มี 19 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ทัพพีในหม้อ]

หลังจากที่หายหน้าไปนานก็ขอกลับมาอินเทรนด์กับสภาวะปัจจุบันซะหน่อยนะครับ

จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ภาวะม็อบ เอ๊ย..ไม่ใช่ ภาวะโลกร้อนนะครับ

เมื่อวานมีคนจะขายโรงงานทำน้ำดื่มพร้อมลูกค้าหกหมู่บ้านให้ ก็เลยได้ไอเดียนี้ขึ้นมา

จากเหตุที่ว่า วัดเรานั้นให้บริการด้านน้ำดื่มอยู่สองแบบ คือ

หนึ่ง แบบไม่เป็นขยะ เป็นแก้วพลาสติกสีขาวใช้เวียนซ้ำ โดยมีอาสาสมัครจิตใจงาม มาช่วยบริการล้างทำความสะอาดให้ ซึ่งก็ดีที่ไม่มีขยะ แต่ก็ยังสร้างภาระให้กับทางวัดไม่น้อย

สอง แบบเป็นขยะ [/color]ชนิดที่หนึ่งเป็นถุงพลาสติกใสใส่น้ำดื่ม(ทั่วไปต้นทุนไม่รวมน้ำอยู่ที่ถุงละ ๒๔ สตางค์ต่อล็อต ๑,๐๐๐ ถุง) ชนิดที่สองเป็นแก้วพลาสติกใสแบบใช้แล้วทิ้งส่วนใหญ่สำหรับน้ำปานะ(ต้นทุนอยู่ที่แก้วละ ๓๔ สตางค์) ชนิดที่สามเป็นหลอดดูดน้ำพลาสติก(ต้นทุนอยู่ที่ สิบกว่าสตางต์) ซึ่งทั้งสามแบบนั้น มีข้อดีคือ สะดวก สะอาด ไม่เป็นภาระในการให้บริการ จัดเตรียมล่วงหน้าได้นาน แต่ข้อเสียก็คือ ทั้งหมดเป็นขยะ ขยะ แล้วก็ขยะ ซึ่งนอกจากจะเสียเงินเพื่อซื้อมาให้บริการสาธุชนแล้ว ยังต้องมาเป็นภาระในการจัดการกำจัดด้วย

ซึ่งไม่ว่าจะเป็นให้การบริการแบบไหน [color="#FF0000"]ก็เกิดเป็นภาระให้กับทางวัดโดยตรงทั้งนั้น เพียงแต่จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง

ทางวัดก็เลยรณรงค์ให้ทุกคนพกขวดน้ำดื่มส่วนตัวมาวัดกันเอง เพราะนอกจากจะช่วยลดภาระค่าใช้จ่ายต่างๆของทางวัดแล้ว ทั้งยังสะดวกกับตัวเราด้วย ในการที่ไม่ต้องลุกออกไปจากที่นั่งบ่อยๆ จิตไม่ตกเวลาไปยืนคอยคิวดื่มน้ำนานๆหรือต้องเดินไกลๆไปหาจุดธรรมวารีหรือรัตนวารีที่ให้บริการ

แต่ไม่ทราบด้วยเหตุใด [color="#FF0000"]โครงการนี้ถึงไม่ประสบความสำเร็จและเงียบหายไปเฉยๆ [/color]ก็เลยเกิดความคิดขึ้นมาว่า พวกเราชาวเวปน่าจะช่วยกันรณรงค์สร้างจิตสำนึก(ใช้คำทันสมัยซะด้วย)ในเรื่องนี้กันขึ้นมาอีกครั้งดีกว่า เพื่อเป็นการลดภาระต่างๆให้กับทางวัด

ส่วนตัวแล้ว ผมทำมาเป็นปีแล้วครับ ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงวิธีการมาตลอดจนอยู่ตัวแล้วครับ เลยจะขอเสียมารยาทเข้ามาแนะนำสักนิดนะครับ

