อนุโมทนา สาธุ

แมวมีบุญนะเนี่ย ได้ผู้มีบุญมากมารับเลี้ยง ท่าจะมีสายบุญกับทางนี้ พี่ สิริปโภ เอาบุญไปฝากเยอะๆเลยนะ ชาติต่อไปจะได้กลับเกิดมาเป็นคนไวไว มีกัลยาณมิตรเพิ่ม เกื้อกูลกัน อิอิ อนุโมทนาบุญจ้า

อรรถกถา ตโยธรรมชาดก
ว่าด้วย ธรรมของผู้ล่วงพ้นศัตรู

...พระบรมศาสดา เมื่อประทับอยู่ ณ พระเวฬุวันมหาวิหาร ทรงปรารภการตะเกียกตะกายจะฆ่าพระองค์นั่นแหละ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ มีคำเริ่มต้นว่า ยสฺเสเต จ ตโย ธมฺมา ดังนี้.

...ในอดีตกาล ครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี. พระเทวทัตบังเกิดในกำเนิดวานร ควบคุมฝูงอยู่ในหิมวันตประเทศ. เมื่อลูกวานรที่อาศัยตนเติบโตแล้ว ก็ขบพืชของลูกวานรเหล่านั้นเสียสิ้น เพราะกลัวว่า วานรเหล่านี้จะแย่งคุมฝูง.
...ในครั้งนั้น พระโพธิสัตว์ก็อาศัยวานรนั้นแหละ ถือปฏิสนธิในท้องของนางวานรตัวหนึ่ง. ครั้นนางวานรรู้ว่า ตั้งครรภ์ เพื่อจะถนอมครรภ์ของตน ก็ได้ไปสู่เชิงเขาตำบลอื่น พอท้องแก่ครบกำหนด ก็คลอดพระโพธิสัตว์. พระโพธิสัตว์เจริญวัย ถึงความเป็นผู้รู้เดียงสาแล้ว เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยกำลัง.

...วันหนึ่ง ถามมารดาว่า แม่จ๋า ใครเป็นพ่อของฉัน.
มารดาตอบว่า พ่อคุณ บิดาของเจ้าคุมฝูงอยู่ที่ภูเขาลูกโน้น.
แม่พาฉันไปหาพ่อเถิด.
ลูกจ๋า เจ้าไม่อาจเข้าใกล้พ่อของเจ้าได้ เพราะพ่อของเจ้าคอยขบพืชของลูกวานร ที่อาศัยตนเกิดเสียหมด เพราะกลัวจะแย่งคุมฝูง.
แม่จ๋า พาฉันไปเถิด ฉันจักรู้ (อนาคตของตนเอง).
นางจึงพาพระโพธิสัตว์มายังสำนักของวานรผู้เป็นพ่อ.

...วานรนั้นเห็นลูกของตนแล้ว ก็คิดว่า เมื่อเจ้านี่เติบโตจักไม่ยอมให้เราคุมฝูง ต้องฆ่ามันเสีย บัดนี้ทีเดียว เราจักทำเป็นเหมือนสวมกอดมัน แล้วก็บีบให้แน่นให้ถึงสิ้นชีวิตให้จงได้ จึงกล่าวว่า มานี่เถิดลูก เจ้าไปไหนเสีย นมนานจนป่านนี้ ดังนี้แล้ว ทำเป็นเหมือนกอดรัดพระโพธิสัตว์ รัดจนแน่น.
ก็พระโพธิสัตว์มีกำลังดังช้างสารสมบูรณ์ด้วยเรี่ยวแรง จึงบีบรัดตอบ.
ครั้งนั้น กระดูกทุกชิ้นส่วนของวานรนั้น ถึงอาการจะแตกแยก.

...ลำดับนั้น วานรผู้เป็นพ่อเกิดวิตกว่า ไอ้นี่เติบโตขึ้นต้องฆ่าเรา เราต้องหาอุบายอะไร รีบฆ่ามันเสียก่อน แต่นั้นก็คิดได้ว่า ไม่ไกลจากนี้ มีสระที่มีผีเสื้อน้ำสิงอยู่ เราจักให้ผีเสื้อน้ำกินมันเสียที่สระนั้น แล้วจึงกล่าวกะพระโพธิสัตว์ว่า ลูกเอ๋ย พ่อแก่แล้ว จักมอบฝูงให้เจ้า วันนี้จะตั้งเจ้าเป็นหัวหน้า ที่ตรงโน้นมีสระอยู่ ในสระนั้น ดอกโกมุท ๒ ดอก อุบล ๓ ดอก ปทุม ๕ ดอก กำลังบาน ไปเถิด ไปเอาดอกไม้ มาจากสระนั้น.

