มี 14 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[กำเนิดธรรม]

----ผมลองปฏิบัติวิชชาธรรมกายแล้ว พอทำถึงฐานที่สี่ รู้สึกว่าจะเกร็งลูกตา ยังไงไม่รู้ครับ
----ถ้าข้ามไปฐานที่ห้าเลย ผิดไหมครับ ?
----ผมลองตั้งจิตที่ด้านหลังบริเวณท้ายทอยแล้วมองไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ก็รู้สึกว่าเกิดสามาธิเป็นดวงแก้วครับ
----ผมทำผิดหรือเปล่าครับ ? เรียนท่านผู้รู้ช่วยตอบด้วยครับ
----อนุโมทนาบุญล่วงหน้าครับ

[Omena]

จริงๆก็ไม่จำเป็นเท่าไหร่หรอกค่ะ
แค่ให้จิตหยุดนิ่งแค่นั้นเอง

จะเอาใจไปวางไว้กลางกายเลยก็ย่อมได้
กลางเป้นดีสุด

[นิ่งๆ นุ่มๆ]

ไม่ผิดหรอกคะ หรือจะเอาไปวางที่ฐานที่7 เลยก็ได้ เอาให้สบายๆอย่าเครียดเป็นพอคะ

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

[attachmentid=2487]

ภาพ แสดงที่ตั้งของดวงนิมิตจากฐานที่ ๑ ถึง ๗

ลองน้อมจิตไปตามฐานต่างๆ ตามภาพดูนะครับ

ไฟล์แนบ

•  Resize_of_3.jpg   11.82K   28 ดาวน์โหลด

[gioia]

การนั่งสมาธิในครั้งแรกๆ ก็มีปัญหาเรื่องการน้อมใจไปที่ศูนย์ต่างๆเหมือนกันค่ะ
ทำให้เกร็ง และใจพะวงว่าวางไม่ถูกศูนย์ ใจจึงไม่หยุดสักที
แต่ตอนนี้ ง่ายขึ้นมากค่ะ
เพราะใจสบายตรงไหนก็เอาไว้ตรงนั้น พอนิ่งจริงดวงก็ผุดมาเองค่ะ
และมีอีกวิธีคือ ให้คิดว่าเราอยู่ในวงกลมใหญ่
เป็นศูนย์กลางกายที่เราขยายออกไปให้ใหญ่ขึ้น
แสงสว่างจะเกิดง่ายมากค่ะ
ลองดูนะคะ

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

สำหรับคุณกำเนิดธรรม ผมมีข้อแนะนำว่า ขอให้คุณฝึกการเดินจิตตามฐานต่างๆ ให้คล่องเสียก่อนดีไหมครับ ภายหลังเมื่อคุณชำนาญแล้ว ถึงตอนนั้น จะนำเอาใจมาวางไว้ ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เลยก็ได้ครับ

[middleway]

การน้อมจิตไปตามฐานที่ตั้งต่างๆนั้นเป็นอุบายให้จิตของเราอยู่ภายในตัว ไม่ออกนอกเรื่องนอกตัวหรือนึกถึงคน,สัตว์,สิ่งของ (บางทีนึกไปได้รอบโลกเลยนะคะ!)

การน้อมจิตนั้นให้นึกเบาๆค่ะ เรียกว่าการตรึก (ภาษาไทยนี่ดีจัง ใช้ได้หลากหลายมาก)
ถ้าเรานึกแรงๆ สังเกตุว่า จะเกิดการกดลูกนัยน์ตา ทำให้เครียดเกร็งและปวดเมื่อยในที่สุด
(คุณครูไม่ใหญ่จึงให้สอนว่าเอาแค่ขนตาชนกัน)

การนึกเบาๆนั้น เป็นการนึกง่ายๆ เหมือนการนึกถึงของในห้องนอนของเรา หรือนึกถึงส้ม ภาพของลูกส้มก็จะปรากฏขึ้นในใจ(ก็อย่างที่เพลงเค้าว่า....มันง่ายจนสงสัยจัง)
ถ้านึกไปตามฐานที่ตั้ง ก็อย่างกังวลเรื่องตำแหน่งมากค่ะ เพราะนั่งใหม่ๆ จะยังไม่ค่อยคุ้น
(เพราะสาระสำคัญคือการให้จืตอยู่ในตัว)