๑. ภาชนะที่เราจะเลือกใช้ ควรจะผลิตจากพลาสติกสำหรับใส่อาหาร ขนาดไม่ควรเกิน ๕๐๐ ซีซีหรือครึ่งลิตร เลือกแบบที่นิ่มๆอ่อนตัวได้เล็กน้อย เพื่อที่เวลาโดนอัดโดนเบียดในกระเป๋าหรือตกก็จะไม่แตก เวลาวางกับพื้นสภาฯก็จะไม่เกิดเสียงดังรบกวนคนข้างเหมือนพลาสติกแข็ง เลือกฝาปิดที่เวลาปิดเปิดแล้วไม่เกิดเสียง ของผมใช้แบบหมุนเปิด นอกจากจะไม่หก ซึม รั่วแล้ว ยังไม่มีเสียงป๊อกแป๊กเวลาเปิดปิดด้วย ควรมีหลอดติดไว้ภายในภาชนะนั้นเลย อย่ารินน้ำใส่แก้ว เพราะจะทำให้เกิดเสียงรบกวนคนอื่นรอบข้าง(ของผมซื้อในห้างอย่างดีราคา ๑๗๕ บาท ใช้มาหนึ่งปีเต็มๆทุกวันเพราะใช้ในที่ทำงานด้วย ยังไม่มีปัญหาใดๆเลย)

๒. เพื่อไม่ให้เกิดความยากลำบากในการหอบหิ้ว ตอนเช้าเราใส่น้ำไปแค่เล็กน้อย เอาไว้เผื่อหิวระหว่างเดินทาง อย่าใส่ไปเยอะจะทำให้หนักแล้วก็จะเบื่อที่จะแบกไปวัด ไปถึงวัดแล้วค่อยไปเติมเพิ่มเอาได้ไม่จำกัดอยู่แล้ว โดยเฉลี่ยผมเติมน้ำแค่สามครั้งต่อวันครับ ช่วงอาหารเช้า ช่วงอาหารกลางวัน ช่วงบ่ายก่อนพระเดชพระคุณหลวงพ่อจะมา ในตอนขากลับก็เหมือนกัน อย่าให้เหลือน้ำเยอะจะได้ไม่หนักในการหอบหิ้ว เวลาไปเติมน้ำครั้งสุดท้ายก็กะประมาณให้ดี พอเหลือเอาไว้ระหว่างเดินทางกลับสักอึกสองอึกก็พอ เป็นการฝึกนิสัยประหยัดและการมีวินัยในการรู้ควรไม่ควรด้วย

๓. เพิ่มขวดเปล่าอีกขวด ถ้าจะให้ดีควรเป็นขวดที่มีปากขวดกว้างสักหน่อย ไว้สำหรับใส่น้ำปานะ สำหรับท่านที่ต้องการทานน้ำปานะตอนเย็น อาสาสมัครที่ทำหน้าที่ตักเตรียมใส่แก้วให้เรานั้น ยินดีให้บริการตักใส่ขวดให้เราครับ ผมทำมานานแล้วยังไม่มีปัญหาใดๆเลย

ถ้าทุกคนที่ไปวัดทำได้อย่างนี้ เราก็จะลดภาระค่าใช้จ่ายและภาระการจัดการได้มากมายเลยครับ มาช่วยๆกันเถอะนะครับ เริ่มกันแค่เรื่องนี้ก่อนแล้วจากนั้นเราค่อยมาว่ากันอีกทีนะครับ (ตอนนี้ผมทดลองนำช้อนสำหรับทานข้าวไปเองแล้วครับ ถ้าผมใช้จนไม่มีปัญหาแล้วก็จะขอมาเสียมารยาทแนะนำอีกทีครับ)

เริ่มงานบุญใหญ่ ๑๐ ตุลานี้เลยดีไหมครับ

อาจจะดูห้วนๆไปนิดนะครับ พยายามจะไม่ให้ยาวมากนะครับ เดี๋ยวจะเบื่อ ไม่ยอมอ่านกัน เอาเป้นว่าจะมาเติมให้แล้วกันนะครับ

