ให้พวกเราชาวwww.dmc.tv อ่านกันค่ะ
หญิงคนหนึ่งเลี้ยง ลิงและลา ไว้เป็นเพื่อนวันหนึ่งเธอต้อง
ออกไปข้างนอกก่อนออกไปได้เอาเชือกผูกคอลิงแล้วมัดขาของลา เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์
ทั้งสองเดินย่ำไปมาจนทำให้ข้าวของเสียหาย ทันที่หญิงเจ้าของออกไป ลิงซึ่งมีความฉลาด
และแสนซนก็ คลายปมเชือกออกจากคอของมัน และไปแก้เชือกมัดขาให้แก่ลาด้วย
หลังจากนั้นเจ้าลิงก็กระโดดโลดเต้นห้อยโหนโจนทะยานไปทั่วจนทำให้ข้าวของ
ล้มระเนระนาดกระจัดกระจายและรื้อค้นเสื้อผ้ามาฉีกกัดจนไม่เหลือชิ้นดี ในขณะที่ลา...
ได้แต่มองดู ทำตาปริบ ๆ
เมื่อหญิงเจ้าของกลับมา ลิงมองเห็นก่อนก็รีบเอาเชือกมาผูกคอตนไว้
อย่างเดิมและอยู่อย่างสงบนิ่ง ฝ่ายหญิงเจ้าของเมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นข้าวของถูกรื้อค้น
กระจุยกระจายเช่นนั้นก็เกิดโทสะขึ้นทันที หันมองลิงและลาเพื่อดูว่าใครเป็นผู้ก่อเรื่อง
และเห็นว่าลา..ไม่มีเชือกผูกขาดังเดิม เธอก็คิดเอาเองว่าลานี่เองคือตัวปัญหาทำให้กระท่อม
ของเธอมีสภาพไม่ต่างจากโรงเก็บขยะ ดังนั้นจึงวิ่งไปหยิบท่อนไม้มาทุบตีลาอย่างรุนแรง
ซึ่งเจ้าลาผู้น่าสงสารก็ได้แต่ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
นิทานเรื่องนี้ต้องการชี้ให้เห็นถึง ความเป็นผู้นำ ของหญิงเจ้าของ
ที่ไม่พิจารณาเหตุการณ์ให้ถ่องแท้ เชื่อแค่สิ่งที่ตนเห็นแล้วลงโทษไปตามความรู้สึกและประสบ
การณ์ส่วนตัว มองเห็นข้าวของเสียหายและมองเห็นลาที่หลุดออกมาจากเชือก แล้วตัดสินว่าลาคงเป็น
ผู้กระทำ แต่ไม่ได้มองว่าลาไม่มีปัญญาจะแก้เชือก และไม่มีนิสัยชอบรื้อทำลาย เธอมองเห็นลิง
ยังถูกเชือกล่ามอยู่ก็คิดว่าลิงคงไม่ใช่ผู้กระทำ แต่มองไม่ออกว่าผู้ที่จะแก้ปมเชือกได้และมีนิสัยชอบ
รื้อทำลายนั้นคือ ลิง
ความจริงถ้าเธอรู้จักสำรวจร่องรอยความเสียหายเสียสักเล็กน้อยก็จะพบ
รอยเท้าและฟันของลิงกระจายไปทั่วห้อง แต่ไม่พบรอยเท้าของลาเลยเพราะลาไม่ได้เคลื่อนที่ไป
ไหนเหตุที่องค์กรของเราไม่ค่อยพัฒนากันอยู่ทุกวันนี้เพราะ”ผู้นำ” ที่ "ปล่อยให้ลิงสร้างปัญหา
แต่ลารับเคราะห์" ลาก็เหมือนกับคนที่ปฏิบัติงานตามหน้าที่อย่างเต็มที่ แต่ไม่ค่อยมีปากมีเสียง
ทำงานจนไม่มีเวลานำ “เสนอ” พูดจาตรงไปตรงมาและไร้เล่ห์เหลี่ยม ลิงก็เหมือนกับคนที่ฉลาด
แกมโกง พูดมาก presentเก่ง อ้างอิงตำรา
ได้สารพัดแต่ไม่เคยทำงานจริง ๆ จัง วัน ๆ ก็คอยแต่จะจ้อง
จับผิด “คนทำงาน” ผู้นำที่ดี ไม่ควรปล่อยให้ลิงหลงระเริงว่าทำผิดเท่าไหร่นายก็ไม่มีทางรู้
ผู้เป็นนายไม่ควรยึดติดความสบายนั่งรอฟังแต่รายงานในห้องประชุม และรู้จักยอมเสียสละตน
สละเวลาอีกเล็กน้อยเพื่อค้นหาความจริงเพื่อควบคุมเจ้าลิง เพราะไม่เช่นนั้นองค์กรก็จะ
ไม่มีการพัฒนา....หากลิงสงบได้องค์กรก็จะพลอยสบายและมีความสุขอย่างยั่งยืนไปด้วย....
ไฟล์แนบ
-
gorila2.gif 10.57K
13 ดาวน์โหลด
