QUOTE
คัดลอกมาจาก หนังสือ เรื่อง หยุดความชั่วที่ไล่ล่าตัวคุณของ พ.อ.(พิเศษ) ทองคำ
กษัตริย์ยอดกตัญญู ลูก ๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันแล้วว่า ความหวังของแม่ ..ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ
ทีนี้...มาดูตัวอย่างบ้าง..บุคคลที่เป็นยอดกตัญญู ที่ประทับใจอาจารย์มากที่ สุด คือใครทราบไหม?
คือคนในภาพนี้..ในหลวงของเรา... ในหลวง...นอกจากจะเป็น ยอดพระมหากษัตริย์ของโลก.. เป็น THE KING OF KINGS แล้ว ในหลวงของเรายังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย
ความหวังของแม่...ทั้ง 3 หวัง ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน ... สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด ให้แก่พวกเรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง ?
ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น....
หวังที่ 1. ยามแก่เฒ่า..หวังเจ้า..เฝ้ารับใช้...
ใครเคยเห็นภาพที่สมเด็จย่า เสด็จไปในที่ต่าง ๆ แล้วมีในหลวงประคองเดินไปตลอดทาง...เคยเห็นไหม...?
ใครเคยเห็น...กรุณายกมือให้ดูหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง
ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหนเนี่ย.. มีคนเยอะแยะ... มีทหาร...มีองครักษ์ ...มีพยาบาล.. ที่คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า..."ไม่ต้อง...." คนนี้เป็นแม่เรา...เราประคองเอง ตอนเล็ก ๆ แม่ประคองเรา สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน... เพราะฉะนั้น.. ตอนนี้แม่แก่แล้ว...เราต้องประคองแม่เดินเพื่อเทิดพระคุณท่าน ไม่ต้องอายใคร เป็นภาพที่ประทับใจมาก เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่.. ประคองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จสองข้างทาง ฝั่งนี้ 5,000 คน ฝั่งนู้น 8,000 คน ยกมือขึ้น...สาธุ แซ่ซ้อง..สรรเสริญ
"กษัตริย์ยอดกตัญญู..." ในหลวงเดินประคองแม่ คนเห็นแล้วเขาประทับใจ ถ่ายรูปเอามาทำปฏิทิน เอาไปติดไว้ที่บ้าน เพื่อแสดงความเคารพ กราบไหว้
ลองหันมาดูพวกเรา ส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหน แต่งตัวโก้ ลูกชายแต่งตัวโก้... ลูกสาวแต่งตัวสวย... แต่เวลาเดินไม่มีใครประคองแม่ กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย ข้าราชการแต่งเครื่องแบบเต็มยศติดเหรียญตรา เหรียญกล้าหาญเต็มหน้าอก แต่เวลาเดินไม่กล้าประคองแม่... กลัวไม่สง่า กลัวเสียศักดิ์ศรี ประคองแม่เป็นเรื่องของคนใช้... หลายคนให้ประคองแม่ไม่กล้าทำ อาย... เวลาทำดีไม่กล้าทำ...อาย เวลาทำชั่วกล้า....ไม่อาย...
ใครเห็นภาพนี้ที่ไหน กรุณาซื้อใส่กรอบแล้วเอาไปแขวนไว้ที่บ้าน...เอาไว้สอนลูก เห็นภาพชัดเจนไหมครับ?
เท่านั้นยังน้อยไป มาดูภาพที่ชัดเจนกว่านั้น...
หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่าเสร็จสิ้นลงแล้ว ราชเลขาของสมเด็จย่ามาแถลงในที่ประชุมต่อหน้าสื่อมวลชนว่า...
ก่อนสมเด็จย่า จะสิ้นพระชนม์ปีเศษ...ตอนนั้นอายุ 93 ในหลวงเสด็จจากวังสวนจิตรไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน ไปทำไมครับ....?
ไปกินข้าวกับแม่... ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่ชุ่มชื่นหัวใจ...
พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตกตะลึง.. โอ้โห....ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงของเรา เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่... สัปดาห์ละกี่วัน...ทราบไหมครับ ? พวกเราทราบไหมครับ...สัปดาห์ละกี่วัน ? 5 วัน...... มีใครบ้างครับ....? ที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน หายาก.........
ในหลวง มีโครงการเป็นร้อย...เป็นพันโครงการ... มีเวลาไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน พวกเรา ซี 7 ซี 8 ซี 9 ร้อยเอก..พลตรี...อธิบดี..ปลัดกระทรวง ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่ บอกว่า งานยุ่ง แม่บอกว่า...ให้พาไปกินข้าวหน่อย.. บอกว่า ไม่มีเวลา จะไปตีกอล์ฟ... ไม่มีเวลาพาแม่ไปกินข้าว...แต่มีเวลาไปตีกอล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง ..?
พ่อแม่..พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง... ฝนตก น้ำเซาะ อีกไม่นานโค่น... พอถึงวันนั้น...เราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว ในหลวงจึงตัดสินพระทัยไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน
เมื่อตอนที่สมเด็จย่าอายุ 93 สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ 5 วัน อีก 2 วัน ไปไหนครับ....?
ดร.เชาว์ ณ ศีลวันต์...องคมนตรี บอกว่า.... ในหลวงถือศีล 8 วันพระ ถือศีล 8 นี่ยังไง...? ต้องงดข้าวเย็น... เลยไม่ได้ไปหาแม่วันนี้เพราะ ถือศีล อีกวันหนึ่งที่เหลืออาจจะกินข้าวกับพระราชินี กับคนใกล้ชิด แต่ 5 วันให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วใช่ไหม...? ตอนนี้เราขยับเข้าไปใกล้ๆ หน่อย ไปดูตอนกินข้าว ทุกครั้งที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า ในหลวงต้องเข้าไปกราบที่ตัก แล้วสมเด็จย่าก็จะดึงตัวในหลวงเข้ามากอด..กอดเสร็จก็หอมแก้ม... ใครเคยเห็นภาพสมเด็จย่าหอมแก้มในหลวงบ้าง...? ภาพนี้ ถ้าใครมีต้องเอาไปใส่กรอบ เป็นภาพความรักของแม่ที่มีต่อลูกอย่างยอดเยี่ยม
ตอนสมเด็จย่าหอมแก้มในหลวง อาจารย์คิดว่าแก้มในหลวงคงไม่หอมเท่าไรเพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม...สมเด็จย่าหอมแล้วชื่นใจ...เพราะท่านได้กลิ่นหอมจากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู...ไม่นึกเลยว่า ลูกคนนี้ จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่มากขนาดนี้ ตัวแม่เอง คือ สมเด็จย่า ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดา สามัญชน...เป็นเด็กหญิงสังวาลย์ เกิดหลังวัดอนงค์ เหมือนเด็กหญิงทั่วไปเหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้ ในหลวงหน่ะ เกิดมา เป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์...เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว แต่ในหลวงที่เป็นพระเจ้าแผ่นดินก้มลงกราบคนธรรมดาที่เป็นแม่ หัวใจลูกที่เคารพแม่ กตัญญูกับแม่อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว...
คนบางคน พอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่ เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ...เป็นชาวนา....เป็นลูกจ้าง... ไม่เคารพแม่ ดูถูกแม่...... แต่นี่ ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว... นี่แหละครับความหอม นี่คือเหตุที่สมเด็จย่าหอมแก้มในหลวงทุกครั้ง... ท่านหอมความดี หอมคุณธรรม หอมกตัญญูของในหลวง...หอมแก้มเสร็จแล้วก็ร่วมโต๊ะเสวย ตอนกินข้าวนี่ ปกติแค่เห็นลูกมาเยี่ยมก็ชื่นใจแล้ว... นี่ลูกมากินข้าวด้วย...โอย...ยิ่งปลื้มใจ แม่ทั้งหลายลองคิดดูซิ... อะไรอร่อย ๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนแม่... อันนี้อร่อย แม่ลองทาน... รู้ว่าแม่ชอบทานผัก หยิบผักมาม้วนๆ ใส่ช้อนแม่... เอ้าแม่ แม่ทานซะ ของที่แม่ชอบ... แทนที่จะกินแค่ 3 คำ 4 คำ ก็เจริญอาหารกินได้เยอะ เพราะมีความสุขที่ได้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแล เอาใจใส่... กินข้าวเสร็จแล้วก็มานั่งคุยกับแม่... ในหลวงดำรัสกับแม่ว่าไง...ทราบไหม...?