อนุโมทนาบุญด้วยครับ

ปล.แถมนิดนึง ถุงพลาสติกใส่ของขนาด ๑๐ นิ้ว ใช้พลังงานในการรีไซเคิลประมาณ ๑๗ BTUs ในขณะที่ไฟฟ้า ๑ วัตต์ มีค่าพลังงานเท่ากับ ๓.๔ BTUs เท่านั้นเอง ซึ่งพลังงานที่ใช้ผลิตของใหม่กับการรีไซเคิลของเก่า ไม่แตกต่างกันนัก ส่วนต่างจะอยู่ที่วัตถุดิบที่นำมาผลิตมากกว่าครับ

[อาม่า]

รับทราบ และปฏิบัติตาม ครับผม

[swo]

Sathu

[ping]

ขออนุโมทนาบุญ กับ สุดยอดไอเดีย ของ นักเรียนอนุบาล ทัพพีในหม้อ เป็นอย่างยิ่ง
เพราะไอเดียดังกล่าว เป็นการช่วยวัดประหยัดค่าใช้จ่าย และช่วยชาติในการประหยัด
ทรัพยากรธรรมชาติได้มากขึ้น และเพิ่มพูนคุณธรรมในตัวเราด้วย ขอฝากข้อมูลนี้ไปยัง
เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องของวัดช่วยประชาสัมพันธ์ให้กับสาธุชนที่มาวัดได้รับทราบด้วย และฝากท่านผู้อ่านทุกท่านบอกต่อๆกันไปถึงคนที่รู้จักที่มาวัดด้วยทุกคน

และขอยกตัวอย่างอีกหนึ่งตัวอย่างให้ทราบ เรื่อง ค่าน้ำค่าไฟของวัด
คิดดูเล่นๆว่า ตอนงานบุญใหญ่มีคนมาเป็นแสน ถ้าทุกคนแวะเข้าห้องน้ำ เพียงตักน้ำราด
กันคนละ 1 ขัน ก็เท่ากับน้ำถูกใช้ไปถึง 100,000 ขัน (1แสนขัน) ถ้าเข้าห้องน้ำกันหลายครั้งก็คูณปริมาณน้ำที่ถูกใช้ไปว่าเป็นจำนวนเท่าใด

และเนื่องจากน้ำที่ทางวัดใช้ เป็นน้ำบาดาล ที่ต้องใช้ไฟฟ้าสูบขึ้นมา และผ่านขั้นตอนการทำให้เป็นน้ำสะอาดบริสุทธิ์ซึ่งก็ต้องใช้เครื่องไฟฟ้าอีก
กับทั้งหลายจุดในวัดต้องเปิดไฟฟ้าตลอดวันตลอดคืนเพื่อความปลอดภัยและ
งานด้านก่อสร้างที่ต้องใช้ตลอดเวลาเพื่อเร่งงานพระศาสนาให้เสร็จทันเวลา

ดังนั้น ขอเชิญชวนสาธุชนที่มาวัด ได้ร่วมบุญค่าน้ำค่าไฟกับทางวัดกันทุกคน
แล้วเราทุกคนจะได้บุญพิเศษติดตัวกันไปทุกคน (เกิด ณ ที่แห่งใด ชาติใด ก็
ไม่ขาด น้ำ ไฟฟ้า ใช้แน่นอน) อนุโมทนาบุญ สาธุ...

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

คิ๊ดด ได้ไง
คิ๊ดด ได้ไง
เรื่องนี้ ไม่คิดได้งัย

เยี่ยมเลยค่ะพี่ทัพพีในหม้อ
เดี๋ยวจัดแบนเนอร์ให้เลยดีกว่า แจ่มจรัส ไอเดียประหยัดทรัพย์สินพระศาสนา

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

เห็นด้วยอย่างยิ่ง..

[Ozeria]

ทำอยู่เหมือนกันค่ะ

ที่บ้านเวลาแม่ไปด้วยก็จะเตรียมช้อนส้อม อุปกรณ์ต่าง ๆ มาเองเหมือนกัน

ดีมาก ๆ เลยค่ะ เห็นด้วยที่สุด

อย่าลืมทำบุญช่วยค่าน้ำไฟ ของวัดด้วยจะดีมาก ๆ

[หมอป๊อง]

สาธุ สาธุ สาธุ

ไฟล์แนบ

•  take_care.gif   1.23K   8 ดาวน์โหลด
•  take_care.gif   1.23K   8 ดาวน์โหลด

[somchet]