...พระโพธิสัตว์รับคำว่า ดีละพ่อ ฉันจักไปนำมาแล้วก็ไป แต่ยังไม่ผลีผลามลงไป ตรวจดูรอยรอบๆ สระ เห็นแต่รอยลงเท่านั้น ไม่เห็นรอยขึ้น ก็รู้ว่าอันสระนี้ต้องมีรากษสยึดครองแน่นอน พ่อเราไม่อาจฆ่าเราด้วยตน จักหวังให้รากษสเคี้ยวกินเราเสีย เราจักไม่ลงสระนี้ และต้องเก็บดอกไม้ให้ได้ด้วย แล้วเดินไปหาที่ซึ่งไม่มีน้ำ ไปได้ ๒ ดอก ทีเดียว โดดไปลงฝั่งโน้น โดดจากฝั่งโน้นมาลงฝั่งนี้ ก็คว้าได้อีก ๒ ดอก ด้วยอุบายนั้นแหละ. ด้วยวิธีนี้ พระโพธิสัตว์เก็บดอกไม้ได้ เป็นกองทั้งสองฝั่งสระและไม่ต้องลงสู่สถานอันอยู่ในอาญาของรากษส.
...ครั้นพระโพธิสัตว์เห็นว่า ไม่สามารถจะเก็บได้มากกว่านี้ ก็รวบรวมดอกไม้กองไว้ที่เดียว.

...ครั้งนั้น รากษสดำริว่า อัจฉริยบุรุษมีปัญญาอย่างนี้ เราไม่เคยเห็นเลยตลอดกาลมีประมาณเท่านี้ ดอกไม้ก็เก็บได้ตามปรารถนา และไม่ต้องลงสู่สถานที่ อันอยู่ในอาญาของเราอีกด้วย จึงระเบิดน้ำ โผล่ขึ้นจากน้ำเข้าไปหาพระโพธิสัตว์ กล่าวว่า พานรินทร์ ในโลกนี้ ผู้ใดมีธรรม ๓ ประการ ผู้นั้นย่อมครอบงำปัจจามิตรได้ ชะรอยภายในตัวของท่าน จักมีธรรมทั้งนั้นครบทุกประการ เป็นแน่.

...เมื่อจะชื่นชมพระโพธิสัตว์ จึงกล่าวคาถานี้ ความว่า :-
“ ธรรม ๓ ประการเหล่านี้ คือทักขิยะ สุริยะ ปัญญา มีแก่บุคคลใด เหมือนมีแก่ท่าน บุคคลนั้นย่อมล่วงพ้นศัตรูได้. ” ดังนี้.
บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ทกฺขยํ ได้แก่ ความเป็นผู้มีความขยันขันแข็ง.
บทนี้เป็นชื่อของความเพียรอย่างสูงที่ประกอบพร้อมมูลด้วยปัญญาอันรู้จักกำจัดภัยที่มาประจวบเข้า.

บทว่า สูรยํ ได้แก่ความเป็นผู้กล้าหาญ.
บทนี้เป็นชื่อของความเป็นผู้ไม่มีความพรั่นพรึง.

บทว่า ปญฺญา นี้ เป็นชื่อของความรู้อุบาย ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของความปรากฏผล.

...รากษสนั้นชมเชยพระโพธิสัตว์ด้วยคาถานี้อย่างนี้แล้ว ก็ถามว่า ท่านเก็บดอกไม้เหล่านี้ไปทำไม?
พระโพธิสัตว์ตอบว่า พ่อของเราปรารถนาจะตั้งเราเป็นผู้นำฝูง เราเก็บไป เพราะเหตุนั้น.
รากษสพูดว่า อุดมบุรุษเช่นท่าน ไม่น่าจะนำดอกไม้ไป เราจักนำไปให้ แล้วหอบดอกไม้เดินตามหลังพระโพธิสัตว์ไป.

...ครั้งนั้น บิดาของพระโพธิสัตว์เห็นแต่ไกลแล้ว รำพึงว่า เราส่งมันไป หมายว่าจักให้เป็นเหยื่อของรากษส บัดนี้ มันกลับใช้ให้รากษสถือดอกไม้ตามมา คราวนี้เราฉิบหายแล้ว เลยหัวใจแตกเจ็ดเสี่ยง สิ้นชีวิตในที่นั้นเอง.
ฝูงวานรที่เหลืออยู่ประชุมกัน ยกพระโพธิสัตว์ให้เป็นราชาผู้นำฝูง.

