บีบีน้อย

เมื่อเช้าไปมาค่ะ มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์

ข้อแรก อากาศดีมากๆเลยค่ะ ปกติตอนเช้ามืดจะหนาวมากๆ แต่เมื่อเช้านี่ เย็นสบาย มาก ๆ

ข้อสอง ที่จอดรถค่ะ ปกติ จะหาที่จอดยากมากๆ แต่เมื่อเช้า ขับไปปุ๊บ ว่างเต็มเลย (ทั้งๆที่ใกล้เวลางานแล้ว) ได้ที่จอดสบายๆ ใกล้บริเวณงานมากๆด้วยค่ะ

ข้อสาม ปกติเวลาไปงานบุญใหญ่ ๆ โดยเฉพาะตักบาตรใหญ่อย่างนี้ ปกติจะเจอกันการรำพึงรำพัน เรื่องที่นั่ง ฯลฯ แต่เมื่อเช้านี้พอไปถึงบริเวณงาน ถึงที่แถวหน้าจะเต็มหมดแล้วก็จริง แต่ก็ยังพอมีที่ว่างให้ต่อแถวได้ แถมคนที่อยู่ข้างหน้าก็ดันเป็นคนรู้จักกันอีก (คนเป็นหมื่นเป็นแสนทำไมถึงได้มาต่อแถวคนรู้จักกัน) ส่วนคนที่อยู่ข้างๆ ข้างหน้า ข้างหลัง ไม่มีใครรำพึงรำพันเรื่องที่นั่งเลยค่ะ ทั้งๆที่คนแน่นมาก ทุกคนหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสกันสุด หนูก็ปลื้มมาก ๆ

ข้อสี่ เมื่อเช้าเห็นมีต้นไม้น้อย (ที่เค้าใช้ปักปัจจัย เหมือนตอนถวายกองผ้าป่าอะค่ะ) แต่ก็ไม่รู้ว่าจะร่วมบุญยังไงดีหนอ ทันใดนั้นก็มีคุณป้ากัลยาญมิตร เดินมาทัก ถามหนูว่า ได้ก้านไม้รึยัง โอ้ รวดเร็วทันใจจริงๆ หนูก็เลยทำเต็มกำลัง ร่วมบุญไปเกลี้ยงกระเป๋าเลยค่ะ ^^

ข้อห้า จริงๆแล้วเดือนนี้หนูขัดสนมากๆ แต่ก็อยากทำบุญใหญ่นี้มากๆ เมื่อวานเลยเอาตังที่มีอยู่ (น้อยนิด) ซื้อของใส่บาตรไปหมดกระเป๋าเลยค่ะ คิดว่า เดือนนี้คงต้องกินข้าวต้มทุกวันแน่ๆ แต่ก็ตัดใจทำไปเลย เพราะยังไงหลวงปูต้องไม่ปล่อยให้ลูกหลานลำบากแน่นอน !! พอกำลังจะเริ่มพิธีตักบาตร ได้คุยกับคุณแม่ ท่านก็บอกว่า เมื่อกี้พึ่งคุยกับคุณพ่อ ว่าจะส่งตังมาให้หนูวันจันทร์นี้ ซึ่งคุณพ่อจะเพิ่มค่าขนมให้หนูด้วยค่ะ !!
บุญส่งผลทันตาเห็นเลยค่ะ ไม่ต้องรอ ไม่ต้องอด ดีใจมากๆค่ะ เลย กดตังที่เหลือ (ก้นประเป๋า) ถวายหมดเลยค่ะ !! วันนี้ได้ทำบุญสามชั้นเลยค่ะ triple เลย !!

ปลื้มมากค่ะ ปลื้มสุดๆ ปลื้มจนหยุดไม่อยู่ เที่ยวไปแบ่งบุญคนนั้นคนนี้ตั้งแต่กลับมา จนถึงตอนนี้ยังไม่หายปลื้ม

สุดท้ายนี้ก็ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยนะคะ เอาบุญมาฝากทุกคนเลยค่ะ สาธุ ๆ ๆ

