เรื่องการล้างกระป๋องมีคนไปล้างที่อ่างล้างหน้าที่ห้องน้ำด้วยค่ะ
ดิฉันทนไม่ได้ค่ะที่จะให้ ปูนไปติดในอ่างเลยเอากระดาษทิชชู เช็ดอ่างให้สะอาด มีทั้งปูนแล้วก็กรวด กลัวว่า อ้างที่วัดจะตันค่ะ
น่าจะมีการบอกกล่าว สาธุชนด้วยนะค่ะ ว่าห้ามล้างปูน ค่ะ ถ้าทุกคนทำ มีหวังอ่างล้างหน้าอันสวยงามของวัดเรา คงจะตันแน่ๆ เลยค่ะ

การช่วยคนให้มีสัมมาทิฎฐิเป็นบุญอย่างหนึ่งมิใช่หรือ เหตุใดจึงบอกว่า ตอบไปก็ไม่เข้าใจ

หน้าที่ของพุทธบุตร แม้นตอบธรรมะไปแล้วไม่มีใครเข้าใจก็ต้องทำ ทำเพื่อศาสนา มิได้ทำเพื่อใครคนหนึ่ง

ขอบคุณทุกท่านที่เมตตา

สาธุ

1) ก่อนที่จะปิดตา ลองมองดวงแก้ว รูปหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย แบบสักแต่ว่าซัก 1 นาที มองท่านแบบไม่ได้ตั้งใจมองจนเกินไป ประมาณว่ามองแบบเหม่อๆ มองท่าน สักแต่ว่ามองท่าน ไม่ได้จ้องท่านแบบเอาเป็นเอาตาย

2) พอสักแต่ว่ามองซัก 1 นาทีแล้ว ลองปิดตาเบาๆ แล้วลองเงี่ยหูฟังเสียงรอบตัวอย่างเบาๆ ไม่ว่าจะเป็นเสียงแอร์ เสียงรถ เสียงนกร้อง เสียงลม หรือเสียงอะไรก็ได้รอบตัวเรา แบบสักแต่ว่าฟัง เพลินๆ ซัก 1 นาที

3) ทีนี้ เราลองมาหลับตากันดู โดยค่อยๆ หลับตาเบาๆ มองหน้าตรง ยิ้มมุมปากนิดๆ พอให้ใบหน้าผ่อนคลาย อย่าก้มหน้าเพราะเราจะเผลอเอาตาเราไปจ้องท้อง อย่าเงยหน้าเพราะจะทำให้ต้นคอเกร็ง ไม่สบายตัวได้

4) เมื่อเราปิดเปลือกตาแล้ว เพื่อป้องกันการเพ่งการจ้อง ที่อาจจะเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทำให้เราปวดนัยน์ตา ปวดขมับ เมื่อปิดเปลือกตาแล้ว ทำเป็นเหมือนเหลือบมองสูงทั้งๆ ที่ปิดเปลือกตาแล้วนิดนึง ย้ำนิดเดียวนะครับ ก็จะช่วยลดอาการกดลูกนัยน์ตาได้

5) เมื่อเราปรับอวัยวะบนใบหน้าจนสบายแล้ว ทีนี้ ก็มาสังเกตบ่า ไหล่ ลำตัว ฝ่ามือ เอว ขา น่อง ฝ่าเท้าว่าเรา มีส่วนไหนเกร็งไหม ถ้าเกร็ง ก็ผ่อนคลายซะ

6) เมื่อหลับตาแล้ว ถ้ายังกำหนดนิมิตดวงแก้ว องค์พระ หรือวางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายไม่ได้ ก็อย่าพึงทำอะไร ให้ปล่อยใจหลวมๆ สบายๆ ปล่อยให้ร่างกายเราหลวมรวมไปกับธรรมชาติและสิ่งรอบตัวก่อนดีกว่าไหม เช่น ลองฟังเสียงรอบตัวแบบเพลินๆ

7) เมื่อเรา ลองทำแบบนี้แล้ว เชื่อว่า ใจเราก็คงค่อยๆ ผ่อนคลายจนพร้อมที่จะเริ่มเข้าสู่การทำสมาธิ โดยไม่รู้สึกว่า เป็นการกดใจแล้ว เมื่อนั้น เราค่อยเริ่มกำหนดองค์พระ ดวงแก้ว หรือวางใจที่ศูนย์กลางกาย แบบสบายๆ

ขอโทษนะคะ....รบกวนถามนิดนึง...