...แม้พระบรมศาสดา ครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว ทรงสืบอนุสนธิ ประชุมชาดกว่า
วานรนายฝูงในครั้งนั้น ได้เป็น พระเทวทัต ในครั้งนี้
ส่วนบุตรของลิงผู้เป็นจ่าฝูง ได้มาเป็น เราตถาคต ฉะนี้แล.

.. อรรถกถา ตโยธรรมชาดก จบ.

อ่าน เนื้อความในพระไตรปิฎก
http://www.84000.org...?...A=380&Z=384


...พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๗ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๙
ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๑

...๘. ตโยธรรมชาดก
ธรรมของผู้ล่วงพ้นศัตรู

[๕๘] ดูกรพระยาวานร ผู้ใดมีธรรม ๓ ประการนี้ คือ ความขยัน ความแกล้วกล้า
ปัญญาเหมือนท่าน ผู้นั้นย่อมล่วงพ้นศัตรูได้.

จบ ตโยธรรมชาดกที่ ๘.

นี่ก็อ้างอิงมาอีกทีจาก พระไตรปิฎก

ได้บุญจ้า ได้ตั้งแต่เริ่ม คิดที่จะทำแล้ว

ถ้ากลัวว่าครั้งต่อไปจะใส่ผิด ก็ให้ นำเงินปัจจัย ใส่ซอง แล้วเขียน ชื่อ กับ กองบุญที่ตั้งใจจะทำไว้

คราวนี้ต่อให้หย่อนผิดกล่อง ยังไง ก็ได้ร่วมทำบุญเข้ากองที่ตั้งใจไว้อยู่ดีจ้า

สาธุ สาธุ สาธุ เห็นชอบแล้ว

สาธุ สาธุ สาธุ

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ จ้า

ก็ใช้งานได้นาน ประหยัดสุด ประโยชน์สูง ดีออก อยากรู้ว่าเค้าทำยังไงก็มาศึกษาดูสิ

ชอบเลข 072 อ่ะ


แต่เลข 019 ก็สวยนะ ว่าแต่ อยู่บน หรือ อยู่ล่าง ล่ะ

ทำใจให้ใส เวลาทำบุญก็อุทิศให้ก็ได้

ส่วนแมวตัวนั้นมันก็คงไปอยู่ในภพภูมิ ที่มันควรอยู่ อาจจะเกิดเป็นแมวต่อ ถ้ายังไม่หมดกรรม หรือถ้า กรรมเบาบางลง ก็ไปเกิดเป็นอย่างอื่นต่อ ตามแต่ความหนักเบาของกรรมที่ยังส่งผล

ไม่อยากรู้จักฤาษีตนนี้ สักเท่าไหร่ เพราะ ตัวเอง คิดว่าสอนตนเองได้ในระดับหนึ่ง คิดว่าไม่ต้องไปพึ่งของพรรค์นี้

พวกสิงๆ ทรงๆนี่เจอมาตลอด ตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่เคยเชื่อถือเลย

เจอพวก หยิบอะไรไม่รู้เข้าปาก (คล้ายก้อนดิน)ขยับปากหงุบหงิบๆ ทายนู่นทายนี่ถูก ก็เคยปั่นหัวคนพวกนี้มาแล้ว ตอนนั้นยังเด็ก ( ตอนนั้นก็คิดว่าตัวเองมีดีพอตัวเหมียนกัน ) ขนาดปั่นหัวแกซะขนาดนั้น จนกระทั่งแกมาจับได้ทีหลัง ก็ยัง ไม่วาย มาขอ พ่อกะแม่ ให้เราไปเป็นศิษย์ ไปนุ่งขาวห่มขาว เข้าป่า แล้วจะสอนวิชา ให้หมดตัวเลย ( ขอโทด๐๐๐ปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย )

แต่... ถ้าคิดจะให้เราเรียก อาจารย์ ก็ต้อง มีระดับ หรือ มีกึ๊น พอตัวเหมือนกันนะ อย่างแค่ตัวอย่างที่ยกมาน่ะนะ อย่าหวังเลยแค่ชายหางตามองยังไม่คิดเลย