มีรูปมาฝากด้วยค่ะ


ตอนก่อนเริ่มพิธีค่ะ


เจ้าภาพถวายปัจจัยค่ะ


พระสงฆ์กำลังจัดแถวรับปัจจัยค่ะ




ตอนตักบาตรค่ะ



แถวยาวมากๆค่ะ คนเยอะมาก แต่บรรยากาศดีมาก ๆ



น้องบี กับ ต้นไม้น้อยแห่งบุญ ค่ะ ^^


อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ สาธุ ๆ ๆ

เมื่อปลายเดือนที่แล้ว น้องได้ร่วมบุญหล่อหลวงปู่ทองทำไป 1 บาท ค่ะ (คุณแม่ชวนทำค่ะ)

และ เมื่อกี้นี้ คุณแม่ก็ชวนร่วมบุญแผ่นฌานอีก 1 บาท น้องก็ตอบตกลงร่วมบุญกับคุณแม่ค่ะ

แต่ที่ใจไม่ใสเลย เป็นเพราะว่า ...


ตอนนี้น้องยังเป็นนักศึกษาอยู่ค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ต่างประเทศ คุณพ่อคุณแม่ก็จะส่งค่าขนมให้เป็นไตรมาสค่ะ สามเดือนจะส่งมาครั้งนึง จำนวนเงินก็เยอะอยู่ค่ะแต่ถ้าหักลบกลบหนี้ 3 เดือน ก็พอดี ไม่เหลือไม่ขาดค่ะ

แต่เดือนที่แล้วนี้ คุณพ่อตัดสินใจว่าจะให้เงินพิเศษเผื่อไว้ใช้ยามจำเป็น 2หมื่นบาท ซึ่งน้องก็คิดว่ามันจำเป็น เพราะน้องอยู่เมืองไทยคนเดียว เผื่อฉุกเฉินจะได้ไม่เดือดร้อน คุณแม่ก็เห็นว่าน้องมีเงินเก็บ ก็เลยชวนร่วมบุญหล่อหลวงปู่ทองคำไป 1 บาท (1หมื่น5พันบาท) คือที่น้องตอบตกลงไป บอกตรงๆว่า ไม่อยากขัดใจคุณแม่ค่ะ - -"

คือน้องคิดว่า น้องยังไม่มีกำลังทำบุญใหญ่ขนาดนั้น อีกอย่างคือ น้องควรจะมีเงินสำรองไว้ยามฉุกเฉินน่ะค่ะ เงินสำรองที่เหลือ 5พันบาทนั้น ก็ต้องเอาไว้ใช้ยามที่ค่าใช้จ่ายมันเกินวงเงินแต่ละเดือน เช่น ทำรายงาน ซื้อหนังสือ หรือถ้าไม่สบายไปหาหมอ ฯลฯ (ท่านที่เคยอยู่หอคนเดียวน่าจะทราบดีว่า ลำบากกว่าอยู่บ้านมากมาย T^T)

คือน้องก็ร่วมบุญสม่ำเสมอนะคะ ถึงจะเป็นเงินไม่มากแต่ก็เป็นเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรง (ทำงานพิเศษ) แต่ที่คุณแม่มาบอกบุญนี่ .. น้องคิดว่าตัวเองยังไม่มีกำลังขนาดนั้นน่ะค่ะ - -"

และวันนี้คุณแม่ก็ชวนร่วมบุญแผ่นฌานอีก 1 บาท โดยจะหักจากเงินสำรองของน้องในไตรมาสหน้า - -" น้องก็ตอบตกลงไปอย่างขัดไม่ได้

คือน้องพยายามคิดในแง่ดีว่า เราได้ทำบุญใหญ่นะ หรือ อย่างน้อยเราก็มีเงินใช้ไม่เหลือไม่ขาดนะ แต่ ..

ยังไงมันก็ขุ่นอยู่ดีอะค่ะ ไม่อยากทำบุญใหญ่แล้วใจหมองเลย ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆค่ะ - -"

ขอคำแนะนำจากพี่ๆหน่อยนะคะ

ขอบคุณค่ะ T^T

ในงานบุญวันที่ 22 เมษานี้ น้องบี และ ครอบครัว ได้ร่วมบุญเป็นเจ้าภาพถวายสังฆทาน 2 หมื่นวัด 1 กอง
และ หล่อองค์พระด้วย 1 องค์ ค่ะ
แบ่งบุญให้ทุกคนเลยนะค๊า อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ค่า _/|\_