ตอนในหลวงเล็กๆ แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ "อยากฟังแม่สอนอีก" เป็นยังไงบ้าง...? เป็นกษัตริย์ ปกครองประเทศ อยากฟังแม่สอนอีก... พวกเราเป็นยังไง...? เราคิดว่า...เรารู้มาก...เราเรียนสูง... เรามีปริญญา...แม่จบ ป.4 เวลาแม่สอน ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่อจากตายอยู่แล้ว รำคาญ พูดจาซ้ำซาก เมื่อไหร่จะหยุดพูดซะที... เราเหยียบย่ำ หัวใจแม่..... พอสมเด็จย่าสอน ในหลวงจะเอากระดาษมาจด...
มีอยู่เรื่องหนึ่งที่จำได้แม่น.. สมเด็จย่าเล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่ เข้ามาบอกว่า...อยากได้รถจักรยาน เพื่อน ๆ เขามีจักรยานกัน แม่บอกว่า ลูกอยากได้จักรยาน ลูกก็เก็บสตางค์ ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนไว้ซิ เก็บมาหยอดกระปุก..วันละเหรียญ...สองเหรียญ พอได้มากพอ ก็เอาไปซื้อจักรยาน... นี่คือสิ่งที่แม่สอน...แม่สอนอะไร ทราบไหมครับ...? ถ้าเป็นพ่อแม่บางคน พอลูกขอ รีบกดปุ่ม ATM ให้เลย ประเคนให้เลย ลูกก็ฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย...เหลิง...และหลงตัวเอง ตามใจเทิดทูนจนเสียคน... แต่สมเด็จย่านี่ เป็นยอดคุณแม่ สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก.. ลูกอยากได้ ลูกต้องเก็บสตางค์ที่แม่ให้ไปหย่อนกระปุก... แม่สอน 2 เรื่องคือ...ให้ประหยัด....ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง "ความประหยัด...เป็นสมบัติของเศรษฐี" ใครสอนลูกให้ประหยัดได้ คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก
พอถึงวันปีใหม่ สมเด็จย่าก็บอกว่า "ปีใหม่แล้ว...เราไปซื้อจักรยานกัน.." เอ้า...แคะกระปุก..ดูซิว่ามีเงินเท่าไร...? เสร็จแล้วสมเด็จย่าก็แถมให้ ส่วนที่แถมนะ มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก... มีเมตตา ให้เงินลูก...ให้...ไม่ได้ให้เปล่า สอนลูกด้วย...สอนให้ประหยัด สอนว่า อยากได้อะไร ต้องเริ่มจากตัวเรา... คำสอนนั้น ติดตัวในหลวงมาจนทุกวันนี้.... เขาบอกว่า ในสวนจิตรเนี่ย คนที่ประหยัดที่สุด คือ ในหลวง ประหยัดที่สุด..ทั้งน้ำ..ทั้งไฟ...เรื่องฟุ้งเฟ้อ..ฟุ่มเฟือย...ไม่มี... เป็นอันว่า ภาพนี้ชัดเจน
หวังที่ 2. ยามป่วยไข้...หวังเจ้า..เฝ้ารักษา
ดูว่าในหลวง ทำกับแม่ ยังไง...? สมเด็จย่า ประชวร อยู่ทีโรงพยาบาลศิริราช.. ในหลวงไปเยี่ยม ตอนไหนครับ..? ไปเยี่ยมตอน ตี 1 ตี 2... ตี 4 เศษ ๆ จีงเสด็จกลับ.. ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง แม่พอเห็นลูกมาเยี่ยมก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว ทีมแพทย์ ที่รักษาสมเด็จย่า เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาประทับ ก็ต้องฟิตตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอดว่า จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม..? จะปรับปรุงการรักษายังไงให้ดีขึ้น... ทำให้สมเด็จย่าได้รับการดูแลที่ดีขึ้น... เห็นภาพไหม...? กลางคืนในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า คืนละหลายชั่วโมง..ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน ลองหันมาดูตัวเราเองซิ... ตอนพ่อแม่ป่วย..โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า ตอนนี้อาการเป็นยังไง....? พ่อแม่ยังไม่ทันตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว.... โผล่หน้าไปให้เห็น พอแค่เป็นมารยาท แล้วก็กลับ เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู... เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนพระคุณท่าน........น่าอายไหม...? ในหลวงเสด็จไปประทับกับแม่ตอนแม่ป่วย....ไปทุกวัน...ไปให้ความอบอุ่น...ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง...นี่คือ สิ่งที่ในหลวงทำ
คราวหนึ่ง ในหลวงป่วย...สมเด็จย่าก็ป่วย.. ไปอยู่ศิริราชด้วยกัน อยู่คนละมุมตึก.. ตอนเช้า ในหลวงเปิดประตู...แอ๊ด...ออกมาพยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่าออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี ในหลวง พอเห็นแม่ รีบออกจากห้อง มาแย่งพยาบาลเข็นรถ มหาดเล็ก ...กราบทูลว่า ไม่เป็นไร.. ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว ในหลวงมีรับสั่งว่า.....แม่ของเรา ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น....เราเข็นเองได้...
นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน...เป็นกษัตริย์....ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่...ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่....เลี้ยงหัวใจแม่... ยอดเยี่ยมจริง ๆ... เห็นภาพนี้แล้ว.....ซาบซึ้ง..... มาตามดูต่อ.....
หวังที่ 3. เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา... หวังลูกช่วย..ปิดตา....... เมื่อสิ้นใจ...
วันนั้น ในหลวงเฝ้าสมเด็จย่า อยู่จนถึงตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน... จับมือแม่..กอดแม่...ปรนนิบัติแม่... จนกระทั่ง.."แม่หลับ..." จึงเสด็จกลับ... พอไปถึงวัง... เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า...สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์... ในหลวงรีบเสด็จกลับไปศิริราช... เห็นสมเด็จย่านอนหลับตาอยู่บนเตียง.. ในหลวงทำยังไงครับ......?
ในหลวงตรงเข้าไป....คุกเข่า.... กราบลงที่หน้าอกแม่.... พระพักตร์ในหลวงตรงกับหัวใจแม่... "ขอหอมหัวใจแม่เป็นครั้งสุดท้าย......"
ซบหน้านิ่งอยู่นาน... แล้วค่อยๆ เงยพระพักตร์ขึ้น.... น้ำพระเนตรไหลนอง...... ต่อไปนี้ จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว.... เอามือ กุมมือแม่ไว้ มือนิ่มๆ ทีไกวเปลนี้แหละ ที่ปั้นลูกจนได้เป็น กษัตริย์... เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง...
ชีวิตลูก...แม่ปั้น... มองเห็นหวีปักอยู่ที่ผมแม่.... ในหลวงจับหวีค่อยๆ หวีผมให้แม่...
หวี...หวี...หวี.... หวี...ให้แม่สวยที่สุด.... แต่งตัวให้แม่...ให้แม่สวยที่สุด...ในวันสุดท้ายของแม่....
เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์ที่สุด.... เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู...หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว.... กษัตริย์...ยอดกตัญญู
ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
กษัตริย์ยอดกตัญญู ลูก ๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันแล้วว่า ความหวังของแม่ ..ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ
ทีนี้...มาดูตัวอย่างบ้าง..บุคคลที่เป็นยอดกตัญญู ที่ประทับใจอาจารย์มากที่ สุด คือใครทราบไหม?
คือคนในภาพนี้..ในหลวงของเรา... ในหลวง...นอกจากจะเป็น ยอดพระมหากษัตริย์ของโลก.. เป็น THE KING OF KINGS แล้ว ในหลวงของเรายังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย
ความหวังของแม่...ทั้ง 3 หวัง ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน ... สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด ให้แก่พวกเรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง ?
ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น....
หวังที่ 1. ยามแก่เฒ่า..หวังเจ้า..เฝ้ารับใช้...
ใครเคยเห็นภาพที่สมเด็จย่า เสด็จไปในที่ต่าง ๆ แล้วมีในหลวงประคองเดินไปตลอดทาง...เคยเห็นไหม...?
ใครเคยเห็น...กรุณายกมือให้ดูหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง
ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหนเนี่ย.. มีคนเยอะแยะ... มีทหาร...มีองครักษ์ ...มีพยาบาล.. ที่คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า..."ไม่ต้อง...." คนนี้เป็นแม่เรา...เราประคองเอง ตอนเล็ก ๆ แม่ประคองเรา สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน... เพราะฉะนั้น.. ตอนนี้แม่แก่แล้ว...เราต้องประคองแม่เดินเพื่อเทิดพระคุณท่าน ไม่ต้องอายใคร เป็นภาพที่ประทับใจมาก เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่.. ประคองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จสองข้างทาง ฝั่งนี้ 5,000 คน ฝั่งนู้น 8,000 คน ยกมือขึ้น...สาธุ แซ่ซ้อง..สรรเสริญ
"กษัตริย์ยอดกตัญญู..." ในหลวงเดินประคองแม่ คนเห็นแล้วเขาประทับใจ ถ่ายรูปเอามาทำปฏิทิน เอาไปติดไว้ที่บ้าน เพื่อแสดงความเคารพ กราบไหว้
ลองหันมาดูพวกเรา ส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหน แต่งตัวโก้ ลูกชายแต่งตัวโก้... ลูกสาวแต่งตัวสวย... แต่เวลาเดินไม่มีใครประคองแม่ กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย ข้าราชการแต่งเครื่องแบบเต็มยศติดเหรียญตรา เหรียญกล้าหาญเต็มหน้าอก แต่เวลาเดินไม่กล้าประคองแม่... กลัวไม่สง่า กลัวเสียศักดิ์ศรี ประคองแม่เป็นเรื่องของคนใช้... หลายคนให้ประคองแม่ไม่กล้าทำ อาย... เวลาทำดีไม่กล้าทำ...อาย เวลาทำชั่วกล้า....ไม่อาย...
ใครเห็นภาพนี้ที่ไหน กรุณาซื้อใส่กรอบแล้วเอาไปแขวนไว้ที่บ้าน...เอาไว้สอนลูก เห็นภาพชัดเจนไหมครับ?
เท่านั้นยังน้อยไป มาดูภาพที่ชัดเจนกว่านั้น...
หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่าเสร็จสิ้นลงแล้ว ราชเลขาของสมเด็จย่ามาแถลงในที่ประชุมต่อหน้าสื่อมวลชนว่า...
ก่อนสมเด็จย่า จะสิ้นพระชนม์ปีเศษ...ตอนนั้นอายุ 93 ในหลวงเสด็จจากวังสวนจิตรไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน ไปทำไมครับ....?
ไปกินข้าวกับแม่... ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่ชุ่มชื่นหัวใจ...
พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตกตะลึง.. โอ้โห....ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงของเรา เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่... สัปดาห์ละกี่วัน...ทราบไหมครับ ? พวกเราทราบไหมครับ...สัปดาห์ละกี่วัน ? 5 วัน...... มีใครบ้างครับ....? ที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน หายาก.........
