มี 19 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[พรฤทธิ์]

ดิฉันแต่งงานกับสามีมาราวแปดเดือนค่ะ สามีเป็นแพทย์อยู่ต่างจังหวัด ดิฉันทำงานที่ขอนแก่น สามีกลับบ้านที่ขอนแก่นทุกเสาร์ค่ะ เป็นคนดี มีน้ำใจต่อทุกคน แต่พอดิฉันขอนุญาตไปปฏิบัติธรรมซึ่งศูนย์กัลยาณมิตรขอนแก่นจัดขึ้นที่อินเตอร์รีสอร์ท จ.อุดรธานี วันเสาร์ - อาทิตย์นี้ ดิฉันกลับโดนห้าม แม้จะยกเหตุผลต่างๆนานามาพูดเค้าก็ไม่ยอม และบ่นน้อยใจว่าเค้ากลับบ้านมาเพื่อเจอภรรยา และเบิกยาให้คุณตาดิฉันที่ป่วยอยู่รวมทั้งต้องไปเยี่ยมคุณพ่อพี่เขยที่ admit อยู่โรงพยาบาล แต่ดิฉันกลับทิ้งเค้าไปปฏิบัติธรรม ปฏิบัติเองที่บ้านก็ได้ เค้าไม่เคยห้ามเลย ไม่เห็นต้องไปนอนค้างอ้างแรมที่อื่น ตัวเค้าเองก็ยังไม่เคยไปนอนค้างที่อื่นที่ดิฉันไม่รู้จัก เค้าเป็นห่วงดิฉันมากๆ ปรึกษาคุณแม่ ท่านก็บอกว่าไม่ให้ดิฉันไป เพราะไม่อยากให้ทะเลาะกัน มีครอบครัวแล้วก็ยังงี้แหละ จะทำอะไรต้องคิดถึงสามีด้วย ถ้าเค้าไม่ชอบใจก็ไม่ต้องทำ ดิฉันควรทำยังไงดีคะ จะดันทุรังไปปฏิบัติธรรมดีมั้ย หรือควรเชื่อฟังสามีและคุณแม่ นั่งธรรมะถือศีลแปดที่บ้าน แต่บอกตรงๆว่าอยากไปมากๆค่ะ เมื่อคืนก็ทะเลาะกันกับสามีจนดิฉันร้องไห้ตาบวม บอกสามีว่าดิฉันคงมีวิบากกรรมห้ามคนไปปฏิบัติธรรมกระมัง ถึงต้องมาโดนเองบ้าง ขอความเมตตาทุกท่านช่วยชี้แนะด้วยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

[บุญโต]

เอาใจช่วยยังงัยดีนะคะ....น่าเห็นใจทุกฝ่ายเลย
ทำบุญแล้วลองอธิษฐานจิตทุก ๆ วันดีมั๊ย เพื่อบุญจะส่งผล
หรือว่าลองบอกประโยชน์ที่สำคัญที่จะได้รับ

[JAK]

I do appreciate the mixed feelings of both husband and wife.. Perhaps you both need to consult the book "ครอบครัวอบอุ่น". I do believe that the answer is in there.

My personal view is that you have to be patient to tactfully persuade your husband to go along with your thought. Of course, this is not an overnight matter. It could be months or years. Meanwhile compromising is viable.

[Pungpa]

หนูเอาใจช่วยเช่นกันค่ะ
อย่างพี่บุญโตบอก ลองอธิษฐานจิตดูนะคะ และนั่งสมาธิ รักษาศีล8 และทำบุญต่างๆ (วัดข้างบ้านก็ได้ค่ะ) ให้บุญช่วยส่งผลให้สามีอนุญาตไปปฎิบัติธรรม และลองอธิษฐานจิตให้สามีไปปฎิบัติธรรมด้วยก็ดีนะคะ ครอบครัวก็จะเป็นครอบครัวอบอุ่น น่ารักด้วยไงคะ

[น้ำฝน มัชฌิมหญิงรุ่น14]

ถ้างั้นก็ชวนไปปฏิบัติทั้ง2เลยก็ได้นิค่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเรา

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

เป็นปัญหาที่พบบ่อย หรือบ่อยมากครับ คุณพรฤทธิ์
ถ้าบอกตรง ๆ แล้วคุณพ่อบ้านไม่ยอม ต้องยึดคำนึงที่ว่า "หนึ่งอั้ว สองลื้อ"
คงต้องใช้กุศโลบาย โดยอาจบอกว่าไปเที่ยว ทัศนศึกษา ประชุม ฯลฯ แต่จิตเราเป็นกุศลนะครับ ถ้าเขาห่วงอีกก็หนีบเพื่อนไปอีกคน
ผมอาจจะให้คำแนะนำได้ไม่ดี เพราะไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้มากนัก มันต้องผ่อนสั้น ผ่อนยาว ยากนะครับ ยากจังเลย
โดยในสมัยผมที่เรียนอยู่ ผมหักดิบ หายไปเลย เพราะเราก็ไม่รู้จะไปบอกเขายัึงไง ลำพังตัวผมกว่าจะเข้าใจก็ใช้เวลาไม่น้อยนะครับ หลายปี จะไปบอกใครโดยให้เข้าใจในเวลา 5-10 นาที มันยากหน่ะ ลำพังตัวผมเอง ก็ปัจเจกอยู่แล้ว หายไปเลย 555 (ห้ามเลียนแบบนะครับ เพราะอาจเกิดผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์)

[คนรักบุญ]

คงต้องผ่อนหนักเบามังคะ อย่าเพิ่งไปหักหาญน้ำใจเขาเลย
คนทำงานไกลบ้านแต่จิตใจรักครอบครัว เขาย่อมต้องการให้เราอยู่ด้วยเป็นธรรมดา
เวลาทำบุญให้อธิษฐานจิต เอาบุญละเอียดเข้าช่วยเหมือนที่หลวงพ่อมักแนะนำเสมอในโรงเรียน
มีความเป็นไปได้ในการเข้าร่วมโครงการที่จัดในวันธรรมดามั๊ยคะ เช่น ที่เข้าจันทร์เช้า แล้วอยู่ร่วมโครงการจนถึงวันศุกร์เย็น เป็นต้น
ทำใจใส ๆ ไว้นะคะ เดี๋ยวคงคิดหาทางออกที่ดีกับทุกฝ่ายได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[boonyai]

Don't worry to much. You can't go this time, try again next time. Make him understand slowly. Pull him along. After all you have already married. Think two. Don't think one. Meanwhile meditate more at home. Learn to let go... you'll success. I' m sure. Sawaddwee, anumodhana; saddhu!!

[WISH]

ดิฉันควรทำยังไงดีคะ จะดันทุรังไปปฏิบัติธรรมดีมั้ย หรือควรเชื่อฟังสามีและคุณแม่ นั่งธรรมะถือศีลแปดที่บ้าน

- ปัญหาเริ่มที่ทิฐิไม่เสมอกัน
- ดีที่สุดเห็นจะเป็นการไปปฏิบัติธรรมด้วยกัน แต่สถานการณ์นี้เป็นไปได้ที่สามีอาจจะยังไม่มีศรัทธา ต้องค่อยๆปรับใจ
- แม้การปฏิบัติธรรมเป็นการสร้างบุญบารมี แต่ในการครองเรือน หากมองในระยะยาว การเลือกดูแลสามีและการดูแลคุณแม่ประหนึ่งบูชาเทวดา ก็ไม่เลวนะ เพราะถ้าเราสามารถฝึกขันติและโสรัจจะคือ สงบเสงี่ยม ไม่ให้เกิดอารมณ์บูดซึ่งกัน ก็ย่อมเป็นที่เกรงอกเกรงใจของสามีและคุณแม่ ครั้นเราตั้งจิตอธิษฐาน ก็จะทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้ท่านเหล่านั้นได้อย่างราบรื่นในระยะยาว
- บางครั้งถ้าเป็นบุญใหญ่อาจต้องบอกท่านเหล่านั้นล่วงหน้าว่าจะไป แล้วต้องชักชวนท่านด้วย ถ้าท่านไม่ไปก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาบุญมาฝาก เข้าทำนองผลัดกันรุกผลัดกันรับด้วยใจใสใสเป็นต่อ
- ชัยชนะคงอยู่ที่ท่านเกิดศรัทธาแล้วกล่าว คำว่า"รู้อย่างนี้ผมและคุณแม่มาปฏิบัติกับคุณตั้งนานแล้ว"ดีกว่าที่จะฟังเขากล่าวทีหลังว่า"วัดดีดีอย่างนี้ น่าจะชวนผมมาตั้งแต่แรกนะ"
- ถอยไปหนึ่งก้าว อาจช่วยให้เราก้าวกระโดดกันทั้งครอบครัวได้ในอนาคต
- วันธรรมดาเราก็หมั่นทำทานสม่ำเสมอ รักษาอุโบสถศีล เพียรภาวนาอย่างเต็มกำลัง เป็นฐานรองรับบุญไว้นะ มาเป็นกำลังใจให้นักเรียนอนุบาลพรฤทธิ์ ประสบความสำเร็จในการสร้างครอบครัวแก้วกันนะ

