ผมจะทำอย่างไรดีครับ
#1
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 02:54 PM
แรกๆ เราก็ดูเหมือนจะรักกันดี ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่านะครับ
เธอเป็นฝ่ายมาจีบผมก่อนครับ กว่าผมจะตกลงคบกับเธอก็นานอยู่ เพราะไม่แน่ใจว่าจะไปรอดหรือเปล่า
พอมาคบกัน เธอเอาแต่ใจมากครับ เธอบอกเลิกผมบ่อยมากไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งที่ผมไม่ได้อยากเลิก
ผมเคยบอกเธอเกี่ยวกับการทำบุญ แต่เธอกลับไม่ชอบเข้าวัด ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมบอกว่าอยากบวช เธอก็บอกว่าจะหนีเธอ
ไปหรอ
ผมคอยเอาใจเธอตลอดครับ แต่เธอก็ชอบต่อว่าผม ชอบเอาปมด้อยมาล้อ จนทำให้ผมรู้สึกแย่บ่อยๆ
เธอไม่ค่อยจะใส่ใจผมเท่าไหร่น่ะครับ แบบว่าชอบที่จะพูดจาประชด หรือไม่ก็พูดให้เสียใจเรื่อยๆๆ
จากที่ผมรักเธอ กลับกลายเป็นเฉยๆๆแต่ก็ไม่อยากเลิกครับ ไม่รู้ว่าเพราะเสียดายหรือเปล่า หรือว่ายังรักอยู่ผมก็ไม่แน่ใจ
ผมอยากรู้ครับว่าเป็นเวรกรรมอะไรของผมที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
ผมควรจะแก้ไขอย่างไร ถึงจะทำให้ผมเข้าใจเธอและรักเธอได้ซะที
#2
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 03:32 PM
แต่ผมก็ทำตัวเองอย่างเสมอต้นเสมอปลาย เข้าวัดยังงัยผมก็ยังทำ ชวนเขาทุกครั้ง(แต่เขาก็ไม่ไป)
ก็ได้แต่เอาบุญมาฝาก ชวนเขาทำบุญทุกบุญ เล่าเรื่องบุญให้เขาฟัง(เขาก็ไม่ได้อยากฟังหรอก)
ผมก็บอกเขาไปเลยในวันหนึ่ง ว่าถ้าจะเดินไปด้วยกันในอนาคต ก็ต้องเดินไปบนทางเดียวกัน
ตอนแรกๆ....ผมก็ผ่อนๆให้เขาบ้าง โดยการชวนไปวัดที่เขาชอบ อธิบายความเหมือนและแตกต่าง
กันของวัดที่เราชอบ กับวัดทั่วๆไป ผมก็ยังบอกความฝันที่จะได้บวชตลอดชีวิต ให้เขาฟังตลอด
จนตอนนี้เขาก็ยอมรับได้แล้ว และก็ยังเป็นกองหนุน ที่ดีให้ผมอีกด้วย
......อย่างไรก็พยายามน่ะครับ สู้เท่านั้นถึงจะชนะ....
#3
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 04:48 PM
- เปิดรายการด้วยคำถามที่พระเดชพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ถามเราเป็นประจำ
"Do you love me บ่?"
"เธอจะไปกับฉันหรือว่าเธอจะไปกับเขา ถ้าเธอจะไปกับฉัน จะพาเธอไปพบความสุข..."
"ถ้าเธอจะไปกับฉัน ว่าอย่างไรก็จะต้องว่าตามกัน ฉันจะชวนเธอไปสู่ที่สุดแห่งธรรม..."
โอเคเด๊?
#4
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 05:22 PM
#5
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 05:54 PM
• เวลาเจองานหนัก
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสในการเตรียมพร้อมสู่ความเป็นมืออาชีพ
• เวลาเจอปัญหาซับซ้อน
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ
• เวลาเจอความทุกข์หนัก
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือแบบฝึกหัดที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต
• เวลาเจอนายจอมละเมียด
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการฝึกตนให้เป็นคนสมบูรณ์แบบ (Perfectionist)
• เวลาเจอคำตำหนิ
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการชี้ขุมทรัพย์มหาสมบัติ
• เวลาเจอคำนินทา
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการสะท้อนว่าเรายังคงเป็นคนที่มีความหมาย
• เวลาเจอความผิดหวัง
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือวิธีที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต
• เวลาเจอความป่วยไข้
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการเตือนให้เห็นคุณค่าของการรักษาสุขภาพให้ดี
• เวลาเจอความพลัดพราก
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนของการรู้จักหยัดยืนด้วยขาตัวเอง
• เวลาเจอลูกหัวดื้อ
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสทองของการพิสูจน์ความเป็นพ่อแม่ที่แท้จริง