ในหลวง มีโครงการเป็นร้อย...เป็นพันโครงการ... มีเวลาไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน พวกเรา ซี 7 ซี 8 ซี 9 ร้อยเอก..พลตรี...อธิบดี..ปลัดกระทรวง ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่ บอกว่า งานยุ่ง แม่บอกว่า...ให้พาไปกินข้าวหน่อย.. บอกว่า ไม่มีเวลา จะไปตีกอล์ฟ... ไม่มีเวลาพาแม่ไปกินข้าว...แต่มีเวลาไปตีกอล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง ..?
พ่อแม่..พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง... ฝนตก น้ำเซาะ อีกไม่นานโค่น... พอถึงวันนั้น...เราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว ในหลวงจึงตัดสินพระทัยไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน
เมื่อตอนที่สมเด็จย่าอายุ 93 สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ 5 วัน อีก 2 วัน ไปไหนครับ....?
ดร.เชาว์ ณ ศีลวันต์...องคมนตรี บอกว่า.... ในหลวงถือศีล 8 วันพระ ถือศีล 8 นี่ยังไง...? ต้องงดข้าวเย็น... เลยไม่ได้ไปหาแม่วันนี้เพราะ ถือศีล อีกวันหนึ่งที่เหลืออาจจะกินข้าวกับพระราชินี กับคนใกล้ชิด แต่ 5 วันให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วใช่ไหม...? ตอนนี้เราขยับเข้าไปใกล้ๆ หน่อย ไปดูตอนกินข้าว ทุกครั้งที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า ในหลวงต้องเข้าไปกราบที่ตัก แล้วสมเด็จย่าก็จะดึงตัวในหลวงเข้ามากอด..กอดเสร็จก็หอมแก้ม... ใครเคยเห็นภาพสมเด็จย่าหอมแก้มในหลวงบ้าง...? ภาพนี้ ถ้าใครมีต้องเอาไปใส่กรอบ เป็นภาพความรักของแม่ที่มีต่อลูกอย่างยอดเยี่ยม
ตอนสมเด็จย่าหอมแก้มในหลวง อาจารย์คิดว่าแก้มในหลวงคงไม่หอมเท่าไรเพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม...สมเด็จย่าหอมแล้วชื่นใจ...เพราะท่านได้กลิ่นหอมจากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู...ไม่นึกเลยว่า ลูกคนนี้ จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่มากขนาดนี้ ตัวแม่เอง คือ สมเด็จย่า ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดา สามัญชน...เป็นเด็กหญิงสังวาลย์ เกิดหลังวัดอนงค์ เหมือนเด็กหญิงทั่วไปเหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้ ในหลวงหน่ะ เกิดมา เป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์...เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว แต่ในหลวงที่เป็นพระเจ้าแผ่นดินก้มลงกราบคนธรรมดาที่เป็นแม่ หัวใจลูกที่เคารพแม่ กตัญญูกับแม่อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว...
คนบางคน พอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่ เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ...เป็นชาวนา....เป็นลูกจ้าง... ไม่เคารพแม่ ดูถูกแม่...... แต่นี่ ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว... นี่แหละครับความหอม นี่คือเหตุที่สมเด็จย่าหอมแก้มในหลวงทุกครั้ง... ท่านหอมความดี หอมคุณธรรม หอมกตัญญูของในหลวง...หอมแก้มเสร็จแล้วก็ร่วมโต๊ะเสวย ตอนกินข้าวนี่ ปกติแค่เห็นลูกมาเยี่ยมก็ชื่นใจแล้ว... นี่ลูกมากินข้าวด้วย...โอย...ยิ่งปลื้มใจ แม่ทั้งหลายลองคิดดูซิ... อะไรอร่อย ๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนแม่... อันนี้อร่อย แม่ลองทาน... รู้ว่าแม่ชอบทานผัก หยิบผักมาม้วนๆ ใส่ช้อนแม่... เอ้าแม่ แม่ทานซะ ของที่แม่ชอบ... แทนที่จะกินแค่ 3 คำ 4 คำ ก็เจริญอาหารกินได้เยอะ เพราะมีความสุขที่ได้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแล เอาใจใส่... กินข้าวเสร็จแล้วก็มานั่งคุยกับแม่... ในหลวงดำรัสกับแม่ว่าไง...ทราบไหม...?
