มี 20 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[nar]

เวลานั่งสมาธิแล้วรู้สึกว่าลมหายใจจะหมดจะต้องทำอย่างไรต่อไปคะ

[เคยเข้าวัด]

อยากเข้าถึงธรรมเร็วๆไหมล่ะครับ ถ้าอยากเข้าถึงธรรมเร็วๆ ให้คิดอย่างนี้เลยครับ

นั่งแล้วจะหมดลมหายใจใช่มะ จะหมดก็ให้หมดไป อยากหมดให้มันหมดไป ร่างกายมันไม่อยากหายใจแล้วก็ช่างมัน ถ้ามันถึงคราวจะตายก็ให้มันตายในท่านั่งนี่แหล่ะ

ว่าแล้วก็นั่งสมาธิต่อปาย

มันคือบททดสอบที่ส่งมาจากใจส่วนลึกของเราครับ เพราะส่วนลึกของใจมันไม่อยากนั่งมันเลยส่งความรู้สึกออกมาเป็นอาการ ถ้าเรายอมแพ้เราก็ไม่มีทางพบทางสว่างได้หรอกครับ เอาชีวิตเป็นเดิมพันไปเลยครับ เหมือนพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เอาชีวิตเป็นเดิมพัน "แม้ร่างกาย เลือดเนื้อจะเหือดแห้งเหลือแต่หนังหุ้มเอ็นกระดูกก็ตามที หากไม่บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญานจะไปลุกจากที่เป็นอันขาด"

เหมือนพระเดชพระคุณหลวงปู่ของเรา หากคืนนี้ไม่ได้เข้าถึงธรรมที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านได้บรรลุ จะไม่ขอลุกไปไหนเด็ดขาด

ว่าแล้วก็สู้ต่อปายนะ ทาเคชิ ( ทุกงานเลยนะพี่ท่าน - -" )

[usr17414]

ให้ทำใจหยุด นิ่ง เฉยๆ ไม่ต้องกลัวอะไรไม่ตายหรอกแล้วจะดีเอง มีอะไรให้ดูก็ดูไปเฉยๆไม่ต้องคิดอะไรทำเฉยๆอย่างเดียว

[suppy001]

นั่งนิ่ง ๆ เบา ๆ สบาย ๆ ต่อไปเรื่อย ๆ อย่าไปสนใจไม่ตายหรอกครับ...สาธุ

[สาธุธรรม]

ขออนุญาตตอบจากประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ

วิธีการที่ตัวเองผ่านมาได้คือ อย่าตกใจค่ะ ใจยังอยู่ที่ 072
แต่ให้พิจารณาดูลมหายใจด้วย แต่ยังวางใจที่ 072 นะคะ
อย่ากระโตกกระตากค่ะ แล้วจะเห็นว่า จริงๆ ลมหายใจยังมีอยู่ แต่ว่า เบา และ ละเอียดค่ะ
เมื่อเห็นแล้ว ก็วางใจเฉยๆ ต่อไปที่ 072 เลิกสนใจเรื่องลมหายใจเสีย
แล้วก็จะผ่านไปได้ค่ะ เป็นเพียงสภาวธรรมหนึ่งเท่านั้นค่ะ เดี๋ยวก็มีสภาวธรรมใหม่ให้เห็นให้รู้สึกอีกค่ะ

[ว่างว่าง]

ตามดูสภาวะจิตไปแบบนิ่งๆเฉยๆ ไม่ต้องสงสัยหรือกังวลใดๆ แล้วความสว่างก็จะปรากฏเจิดจ้ารัศมีติดอยู่ที่ศุนย์กลางกายฐานที่7...เย็นกายสบายใจ อย่างน่าอัศจรรย์ เหมือนจะขาดใจ โดนดูด วูบไปอย่างแรง ..แล้ว..ก็จะพบสิ่งอัศจรรย์ที่อยู่ภายในตัวเรา

[nar]

ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำค่ะ สาธุ

[WISH]

ต้องทำอย่างไรต่อไป

- ไม่ต้องทำอะไร
- หยุดกับนิ่ง
- เข้าสิบแล้วเห็นศูนย์

[nar]

คุณ WISH

"เข้าสิบแล้วเห็นศูนย์"

คำว่า เข้าสิบ คืออะไรคะ

[WISH]

พระธรรมเทศนา พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) กัณฑ์ที่ 1 เล่มที่ 1 หน้า 7

เที่ยงแท้แน่นักหนา ตั้งอนิจจาเป็นอาจิณ จุติแล้วปฏิสนธิ ย่อมเวียนวนอยู่ทั้งสิ้น สังขาราไม่ยืนยิน ราคีสิ้นเป็นตัวมา นี่สิบ ศูนย์นี้ เป็นตัวสำคัญนัก