แค่ประเด็นสำคัญอยู่ความต่อเนื่อง สมุมติว่าภายใน10นาที เราไม่นึกเรื่องอื่นเลย...(มันยากตรงนี่แหละ...) จิตจะตกศูนย์(กลาง) เหมือนตัวหายไป ก็อย่าตกใจนะค่ะ นิ่งไว้ต่อไปเรื่อยๆค่ะ

สุดท้ายนี้ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่านที่มีความเพียรพยายาม ขอให้เข้าถึงธรรมกันทุกคนนะคะ (อยากที่คุณยายสอนไว้...ขยันนั่งแล้วก็จะสำเร็จในที่สุดนั่นแหละ...) :lol:

[หัดฝัน]

ไม่ผิดหรอกครับ ดูอย่างทอมมี่ ทิรา ชาวโซโลมอน สิครับ เขาแค่นั่งนึกถึงลูกมะพร้าวไว้ในท้องเท่านันเอง แล้วทุกอย่างก็เรียบร้อย

ช่างเหมือนสำนวนที่ว่า "ทำวันนี้ให้ดีที่สุด และพรุ่งนี้จะดูแลตัวของมันเอง"

[Somsakul V.]

ข้ามไปฐาน 7 เลยครับ

ฐาน 1 - 5 เก่วข้องกับประสาทสัมผัสทั้ง 5
ตา หู จมูก ลิ้น กาย
ฐาน 6 จำบ่ได้

เคยถามผู้รู้ ที่เคยปฏิบัติเห็น 18 กาย
ว่าทำยังไงถึงจะถูก ต้องนึกอะไรถึงจะถูก
เขาตอบสั้นๆว่า "ถ้าสบาย ก็คือถูก ถ้าไม่สบาย ก้อคือผิด"

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

ข้ามไปฐาน 7 เลยครับ ฐานต่างๆ เป็นทฤษฎีเฉยๆ

ไม่ใช่เป็นเพียงแค่ทฤษฎีนะครับ อย่าดูเบาเชียว เพราะการที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านสอนให้ดำเนินใจไปตามฐานต่างๆ เช่นนี้ ก็เพื่อเป็นอุบายอย่างหนึ่งในการน้อมนำใจกลับเข้าไปสู่ฐานที่ตั้งดั้งเดิม โดยการน้อมนำใจไปตามฐานต่างๆ ตั้งแต่ฐานที่ ๑, ๒, ๓,... กระทั่งถึงฐานที่ ๗ ตามลำดับ นอกจากนี้ การดำเนินจิตไปตามฐานต่างๆ ตามลำดับดังกล่าว ยังเป็นอุบายแก้ฟุ้งให้แก่ผู้ปฏิบัติได้อีกทางหนึ่งด้วย กล่าวคือ เมื่อจิตมีอาการฟุ้งซ่านในขณะปฏิบัติกัมมัฏฐาน ให้ดำเนินจิตไปตามฐานต่างๆ ตั้งแต่ฐานที่ ๑ ถึง ๗ เป็นอนุโลม และดำเนินจิตย้อนจากฐานที่ ๗ กลับมาฐานที่ ๑ เป็นปฏิโลม และพึงปฏิบัติเช่นนี้จนกระทั่งจิตหายฟุ้ง

[potisut]

อู้ๆๆๆเก๋งกว่าผมตั้งเยอะ

[Omena]

แต่ถ้าการไล่ฐานเป็นการรบกวนสมาธิละก็
จะลองวิธีอื่นๆก็ได้

แค่ใจสงบก็พอแล้ว

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

แต่ถ้าการไล่ฐานเป็นการรบกวนสมาธิละก็
จะลองวิธีอื่นๆก็ได้ แค่ใจสงบก็พอแล้ว

น่าจะใช้คำว่า เป็นวิธีที่ไม่ถูกจริตกับเรา มากกว่าคำว่า "รบกวน" นะครับ เพราะจริตของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน ซึ่งเปรียบได้กับสำนวนไทยที่ว่า "ลางเนื้อชอบลางยา" ครับ

ปล. วิธีเดินตามฐานนั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อฯ ท่านได้เคยเทศน์สอนไว้เมื่อราวปี พ.ศ. ๒๕๔o ในหัวข้อเรื่อง "เอกัคคตารมณ์" "เอกายนมรรค" (ธ.o๙๔) ครับ

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

ผมมีแก้ไขเล็กน้อยในความเห็นที่ ๑๓ นะครับ