มี 19 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[เพียงพอ]

การแยกนิกายของศาสนาพุทธถือว่าเป้นการทำสังฆเภทมั๊ยครับ คนแยกจะเป็นไง

[xlmen]

สังฆเภทชื่อก็บอกอยู่แล้วครับว่าผู้ที่คิดทำให้สงฆ์แตกแยกก็ต้องมีที่ไปคือ อเวจีมหานรก

ต่อให้ชาตินี้เกิดมาทำบุญอย่างเต็มกำลัง แต่ถ้าทำสงฆ์แตกแยกก็ต้องลงไปใช้กรรมชั่วก่อนแน่นอน

อยู่แล้วหละครับ เหมือนอย่างพระเจ้าอาชาติศัตรูแหละครับ ถึงท่านจะสำนึกได้ภายหลังใส่บาตรพระพุทธองค์

ทำนุบำรุงพระศาสนาตลอดอายุขัยก็หาได้หนีอเวจีมหานรกไปได้ครับ

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

อนันตริยกรรมที่เป็นฝักฝ่ายแห่งบาปอกุศลทั้ง ๕ ประการนั้น สังฆเภทมีโทษหนักที่สุด รองลงมาได้แก่ การทำให้พระพุทธเจ้าทรงห้อพระโลหิต (โลหิตุบาท) และการฆ่าพระอรหันต์ (อรหันตฆาต) ส่วนการฆ่ามารดาบิดานั้น ต้องพิจารณาว่า ในฝ่ายของบิดาและมารดา ท่านใดเป็นผู้ดำรงตนอยู่ในศีลธรรมมากกว่ากัน หากบิดาเป็นฝ่ายที่ดำรงตนอยู่ในศีลธรรม ดังเช่นกรณีของพระเจ้าพิมพิสาร ซึ่งพระองค์ทรงดำรงอยู่ในฐานะแห่งความเป็นพระโสดาบันบุคคลแล้ว กรณีเช่นนี้ การฆ่าบิดาย่อมเป็นอนันตริยกรรมที่หนักกว่าการฆ่ามารดาอย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างไรก็ดี อนันตริยกรรมทุกประเภทนี้ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า หากผู้ใดกระทำ ผู้นั้นย่อมได้ชื่อว่าเป็นอาภัพสัตว์ เพราะเหตุว่า อนันตริยกรรม (ฝ่ายอกุศล) นั้น เป็นสัคคาวรณ์ คือ กั้นสวรรค์ เป็นมรรคาวรณ์ คือ กั้นมรรคผล ดังนี้

[หัดฝัน]

การทำให้สงฆ์แตกกัน จึงเป็นบาปมากๆ ดังที่น้องๆ ได้โพสมาครับ และก็แน่นอน การทำให้สงฆ์รวมตัว ก็จึงเป็นบุญมากๆ เช่นเดียวกัน เหตุการณ์นั้กำลังจะเกิดขึ้นภายในปี 2ปีนี้แหละ แต่เราจะเป็นเพียงผู้ยืนดูความสำเร็จ (ผู้อนุโมทนา) หรือเราจะเป็นผู้ร่วมทำให้เกิดความสำเร็จ (ผู้สถาปนา) ก็อยู่ที่เราทุกคนแล้วล่ะครับ

[WISH]

สา...ธุ

พุทธบุตรต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน เหมือนดวงตะวันที่มีดวงเดียว

[พบพาน ผ่านภพ]

ใครที่รวมนิกายได้
ก็จักได้บุญใหญ่เช่นกัน

[SmilingCat]

ขอถามนิดหนึ่งการแยกนิกายนี้มีมาแต่สมัยใดแล้วและเหตุใดต้องแยกนิกาย
ใครรู้ช่วยบอกบ้างนะครับ ตอนนี้พยายามหาข้อมูลอยู่

[xlmen]

ขอถามนิดหนึ่งการแยกนิกายนี้มีมาแต่สมัยใดแล้วและเหตุใดต้องแยกนิกาย
ใครรู้ช่วยบอกบ้างนะครับ