พอดีประเด็นที่ ๓ การทำหน้าที่เป็นทนายแก้ต่างให้แก่พระพุทธศาสนาและวิชชาธรรมกาย
สืบเนื่องจาก; ซึ่งสืบเนื่องมาจากกระทู้ของสายน้ำทิพย์ด้วย

ไม่แน่ใจว่าจริง ๆ แล้วเราไม่ควรตั้งกระทู้ในลักษณะเช่นนั้นหรือปล่าวค่ะ
ผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

วันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2541 (วันปิดแกนกลาง)

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ต้นเดือนและมีการหล่อพระแกนกลางหลวงพ่อวัดปากน้ำ

ตอนเย็นที่เราไปถ่ายรูปที่ลานมหาธรรมกายเจดีย์และมีการนั่งสมาธิอธิษฐานจิต ถ่ายรูปประวัติศาสตร์ โดยมีธงหลวงพ่อวัดปากน้ำทองคำ หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จ หลวงพ่อธัมมชโยบอกให้ลูกๆ นั่งลง แต่สาธุชนที่อยู่ฝั่งซ้ายของมหาธรรมกายเจดีย์ไม่นั่ง (ฝั่งธุดงค์พระ) แต่มองไปทางทิศตะวันตก ตอนแรกคิดว่ามีการก่อม๊อป แต่ข้างหลังเรา มีเสียงคุณลุงตะโกนว่า หลวงพ่อวัดปากน้ำอยู่ที่ดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตก

เราจึงหันไปดู จึงรู้สึกตื่นเต้นและอัศจรรย์เป็นอันมาก โดยที่ดวงอาทิตย์ส่องแสงเป็นสีนวล เย็นตา และดวงอาทิตย์ใสเหมือนดวงแก้ว หรือ ดวงธรรม และที่ขอบของดวงอาทิตย์เกิดประกายเป็นระยิบระยับ เหมือนดวงแก้วเวลาส่องแสง สวยงามมาก เป็นดวงอาทิตย์ที่มีทั้งความใสและแสงสว่างที่เย็นตา สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และ เราก็เริ่มเห็นแสงสีเหลือง ชมพู ฟ้า ฯลฯ เปล่งเป็นรัศมีออกมาจากดวงอาทิตย์ เป็นเวลานานถึง 10 กว่านาที (12-13 นาที) ขณะนั้นเอง หลวงพ่อธัมมชโยให้เปิดเพลง "สถาปนามหาธรรมกายเจดีย์" (ดั่งดวงดาวฟ้า ดวงตารัตติกาล)

ทันใดนั้น ก็มีลมกรรโชกแรง แต่นิ่มนวล พัดเอาความเย็น โดย พัดมาจากทางหลวงพ่อธัมมชโย ซึ่งนั่งอยู่บนมหาธรรมกายเจดีย์ประมาณ 3 ครั้งใหญ่ๆ ดวงอาทิตย์ก็ยิ่งสว่างใส และเปล่งแสงสีชมพู และ ดูเหมือนจะมีดวงอาทิตย์ 2 ดวงซ้อนกันอยู่ ประหนึ่งเป็นสัญญาณว่า หลวงพ่อวัดปากน้ำได้รับรู้ถึงการสร้างพระแกนกลางให้ท่าน และ สามารถปิดแกนกลางได้สำเร็จในวันนั้น ปวงเทวดา พรหม อรูปพรหม รวมถึงพระนิพพานทั้งลับและเปิดเผยมาอนุโมทนา แซ่ซ้อง สรรเสริญพวกเราที่สามารถปิดแกนกลางได้สำเร็จโดยใน 1 อาทิตย์ นับจากวันที่ 30 สิงหาคม 2541 เราสามารถปิดพระแกนกลางจำนวน 4,000 องค์ได้สำเร็จเป็นอัศจรรย์

เราปีติมากจนน้ำตาไหล ขนลุกเพราะ 1 อาทิตย์นั้นเราได้ไปบอกบุญพระแกนกลางจนสามารถรวบรวมได้ครบ 8 องค์ (รับพระมหาสิริราชธาตุ 4 สี) ซึ่งเราได้ทุ่มกำลังกายและกำลังใจในการบอกบุญอาทิตย์นั้นเต็มที่ เพราะเราเหลือปัจจัยบวกเงินที่รวมในแบงค์เพียงแค่ประมาณ 50 บาท เราจึงทำได้เพียงบอกบุญและเราก็ทำสำเร็จ "เราชนะแล้ว"

ตอนกลับ เรามองเห็นรุ้งเป็นแนวเส้นตรงโดยมาจากทิศที่โบสถ์ตั้งอยู่ และ ก็เห็นก้อนเมฆเป็นสีทองใหญ่มาก และ ตอนหลังทราบว่า คนที่ใจหยุดนิ่งนั้นจะเห็นองค์พระธรรมกายสีทองอยู่บนฟ้า โดยที่เราเห็นสีทองบางส่วน และ บางคนบอกว่า ที่ยอดโดมธรรมกายเจดีย์เปลี่ยนเป็นสีทอง และหลวงพ่อธัมมชโยเปล่งสีชมพูและเขียว (ตัวหลวงพ่อกลายเป็นสีชมพูและเขียว) บางคนมองเห็นหลวงพ่อวัดปากน้ำนั่งสมาธิอยู่ในดวงอาทิตย์ และ เห็นธรรมกายเจดีย์สีทองอยู่ในดวงอาทิตย์ด้วย

