พบการปิดใช้งาน Javascript

คุณกำลังใช้งานแบบปิดการใช้ Javascript บางฟังก์ชันอาจใช้งานไม่ได้ กรุณาเปิดการใช้งาน Javascript หากต้องการใช้งานฟังก์ชันแบบสมบูรณ์

20อมตวาทะธรรมของพระอรหันต์

เริ่มโดย สุภาพบุรุษ072, Oct 07 2009 11:25 AM

คุณไม่สามารถตั้งกระทู้ใหม่ได้
กรุณาลงชื่อเข้าใช้เพื่อตอบกระทู้

มี 9 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

#1 สุภาพบุรุษ072

Members
597 โพสต์

โพสต์เมื่อ 07 October 2009 - 11:25 AM

คำพูดในโลกนี้ แม้มีมากมายหลายแสนล้านคำ
บางถ้อยคำอาจไพเราะสละสลวย แต่ถ้าคำพูดเหล่าใดไม่ก่อให้เกิดประโยชน์
ซ้ำยังนำมาซึ่งความทุกข์ใจ คำพูดเหล่านั้นก็ไม่นับว่าเป็นคำพูดที่ดีงามนัก
ตรงกันข้ามกับคำพูดที่ฟังแล้วพาใจให้หลุดพ้นจากห้วงแห่งวัฏฏสงสาร
นำมาซึ่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ คำพูดนั้นแม้มีจำนวนเพียงเล็กน้อย
ก็นับได้ว่าเป็นคำพูดชั้นเยี่ยม ควรค่าแก่การฟังและนำไปใช้ในชีวิต
อมตวาทะธรรมของพระอรหันต์นี้ นอกจากจะมีความไพเราะในเชิงภาษา
และนำมาเป็นอุทาหรณ์สอนจิตเสริมสร้างกำลังใจในการปฎิบัติตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทั้งควรค่าแก่การนำมาฝึกฝนอบรบบ่มบารมีของตนทั้งทาน ศีล ภาวนาให้แก่รอบยิ่งๆขึ้นไป ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม

ดังอมตวาทะธรรมของพระอรหันต์ในพระไตรปิฎกขุททกนิกายเถรคาถา ที่ได้คัดสรรมาเพียงบางส่วน ดังนี้

๑. พระมหาโกฏฐิตเถระ
บุคคลผู้สงบ งดเว้นจากการทำความชั่ว
พูดด้วยปัญญา ไม่ฟุ้งซ่าน ย่อมกำจัดบาปธรรมทั้งหลาย
เหมือนลมพัดใบไม้ให้ร่วงหล่นไปฉะนั้น"
ขุ.เถร.มก./๕๐/๕๕/๑๓๙

๒. พระภัลลิยเถระ
"ผู้ใดขจัดเสนาแห่งมัจจุราช เหมือนห้วงน้ำใหญ่
กำจัดสะพานไมอ้อ อันแสนจะทรุดโทรมฉะนั้น
ก็ผู้นั้นจัดว่าเป็นผู้ชนะมาร ปราศจากความหวาดกลัว
มีตนอันฝึกแล้ว มีจิตตั่งมั่น ดับกิเลสและความเร่าร้อนได้แล้ว"
ขุ.เถร.มก.๕๐/๙๖/๑๔๔

๓. พระสุมังคลเถระ
"เราพ้นดีแล้ว เราเป็นผู้พ้นดีแล้ว จากความค่อมทั้ง ๓ คือ
เราพ้นแล้วจากการเกี่ยวข้าว จากการไถ จากการถางหญ้า
ถึงแม้ว่ากิจมีการเกี่ยวหญ้าเป็นต้น จะอยู่ในที่ใกล้ๆเรานี่เอง
แต่ก็ไม่สมควรแก่เราทั้งนั้น ท่านจงเจริญฌาณไปเถิด
จงเจริญฌาณไปเถิดสุมังคละ ท่านจงเป็นผู้ไม่ประมาทอยู่เถิด สุมังคละ"
ขุ.เถร.มก.๕๐/๒๔๓/๑๘๐

๔. พระมลิตวัมภเถระ
"เราเกิดความกระสันขึ้นในที่ใด เราย่อมไม่อยู่ในที่นั้น
แม้เราจะยินดีอย่างนั้น ก็พึงหลีกไปเสีย แต่เราเห็นว่า
การอยู่ในที่ใดจะไม่มีความเสื่อมเสีย เราก็พึงอยู่ในที่นั้น''
ขุ.เถร.มก.๕๐/๔๗๘/๒๔๒

๕. พระสุนาคเถระ
''ผู้ฉลาดในการถือเอา ซึ่งนิมิตแห่งภาวนา
จิตเสวยรสแห่งวิเวกเพ่งฌาณฉลาดในการรักษากรรมฐาน
มีสติตั้งมั่นพึงบรรลุนิรามิสสุขอย่างแน่นอน"
ขุ.เถร.มก.๕๐/๔๐๙/๒๒๒

