ผู้นำ
ผู้อยู่เบื้องสูง ถ้าทำตัวให้เบา
คนข้างล่างจะไม่รู้สึกว่าหนัก
ผู้นำที่ทำตัวมิให้หนัก
ผู้อยู่ข้างล่างก็รู้สึกว่าเบา
และยินยอมให้เป็นผู้นำอันถาวร
ผู้ตาม
ผู้อยู่ข้างหน้า
ถ้าทำตัวให้ประหนึ่งอยู่ข้างหลัง
ผู้ที่ตามอยู่ข้างหลัง กลับจะยินดี
และผลักให้เขาไปอยู่ข้างหน้า
ปิดทอง
คนปิดทองมักเลือกปิดเศียรพระ
เพราะใจอยากให้สมองเปรื่องปราชญ์
บางคนมักเลือกปิดหน้าพระ
เพราะใจอยากให้ใบหน้าเด่นผุดผาด
บางคนเลือกปิดหน้าอกพระ
เพราะใจอยากให้จิตใจเอิบอิ่มสดใส
คนปิดทอง...จะเลือกปิดตรงไหน
ก็ขึ้นอยู่ที่ความอยากในจิตใจของเขา
แต่...คนปิดทองหลังพระ
แสดงถึงจิตใจไร้กิเลสที่บริสุทธิ์สะอาด
และโลกเราทุกวันนี้
ยังขาดอยู่อีกมาก
เหล็ก
เหล็กชิ้นเดียวจะมีค่าสักเท่าไรเชียว
ถ้าเอาไปทำเศษเหล็ก คงมีค่าสักห้าบาท
ถ้าเอาไปทำปลายปากกาคงมีค่าห้าร้อยบาท
ถ้าเอาไปทำรูปสลักคงมีค่าห้าหมื่นบาท
ถ้าเอาไปทำยอดปราสาทคงมีค่าห้าล้านบาท
ค่าของคนเราก็เช่นเดียวเหล็ก
เมื่อตอนเริ่มต้นมีค่าเท่าไรเราไม่รู้
แต่อยู่ที่ว่าเราจะเอาตัวเราไปทำเศษเหล็ก
หรือไปทำยอดปราสาท
เหนือมนุษย์
มนุษย์ธรรมดา
มองสิ่งมหัศจรรย์ที่เห็นตรงหน้า
แล้วได้แต่ถามว่า
“เป็นไปได้อย่างไร”
มนุษย์เหนือธรรมดา
ฝันถึงสิ่งมหัศจรรย์
ที่ไม่เห็นตรงหน้า
แล้วเฝ้าถามตัวเองว่า
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้”
รวงข้าว
รวงข้าวที่ลีบและเบา มักชูตัวสูง
แกว่งไปมาเพราะภายในกลวงไม่มีอะไร
รวงข้าวที่หนักสุกปลั่ง
จะค้อมตัวต่ำนิ่งงดงาม
เพราะภายในหนักด้วยคุณค่าและเนื้อหา
คนเรายิ่งก้าวขึ้นสูง
ถ้าทำตัวให้ยิ่งอ่อนน้อมลงต่ำ
ก็ประดุจรวงข้าว
ที่ยิ่งหนักยิ่งอร่ามงดงาม
ปรัชญาแห่งหู
ธรรมชาติสร้างทุกสิ่งไว้เหมาะสม
สร้างมนุษย์ให้มีหูสองหู
ให้มีปากหนึ่งปาก
เพราะธรรมชาติสร้างให้มนุษย์
ฟังมากกว่าพูดหนึ่งเท่า
ถ้าธรรมชาติต้องการให้มนุษย์
รู้จักพูดมากกว่าฟัง
ก็คงสร้างให้มนุษย์มีปากสองปาก
หูหนึ่งหู
อนิจจา...มนุษย์เราบางคน
ชอบทำตัวเป็นมนุษย์ประหลาด
เหมือนมีสองปากหนึ่งหู
คือชอบพูดมากกว่าชอบฟัง
ความรัก
ยิ่งหวงไว้ก็มีแต่ยิ่งหาย
ยิ่งให้เขามีแต่ยิ่งเพิ่ม
ถ้าทิ้งความรัก ถือแต่ความกล้า
ถ้าทิ้งความสมถะ ถือแต่อำนาจ