[MIHARU]

ลองชวนไปด้วยกันสิคะ
ชวนคุณแม่ไปด้วยก็ดีนะ

[huy072]

เราตามใจเค้าไปก่อนค่ะ พอเค้าอารมย์ดีค่อยว่ากันใหม่
ว่าทำไมไม่อยากให้ไปเอาเหตุและผลมาคุยกัน
ค่อยๆคุยนะคะแตต้องช้าๆใจเย็นๆ น้ำร้อนอยู่
อย่าเพิ่งเอาน้ำเย็นรด ให้น้ำอุ่นๆค่อยเจือจางค่ะ

[Prelude]

สู้ๆนะคะ ^^;

[JJ.]

ผ่อนปรนยอมก่อน(น้ำกำลังเชี้ยว) ปรับความเข้าใจ(น้ำเย็นเข้าลูบ) ชวนไปด้วยกัน(พิสูทธิให้เห็นจริงในชีวิต)
ขอให้อดทน

[ลีดเดอร์]

ปัญหาเดียวกันเด๊ะ...ดิชั้นอธิษฐานจิตเมื่อทำบุญใหญ่
ทุกครั้ง ขอให้มีทางออกที่ดี ดี ของชีวิตเพราะเรารู้แล้ว
หน้าที่หลัก ของการเกิด ก็คือ การทำพระนิพพานให้แจ้งแสวงบุญ
และก็สร้าง บารมี...ใจเย็นๆนะคะ ทำใจใสเข้าไว้ รู้ค่ะว่ามันทำยาก
แต่ปัญาเกิดขึ้นแล้ว ยังไงก็ต้องอดทน จะเป็นอีกหนึ่งกำลังใจเพื่อให้คุณ
สู้ ต่อไป ...พุทธพจน์ อดทนเป็นตบะอย่างยิ่ง

[พรฤทธิ์]

ขอบพระคุณนักเรียนอนุบาลทุกท่านที่กรุณาให้คำปลอบใจ ให้กำลังใจ และคำแนะนำที่ดีมากๆ สำหรับดิฉันและครอบครัวค่ะ สรุปว่าดิฉันเชื่อคุณแม่และสามีค่ะ คือครั้งนี้ยังไม่ไป แต่ถ้ามีโอกาสดิฉันก็ยังต้องขอไปอีกจนกว่าเค้าจะยอมอย่างเต็มใจและด้วยศรัทธา อีกทั้งถ้าเป็นไปได้ก็จะชวนกันไปทั้งครอบครัวเลยค่ะ แล้วจะเรียนให้ทุกท่านทราบว่าดิฉันประสบความสำเร็จในการเป็นกัลยาณมิตรแก่บุคคลอันเป็นที่รักเคารพที่สุด จะทำตามคำแนะนำของทุกๆท่านด้วยความเคารพยิ่งค่ะ

[saowanee15]

อาศัยระยะเวลาให้ทุกอย่างคลายตัวลงก่อนเป็นดีคะ ทางสายกลางคะ ถึงแม้ตัวเราอยากมาวัดไปศูนย์ปฎิบัติธรรมซะแค่ไหน แต่เมื่อมีครอบครัวแล้วต้องการรักษาครอบครัวให้ไปได้ด้วยต้องผ่อนสั้นผ่อนยาวจริงไหมคะ ดีจังค่ะสำหรับคำตอบของเจ้าของกระทู้ เป็นกำลังใจให้นะคะ ลูกพระธัมฯซะอย่าง ถือว่าได้สร้างขันติบารมีไปในตัว หากมีโอกาสก็ชวนกันมาที่วัดพระธรรมกายที่ปทุมเลยคะ
อย่างคุณครูไม่ใหญ่บอก ทะเลาะกันคนละเวลา เสน่หาเวลาเดียวกัน