ตอนในหลวงเล็กๆ แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ "อยากฟังแม่สอนอีก" เป็นยังไงบ้าง...? เป็นกษัตริย์ ปกครองประเทศ อยากฟังแม่สอนอีก... พวกเราเป็นยังไง...? เราคิดว่า...เรารู้มาก...เราเรียนสูง... เรามีปริญญา...แม่จบ ป.4 เวลาแม่สอน ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่อจากตายอยู่แล้ว รำคาญ พูดจาซ้ำซาก เมื่อไหร่จะหยุดพูดซะที... เราเหยียบย่ำ หัวใจแม่..... พอสมเด็จย่าสอน ในหลวงจะเอากระดาษมาจด...
มีอยู่เรื่องหนึ่งที่จำได้แม่น.. สมเด็จย่าเล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่ เข้ามาบอกว่า...อยากได้รถจักรยาน เพื่อน ๆ เขามีจักรยานกัน แม่บอกว่า ลูกอยากได้จักรยาน ลูกก็เก็บสตางค์ ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนไว้ซิ เก็บมาหยอดกระปุก..วันละเหรียญ...สองเหรียญ พอได้มากพอ ก็เอาไปซื้อจักรยาน... นี่คือสิ่งที่แม่สอน...แม่สอนอะไร ทราบไหมครับ...? ถ้าเป็นพ่อแม่บางคน พอลูกขอ รีบกดปุ่ม ATM ให้เลย ประเคนให้เลย ลูกก็ฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย...เหลิง...และหลงตัวเอง ตามใจเทิดทูนจนเสียคน... แต่สมเด็จย่านี่ เป็นยอดคุณแม่ สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก.. ลูกอยากได้ ลูกต้องเก็บสตางค์ที่แม่ให้ไปหย่อนกระปุก... แม่สอน 2 เรื่องคือ...ให้ประหยัด....ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง "ความประหยัด...เป็นสมบัติของเศรษฐี" ใครสอนลูกให้ประหยัดได้ คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก
พอถึงวันปีใหม่ สมเด็จย่าก็บอกว่า "ปีใหม่แล้ว...เราไปซื้อจักรยานกัน.." เอ้า...แคะกระปุก..ดูซิว่ามีเงินเท่าไร...? เสร็จแล้วสมเด็จย่าก็แถมให้ ส่วนที่แถมนะ มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก... มีเมตตา ให้เงินลูก...ให้...ไม่ได้ให้เปล่า สอนลูกด้วย...สอนให้ประหยัด สอนว่า อยากได้อะไร ต้องเริ่มจากตัวเรา... คำสอนนั้น ติดตัวในหลวงมาจนทุกวันนี้.... เขาบอกว่า ในสวนจิตรเนี่ย คนที่ประหยัดที่สุด คือ ในหลวง ประหยัดที่สุด..ทั้งน้ำ..ทั้งไฟ...เรื่องฟุ้งเฟ้อ..ฟุ่มเฟือย...ไม่มี... เป็นอันว่า ภาพนี้ชัดเจน
หวังที่ 2. ยามป่วยไข้...หวังเจ้า..เฝ้ารักษา
ดูว่าในหลวง ทำกับแม่ ยังไง...? สมเด็จย่า ประชวร อยู่ทีโรงพยาบาลศิริราช.. ในหลวงไปเยี่ยม ตอนไหนครับ..? ไปเยี่ยมตอน ตี 1 ตี 2... ตี 4 เศษ ๆ จีงเสด็จกลับ.. ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง แม่พอเห็นลูกมาเยี่ยมก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว ทีมแพทย์ ที่รักษาสมเด็จย่า เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาประทับ ก็ต้องฟิตตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอดว่า จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม..? จะปรับปรุงการรักษายังไงให้ดีขึ้น... ทำให้สมเด็จย่าได้รับการดูแลที่ดีขึ้น... เห็นภาพไหม...? กลางคืนในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า คืนละหลายชั่วโมง..ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน ลองหันมาดูตัวเราเองซิ... ตอนพ่อแม่ป่วย..โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า ตอนนี้อาการเป็นยังไง....? พ่อแม่ยังไม่ทันตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว.... โผล่หน้าไปให้เห็น พอแค่เป็นมารยาท แล้วก็กลับ เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู... เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนพระคุณท่าน........น่าอายไหม...? ในหลวงเสด็จไปประทับกับแม่ตอนแม่ป่วย....ไปทุกวัน...ไปให้ความอบอุ่น...ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง...นี่คือ สิ่งที่ในหลวงทำ
คราวหนึ่ง ในหลวงป่วย...สมเด็จย่าก็ป่วย.. ไปอยู่ศิริราชด้วยกัน อยู่คนละมุมตึก.. ตอนเช้า ในหลวงเปิดประตู...แอ๊ด...ออกมาพยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่าออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี ในหลวง พอเห็นแม่ รีบออกจากห้อง มาแย่งพยาบาลเข็นรถ มหาดเล็ก ...กราบทูลว่า ไม่เป็นไร.. ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว ในหลวงมีรับสั่งว่า.....แม่ของเรา ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น....เราเข็นเองได้...
นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน...เป็นกษัตริย์....ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่...ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่....เลี้ยงหัวใจแม่... ยอดเยี่ยมจริง ๆ... เห็นภาพนี้แล้ว.....ซาบซึ้ง..... มาตามดูต่อ.....
หวังที่ 3. เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา... หวังลูกช่วย..ปิดตา....... เมื่อสิ้นใจ...
วันนั้น ในหลวงเฝ้าสมเด็จย่า อยู่จนถึงตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน... จับมือแม่..กอดแม่...ปรนนิบัติแม่... จนกระทั่ง.."แม่หลับ..." จึงเสด็จกลับ... พอไปถึงวัง... เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า...สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์... ในหลวงรีบเสด็จกลับไปศิริราช... เห็นสมเด็จย่านอนหลับตาอยู่บนเตียง.. ในหลวงทำยังไงครับ......?
ในหลวงตรงเข้าไป....คุกเข่า.... กราบลงที่หน้าอกแม่.... พระพักตร์ในหลวงตรงกับหัวใจแม่... "ขอหอมหัวใจแม่เป็นครั้งสุดท้าย......"
ซบหน้านิ่งอยู่นาน... แล้วค่อยๆ เงยพระพักตร์ขึ้น.... น้ำพระเนตรไหลนอง...... ต่อไปนี้ จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว.... เอามือ กุมมือแม่ไว้ มือนิ่มๆ ทีไกวเปลนี้แหละ ที่ปั้นลูกจนได้เป็น กษัตริย์... เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง...
ชีวิตลูก...แม่ปั้น... มองเห็นหวีปักอยู่ที่ผมแม่.... ในหลวงจับหวีค่อยๆ หวีผมให้แม่...
หวี...หวี...หวี.... หวี...ให้แม่สวยที่สุด.... แต่งตัวให้แม่...ให้แม่สวยที่สุด...ในวันสุดท้ายของแม่....
เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์ที่สุด.... เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู...หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว.... กษัตริย์...ยอดกตัญญู
ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
อ่านจบแล้ว ใครที่ยังมีพ่อแม่อยู่ รีบกลับไปปรนนิบัติท่านนะครับ ก่อนที่จะสายเกินไป
