เล่าธรรมะให้ฟังครับภูเขาแห่งความตาย
กาลครั้งหนึ่ง มีบุรุษผู้หนึ่งมีวาจาเป็นที่เชื่อถือได้ มาจากทิศตะวันออก กล่าวว่า
‘ท่านผู้เจริญ เรามาจากทิศตะวันออก ณ ที่นั้น เราได้เห็นภูเขาใหญ่สูงเทียมเมฆ
กำลังกลิ้งบดขยี้สัตว์ทั้งปวงอยู่ ขอให้ท่านจงทำในสิ่งที่พึงทำเถิด
ต่อมา มีบุรุษคนที่ ๒ มีวาจาเป็นที่เชื่อถือได้ มาจากทิศตะวันตก กล่าวว่า
‘ท่านผู้เจริญ เรามาจากทิศตะวันตก ณ ที่นั้น เราได้เห็นภูเขาใหญ่สูงเทียมเมฆ
กำลังกลิ้งบดขยี้สัตว์ทั้งปวงอยู่ ขอให้ท่านจงทำในสิ่งที่พึงทำเถิด
ต่อจากนั้น มีบุรุษคนที่ ๓ มีวาจาเป็นที่เชื่อถือได้ มาจากทิศเหนือ กล่าวว่า
‘ท่านผู้เจริญ เรามาจากทิศเหนือ ณ ที่นั้น เราได้เห็นภูเขาใหญ่สูงเทียมเมฆ
กำลังกลิ้งบดขยี้สัตว์ทั้งปวงอยู่ ขอให้ท่านจงทำในสิ่งที่พึงทำเถิด
ต่อจากนั้น มีบุรุษคนที่ ๔ มีวาจาเป็นที่เชื่อถือได้ มาจากทิศใต้ กล่าวว่า
‘ท่านผู้เจริญ เรามาจากทิศใต้ ณ ที่นั้น เราได้เห็นภูเขาใหญ่สูงเทียมเมฆ
กำลังกลิ้งบดขยี้สัตว์ทั้งปวงอยู่ ขอให้ท่านจงทำในสิ่งที่พึงทำเถิด
“ก็เมื่อมหันตภัยอันร้ายกาจเที่ยวกลืนกินชีวิตมนุษย์อยู่เห็นปานนี้ บังเกิดขึ้นแล้วแก่ท่าน
อะไรเล่าจะเป็นกิจที่ท่านควรกระทำในฐานะเป็นมนุษย์ อันหาได้ยากนี้”
“ท่านผู้เจริญ เมื่อมหันตภัยร้าย บังเกิดขึ้นแก่เราอย่างนี้
จะมีอะไรเล่าที่เราควรกระทำในฐานะมนุษย์อันหาได้ยากนี้”
“ท่านผู้เจริญ เรากำลังบอกให้ท่านรู้ว่า
ชราคือความเสื่อมโทรม และมรณะคือความตาย กำลังครอบงำท่านอยู่
เมื่อชราและมรณะครอบงำท่านอยู่ แม้ท่านเป็นกษัตราธิราชผู้ครองราชบัลลังก์
มีความยิ่งใหญ่ มีกองทัพอันเกรียงไกร ชนะศึกมาทั่วทิศ ครอบครองมหาปฐพีนี้ได้
แต่เมื่อชราและมรณะครอบงำท่านอยู่ ก็ไม่ใช่วิสัยที่จะทำการรบด้วยพลช้าง พลม้า พลรถ พลเดินเท้า แม้เหล่านั้นได้เลย ไม่ใช่ฐานะที่เป็นไปได้เลยที่ที่ท่านจะป้องกันชราและมรณะด้วยกำลังกองทัพอันเกรียงไกรใดๆ ทั้งหมดที่ท่านมีอยู่
หรือแม้ท่านจะมีผู้ทรงเวทมนต์วิเศษซึ่งสามารถจะใช้ทำลายข้าศึกที่ยกทัพมารบกับท่าน
แต่เมื่อชราและมรณะครอบงำท่านอยู่ ก็ไม่ใช่วิสัยที่จะทำการรบด้วยเวทย์มนต์วิเศษเหล่านั้นได้เลย
ไม่ใช่ฐานะที่เป็นไปได้เลยที่ที่ท่านจะป้องกันชราและมรณะด้วยเวทย์มนต์วิเศษที่ท่านมีอยู่
อนึ่ง แม้ท่านจะมีทรัพย์สมบัติแก้วแหวนเงินทอง ทั้งที่อยู่ในแผ่นดิน หรืออยู่ในอากาศทั้งหมดก็ตามที
ซึ่งท่านอาจเคยใช้เป็นเครื่องมือยุแหย่ ทำให้ข้าศึกที่ยกทัพมาเกิดความแตกแยกกัน จนพิชิตชัยได้
แต่เมื่อชราและมรณะครอบงำท่านอยู่ ก็ไม่ใช่วิสัยที่จะทำการรบด้วยทรัพย์เหล่านั้นได้เลย
ไม่ใช่ฐานะที่เป็นไปได้เลยที่ที่ท่านจะป้องกันชราและมรณะด้วยทรัพย์ที่ท่านมีอยู่เป็นอันมากนั้น”
“ท่านผู้เจริญ เมื่อเป็นเช่นนี้ เมื่อชราและมรณะครอบงำอยู่อย่างนี้แล้ว
จะมีอะไรเล่าจะเป็นกิจที่เราควรกระทำ นอกจากปฏิบัติธรรมให้เสมอต้นเสมอปลาย สร้างบุญกุศลเอาไว้”
“ท่านผู้เจริญ ข้อนี้เป็นอย่างนั้น ท่านผู้เจริญ ข้อนี้เป็นอย่างนั้น
ก็เมื่อชราและมรณะครอบงำอยู่อย่างนี้แล้ว
อะไรเล่าจะเป็นกิจที่พระองค์ควรกระทำ
นอกจากปฏิบัติธรรมให้เสมอต้นเสมอปลาย สร้างบุญกุศลเอาไว้”
ฝากบทกลอน(๖)ส่งท้ายครับ
ภูเขาศิลาสูงใหญ่----- เสียดฟ้าฝ่าไปบดสัตว์สี่ทิศรอบล้อมมิมีลัด----- กำจัดชีพสัตว์ฉันใด
ความแก่ความตายฉันนั้น----- ไม่เว้นชนชั้นไหนๆย่ำยีเหล่าสัตว์บรรลัย----- ครอบงำสัตว์ในมือมาร
ณ ที่ทุกหน่วยพลรบ----- จบสิ้นกับลานประหารมนตราหรือทรัพย์ศฤงคาร----- มิทานต้านต่อมรณา
เหตุนั้นบัณฑิตนักปราชญ์----- ฉลาดใน ประโยชน์ พึงหาพึงตั้งใจด้วยศรัทธา----- รัตนาทั้งสามมั่นคง
ผู้ใดประพฤติในธรรม----- สุขล้ำโลกนี้ประสงค์บัณฑิตสรรเสริญยืนยง----- จำนงวงสวรรค์วันมรณา
ศรีวยาฆร-เรียบเรียง
๙ มกราคม ๒๕๕๒