๖. พระอภัยเถระ
''เมื่อบุคคลได้เห็นรูปแล้ว มัวใส่ใจถึงอารมณ์อันเป็นที่รัก
สติก็หลงลืม ผู้ใดมีจิตกำหนัด ยินดีเสวยรูปารมณ์ รูปารมณ์ก็ครอบงำผู้นั้น
อาสวะทั้งหลายย่อมเจริญแก่ผู้นั้น ผู้เข้าถึงซึ่งมูลแห่งภพ''
ขุ.เถร.มก.๕๐/๔๕๕/๒๓๕

๗. พระอุตรเถระ
''ภพอะไรที่เทียงไม่มี แม้สังขารที่เที่ยงก็ไม่มี
ขันธ์เหล่านั้น ย่อมเวียนเกิดและเวียนดับไป
เรารู้โทษอย่างนี้แล้ว จึงไม่มีความต้องการด้วยภพ
เราสลัดตนออกจากกามทั้งปวง บรรลุถึงความสิ้นอาสวะแล้ว''
ขุ.เถร.มก.๕๑/๑/๒๕๘

๘. พระราธะเถระ
''เรือนที่บุคคลมุงไม่ดี ฝนย่อมรั่วรดได้ ฉันใด
จิตที่ไม่ได้อบรมแล้ว ราคะย่อมรั่วรดได้ ฉันนั้น
เรือนที่มุงดีแล้ว ฝนย่อมรั่วรดไม่ได้ ฉันใด
จิตที่อบรมดีแล้ว ราคะย่อมรั่วรดไม่ได้ ฉันนั้น''
ขุ.เถร.มก.๕๑/๓๐/๒๖๔

๙. พระเหรัญญกานิเถระ
''วันและคืนย่อมล่วงไปๆชีวิตย่อมดับไป
อายุของสัตว์ทั้งหลายย่อมสิ้นไป เหมือนน้ำในแม่น้ำน้อย ฉะนั้น
เมื่อเป็นเช่นนั้น คนพาลทำบาปกรรมอยู่ ย่อมไม่รู้สึกตัว ต่อภายหลัง
เขาจึงได้รับทุกข์อันเผ็ดร้อน เพราะบาปกรรมนั้นมีวิบากเลวทราม''
ขุ.เถร.มก.๕๑/๕๙/๒๗๐

๑๐. พระสัพพมิตรเถระ
''คนเกี่ยวข้องในคน คนยินดีกะคน
คนถูกคนเบียดเบียน และคนเบียดเบียนคน
ก็จักต้องการอะไรกับคน หรือกับสิ่งที่คน ทำให้เกิดแล้วแก่คนเล่า
ควรละคนที่เบียดเบียนคนเป็นอันมากไปเสีย''
ขุ.เถร.มก.๕๑/๖๖/๒๗๒

๑๑. พระสิริมาเถระ
''ถ้าคนมีจิตไม่ตั้งมั่น ถึงชนเหล่าอื่นจะสรรเสริญ
ชนเหล่าอื่นก็สรรเสริญเปล่า เพราะตนมีจิตไม่ตั้งมั่น
ถ้าตนมีจิตตั้งมั่นดีแล้ว ถึงชนเหล่าอื่นจะติเตียน
ชนเหล่าอื่นก็ติเตียนเปล่า เพราะตนมีจิตตั้งมั่นดีแล้ว''
ขุ.เถร.มก.๕๑/๘๙/๒๗๗

๑๒. พระจุฬกเถระ
''นกยูงทั้งหลาย มีหงอนงาม ปีกก็งาม
มีสร้อยคอเขียวงาม ปากก็งาม มีเสียงไพเราะ
ส่งเสียง ร่ำร้อง รื่นรมย์ใจ อนึ่ง แผ่นดินใหญ่นี้
มีหญ้าเขียวชอุ่มดูงาม ท่านก็มีใจเบิกบานควรแก่งาน
จงเพ่งฌาณ ที่พระโยคาวจร ผู้มีใจดีเจริญดีแล้ว
มีความบากบั่น ในพระพุทธศาสนาเป็นอันดี
จงบรรลุธรรมอันสูงสุด อันเป็นธรรมขาวผุดผ่อง
ละเอียด เห็นได้ยาก เป็นธรรมไม่จุติแปรผัน''
ขุ.เถร.มก.๕๑/๒๑๔/๓๐๓

๑๓. พระกาติยานเถระ
''จงตื่นขึ้นเถิด อย่าให้มัจจุราชผู้เป็นพวกพ้องของคนประมาท
ชนะท่านผู้เกียจคร้าน ด้วยอุบายอันโกงเลย กำลังคลื่นแห่งมหาสมุทร
ย่อมครอบงำบุรุษผู้ไม่อาจข้ามมหาสมุทรนั้นได้ แม้ฉันใด
ชาติและชราย่อมครอบงำท่านผู้ถูกความเกียจคร้านครอบงำแล้ว ฉันนั้น
ขอท่านจงทำเกาะคือ อรหัตผลแก่ตนเถิด
เพราะที่พึ่งอย่างอื่นในโลกนี้และโลกหน้า ย่อมไม่มีแก่ท่าน''
ขุ.เถร.มก.๕๒/๑๘๗/๓๕๓