เวลาเห็นเด็กล้างมือให้ห้องน้ำ แล้วเปิดน้ำแรงๆทิ้งไว้ ก็เคยบอกเหมือนกัน แต่ถ้าผู้ใหญ่ ไม่ค่อยกล้าบอกครับ แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่เคยเจอ ส่วนใหญ่จะไม่ทำแบบนั้นมั๊ง

[Defilement Destroyer]

ดีครับ เห็นด้วยมากที่สุด

[หมอซ่า]

เห็นด้วยอีกคนค่ะ

[karnkarn]

เห็นด้วยค่ะ จะปฏิบัติตามตั้งแต่อาทิตย์ต้นเดือน ต.ค. เลยค่ะ คิดไม่ถึงจริงๆ

[ณ ๐๗๒]

เห็นด้วยค่ะ ปกติก็พกขวดน้ำเหมือนกัน เพราะถุงหรือแ้ก้ว ไม่พอดื่ม แถมจะฉีกถุง หรือวางแก้วไว้ข้างๆ ที่นั่งหรือขณะปฏิบัติธรรมก็ไม่สะดวก เพราะอาจหกเลอะเทอะ และเกิดเสียงรบกวนได้

เคยซื้ัอขวดน้ำมาราคาประมาณ 100 บาท ใช้ๆ ไป ทำไมกลิ่นน้ำมันแปลกๆ ก็ไม่รู้ ก็เลยต้องกลับมาใช้ขวดน้ำที่ซื้อกิน เช่น สิงห์ หรือ มิเนเ่ร่

คุณทัพพีแนะนำ สถานที่ หรือยี่ห้อขวดน้ำที่ใข้อยู่ได้ซิคะ
เพราะว่ากำลังหาขวดใหม่ใข้อยู่้ค่ะ ตอนนี้ยังไม่ได้ขวดน้ำที่ถูกใจ

[Sunshine]

เห็นด้วยและก็ทำอยู๋แล้วค่ะ ที่กลุ่มเกือบสิบคน ต่างมีขวดหรือกระบอกน้ำประจำตัวคนละ 1ขวด

[justmin]

ทำอยู่แล้วเหมือนกัน อนุโมทนาบุุญด้วยคนค่ะ สาธุ

[ทัพพีในหม้อ]

เข้ามาเติมเนื้อหาให้ครับ

ก่อนอื่น ขอตอบคำถามก่อนนะครับ ที่กระบอกน้ำมีกลิ่นนั้น เกิดจากการที่ใช้มานานๆแล้วไม่ค่อยได้ล้างและตากให้แห้งครับ กลิ่นจะออกคาวๆนิดๆนะครับของผมจะล้างด้วยน้ำยาล้างจานสี่ถึงห้าวันครั้ง แล้วจะตาก-ลมให้แห้งสนิท กลิ่นก็จะหายไป ห้ามแช่ทิ้งไว้ในน้ำยาล้างจานนะครับ พลาสติกจะเสียสภาพทางเคมี แค่ล้างด้วยน้ำยาให้ทั่วแล้วล้างน้ำเปล่าออกให้หมดครับ

กรณีที่สองคือ ล้างสะอาดแล้วแต่ไม่ตาก-ลมให้แห้งสนิทก่อนก็เก็บเข้าตู้เลย ก็เลยไปอับชื้นอยู่ในตู้นะครับ กลิ่นจะออกเหม็นอับหืนๆ เอาออกมาล้างใหม่แล้วตากให้แห้งก่อนเก็บครับ

กรณีที่สามคือ ห้ามเอาไปตากแดดครับ พลาสติกเวลาโดนรังสีอัลตราไวโอเลตจากแสงแดดแล้วจะเปลี่ยนสภาพครับ เวลาใส่น้ำจะทำให้มีกลิ่นเหมือนเคมีครับ ไม่แนะนำให้เอามาใช้ต่อครับเพราะพลาสติกเสียสภาพไปแล้ว