เท่าที่พอจำได้ก็มีการพยายามแยกนิกายมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลคือ การพยายามแยกนิกายโดยพระเทวทัต โดยการขอวัตถุ 5 ประการ และหลังพุทธปรินิพพานได้ 500 ปี ก็เกิดการแยกนิกายออกเป็น มหายาน และเถรวาท ครับ สาเหตุของการแยกนิกายในยุคนั้นๆ เกิดขึ้นจากการถกเถียงกันของพระสงฆ์ 2 กลุ่ม โดยกลุ่มหนึ่งได้อ้างว่าพระพุทธเจ้าทรงตรัสช่วงใกล้จะปรินิพพานกับพระอานนท์ว่า สิกขาบทเล็กน้อยข้อใดถ้าไม่เอื้ออำนวยกับยุคสมัยจะพึงเพิกถอนเสียก้ได้เพื่อประโยชน์แห่งหมู่สงฆ์ โดยพระอีกกลุ่มหนึ่งเข้าใจว่าพระพุทธองค์ทรงต้องการลองใจสาวกเท่านั้นจึงไม่พิกถอนสิกขาบท แต่พระอีกกลุ่มกลับต้องการให้เพิกถอนสิกขาบทครับ

เช่น พระที่แตกแยกเป็นอีกนิกาย ก็บอกว่าพระสงฆ์สามารถปลูกผักกินเองได้ ฆ่าคนได้บ้างเพื่อป้องกันตัว จับสีกาได้ไม่ผิด แต่งงานได้มีเมียได้ กินอาหารในเวลาวิกาลได้ เหมือนอย่างในบางประเทศที่ทำๆ กันอยู่ทุกวันนี้ครับ

[MiraclE...DrEaM]

เสริมคุณ xlmen นะครับ เท่าที่ทำจำได้ การสังฆเภทครั้งแรกของหมู่สงฆ์ยุคหลังพุทธกาล รู้สึกจะเกิดในการทำสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ 3 โดยการสังคายนาพระไตรปิฎก 2 ครั้งแรกนั้น พระผู้ที่ทำการสังคายนานั้นจะเป็นพระอรหันต์ทั้งหมด แต่สำหรับการทำสังคายนาครั้งที่ 3 นั้น ก็ทำการสังคายนาด้วยพระอรหันต์เช่นเดียวกัน แต่มีพระภิกษุกลุ่มหนึ่งซึ่งยังไม่ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ เกิดความคิดว่า เราก็เป็นพระเหมือนกัน ก็น่าจะมีส่วนร่วมในการทำสังคายนา แต่ก็ไม่ได้มีสิทธิในการร่วมทำสังคายนาแต่อย่างใด ดังนั้น จึงได้แยกออกไปทำการสังคายนาพระไตรปิฎกกันเองอีกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งนับว่าได้เกิดสังฆเภทขึ้นแล้วนั่นเอง

อันนี้...เขียนขึ้นจากข้อมูลที่เคยได้รับรู้มา อาจจะมีจำผิดพลาดบ้างหรือปล่าว ผมไม่แน่ใจ ถ้าเกิดผมบอกผิดพลาดไป ใครที่รู้ข้อมูลจริงๆ รบกวนช่วยแก้ไขให้ด้วยนะครับ

[Omena]

ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่มีนิกายมากที่สุดในโลกนี้เลย
ดังนั้นผู้ทำสังฆเภทนี่ก็เยอะน่าดู
น่าสงสารจังเลย
เป็นบาปที่ปลดล็อกไม่ได้

[หัดฝัน]

ความแตกต่าง ก็คือ ความแตกแยกนั่นเอง ดังที่ครูสอนไว้

[แจ่ม]

อย่างที่คนเค้ามักบอกว่า คนพุทธไม่ทะเลาะกับศาสนาอื่น แต่ทะเลาะกันเองเพราะมีนิกายเยอะแยะ นิกายเดียวกันถ้าต่างวัดก็ยังว่าร้ายกัน แล้วจะให้เลือกไปเป็นพุทธแบบไหน ต่างคนก็ต่างบอกว่าของตัวเองดีที่สุด ถูกที่สุด เวลาได้ยินคนเค้าว่ามาอย่างนี้ทีไรก็ อึ้งกิมกี่ ค่ะ เพราะเค้าเสริมมาว่า ถ้าศาสนาพุทธดีจริงคนนับถือต้องสมัคคีกันแล้วก็ปฏิบัติไปทางเดียวกันสิ

[xlmen]