สัตว์โลกจะเกิดในโลกได้ ต้องอาศัยเข้าสิบแล้วตกศูนย์ จึงเกิดได้ ถ้าเข้าสิบไม่ตกศูนย์แล้ว เกิดไม่ได้ นี่โลกกับธรรมต้องอาศัยกันอย่างนี้

ส่วนทางธรรมเล่าก็ต้องเข้าสิบ เข้าสิบแล้วก็ตกศูนย์ ตกศูนย์ คือ ใจหยุด พอใจหยุดเรียกว่าเข้าสิบ เห็นเป็นดวงใสเท่าดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ผุดขึ้นที่ใจหยุดนั้น นั่นตกศูนย์แล้ว เข้าสิบแล้ว เห็นศูนย์แล้ว เรียกว่า เข้าสิบแล้วเห็นศูนย์ พอเห็นศูนย์ ใจก็หยุดอยู่กลางศูนย์นั้นแหละ กลางดวงใส เท่า ดวงจันทร์ดวงอาทิตย์นั้น ดวงนั้นแหละเรียกว่า ดวงธรรมานุปัสสนาสติปัฏฐาน หรืออีกนัยหนึ่งดวงนั้นแหละเรียกว่า ดวงปฐมมรรค หนทางเบื้อง ต้นมรรค ผล นิพพาน จะไปสู่มรรคผลนิพพาน ต้องเข้ากลางดวงนั้นแห่งเดียว ไปได้ ทางเดียวทางอื่น ไม่มี

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

ทำเฉยๆ

[Bruce Wayne]

อาการที่เป็นเรียกว่า อาการ ตกภวังค์ นั่งสมาธิไปจนถึงจุดๆหนึ่งอาจจะเป็นได้ มีวิธีแก้ คือ หากนั่งสมาธิในแบบกสิณลม ก็ให้หายใจเข้า และออก ลึกๆช้าๆ กำหนดลมหายใจช้าๆ หายใจเข้า 'พุทธ' หายใจออก 'โท' หายใจเข้า และออกให้เต็มปอด หากทำสมาธิ แบบ ธรรมกาย ก็เอาใจจรดศูนย์กลางกาย แล้วหายใจเข้า "สัมมา" หายใจออก 'อรหัง' หายใจเข้า ออกลึกๆ ยาวๆ จะแก้ได้

[ถนัด@สืบสานพุทธ]

อาการนี้เป็นมาพักใหญ่ๆ แล้วเหมือนกันครับ เพราะนั่งแล้วสว่างตลอด แต่ยังไม่เห็นอะไร มารู้ตัวอีกทีก็ตอนหายใจไม่ออก เลยก็กลายเป็นว่าให้ความสนใจมาที่ลมหายใจแทน จนรู้สึกดีแล้วก็ปล่อยไปใหม่ไม่คิดอะไร แต่ก็กลับมาเป็นอีก รู้สึกเหนื่อยเพราะขาดอากาศ....

[^_^หลับตาพริ้ม๐นั่งหน้ายิ้ม^_^]

ไม่ต้องสนใจอะไรนะ ทำหยุดนิ่งอย่างเดียวพอ ไม่ต้องไปสน เรื่องลมหายใจ ถ้าไปสนใจปั๊บ ก็จะไปติดที่ลมหายใจ

เวลาทำสมาธิ ร่างกายจะปรับของมันเองโดยอัตโนมัติ

ให้เราปรับร่างกายให้สบาย ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ถ้าตึงมันจะเครียด และ เหนื่อย

ทำสมาธิอยู่ก็ทำต่อไป เอาใจ และความรู้สึก ไว้ที่กลางท้อง เหนือสะดือ 2 นิ้วมืออย่างเดียวพอ ให้ทิ้งร่างกายไปเลย

มาถูกทางแล้วทำต่อไปนะ

[Tanay007]

เมื่อใจเริ่มละเอียด ลมหายใจก็จะละเอียดตามไปด้วย
ละเอียดจนผู้ปฏิบัติเอง ยังหลงไปว่าลมหายใจกำลังจะหมดไป ทั้งที่ใจกำลังจะหยุดนิ่ง
ผลที่สุดก็ต้องถอนสมาธิออกมา หลวงปู่ฯ ถึงได้สอนว่าให้นั่งเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพื่อตัดความกังวลในส่วนนี้ไงครับ
เพราะคนนั่งฟุ้ง นั่งอย่างทรมานใจ ลมหายใจจะไม่ละเอียดหรอกครับ

[usr17414]

