Tongsuke

กระผมสงสัยว่าทำไมกระผมจึงสามารถมองเห็นผีได้ ทั้งๆที่เป็นเวลากลางวัน จำได้ว่าพออายุครบ 15 ปีก็เริ่มสัมผัสกับเรื่องแบบนี้ได้ จะเกี่ยวกับ /วัน/เดือน/ปีเกิด รึเปล่าครับ กระผมเกิดวันพุทธกลางคืน ขอเล่าตัวอย่างของการเจอผี แค่สั้นๆนะครับ จริงๆเจอมาเยอะ จนไม่ค่อยกลัว อย่างเช่นในที่ทำงานปัจจุบัน มีพี่ผู้หญิงที่ทำงานรุ่นก่อนๆได้เสียชีวิตลงก่อนกระผมจะเข้ามา ตอนนั้นกระผมนอนค้างที่ทำงานอยู่คนเดียวเพราะต้องการเร่งให้งานเสร็จ ข้างนอกเป็นสำนักงาน ครั้งแรกพี่คนนี้แกมาแบบทำเป็นนั่งบนเก้าอี้ที่มีล้อเลื่อน แบบนั่งทิ้งนำหนักตัวทำให้มีเสียงเก้าอี้ลั่นและเสียงล้อเลื่อนเคลื่อนออกจากที่ บางทีก็เป็นเสียงพูดแผ่วเบาให้ได้ยิน แต่จับใจความไม่ได้ว่าพูดอะไร และคร้งสุดท้ายที่เห็นพี่คนนี้คือกระผมเห็นเป็นเงาดำๆเหมือน FILM กรองแสงรถยนต์ แต่มีรูปร่างลักษณะเป็นผู้หญิง ผมยาวประบ่า ไม่สูงมาก ยืนมองกระผมอยู่ แล้วหันหลังเดินไปอีกห้องหนึ่งแล้วจางหายไป กระผมจึงเล่าให้พี่ๆคนเก่าๆที่ยังอยู่แกก็บอกว่า พี่คนนี้เคยทำงานอยู่ที่นี่แต่เสียชีวิตเพราะป่วย และในอีกตึกหนึงของที่ทำงานก็เจอแบบตอนกลางวันแสกๆคือเห็นเป็นลักษณะเงาดำๆเหมือน FILM กรองแสง มองดูลักษณะเป็นผู้ชายมีอายุ ก้าวท้าวช้า ใส่เสื้อเอาใว้ในกางเกง เดินผ่านหน้ากระผมขึ้นบรรไดไป และที่อีกชั้นของตึกเดียวกันนี้ เห็นอีกคนเป็นผู้หญิงลักษณะรูปร่างเล็ก เหมือนใส่กางเกงขาสั้น เห็นได้แค่ช่วงเอวลงมาเพราะยืนอยู่ใต้บรรได ยืนมองกระผมอยู่ และแสงแดดส่องถึงแค่ตรงนั้น และที่อีกตึก(มีหลายตึกเพราะเป็นตึกแถวเช่า ห่างๆกัน )ครั้งนี้เห็นเป็นเหมือนคนปรกติ เดินผ่านให้เห็นในมุมสะท้อนของกระจก พอเดินตามไป กลับไม่มีใคร และสุดท้ายเห็นแบบปลายหางตา เป็นคนรู้จักในที่ทำงานที่เสียชีวิตลงเพราะป่วย และอีกกรณีทีเห็น คือเป็นเปรต โดยได้เจอในซอยของหอพักใกล้ๆวัดบางขวางท่านำนนท์ ซออยนั้นหมาหอนทุกคืน หอที่กระผมอยู่ไม่มีระเบียงนอกชานเป็นผนังเรียบทั้งตึก มีครั้งหนึ่งกระผมเคยยืนมองออกไปนอกหน้าต่างตอนหมาหอน ไม่พบอะไรจนหมาหยุดหอนจึงเดินกลับมา สักครู่มีเสียงคล้ายๆลมพัดผ่านช่องลมดังวี้ๆ แต่ห้องกระผมไม่มีช่องลมใดๆ และไม่มีแม้แรงลมพัดให้รู้สึก เมื่อกระผมมองกลับไปที่หน้าต่างที่เป็นบานเกร็ด ก็เห็นเป็นเงาดำๆลักษณะเป็นคนอยู่นอกหน้าต่างซึ่งห้องที่กระผมอยู่เป็นชั้น 5 และไม่มีระเบียงให้ยืน เงาดำๆนั้นจึงน่าจะเป็นเปรต ซึ่งสักพักเงานั้นก็หันหลังและหายไป หลังจากนั้น กระผมฝันว่าไปยังที่ๆหนึ่งคล้ายทุ่งโล่ง มีต้นไม้ใหญ่ตระหง่านอยู่ จำไม่ได้ว่าเป็นต้นอะไร แต่มีเปรตตนหนึ่งยืนข้างๆต้นไม้ต้นนั้นและตัวสูงกว่า มองมาทีกระผม กระผมก็มองดูเปรตตนนั้น และเปรตตนนั้นก็ทำตัวเองให้เล็กลงเหมือนคนปรกติ และบอกกับกระผมว่า ไม่มีใครคุยกับเขาได้เลย ช่วยทำบุญไปให้เขาหน่อยได้ใหม กระผมจึงถามเขาไปว่าไปทำอะไร ถึงต้องมาเป็นเปรต เขาตอบมาว่ามี 3 ข้อ คือ 1.ทอดทิ้งพ่อแม่ 2.เป็นนักเลงหัวไม่ 3.( ข้อที่ 3 นี้กระผมจำไม่ได้แล้ว ) กระทั่งตื่นนอนมาจากวันนั้นจนถึงวันนี้ กระผมยังไม่ได้ทำบุญให้เขาเลย รวมถึงคนเคยรู้จักคนๆอื่นๆที่ไม่ค่อยมีญาติและเสียชีวิตลงและมาให้กระผมช่วยทำบุญไปให้ เพราะกระผมไม่ค่อยมีทุนทรัพย์สักเท่าไร จากที่เล่ามาไม่ทราบว่าจะมีท่านใดพอจะบอกถึงสาเหตุที่ทำให้กระผมได้พบเจอเรื่องแบบนี้ได้บ้างครับ กระผมสงสัยมานานแล้วแต่หาคำตอบด้วยตัวเองไม่ได้ ขอขอบคุณหากท่านใดจะพอช่วยอธิบายถึงสาเหตุที่เกิดขึ้นได้ ขอบคุณครับ

"การที่ได้รู้ได้เห็นว่าคนที่เรารัก ไปมีความสุขอยู่ข้างๆคนอื่นนั้นเจ็บปวด แต่จะเทียบกันไม่ได้ เมื่อได้เห็น ได้รู้ว่า คนที่เรารักนั้น มาอยู่ข้างๆเราแล้วเขาไม่มีความสุขเลย"