คนพุทธไม่ทะเลาะกับศาสนาอื่น แต่ทะเลาะกันเองเพราะมีนิกายเยอะแยะ

คนที่เป็นพระจริงๆ จะไม่ทะเลาะกับใครเขาครับแม้แต่ศาสนาเดียวกันหรือต่างศาสนาครับ สาเหตุที่ทะเลาะเพราะ
คนส่วนใหญ่มักปล่อยจิตให้ไหลไปตามอำนาจของกิเลสมารในใจตนอยู่เสมอๆ ครับ เมื่อใจไม่เป้นพระเสียแล้ว
ความคิด การพูด และการกระทำ จะให้อยู่ในวิสัยที่เป็นพระมีความสามัคคีก็คงจะทำได้ยากครับ
เพราะทุกคนคือหุ่นเชิดของบุญ และบาปครับ ตราบใดมนุษย์เราส่วนใหญ่ยังไม่หมดกิเลสก็ต้องเป็นแบบนี้แหละครับ

ถ้าศาสนาพุทธดีจริงคนนับถือต้องสมัคคีกันแล้วก็ปฏิบัติไปทางเดียวกันสิ

ศาสนาพุทธดีจริงครับ แต่เสียตรงที่คนที่เข้ามานับถือนั้นจริงแท้แค่ไหนกับศาสนาของพระพุทธเจ้าหนะครับ
ข้อนี้ผมก็เห็นเหมือนอย่างที่คุณแจ่มเห็นแหละครับว่า เราชาวพุทธจำนวนไม่น้อยยังขัดกันเองอยู่มากเลยครับ
สาเหตุก็เพราะกิเลสมารในใจของแต่ละคนมันบังคับให้คิด พูด กระทำ นึกแล้วก็สังเวชใจครับ

[VCO]

เอ่อ แล้วผู้ที่แต่งกายเลียนแบบพระทำให้ผู้อื่นหลงผิดนึกว่าเป็นพระเนี่ย บาปมากกว่าผู้ทำสังฆเภทรีเปล่า

[xlmen]

เอ่อ แล้วผู้ที่แต่งกายเลียนแบบพระทำให้ผู้อื่นหลงผิดนึกว่าเป็นพระเนี่ย บาปมากกว่าผู้ทำสังฆเภทรีเปล่า

ก่อนอื่นต้องถามก่อนครับว่า ถ้าเทวทัตเจตนาทูลขอวัตถุ 5 ประการกับพระพุทธเจ้าเราเพื่อที่จะทำสังฆเภท
แล้วสาวกที่ติดตามเทวทัตหละจะตกนรกตามหรือไม่?? เท่าที่ผมค้นคว้ามาพบว่าพระเพื่อนของเทวทัตก็ตกนรกอเวจี
เหมือนกันนะครับเพียงแต่ตายช้ากว่าเทวทัตเท่านั้นเอง

ดังนั้น ถ้าอลัชชีใดที่ทำตนเจตนาแบ่งแยกพระพุทธศาสนา สมรู้ร่วมคิด มีจิตเป็นบาป รู้ทั้งรู้ว่าผิดก็ยังทำ เป็นมิจฉาทิฐิ
มองไม่เห็นความเลวที่มีในตน ถ้าครบสูตรแบบนี้ก็ต้องตามไปเป็นสาวกของเทวทัตในอเวจีมหานรกแน่นอนครับ

ตามพุทธประเพณีผู้ที่จะบวชพระได้นั้นจะต้องมีอุปัชฌาย์ที่เป็นพระในพระพุทธศาสนาแท้ๆ เท่านั้นทำการบวชให้
ดังนั้นการบวชกับอลัชชีที่อ้างตนว่าเป็นพระที่ออกนอกพุทธศาสนาหรือตั้งนิกายใหม่ ผู้ที่บวชตามหลังกับพระอลัชชีเหล่านี้
ก็ไม่ได้ชื่อว่าเป็นพระในพระพุทธศาสนาตามพุทธประเพณีครับ

[VCO]

ขอบคุณค่ะ คุณ xlmen

อย่างนี้ผู้ที่บวช หรือผู้ที่สนใจอยากจะบวช จะรู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังบวชกับพระอุปัชฌาย์ที่เป็นพระในพระพุทธศาสนาแท้ๆ มีหลักเกณฑ์ใดบ้างที่จะใช้ในการพิจารณา

[หัดฝัน]