[คุณครูไม่ใหญ่-อาการหายใจไม่ค่อยออกดังกล่าว เป็นอาการของใจที่ละเอียดเป็นสมาธิอีกระดับหนึ่ง ที่จะเปลี่ยนวิธีการหายใจ จากหายใจด้วยลมหยาบๆ (มนุษย์ทั่วๆไปจะหายใจด้วยลมหยาบ) มาหายใจด้วยลมละเอียด...แต่เราไม่คุ้นเคย...นั่งสมาธิไม่เคยทำให้ใครตาย คนจะตายต้องหมดอายุขัย หมดบุญ วิบากกรรมมาตัดรอน เพราะฉะนั้น ถ้านั่งสมาธิแล้วมีอาการอย่างนี้ ให้ใช้คำของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯที่ว่า “ฟ้าจะถล่ม แผ่นดินจะทลาย คอขาดบาดตาย...ช่างมัน”]

[คุณรู้มั๊ย คุณนั้นเคยตาย]

เมื่อใจเราเป็นสมาธิ เราจะรู้สึกว่าไม่ค่อยหายใจ(หายใจอย่างแผ่วเบา) แต่เราก็ยังอยู่ได้นะครับ ทำต่อไปเถิดครับ นิ่งๆ นุ่มๆ นานๆ

[หัดฝัน]

ครับ ดังที่บัณฑิตทั้งหลายข้างต้นท่านตอบมา ว่าเป็นอาการของการเปลี่ยนสภาวะ จากลมหยาบ เป็นลมละเอียด ความจริงแล้วยังหายใจอยู่ แต่เป็นลมละเอียดอ่อน แผ่วเบา จนดูคล้ายไม่หายใจ

ภาวะเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรนั้น ผมจะอธิบายเพิ่มเติมให้ในหลักการทางวิทยาศาสตร์น่ะครับ
ปรกติแล้วคนเราต้องหายใจ นำอากาศดีเข้าไปเผาผลาญอาหารที่เรารับประทานเข้าไป เพื่อให้เกิดพลังงานหล่อเลี้ยงเซลต่างๆ ทั่วร่าง ยิ่งเราออกกำลังกาย ใช้แรงงานมาก ร่างกายยิ่งต้องการพลังงานมาก ปริมาณอากาศที่ต้องการไปใช้เผาผลาญอาหารก็ยิ่งมากขึ้น เป็นเงาตามตัว เราจึงสังเกตได้ว่า ช่วงที่เราออกกำลังกาย เราจะหายใจถี่ๆ และรุนแรงมากกว่า เวลาปรกติ

ทีนี้พอเรามาทำสมาธิ ร่างกายจากสภาวะหายใจปรกติ จะเริ่มผ่อนคลาย พลังงานที่ต้องใช้หล่อเลี้ยงเซลต่างๆ ก็จะค่อยๆ ลดลง เพราะร่างกายไม่ได้ใช้พลังงาน เมื่อพลังงานที่ต้องใช้ลดลง อัตราการเผาผลาญอาหารในร่างกายให้ไปเป็นพลังงานก็ลดลง เมื่ออัตราการเผาผลาญลดลง อัตราการใช้อากาศก็จะค่อยๆ ลดลงตามไปด้วย ดังนั้น เราจะค่อยๆ หายใจช้าลงๆ แผ่วเบาลงๆ จงถึงจุดที่อากาศค่อยๆ ไหลเข้าไหลออกอย่างสบาย โดยที่ร่างกายก็ไม่กระทบ เพราะกำลังผ่อนคลายไม่ได้ใช้พลังงาน

จึงเกิดสภาวะดังที่ถามมานั่นแหละครับ

[nar]

ขอบคุณทุกท่านมากๆ ค่ะ ที่ช่วยชี้แนะ

[เด็กอนุบาลหน้าใสใจดี]

ไม่นานมานี้ดูฝันในฝัน มีคนถามแบบนี้เหมือนกัน
คุณครูไม่ใหญ่ตอบว่า
(สรุปมาอีกทีนะ ผิดไปบ้างก็อย่าถ้าสา.. ประมาณว่า)
การที่รู้สึกเช่นนั้น คือลมหายใจเราเริ่มละเอียดขึ้นเรื่อยๆ
และกำลังจะเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาล
(คือใจเราก็ละเอียดขึ้นเรื่อยๆนั่นแหละ และกำลังจะเข้าถึงธรรม)
ประมาณว่า หายใจทีเดียวสุดขอบจักรวาลเลย ประมาณนั้น
ให้ปล่อยให้มันเป็นไปแล้วจะดีเอง

อีกอย่างคือ เราว่านะ อย่าไปกังวลเลย
เพราะพระที่ท่านนั่งสมาธิ 7 วัน 7 คืน
หรือ 2 เดือนโดยไม่ได้ไปไหน ไม่ได้ทานอาหารเลย
ท่านยังไม่มรณภาพเลย
ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
แต่อย่างเราๆยังไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้
เพียงแต่อย่ากังวลกับเรื่องเล็กๆน้อยๆไปเลย
กายไม่สงบ.. ใจจะไปสงบได้อย่างไร..

[pp_dmc]

สาธุ