แต่๐๐๐

ตอนนี้ ได้เจอแล้ว ที่นี่ที่เดียว บอกได้แค่ว่า " ยอมแล้ว " ว่าอย่างไร ก็ว่า " ตามกัน "

ตอนนี้ได้มาเจอทางสว่าง ที่กระจ่างใจตัวเองแล้ว คำถามที่หาคำตอบไม่ได้จากที่ไหน ก็ได้มาเข้าใจเอาที่นี่ เรียนรู้แล้วว่า บุญ คืออะไร บาป คืออะไร

และตอนนี้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดเท่านั้น กราบไหว้ แต่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เท่านั้น

กราบถวายตัวเป็นศิษย์ ของ มหาปูชนียาจารย์ ขอติดตาม ตามติด ทุกภพชาติ ตราบวันถึงที่สุดธรรม

กราบเท้า บิดา มารดา ด้วยความเคารพรัก

ถ้าจะให้แนะนำ เราคงแนะนำเพื่อนให้ไปทำ ...." สมาธิ "..... 072 ดีที่สุดนะ

ทำ " หยุด " ทำ " นิ่ง " แล้วจะบรรลุมรรคผล ด้วยตนเอง ไม่ต้องไปพึ่งใครอีก ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แล

จะมี หรือ ไม่มี ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเราหรอก อย่าไปสนใจดีกว่า เอาเวลามา ศึกษา เรื่อง บุญบาป และกฎแห่งกรรมดีกว่า

รู้แค่ว่า ใจใสตอนตายไปสุขคติโลกสวรรค์ ใจหมองตอนตายไปอบายนรก

หลวงพ่อท่าน บอก เทวดา ไม่ค่อยอยากจะเข้าใกล้ มนุษย์ซักเท่าไหร่ เพราะ กลิ่นมนุษย์เหม็นมาก

( คงไม่ใช่เพราะไม่ได้ อาบน้ำ น่ะ น่าจะเป็น กลิ่นที่ละเอียดๆนะ ถ้าผู้ใดมีศีลบริสุทธิ์ หมั่นนั่งสมาธิ รักษาศีล ก็จะมีกลิ่นหอม )

เทพเจ้า เทพบุตร เทพธิดา เค้าก็อดีตมนุษย์ ตายไปแล้วก็ทำบุญไม่ได้

เรานี่สิ ยังมีโอกาส สั่งสม บุญบารมีได้มากกว่า เค้า ต่างหาก ต้องมาพึ่งเราเรา ต้องมาขออนุโมทนาบุญ จากคนเป็นๆ

มี พระรัตนตรัย เป็นที่พึ่ง ที่ระลึก อันสูงสุด ดีกว่านะ

มิน่า อายุยืน เพราะชอบแผ่เมตตาเยอะๆ นี่เอง

เวลาทำบุญ ก็แผ่อุทิศไปให้เค้าก็ได้ หลังจากนั่งสมาธิ เสร็จ ช่วงแผ่เมตตา แผ่ความปรารถนาดี ก็นึกถึงเค้าบ้าง ถ้ามีอยู่จริง ( เพราะบางที่ก็มีแค่สิ่งก่อสร้างแต่ไม่ได้มีอะไรสถิตอยู่ อาจจะมี จิ้งจก ตุ๊กแก แมงมุม ) ก็ให้มารับกุศล ผลบุญ ให้มีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไป

ขออนุโมทนาด้วย กับคุณน้ำใส ถ้าพวกเราทุกคนช่วยกัน พวกเราทุกคนก็สามารถ สร้างบารมีได้สะดวก ขอสนับสนุนความคิดดีดีแบบนี้ ปกติ ตามภาคก็มีจัดไว้ส่วนหนึ่งอยู่ แต่อาจจะไม่เพียงพอ ในงานบุญใหญ่ๆ ที่กะประมาณ คนที่มาได้ยากจริงๆ และ ปริมาณการรับประทานของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน ถ้าทุกคนช่วยกันได้ พอจะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน ก็จะช่วยรักษาใจให้ทุกคนที่มามีใจใสใส ไม่ตกไม่หล่นบุญกันเลย เตรียมความพร้อมในการมากันสักนิด และรับ บุญใหญ่ๆใสใส กลับไปกันเต็มๆ เกินควรเกินคุ้มจริงๆ สาธุ

