รุ่งอรุณ

ในปี 2545 ผมได้รับอุบัติเหตุมา ถึงขนาดว่า คลินิคแรกไม่รักษา รพ.เขตตั้งไว้เฉยๆ คุณหมออรุณประจำ ห้อง ICU รพ.กรุงเทพ หาดใหญ่ บอกว่า "เด็กคนนี้ยังไงก็รักษาไม่ได้ ถ้ารักษาได้ก็จะเป็นปาฏิหารย์ แต่เขาจะเป็นเด็กเอ๋อ หรือเป็นเหมือนคนปัญญาอ่อนหรือเจ้าชายนิทรา ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งกินนอนกินอย่างเดียว"
แต่เนื่องจากผลบุญที่สั่งสม และความช่วยเหลือจากสิ่งศักดิ์สิทธ์ หลวงปู่ และหลวงพ่อและท่านอื่นๆ ผมจึงสามารถรอดกลับมาได้อย่างปาฏิหารย์ครับ
ถ้าหากอยากจะรู้ว่าก่อนกลับมาเป็นอย่างไรก็ลองอ่านได้นะครับ ก่อนที่ผมจะตื่นชึ้นมาอีกครั้งผมฝันประหลาด 2 อย่างติดต่อกันครับ
ว่ากันเลยดีกว่า
1. ผมฝันว่าผมได้ไปท่องเที่ยว ถึง 4 จังหวัดในประเทศไทย กับคนรู้จัก สนุกมากครับ และหลับวูบไป
2. เมื่อผมหลับไป อยู่ดีๆผมก็ตื่นขึ้นมาที่หน้า รพ.เซนต์หลุยส์ ตรงที่ป้ายรถเมลล์ ( **ซึ่งตึกใหม่ยังไม่ได้สร้าง) และเดินเข้าไปที่ตึกสีขาวตรงกลางที่ยอดสูง และได้เห็นคนทุกๆคนที่ไปเที่ยวกับผม เดินร้องไห้ออกมาจากด้านใน ผมตะโกนเรียก สะกิดอย่างไรพวกเขาก็เหมือนว่า พวกเขาไม่รู้สึกถึงตัวผม และผมก็เดินไปใรห้องที่พวกเขาเดินออกมา
3. และผมก็ตื่นขึ้นมาที่ รพ.กรุงเทพฯ ซ.ศูนย์วิจัย (ตื่นจริง) ได้เจอคุณแม่ของผม แม่เข้ามาถามผทว่าที่นี่ที่ไหน ผมก็ตอบไปอย่างซื่อๆว่า รพ. เซนต์หลุยส์
ทำบุญทำทานไว้เยอะๆนะครับทุกๆคน แล้วบางสิ่งที่ร้ายก็จะกลับกลายเป็นดี ที่ดีอยู่ ก็จะดียิ่งๆขึ้นไปครับ

โชคดีครับ
พรานไพร

คำสัญญาของแม่
หลายสิบปีแม่เลี้ยงลูก คอยชี้ความถูก
หลายสิบปีคอยพร่ำสอน
กลายสิบคอยกล่อมนอน ขจัดภัยจากจร
แม่เลี้ยงเจ้าจนเป็นนาย
แต่ไอ้โรคมะเร็งร้าย ทำให้แม่ตาย
อย่าเสียใจนะลูกเอย
คิดถึงแม่จงวางเฉย อย่าเศร้าใจเลย
ตอนนี้แม่ได้อยู่สบาย
จะคอยเผ้าอยู่ข้างกาย แม้ยามจันทร์ฉาย
จะคอยคุ้มครองตัวเจ้า
จงรู้ไว้แม่คอยเฝ้า จะดูแลเรา
ถึงตัวตายหายบ่ไกล
แด่อาม่า โซกเจง แซ่ลิ้ม

อนุโมทนาบุญ สาุธุึครับบ

อย่าลืมอนุโมทนาบุญนะครับ