วันนั้นหลวงพ่อให้เราเปล่งวาจาว่า "เราคือผู้พิชิต ปิดแกนกลาง ชิตังเม ชิตังเม ชิตังเม" และ ให้เราไปปราบมารกันให้ชนะ โดยหลวงพ่อเป็นผู้นำกล่าว เพราะพวกเราชนะแล้ว โดยปิดแกนกลางได้สำเร็จเป็นอัศจรรย์ และเป็นครั้งแรกที่หลวงพ่อนำกล่าวเช่นนั้นอย่างเป็นทางการ

ตอนที่เกิดปรากฏการณ์อัศจรรย์นั้น ทุกคนในลานมหาธรรมกายเจดีย์ ลุกขึ้นยืนดูด้วยความอัศจรรย์ใจ และหลวงพี่ยังเดินออกจากที่นั่งบนธรรมกายเจดีย์มาดูด้วยความอัศจรรย์ใจเช่นเดียวกัน บางคนตะโกนว่า "หลวงพ่อวัดปากน้ำมาโปรดแล้ว" เราอธิษฐานว่า "ขอให้ได้สร้างบารมีกับหลวงพ่อวัดปากน้ำและหลวงพ่อธัมมชโย ตราบถึงที่สุดแห่งธรรม"

หลวงพ่อธัมมชโยให้พวกเรากล่าวว่า "ทุ่มชีวี สร้างมหาธรรมกายเจดีย์" 3 ครั้ง ทุกคนกล่าวด้วยความปีติใจ เพราะรู้สึกว่า การสร้างบารมีอันยากยิ่งของเราในช่วงนี้ เทวดา พรหม อรูปพรหม รวมไปถึงพระนิพพาน แม้กระทั่งหลวงพ่อวัดปากน้ำ ท่านดูแลเราอยู่ เรามีความรู้สึกว่า เราอยากจะบอกข่าวบุญนี้แก่คนที่เรารู้จักทุกคน เพราะมีพยาน รวมทั้งเหตุการณ์อัศจรรย์นี้บ่งชี้ว่า การสร้างเจดีย์นี้ เป็นการสร้างมหาบารมีที่ยิ่งใหญ่ สุดประมาณ และ รับรู้แล้วว่า บุญจากการสร้างเจดีย์นี้มีมากมายมหาศาลสุดจะคณานับได้ จนกระทั่งบังเกิดเหตุอัศจรรย์ขึ้น แม้แต่หลวงพ่อธัมมชโย ยังกล่าวตอนที่เกิดเหตุอัศจรรย์ว่า "ลูกๆ ทุกคนดูไว้นะจ้ะ เหตุการณ์อัศจรรย์ได้เกิดขึ้นอีกแล้ว" หลวงพ่อคงจะปลื้มปีติมาก และ เราเองก็มีความปลื้มปีติที่ได้ฟันฝ่าการสร้างเจดีย์นี้เรื่อยมาด้วยความยากลำบาก โดยเฉพาะการสร้างพระแกนกลาง เราปลื้มจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

พอกลับมาถึงบ้าน เรากลัวว่าจะลืมเหตุการณ์ที่น่าประทับใจนี้ เราจึงรีบเขียนจดเล่าเหตุการณ์และความรู้สึกไว้อ่าน ทบทวนเตือนความทรงจำเราเอง และ จะได้เล่าให้ผู้อื่นฟังด้วย ขณะที่เขียน เราก็เขียนด้วยน้ำตานองหน้าด้วยความปีติอย่างไม่สามารถบรรยายได้ จากนี้ไปเราจะขอสร้างมหาธรรมกายเจดีย์นี้ให้สำเร็จเร็วที่สุด ทันปี 2543 ซึ่งวันมาฆะ 2543 หลวงพ่อจะให้เป็นวันฉลองเจดีย์ และให้ลูกๆ รับเป็นประธานรองฉลองเจดีย์ด้วย

คิดว่าเดี๋ยวหลวงพ่อคงจะยกที่ดินให้กับกรมการพุทธศาสนา เรื่องก็คงจบ เพราะหลวงพ่อท่านคงไม่ยึดติดกับ วัตถุนอกกายอยู่แล้วท่านสละทุกอย่างแล้ว แต่ทุกอย่างก็ผิดคาด ตอนนั้นผมก็ยังเข้าข้างหลวงพ่ออยู่ดี คิดว่าต้องมีอะไรสักอย่างแน่ ที่เราไม่รู้