ส่วนของผมนั้น ผมมาอ่านซ้ำแล้วเพิ่งเห็นว่าบอกราคาผิดไป ราคาจริงๆคือ ๔๑๕ บาท แต่เขาเซลล์เลยเหลือราคา ๒๗๕ บาท เมื่อตอนเดือนธันวาคม ๒๕๔๙ ไปซื้อที่เอมโพเรียม ช่วงเทศกาลลดราคาสินค้าจากญี่ปุ่นนะครับ เลยไม่รู้ว่าตอนนี้จะไปหาซื้อได้ที่ไหนอีก ของที่ผมใช้ไม่ใช่ของดีที่สุดหรอกครับ เพียงแค่มันเหมาะมือผมที่สุดต่างหาก(งกต่างหาก ไม่อยากเสียเงินซื้อใหม่) คงต้องลองๆหาดูนะครับ ตามห้างฯน่าจะมีที่เหมาะกับตัวเรานะครับ เดี๋ยวนี้สินค้าดีๆมีเยอะ แต่ของผมยังไม่พัง ก็เลยยังไม่ได้มองหาอันใหม่ครับ

ตานี้มาถึงข้อมูลที่จะเพิ่มให้ คือเรื่องปฏิกิริยาคนรอบข้างที่จะทำให้เราหมดกำลังใจในการติดกระบอกน้ำไปครับ อันนี้เจอมากับตัวเองทั้งนั้น

ข้อแรกเลย คนใกล้ตัว มาก่อนเลย จะบ่นอุบบ่นอิบ ....เอามาทำไมให้หนัก ที่วัดก็มีให้กินดีๆอยู่แล้ว ทำไมต้องแบกมาด้วย เกะกะจะตายไป เดินนิดเดินหน่อยมันจะตายหรือไง ฯลฯ... ทั้งๆที่คนหอบหิ้วมาคือเราคนเดียว เขาไม่ได้ช่วยแบกซะหน่อย ยังจะทำมาบ่น ยังไม่หมดนะครับ พอเวลาหิวน้ำขึ้นมาก็จะมาขอ ไม่ยอมเดินไปธรรมวารีแล้ว พอเราไม่ให้ก็บ่นอีก ...งุ้งงิ้ง...งุ้งงิ้ง... ไม่ต้องไปสนใจนะครับ ทำเฉยๆซะ คิดซะว่าเป็นเสียงนกเสียงกา...(ห้ามเติมว่า ...เสียงหมาเห่าหอน... อย่างที่ผมเติมนะครับ) เห็นเป็นเรื่องขำๆซะใจเราจะได้ไม่ตก เพราะคนใกล้ตัวนั้นสอนยากกว่าคนที่อยู่ห่างกันคนละขอบโลกซะอีก เดี๋ยวพอเขาชินแล้วเห็นประโยชน์ เขาจะทำตามเองครับ แต่ระหว่างนั้นระวังประคับประคองใจตัวเราเองเอาไว้อย่างให้ตกละกันครับ เอาตัวเราให้รอดก่อน

ข้อที่สอง พวกอยากได้แต่ไม่ลงทุน เวลาเราไปเติมน้ำที่จุดบริการ หรือเวลาที่เราเอาออกมาตั้งไว้ข้างๆเมื่อเราเข้าพื้นที่แล้ว ก็จะมีคนที่ชื่นชมยินดีในการกระทำของเรา เห็นดีเห็นงามด้วย ...ดีจังเลย ไม่ต้องเดินบ่อยๆ ช่วยวัดประหยัดด้วย พี่ก็ว่าจะหาไว้ใช้สักอันหนึ่ง นี่ถ้าจะให้ดี ทางวัดน่าจะทำแจกนะ... อ้าว วกลงไปเป็นภาระของวัดซะงั้น เห็นวัดเป็นอะไรเนี้ย ถ้าเจอพวกนี้นะครับ ห้ามพูดห้ามเถียงใดๆทั้งสิ้น ยิ้มให้หวานที่สุดในชีวิต หันไปมองหน้าสบตาด้วยความปราถนาดีสุดๆ แล้วตอบด้วยความสุภาพว่า "ครับ" แค่นั้นพอครับ แล้วเราก็นั่งหลับตาเฉยต่อไปเลย อย่าเอามาเป็นอารมณ์เด็ดขาด "สัมมาอะระหัง" อย่างเดียวเท่านั้นที่ช่วยเราได้ตอนนี้

