธรรมะโดยไม่ต้องอ่านเลยครับ ต้องเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น "มงคลจักรวาล"
4. ตำราไม่ควรหนักวิชาการมากเกินไป และไม่หนาเกินไปสำหรับผู้เข้าวัดมาใหม่
5. มีนวนิยายอิงธรรมะ ทำเล่มหนาได้ถ้าคิดว่าสามารถเล่าเรื่องให้เกิดจินตนาการได้ต่อเนื่อง
6. ถ้าเป็นเนื้อหาประสบการณ์จริง ต้องมีการรวบรวมข้อมูลที่ยืนยันที่มาของข้อมูลได้ เช่น รูป ที่อยู่ ถ้าได้ข้อมูลจากคนนอกวัดได้ยิ่งดีเลยครับ เพราะถ้าเป็นข้อมูลของนักเรียนอนุบาลคนนอกอาจคิดว่า แต่งเรื่องขึ้นมาเกิดอคติเลยไม่ต้องอ่านกันเลยครับ เช่น ป้าเบียบ ทำกรรมฆ่าหมูมามาก มีลูกออกมาหน้าเหมือนหมู (มีรูปประกอบ) หรือ ชายผู้ฆ่ากระต่ายมีลูกหน้าเหมือนกระต่ายเป็นต้น
7. ถ้าเป็นคำสอนแนวให้ทาน เน้นการให้ทานในชีวิตประจำวันที่จับต้องได้จริง เช่น การเล่าถึงประสบการณ์ของการให้ลูกค้าชิมก่อน ซื้อ ว่ามีอานิสงค์ยังงัย ผลคือ เป็นการซื้อใจลูกค้า เมื่อให้เขาก่อนแล้วเขาจะให้กลับ เป็นต้น

[crystal.mind]

บุญบุคส์ ซื้อแล้ว
เอามาดู คอนเซิปพ์

เหมาะกับคนกลัว ว่าธรรมะเป็นยาขม เพราะ ทำแบบเหมือน หนังสือกุ๊กกิ๊ก

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

คำว่า "ธรรมะ"

เป็นคำที่มีความหมายและให้ความรู้สึกในตัวของมันเองอยู่แล้วค่ะ โดยส่วนมาก คนปัจจุบัน ชินและชอบกับเรื่องที่น่าตื่นเต้น เร้าใจ แต่ ธรรมะ เป็นเรื่องเย็นๆ เรียบๆ ง่ายๆ และที่สำคัญคือ น่าเบื่อ..

อาทิเช่น (ยกตัวอย่างนะคะ อย่าซีเรียส)

คนโดดตึก ฆ่าตัวตาย รถชนกัน มีคนตาย ยิ่งแถวๆ หน้าบ้าน ต้องรีบวิ่งไปดู และจะเห็นไทยมุงออกจะบ่อย

หรือเรื่อง แหม่มท้องก่อนแต่ง วิลลี่แต่งงานกับเยลหลี เพื่อจะต้องไปรับลูกของแหม่มกลับมา เนื่องจากไม่สามารถพาออกนอกประเทศได้ ยิ่งถ้าคนเล่าเหตุการณ์ เป็นคนใกล้ชิดกับเจ้าของเรื่อง คนก็มักจะสนใจฟังและหามาอ่านกันค่ะ

แต่ในทางธรรมะ คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาจุดขายแบบที่กล่าวมาแล้ว อย่างที่บอกว่า "ชื่อเรื่อง" เป็นจุดเด่น "ตายแล้วไปไหน" "เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน" ชื่อเรื่องก็น่าตื่นเต้นอยู่แล้วเพราะเกี่ยวกับความตายของมนุษย์ แถมหน้าปกเป็นรูปเมรุเผาศพ อีกอย่าง ความหมายก็ทำให้กระตุกต่อมคิดของคนที่มองเห็น เออ "เรายังไม่ตาย งั้นต้องรีบอ่าน เดี๋ยวตายไป จะเสียดาย"