สมเด็จพระสังขราช ท่านเทศว่าหลวงพ่อธัมมชโย ไม่ไช่พระเนื่องจากยักยอกเงินและที่ดินของโยมเป็นของๆตัว

ขยายความให้ละกันนะครับ บางคนคงไม่ได้เปิดไฟล์แนบ ก็เลย งงๆ

พิธีถวายรองเท้า 1,200 คู่ แด่พระภิกษุ สามเณรเป็นสังฆทานเนื่องในวันออกพรรษา
ถวายที่หอฉันคุณยายอาจารย์ วันเสาร์ที่ 30 กันยายน เวลา 12.00 น.
ดูรายละเอียดที่ลิงค์ http://www.tawandham...ge/misc/U02.jpg

อานิสงส์การถวายรองเท้าของพระอรหันต์สมัยพุทธกาล
ดูรายละเอียดที่ลิงค์ http://www.tawandham...ge/misc/U03.jpg

ตอนนี้...ผมเป็นโรคกลัวโพลครับ แต่รวมๆ ก็คือ แชร์บทธรรมในส่วนที่ผมได้มีโอกาสศึกษาครับ ไม่ได้เพื่อเอาชนะคะคานอะไรหรอกครับ สั้นๆ นะครับ

ช่วยขยายความหน่อยค่ะ

"ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! ในพรหมจรรย์นี้มีสุภาพสตรีเป็นอันมากเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่ในฐานะต่างๆ เป็นมารดาบ้าง เป็นพี่หญิงน้องหญิงบ้าง เป็นเครือญาติบ้างและเป็นผู้เลื่อมใสในพระรัตนตรัยบ้างภิกษุจะพึงปฏิบัติต่อสตรีอย่างไร?"

"อานนท์ ! การที่ภิกษุจะไม่ดูไม่แลสตรีเพศเสียเลยนั้นเป็นการดี"
"ถ้าจำเป็นต้องดูต้องเห็นเล่าพระเจ้าข้า" พระอานนท์ทูลซัก
"ถ้าจำเป็นต้องดูต้องเห็น ก็อย่าพูดด้วย อย่าสนทนาด้วยนั้นเป็นการดี" พระศาสดาตรัสตอบ
"ถ้าจำเป็นต้องสนทนาด้วยเล่าพระเจ้าข้า จะปฏิบัติอย่างไร"
"ถ้าจำเป็นต้องสนทนาด้วยก็จงมีสติไว้ ควบคุมสติให้ดี สำรวมอินทรีย์วาจาให้เรียบร้อย อย่าให้ความกำหนัดยินดี หรือความหลงไหลครอบงำจิตใจได้ อานนท์ ! เราล่าวว่าสตรีที่บุรุษเอาใจเข้าไปเกาะเกี่ยวนั้น เป็นมลทินของพรหมจรรย์"
"แล้วสตรีที่บุรุษมิได้เอาใจเข้าไปเกี่ยวเกาะเล่าพระเจ้าข้า จะเป็นมลทินของพรหมจรรย์หรือไม่ ?"
"ไม่เป็นซิอานนท์ ! เธอระลึกได้อยู่หรือ เราเคยพูดไว้ว่าอารมณ์อันวิจิตร สิ่งสวยงามในโลกนี้มิใช่กาม แต่ความกำหนัดที่เกิดขึ้น เพราะการดำริต่างหากเล่าเป็นกามของคนเมื่อกระชากความพอใจออกเสียได้แล้ว สิ่งวิจิตรสวยงามก็อยู่อย่างเก้อๆ ทำพิษอะไรมิได้อีกต่อไป"

สรุปว่า พระวินัยในแต่ละสิกขาบท จะผิดหรือถูก จะต้องอาบัติหรือไม่ ให้ดูที่ "เจตนา" เป็นสำคัญ เพราะ "เจตนานี้เป็นตัวกรรม" ครับ

"แล้วสตรีที่บุรุษมิได้เอาใจเข้าไปเกี่ยวเกาะเล่าพระเจ้าข้า จะเป็นมลทินของพรหมจรรย์หรือไม่ ?"
"ไม่เป็นซิอานนท์ ! เธอระลึกได้อยู่หรือ เราเคยพูดไว้ว่าอารมณ์อันวิจิตร สิ่งสวยงามในโลกนี้มิใช่กาม แต่ความกำหนัดที่เกิดขึ้น เพราะการดำริต่างหากเล่าเป็นกามของคนเมื่อกระชากความพอใจออกเสียได้แล้ว สิ่งวิจิตรสวยงามก็อยู่อย่างเก้อๆ ทำพิษอะไรมิได้อีกต่อไป"