ทำอย่างไร ได้อย่างนั้น

อยากจะเจอสิ่งดีดี ก็ต้องทำสิ่งดีดี

ปลูกถั่ว ก็ได้ต้นถั่ว ปลูกแอ๊ปเปิ้ล ก็ต้องได้ต้นแอ๊ปเปิ้ล ปลูกถั่ว จะได้แอ๊ปเปิ้ลคิดได้แต่เป็นไปไม่ได้

สิ่งที่ เราเจอ ก็คือสิ่งที่เราล้วน ทำผิดทำพลาดมาในอดีต อยากให้ดีขึ้น ก็ต้องแก้ไขใหม่

แม้คุณจะเจอ วิบากกรรมเก่า

แต่ตอนนี้ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง ที่ได้มาเจอเส้นทางสีขาวนี้ ก็อยากจะให้มาศึกษา และเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรม

จะได้วางผังแปลนของ ตัวเอง ในอนาคต จะต้องดีกว่า และดีที่สุด ใครจะร้ายกับเราก็ช่างเค้า กรรมใครกรรมมัน

สั่งสมบุญ กุศล ให้มากที่สุด เพื่อตัวเอง และคนที่ปรารถนาดีต่อเรา

ขอเป็นกำลังใจให้สู้อย่างถูกวิธี ในเส้นทางสีขาวที่คุณ ได้ก้าวก้าวแรกลงมา อย่าพลาดโอกาสดีดีนี้นะ

ดูไฟล์วีดีโอไม่ได้ เป็นเพราะสาเหตุอะไร??? ช่วยบอกทีจ้า สาธุ !!!

ลองไปนั่งค้นในใจตนเองดูสิ ว่ามีอยู่มั้ย ???

นั่งทำเฉยเฉย ค้นไป นิ่งๆ เดี๋ยวก็เจอ !!!

อนุโมทนา สาธุ

ดู DMC ศึกษาจาก Case Study กรณีศึกษา ที่มีกรรมลักษณะคล้ายๆกัน

ได้หมด ยกเว้น ห้ามเอา บุคคลที่ 4 เข้าสอบด้วย

มีที่นี่ที่เดียว๐๐๐

1 คนไม่ว่าง ก็ มาสอบ ที่เหลือ 2 คนได้ นะ 2คนไม่ว่าง ก็มาสอบลุยคนเดียวก็ได้นะ สอบกัน สนุกสนาน บุญบันเทิง

หรือ อาจจะหาสมาชิกใครก็ได้ มาร่วมสอบเล่นๆอีก 2 คนก็ได้นะ

ได้เป็น ต้นบุญ ต้นแบบ ที่จะไปกระตุ้น ให้ ผู้ที่ได้ดูบรรยากาศผ่าน DMC

เกิดความ รู้สึกสนใจจะมาสมัครสอบ แล้วได้รับ ความรู้ทางพระพุทธศาสนาเพิ่มเติมยิ่งๆขึ้นไป สอบไปได้บุญไป ดีออกนะ

อยากรู้ก็ต้อง ลงมือ ปฏิบัติเลย !!! ไม่ต้องไปค้นหาที่ไหน ค้นหาภายใน ตัวคุณเอง !!! ของมีจริงอยู่ในตัวจะต้องไปหาที่ไหนอีก หาจากใครอีกล่ะ ฟังไปก็ไม่หายสงสัย ถ้าไม่ลงมือหาด้วยตนเอง !!!

วิธีการ ท่านผู้รู้ท่านค้นพบ และนำมาบอกแล้ว เหลือแต่คุณเอง หาด้วยตัวของคุณเอง ในตัวคุณเองเลย !!! จะเข้าใจได้เองเมื่อถึงแล้ว !!! ตอบคำถามคุณเอง ด้วยตัวของคุณเอง กับวิธีการ ที่มีมาให้แล้ว แค่หยุดใจ ให้ถูกวิธี วิธีที่ลัดที่สุด เข้าถึงได้ง่ายที่สุดแล้ว !!!

ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นเข้า ไปเฝ้าแล้ว
ถวายบังคมพระผู้มีพระภาค นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นท่าน พระอานนท์นั่งเรียบร้อยแล้ว

ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เห็นความอดทน ของพระผู้มี

พระภาคแล้ว ก็แต่ว่า เพราะการประชวรของพระผู้มีพระภาค กายของ ข้าพระองค์ประหนึ่งจะงอม

ระงมไป แม้ทิศทั้งหลายก็ไม่ปรากฏแก่ข้าพระองค์ แม้ ธรรมทั้งหลายก็ไม่แจ่มแจ้งแก่ข้าพระองค์

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็แต่ว่า ข้าพระองค์มามีความเบาใจอยู่หน่อยหนึ่งว่า พระผู้มีพระภาคจักยังไม่

เสด็จ ปรินิพพาน จนกว่าจะได้ทรงปรารภภิกษุสงฆ์ แล้วตรัสพระพุทธพจน์อย่างใด อย่างหนึ่ง ฯ

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอานนท์ ภิกษุสงฆ์ยังจะหวังอะไรในเราเล่า ธรรมอันเรา
ได้แสดงแล้ว กระทำไม่ให้มีในมีนอก กำมืออาจารย์ในธรรมทั้งหลาย มิได้มีแก่ตถาคต ผู้ใดจะพึง

คิดอย่างนี้ว่า เราจักบริหารภิกษุสงฆ์ หรือว่าภิกษุสงฆ์ จะเชิดชูเราดังนี้ ผู้นั้นจะพึงปรารภภิกษุสงฆ์

แล้วกล่าวคำอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแน่ ดูกรอานนท์ ตถาคตมิได้มีความดำริอย่างนี้ว่า เราจัก

บริหารภิกษุสงฆ์ หรือว่า ภิกษุสงฆ์จักเชิดชูเรา ตถาคตจักปรารภภิกษุสงฆ์แล้ว กล่าวคำอย่างใด

อย่างหนึ่ง ในคราวหนึ่ง ดูกรอานนท์ บัดนี้ เราแก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ล่วงกาลผ่านวัยมาโดย ลำดับแล้ว

วัยของเราเป็นมาถึง ๘๐ ปีแล้ว เกวียนเก่ายังจะใช้ไปได้ เพราะการ ซ่อมแซมด้วยไม้ไผ่ แม้ฉันใด

กายของตถาคต ฉันนั้นเหมือนกัน ยังเป็นไปได้ ก็คล้ายกับเกวียนเก่าที่ซ่อมแซมด้วยไม้ไผ่ ฯ

ดูกรอานนท์ สมัยใด ตถาคตเข้าถึงเจโตสมาธิ อันไม่มีนิมิต เพราะ ไม่ทำไว้ในใจ
ซึ่งนิมิตทั้งปวง เพราะดับเวทนาบางเหล่าแล้วอยู่ สมัยนั้น กายของ ตถาคตย่อมผาสุก เพราะ

ฉะนั้น พวกเธอจงมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง มิใช่ มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง คือจงมีธรรมเป็นเกาะ

มีธรรมเป็นที่พึ่ง มิใช่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง อยู่เถิด ฯ
ทรงแสดงเรื่องพึ่งตน พึ่งธรรม
ดูกรอานนท์ อย่างไรเล่า ภิกษุจึงจะชื่อว่า มีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง มิใช่มีสิ่ง
อื่นเป็นที่พึ่ง คือจงมีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง มิใช่มีสิ่งอื่นเป็น ที่พึ่งอยู่ ภิกษุในธรรมวินัยนี้

ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ พิจารณาเห็นเวทนา ในเวทนาอยู่ พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่

พิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ เป็นผู้มี เพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัส

ในโลก อย่างนี้แล อานนท์ ภิกษุจึงจะชื่อว่า มีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง มิใช่มีสิ่งอื่นเป็น

ที่พึ่ง คือมีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง มิใช่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งอยู่ ดูกรอานนท์ ผู้ใดผู้หนึ่ง

ในบัดนี้ก็ดี โดยที่เราล่วงไปแล้วก็ดี จักเป็นผู้มีตนเป็นเกาะ มีตนเป็น ที่พึ่ง มิใช่มีสิ่งอื่นเป็นที่

พึ่ง คือ มีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง มิใช่มีสิ่ง อื่นเป็นที่พึ่งอยู่ ภิกษุของเราที่เป็นผู้ใคร่

ต่อการศึกษาจักปรากฏอยู่ในความเป็น ยอดยิ่ง ฯ

จบคามกัณฑ์ในมหาปรินิพพานสูตร ฯ
จบภาณวารที่สอง ฯ

ทำบุญ จ้า แล้วก็ ทำใจ ... ( ให้หยุดให้นิ่ง ) ^ ^

ตั้งจิตมั่นอธิฐานล้อมกรอบ ทุกครั้งที่ได้ทำบุญ บูชาธรรม หลวงปู่ หลวงพ่อ และคุณยาย