ถ้าทิ้งการอยู่ข้างหลัง ถือแต่นำหน้า
ชีวิตก็มีแต่สิ้นกับสูญ
ความรัก ความสมถะ ความถ่อมตน
ไม่เคยปราชัยในการรบครั้งสุดท้าย
ภาษาแห่งแม่น้ำ
ถ้าแม่น้ำพูดได้
แม่น้ำจะบอกว่า วันหนึ่งฉันจะกลับมา
เพราะจากแม่น้ำไหลสู่มหาสมุทร
จากมหาสมุทรกลายเป็นเมฆ
จากเมฆกลายเป็นฝน
จากฝนกลายเป็นต้นน้ำ
จากต้นน้ำไหลมาเป็นแม่น้ำ
วัฏจักรแห่งน้ำ
ก็เหมือนกับชีวิตมนุษย์
เกิด...แก่...เจ็บ...ตาย...แล้วก็เกิด
ยากจน...ร่ำรวย...แล้วก็กลับยากจน
ไร้เกียรติ...มีเกียรติ...แล้วก็กลับไร้เกียรติ
ไร้อำนาน...มีอำนาจ...แล้วก็กลับไร้อำนาจ
นี่คือภาษาแห่งแม่น้ำ
ความว่างเปล่า
เราได้ประโยชน์จากภาชนะ
ก็เพราะความว่างเปล่าตรงกลาง
เราได้ประโยชน์จากขันน้ำ
ก็เพราะความว่างเปล่าตรงกลาง
ในทุกความว่างเปล่า มักมีประโยชน์
ซ่อนเร้นอยู่
จิตใจที่ว่างเปล่า
ปรัชญาแห่งหู
ธรรมชาติสร้างทุกสิ่งไว้เหมาะสม
สร้างมนุษย์ให้มีหูสองหู
ให้มีปากหนึ่งปาก
เพราะธรรมชาติสร้างให้มนุษย์
ฟังมากกว่าพูดหนึ่งเท่า
ถ้าธรรมชาติต้องการให้มนุษย์
รู้จักพูดมากกว่าฟัง
ก็คงสร้างให้มนุษย์มีปากสองปาก
หูหนึ่งหู
อนิจจา...มนุษย์เราบางคน
ชอบทำตัวเป็นมนุษย์ประหลาด
เหมือนมีสองปากหนึ่งหู
คือชอบพูดมากกว่าชอบฟัง
ความรัก
ยิ่งหวงไว้ก็มีแต่ยิ่งหาย
ยิ่งให้เขามีแต่ยิ่งเพิ่ม
ถ้าทิ้งความรัก ถือแต่ความกล้า
ถ้าทิ้งความสมถะ ถือแต่อำนาจ
ถ้าทิ้งการอยู่ข้างหลัง ถือแต่นำหน้า
ชีวิตก็มีแต่สิ้นกับสูญ
ความรัก ความสมถะ ความถ่อมตน
ไม่เคยปราชัยในการรบครั้งสุดท้าย
ภาษาแห่งแม่น้ำ
ถ้าแม่น้ำพูดได้
แม่น้ำจะบอกว่า วันหนึ่งฉันจะกลับมา
เพราะจากแม่น้ำไหลสู่มหาสมุทร
จากมหาสมุทรกลายเป็นเมฆ
จากเมฆกลายเป็นฝน
จากฝนกลายเป็นต้นน้ำ
จากต้นน้ำไหลมาเป็นแม่น้ำ
วัฏจักรแห่งน้ำ
ก็เหมือนกับชีวิตมนุษย์
เกิด...แก่...เจ็บ...ตาย...แล้วก็เกิด
ยากจน...ร่ำรวย...แล้วก็กลับยากจน
ไร้เกียรติ...มีเกียรติ...แล้วก็กลับไร้เกียรติ
ไร้อำนาน...มีอำนาจ...แล้วก็กลับไร้อำนาจ
นี่คือภาษาแห่งแม่น้ำ
ความว่างเปล่า
เราได้ประโยชน์จากภาชนะ
ก็เพราะความว่างเปล่าตรงกลาง
เราได้ประโยชน์จากขันน้ำ
ก็เพราะความว่างเปล่าตรงกลาง
ในทุกความว่างเปล่า มักมีประโยชน์
ซ่อนเร้นอยู่
จิตใจที่ว่างเปล่า