[wir]

ขอเอาใจช่วยให้สำเร็จค่ะ
ต้องพยายามซึมความคิดค่ะ เพราะดิฉันประสบมาด้วยตนเอง
เวลาเราปฏิบัติธรรม หรือเราไปร่วมกิจกรรมอะไรที่เกี่ยวกับศูนย์หรือวัด หรืองานบุญต่างๆ ต้องเอาบุญมาฝาก เล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เขาไม่ได้อยู่ร่วมกับเรา เขาจะมีความรู้สึกมีส่วนร่วม อธิบายแม้กระทั่งสถานที่ ความประทับใจ ผู้ร่วมงานร่วมกิจกรรม แล้วถามถึงเขาเหมือนเราใส่ใจว่าตลอดอาทิตย์เขาทำอะไร มีอุปสรรคการทำงานไหม พอช่วยให้คำแนะนำได้ไหม หรือทานอะไรบ้างที่ไหน อร่อยไหม เราก็แนะนำว่าที่ร้านนี้ก็อร่อย ชวนกันไปทานบ้าง จะไปหรือไม่ไปก็แล้วแต่

ความรู้สึกเอาใจใส่ คิดถึง ความเห็นใจ จะค่อยๆเพิ่มขึ้นเอง

แล้วเราก็ไปร่วมกิจกรรมศูนย์ที่ยังไม่ต้องไปค้าง หรือเราไปร่วมจัดงานเอาบุญ แล้วเราก็กลับบ้านเอาบุญมาฝากคุณแม่ และสามีภายหลัง ค่อยๆซึม ได้ผลค่ะ ปิยะวาจาหลีกเลี่ยงการโต้เถียง ดิฉันใช้เวลา 2 ปี ปัจจุบัน สามีเป็นลูกพระธัมฯเต็มตัว สำคัญนั่งสมาธิมากๆ อธิษฐานจิตกำกับให้เป็นครอบครัวอบอุ่น ครอบครัวธรรมกาย

[จุลจักร]

การปฏิบัติธรรมที่แท้จริง คือการสร้างกุศลกรรม ไม่ได้ขึ้นกับสถานที่ แต่บุญเกิดที่ " ใจ " เมื่อ เห็น จำ คิด รู้ เกิดกุศลจิต ก็เกิดบุญ

ทำอย่างไรจึงได้บุญ ก็คือทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา

ดังนั้นสถานที่ ที่ดีที่สดุสำหรับการปฏิบัติธรรมก็คือ ใจ นั่นเอง

การปฏิบัติเป็นหมู่คณะก็เพื่อได้กำลังใจ เรียนรู้วิธีปฏิยบัติธรรม

เมื่อปฏิบัติจนชำนาญ มีความรู้ความเข้าใจเพียงพอ ก็สามารถปฏิบัติได้ทุกวินาที ตื่นเช้า ใส่บาตรพระร่วมกับสามี รักษาศีลห้า เป็นภรรยาที่ดี และภาวนา ตามรู้ความคิดของตนให้เท่าทันกิเลส ก็น่าจะเพียงพอต่อการปฏิบัติธรรม สำหรับ ฆราวาสแล้ว


ยกเว้นปรารถนา ทำกรรมร่วมกับผู้อื่น จึงต้องมารวมกัน

[พรฤทธิ์]

ได้รับคำแนะนำดี ๆมากมายจากนร.อนุบาล ดิฉันจะตั้งใจทำตามคำแนะนำให้ได้ทั้งหมดเลยนะคะ อ่านทุกๆคำแนะนำของทุกท่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจเพิ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ จนต้องอ่านวันละหลาย ๆรอบ ขอบพระคุณทุกท่านอีกครั้งค่ะ

[นักท่องเที่ยว]

เป็นกำลังใจให้ด้วยจ้า