๑๔. พระกาฬุทายีเถระ
''ชาวนาหว่านพืชบ่อยๆ ฝนตกบ่อยๆ
ชาวนาไถนาบ่อยๆ แว่นแคว้นสมบูรณ์ด้วยธัญญาหารบ่อยๆ
พวกยาจกเที่ยวขอบ่อยๆ ผู้เป็นทานบดีให้บ่อยๆ
ครั้นให้บ่อยๆแล้ว ย่อมถึงสวรรค์บ่อยๆ''
ขุ.เถร.มก.๕๒/๓๒๐/๓๗๐

๑๕. พระเรวตเถระ
''เมืองหน้าด่านเป็นเมืองอันเขาคุ้มครอง
แล้วทั้งภายในและภายนอกฉันใด
ท่านทั้งหลาย จงคุ้มครองตนฉันนั้นเถิด
ขณะอย่าได้ล่วงเลยท่านทั้งหลายไปเสีย
เราไม่ยินดีต่อความตาย ไม่เพลิดเพลินต่อความเป็นอยู่
แต่เรารอเวลาตาย เหมือนลูกจ้างคอยให้หมดเวลาทำงานฉะนั้น
เราไม่ยินดีความตาย ไม่เพลิดเพลินความเป็นอยู่
แต่เรามีสติสัมปชัญญะรอท่าเวลาตาย''
ขุ.เถร.มก.๕๒/๔๖๕/๓๘๑

๑๖. พระปาราสริยเถระ
''ร่างกายนี้ เต็มไปด้วยหนองเลือดและซากศพเป็นอันมาก
อันนายช่างผู้ฉลาด ทำไว้เป็นของเกลี้ยงเกลาวิจิตรงดงามดุจสมุก
คนพาลย่อมไม่รู้สึกว่า ร่างกายนี้เป็นของเผ็ดร้อน
มีรสหวานชื่นใจ เกี่ยวพันด้วยความรัก เป็นทุกข์
เป็นของฉาบไล้ไว้ด้วยสิ่งที่น่าชื่นใจ
เหมือนมีดโกน อันทาแล้วด้วยน้ำผึ้งฉะนั้น''
ขุ.เถร.มก.๕๓/๑๙/๓๘๖

๑๗. พระสารีบุตรเถระ
''ความตายนี้ มีแน่นอนใน ๒ คราวคือ
ในเวลาแก่หรือในเวลาหนุ่มที่จะไม่ตายเลยย่อมไม่มี
เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงบำเพ็ญแต่สัมมาปฎิบัติเถิด
ขอจงอย่าได้ปฎิบัติผิด อย่าพินาศเสียเลย
ขณะอย่าได้ล่วงเลยท่านทั้งหลายไปเสีย
เพราะผู้มีขณะอันล่วงเลยไปเสียแล้ว
ต้องพากันไปเศร้าโศกยัดเยียดอยู่ในนรก''
ขุ.เถร.มก.๕๓/๒๓๒/๓๙๖

๑๘. พระอานนท์เถระ
''จิตของท่านเร่าร้อนก็เพราะความสำคัญผิด
เพราะฉะนั้นท่านจงละทิ้งนิมิตอันงาม
ซึ่งประกอบด้วยราคะเสีย ท่านจงอบรมจิตให้มีอารมณ์อันเดียว
ตั้งมั่นเด็ดเดี่ยวด้วยการพิจารณา สิ่งทั้งปวงว่าเป็นของไม่สวยงาม''
ขุ.เถร.มก.๕๓/๔๘๖/๔๐๑

๑๙. พระมหากัสสปเถระ
''ผู้ใดไม่หวั่นไหวเพราะมานะ ๓ อย่าง ที่ถือว่าตัวเรา
เป็นผู้ประเสริฐกว่าเขา๑ เสมอเขา๑ เลวกว่าเขา๑
นักปราชญ์ย่อมสรรเสริญ ผู้นั้นแหละว่า
เป็นผู้มีปัญญามีวาจาจริง ตั้งมั่นดีแล้ว
ในศีลทั้งหลายและว่าประกอบด้วยความ สงบใจ''
ขุ.เถร.มก.๕๓/๓๓๗/๓๙๘

๒๐. พระมหาโมคคัลลานเถระ
''เราติเตียนกระท่อม คือสรีระร่างอันสำเร็จด้วยโครงกระดูก
อันฉาบทาด้วยเนื้อร้อยรัดด้วยเส้นเอ็น เต็มไปด้วยของไม่สะอาด
มีกลิ่นเหม็น น่าเกลียด ที่คนทั่วๆไปเข้าใจว่าเป็นของผู้อื่นและเป็นของตน

อนึ่งชนผู้มีความเพียรเหล่าใด พิจารณาเห็นสังขารทั้งหลาย
โดยความเป็นของแปรปรวน และไม่ใช่ตัวตน
ชนผู้มีความเพียรเหล่านั้น ชื่อว่าแทงตลอดธรรมอันละเอียด
เหมือนนายขมังธนูยิงขนทรายจามรีถูกด้วยศรฉะนั้น''
ขุ.เถร.มก.๕๓/๔๓๓/๔๐๐