การจะทำให้สินค้าสักชิ้นของเราขายดี คงต้องทำวิจัยโดยการหาเป้าหมายของตัวเองให้เจอก่อน ว่าอยากจะทำเรื่องเกี่ยวกับอะไรเอาให้ฉีกแนวเดิมๆ หากลุ่มเป้าหมายของหนังสือให้เจอก่อน จัดทำแบบสอบถามความคิดเห็นและความต้องการ อย่าคิดว่าเขาจะต้องการแบบที่เราต้องการเพราะเราเป็นผู้เชี่ยวชาญกว่า เราย่อมคิดถูกเสมอ การคิดแบบนี้ จะทำให้เราไม่ประสบผลสำเร็จตามเป้าค่ะ และการสำรวจความคิดเห็นอาจทำได้หลายรอบค่ะ ก่อนผลิตหนังสือ กับเมื่อผลิตแล้ว ก็ต้องลองให้คนอื่นๆดูก่อน จะผลิตเป็นจำนวนมากๆ เพราะจะได้มีการปรับปรุงก่อน

ยกตัวอย่าง "ทำไมแท็กซี่ถึงชอบลวงผู้หญิงไป... " นี้ก็เป็นการเจาะกลุ่มผู้หญิงที่หวาดกลัวการขึ้นรถแท็กซี่คนเดียวตอนกลางคืน เพราะฉะนั้นหนังสือธรรมะปัจจุบันนี้ ถ้าจะเอาภาษาบาลี สันสกฤตจ๋าๆ มาอธิบายตรงๆ คงไม่เป็นอะไรที่คนทั่วไปในปัจจุบันที่ไม่รู้ภาษาแบบนั้น จะอยากอ่านหรอกค่ะ

"ทำไมผมถึงได้เป็น CEO" โดยหาคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตที่ใช้หลักธรรมะจริงๆ มาเป็นคนเล่าเรื่อง นี่ก็จะได้กลุ่มผู้บริหารมาอ่าน


โจทย์ของการผลิตหนังสือธรรมะคือ "ทำอย่างไร ให้ไม่น่าเบื่อ?" "ทำอย่างไรให้คนสะดุด"

1. ชื่อเรื่อง สำคัญมาก
และปก-ดีไซน์**ก็สำคัญมาก เพราะตอนนี้ในแต่ละวันมีหนังสือที่ออกมาขายแข่งกันเป็นจำนวนมาก เมื่อวางอยู่บน shelf คนจะใช้สายตามองกราดเพียงแค่ไม่เกิน 5 วินาทีต่อหนังสือ 1 เล่ม ทำไงให้สะดุด

2. สารบัญ เป็นเรื่องสำคัญอันดับสอง เพราะถ้าคนสนใจตามข้อ 1 ก็จะตามมาอ่านสารบัญ เพราะฉะนั้น การตั้งชื่อหัวข้อก็เป็นเรื่องสำคัญ ทำไงให้สะดุด

3. คำนำเนื้อหาและสาระสำคัญ ควรเป็นเรื่องใหม่ ที่น่าสนใจ และปลุกกระแส บางทีตามกระแสอย่างเดียว ก็ไม่ทำให้ขายดีค่ะ ต้องอิงเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของคนในปัจจุบันเป็นหลัก อันที่จริง ธรรมะเข้าไปแทรกซึมได้ในทุกๆเรื่อง เราก็ต้องเน้นไปในแต่ละเรื่องเลยค่ะ ปัญหารอบตัวในสังคมตอนนนี้มีเยอะแยะ จับไปทีละประเด็นได้เลยค่ะ เช่น เรื่องครอบครัว การเลี้ยงลูกด้วยเหล้า ฆาตกรรม ฆ่าตัวตายสำหรับคนท้อแท้ หรือว่าหลักการบริหารคนด้วยสมาธิ

4. รูปแบบของตัวหนังสือ อ่านง่าย

5. กระดาษมีน้ำหนักเบา ขนาดพกพาได้สะดวก ขนาดไม่หนาเกินไป มีรูปภาพที่น่าสนใจบ้าง (คนจะสนใจเรื่องเหนือธรรมชาติ อภินิหาร)

คงเป็นไอเดียให้ได้บ้าง ไม่มากก็น้อยนะคะ :)

[ปาลินารี]

ชื่อเรื่องชวนอ่าน

ชื่อคนเขียนเป็นที่นิยมอยู่แล้ว

เรื่องเข้าใจไม่ยาก สไตล์การเขียนง่าย ๆ

[vas072]

ถ้าเป็นรูปแบบการเขียนเชิงสร้างสรรค์ให้ชวนคิดล่ะ
เช่น หนังสือรางวัลซีไรท์ของวินทร์ เรียววาริน เรื่องสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน อตนหนึ่งเขียนอย่างนี้ว่า