หลักเกณฑ์กว้างๆ ที่จะใช้พิจารณาก็ให้ยึดหลักตามคำสอนของพระพุทธเจ้าก่อนน่ะครับ

ละชั่ว ทำดี ทำใจ ผ่องใส นี้เป็นคำสอนพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ถ้าพระอุปัชฌาย์ท่านสอนอย่างนี้ ก็ผ่านในหลักเกณฑ์กว้างๆ แล้ว ที่นี้ก็มาดูในหลักเกณฑ์ละเอียดต่อๆไป เช่น ศีล 277 ข้อ ท่านปฏิบัติได้ตรงหรือไม่ ถ้าตรงก็ย่อมไม่ผิดล่ะครับ

[MiraclE...DrEaM]

ได้ดูรายการเจาะประเด็น มีครั้งหนึ่งได้มีการพูดถึง เรื่องที่ว่า ถ้ามีกุลบุตรศรัทธาจะออกบวช แต่เผอิญพระอุปัชฌาย์ที่เป็นผู้บวชให้กุลบุตรผู้นี้ไม่ใช่พระภิกษุที่บวชถูกต้องตามพระธรรมวินัย เช่น อาจจะเคยล่วงอาบัติปาราชิกไปแล้ว หรือ ผู้ที่บวชให้กับพระอุปัชฌาย์รูปนี้ไม่ใช่พระภิกษุหรือขาดจากความเป็นพระไปแล้ว

คำถาม คือ กุลบุตรผู้นี้ออกบวชด้วยศรัทธาเต็มเปี่ยม แต่เผอิญไปเจอพระอุปัชฌาย์ในกรณีดังที่ว่ามาข้างบน ถามว่า กุลบุตรผู้นี้จะถือว่า ได้บวชเป็นพระที่สมบูรณ์ตามพระธรรมวินัยหรือไม่

คำตอบ คือ ไม่ครับ กุลบุตรผู้นี้ไม่อาจจะถือว่าเป็นพระภิกษุที่ถูกต้องตามพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าได้

เหตุผล คือ ผู้ที่บวชให้ท่าน หรือพ่อในทางธรรมยังไม่ใช่พระภิกษุที่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย แล้วตัวกุลบุตรผู้เป็นลูกตามพระธรรมวินัยจะถือว่าเป็นพระภิกษุที่ถูกต้องตามพระธรรมวินัยได้อย่างไร

ถ้าเช่นนั้น กุลบุตรที่พึงปรารถนาจะบวชอย่างสมบูรณ์ ควรทำอย่างไร

คำตอบ คือ ก็ต้องบวชกับพระอุปัชฌาย์ที่เป็นพระที่สมบูรณ์ตามพระธรรมวินัย โดย ขั้นตอนแรก ต้องดูว่า พระอุปัชฌาย์มีใบสุทธิสงฆ์ ที่คณะสงฆ์ไทยออกให้ถูกต้องตามกฎคณะสงฆ์หรือไม่ และ ขั้นตอนต่อมาก็ต้องพิจารณาถึง ข้อวัตรปฏิบัติของพระอุปัชฌาย์ว่า เป็นพระที่บริสุทธิ์หรือไม่ ถ้าเป็นไปได้ ก็ต้องเช็คกันต่อๆ ไปว่า แล้วพระอุปัชฌาย์ของพระอุปัชฌาย์ของพระอุปัชฌาย์....เป็นใคร เช็คเท่าที่จะเช็คได้ครับ

ด้วยเหตุนี้ ถึงได้บอกว่า การบวชถือว่าเป็นสิ่งที่ทำได้โดยยากไงครับ

[จ.ใจเดียว]

แยกนิกาย ไม่จัดว่าเป็นสังฆเภท แต่จัดเป็นสังฆราชี เป็นความแตกแยกทางความคิด มีมานานตั้งแต่พระพุทธเจ้าปรินิพพานใหม่ๆ ก็มีเเล้ว

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

ถูกของคุณครับ คุณจ.ใจเดียว การทำสังฆราชีนั้น เป็นแต่เพียงการแตกแยกทางความคิดเท่านั้น ไม่ถึงกับแยกกันทำอุโบสถปวารณาและสังฆกรรมต่างหากกัน เหมือนกับการทำสังฆเภทดังเช่นกรณีของพระเทวทัตครับ