ข้อที่สาม พวกที่เห็นแก่ประโยชน์ของวัด อันนี้เจอเวลาไปเอาน้ำปานะตอนเย็นครับ เหมือนเขาจะยืนคุยกับเพื่อนเขา แต่พยายามให้เสียงมันเลี้ยวเขาหูเราครับ ...ดูซินะ มากินข้าวกินน้ำวัดยังไม่พอ ยังจะเอาปานะใส่ขวดกลับบ้านอีก ขนเอาไปซะเยอะแยะ คนอื่นที่มาทีหลังก็ไม่ได้กินกันพอดี ฯลฯ... ถ้าเจอพวกนี้กรณีแรกเลยนะครับ อย่าเพิ่งไปมองเขาครับ หันมามองตัวเราเองก่อน สำรวจตัวเองก่อนเลยครับว่าขวดเราใหญ่เกินครึ่งลิตรหรือเปล่า วันนี้เราถือศีลแปดหรือเปล่า ถ้าผ่านทั้งสองอย่างก็ไม่ต้องไปใส่ใจครับ เพราะน้ำปานะเหล่านั้น ทำมาเพื่อให้เราใช้ดับโหยกระหายเวลาที่เราต้องงดอาหารหลังเที่ยงตามข้อปฏิบัติแห่งศีล ดังนั้นการที่เรานำกลับไปเพื่อการดับอาการโหยกระหายที่บ้าน ให้การถือศีลของเรานั้นไม่เป็นการทุกขเวทนานัก ก็ไม่ใช่การใช้ของวัดเกินควรเลยครับ ดีเสียอีก ถ้าเรานั่งธรรมได้ดีโดยไม่มีอาการกระวนกระวายหิวโหย บุญก็จะไปเกิดกับผู้ที่ทำน้ำปานะนั้นมาให้ครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราต้องพิจารณาความจำเป็นจากตัวเราให้ดีก่อนนะครับ ไม่ใช่ เอามาก่อนแล้วกัน กินไม่กินไม่รู้ รู้แต่เดี๋ยวไม่ได้กิน อย่างนี้ก็สมควรแล้วหล่ะครับที่จะโดนว่า ส่วนบุคคลที่กล่าวพาดพิงถึงการกระทำของเรานั้นก็ไม่ต้องไปทำปากขมุบขมิบสวดสรรเสริญต้นตระกูลเขานะครับ ถือซะว่า เขาไม่รู้ แค่หันไปมองหน้าแล้วก็ยิ้มให้ก็พอ ทำนองว่ารู้นะว่าพูดถึงเรา ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายอะไรทั้งนั้นครับ เดี๋ยวคนที่เขาสำนึกดี เขาจะหยุดของเขาเองครับ

ต้องทำใจนะครับ การทำความดีทุกอย่าง มีบททดสอบให้เราก้าวข้ามทั้งนั้นครับ ถ้าเรามั่นใจในการกระทำของเราแล้ว ว่าเราไม่ได้ใช้ของวัดเกินควร เกินความจำเป็นแล้ว ไม่ต้องไปใส่ใจสิ่งแวดล้อมรอบข้างหรอกนะครับ เราทำเราก็ได้ของเรา ฝึกนิสัยการเป็นคนไม่ฟุ่มเฟือยให้ติดในดวงธรรมเอาไว้ครับ ต่อไปภายภาคหน้าเราจะไม่จนแน่นอนครับ ถ้าเจอเหตุการณือย่างที่ผมเจอ ก็ให้หัวเราะนะครับ นึกไว้เลย มันมาแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ค่อยๆลองทำดูกันนะครับ ได้ความว่าอย่างไรก็ส่งข่าวกันบ้างนะครับ

อนุโมทนาบุญด้วยครับ

[v.chiap]

สุดยอดไอเดียแห่งความดีเลยครับผม

[niwat]

What a great idea

[Doramon]

ผมเตรียมมาเองครับ ขนวดน้ำประจำตัว โอกาสหน้าจะหาจาน ชามไปเองด้วย

[สาธุธรรม]

เห็นด้วยอย่างยิ่งยวดค่ะ