กลางคืน / แสงดาว / แม่น้ำ / ประกายน้ำ / โรงแรม / ความหรูหรา /ลานริมน้ำ / งานเลี้ยง / แสงไฟ / เงาสะท้อน / ความโอ่อ่า / สายลม / ผู้คน / ชุดราตรี / รอยยิ้ม / เสียงหัวเราะ / ความสนุกสนาน / อาหาร / บุฟเฟต์ / ไวน์ / เหล้า / ความสุข / ชาวกรุง

อย่างนี้เป็นต้น
ท่านคิดว่าการเขียนเชิงสร้างสรรค์กับคำที่สวยหรูอ่านลื่นนั้นอย่างไหนดีต่อกลุ่มไหน และส่วนใหญ่ควรเป็นอย่างไร อย่างว่าแหละครับ ยุคนี้เป็นยุคของจินตนาการ

แถมอีกหน่อย
ถ้าเป็นคุณ อยากจะรู้รรมมะเรื่องอะไร และเพราะอะไร

[vas072]

ใครมีความเห็นอะไรก็โพสได้นะครับ
ทุกความคิดเห็นมีคุณค่า
บุญจะเกิดขึ้นทุกๆครังที่อ่านน่ะครับ

[pp_072]

ดีครับ

[ป่าน072]

ดีมากเลยค่ะ

[ฉันจะติดตามเธอ]

หนังสือเราก็ดีนะครับ แต่ติดความเป็นวัดเราไปหน่อย คือ ต้องคนที่เข้าวัดมาก่อนถึงจะเข้าใจได้ง่าย
ถ้าไม่เคยเลย อ่านแป๊บเดียวก็วางแล้วล่ะครับ
อย่างหนังสือของป้าหวิน เคยอ่านแล้วก็ดีมากครับ เป็นประสบการณ์จากเจ้าของเรื่อง
อ่านแล้วเข้าใจง่าย ไม่มีธรรมะต้องตีความมาก เอาเรื่องที่เขียนมาเป็นธรรมะแทรกได้ดีครับ

ถ้าผมคิดนะครับ

ท่านคิดว่าเขามีอะไรดี?
- เขานำเสนอรูปเล่มดี เพราะเขามีอิสระในการออกแบบ ไม่ได้ถูกจำกัดว่าเหมาะไม่เหมาะเหมือนกับวัดเรา

คนต้องการธรรมะเรื่องอะไรมากที่สุด?
- ทานนะครับ หลายคนยังไม่เข้าใจการให้เลย

คนต้องการรูปแบบธรรมะที่นำเสนออย่างไร?
- เรื่องที่เป็นเชิงประสบการณ์โดยตรงหรือส่วนตัว

คิดว่าวัดเราควรทำหนังสือธรรมะแบบใดให้โดนใจชาวโลก?
- เรื่องจากพระไตรปิฎกนี่แหละครับ ตรงดี

[น้ำฝน มัชฌิมหญิงรุ่น14]

หนังสือช๊อปปิ้งบุญค่ะ ข้อคิดดีคะ เอาไปอ่านที่ร.รประจำ

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

กราบอนุโมทนาบุญครับ สาธุ

[jane_072]

อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ สาธุๆๆ

[ศิษย์หลวงปู่ หลวงพ่อ และคุณยาย]

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆ ท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมเว็บดีๆ มีสาระมากมายอย่างนี้ ทั้งที่ร่วมแสดงความคิดเห็นไว้ และไม่ได้แสดงนะครับ สาธุ.. สาธุ... สาธุ... !!!

ชอบความเห็นของคุณ "ฟ้าร้าง" ครับ สำหรับผมนะครับคิดว่าเป็นความเห็นที่ให้แง่คิด และให้มุมมองที่ดีมากๆ ในหลายๆ ด้าน หากนำมานั่งขบคิด วิเคราะห์ ช่วยกันให้ดีๆ แล้ว ผมว่าผลงานต้องออกมาได้ดีพอควรเลยละครับ

หลายๆ ความเห็นก็ดีนะครับ ขอชม

อยากหาหนังสือ "จากความทรงจำ" ของป้าหวิน มาอ่านบ้างจังเลยครับ ใครพอมีคำแนะนำบ้างมั๊ยครับ ขคค.