• เวลาเจอแฟนทิ้ง
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความเป็นอนิจจังที่ทุกชีวิตมีโอกาสพานพบ
• เวลาเจอคนที่ใช่แต่เขามีคู่แล้ว
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือประจักษ์พยานว่าไม่มีใครได้ทุกอย่างดั่งใจหวัง
• เวลาเจอภาวะหลุดจากอำนาจ
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความอนัตตาของชีวิตและสรรพสิ่ง
• เวลาเจอคนกลิ้งกะล่อน
ให้บอกตัวเองว่า นี่คืออุทาหรณ์ของชีวิตที่ไม่น่าเจริญรอยตาม
• เวลาเจอคนเลว
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือตัวอย่างของชีวิตที่ไม่พึงประสงค์
• เวลาเจออุบัติเหตุ
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือคำเตือนว่าจงอย่าประมาทซ้ำอีกเป็นอันขาด
• เวลาเจอศัตรูคอยกลั่นแกล้ง
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบททดสอบว่าที่ว่า 'มารไม่มีบารมีไม่เกิด'
• เวลาเจอวิกฤต
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม 'ในวิกฤตย่อมมีโอกาส'
เวลาเจอความจน
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือวิธีที่ธรรมชาติเปิดโอกาสให้เราได้ต่อสู้ชีวิต
เวลาเจอความตาย
ให้บอกตัวเองว่า นี่คือฉากสุดท้ายที่จะทำให้ชีวิตมีความสมบูรณ์
--------------------------------------------------------------------------------
หมายเหตุ
ผมไม่ได้คิดเองนะครับ ลอกเขามาอีกที
#6
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 07:31 PM
เป็นเพราะฮอร์โมนเป็นตัวกำหนด
สมองคนเราปกติแบ่งเป็นสองซีก
สมองซีกซ้ายจะควบคุมการทำงานของร่างกายซีกขวา
โดยทำหน้าที่ในส่วนของการตัดสินใจ การใช้เหตุผล
ส่วนสมองซีกขวาจะควบคุมการทำงานของร่างกายซีกซ้าย
โดยทำหน้าที่ในส่วนของการสร้างสรรค์
ฮอร์โมนในเพศหญิงจะกำหนดให้สมองซีกขวามากกว่าผู้ชาย
การใช้เหตุผลจึงน้อยกว่า แถมยังเจ้าอารมณ์มากกว่า
กระทบกระเทือนจิตใจนิดหน่อย ก็เจ้าน้ำตา
จะเป็นมากน้อยแตกต่างกันไป แต่เป็นเกือบทุกคน
ทางแก้นะคะ
ถ้าคุณรักเขาจริง ชวนให้เธอนั่งสมาธิซิคะ
ชวนแบบอ้อมๆ มีศิลปะ
แรก ๆ อาจชวนทำกิจกรรมอะไรก็ได้ที่ใช้ สมาธิ วาดรูป ต่อจิกซอร์ หรือเล่นดนตรี
อีกหน่อยถ้าเธอเห็นข้อดีของการมีสมาธิแล้วเธออาจจะสนใจขึ้นมาหน่อย
พยายามชวนเธอทำบุญ จะทำที่ไหนก็ได้ ให้เธอรู้สึกปลื้มกับบุญ เท่านั้นก็น่าจะเริ่มได้ดีแล้ว
ที่สำคัญ เวลาเธองอน เธอไม่พอใจ ก็อย่าละ อย่าเบื่อ เพราะเธออาจจะสำนึกผิดแล้ว
แต่ก็รั้นทำเป็นโกรธไปอย่างนั้นแหละ เพื่ออยากให้คุณเอาใจ
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามคะ อย่างไรก็รักกันไว้ ดีกว่าต้องมาเกลียดกันนะคะ
ทำดีได้กับตัว ทำชั่วไม่ได้ดี
#7
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 08:50 PM
แต่พอมาคบกัน ผมรู้สึกว่าไม่มีสมาธิเลย นั่งสมาธิก็ไม่ได้นั่ง
บางคืนก็ไม่ได้สวดมนต์ รู้สึกแย่ครับ อยากจะบวชสักครั้ง
#8
โพสต์เมื่อ 08 September 2008 - 09:48 PM
คิดว่าน่าจะมีคำตอบในใจอยู่แล้ว เพียงแต่ต้องการผู้หนับหนุนเท่านั้นเองแหละ .. แม่นบ่ ?
#9
โพสต์เมื่อ 09 September 2008 - 02:06 PM
#10
โพสต์เมื่อ 09 September 2008 - 02:47 PM
#11
โพสต์เมื่อ 09 September 2008 - 07:30 PM
แต่ก็ยังตัดใจไม่ได้อยู่ดีล่ะครับ ผมยังรักเธออยู่
#12
โพสต์เมื่อ 10 September 2008 - 08:39 AM
ตัวเองก็เคยมี ปห แบบนี้นะคะ คล้ายๆ กัน แต่ก็พอเวลาผ่านไปพักใหญ่ ก็จะมีทางอื่น เรื่องอื่น ให้ลืมเรื่องนี้ไปได้ ยิ่งตอนนี้หันหน้าเข้าวัดคะ สุขกายสบายใจ อย่างหาที่เปรียบไม่ได้คะ ถึงจะยังไม่ค่อยได้ ทำบุญ ทำทาน ถือศีล เจริญภาวนาทุกวันให้ต่อเนื่อง แต่ก็เห็นได้ชัดว่า ตัวเอง มีความสุข และความสบายใจขึ้นเยอะมากคะ เป็นเพราะว่า เรายึดถึอพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งคะ และเชื่อฟังคำสั่งสอนของหลวงพ่อทุกอย่างคะ ไม่อยากเอาครัวมาครอบคะ ท่าทางน่าอึดอัด