มี 4 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[เด็กน้อยมาวัด]

สวัสดีค่ะ ....ทุกท่าน
ดิฉันเข้าวัดมาเมื่อไม่นาน จึงไม่ทันส่งเรื่องไปถาม ในโรงเรียนฝันในฝันได้
เรื่องมีอยู่ว่า ฉันเริ่มเข้าวัดในวันมาฆบูชา ปี 50 ในวันแรกที่เข้าวัด พอเข้าเขตวัดปุบ ก็หายใจไม่ออก เหนื่อยหอบ มากๆๆ จนกระทั่งกลับบ้าน พอพ้นเขตวัดปุบก็หายทันที
ต่อมาก็ได้มาวัดทุกอาทิตย์ เกือบเดือน อาการดังกล่าวก็เกิดขึ้นทุกครั้ง จนกระทั่งได้ไปปฏิบัติธรรม ก็มีอาการคลี่นไส้ อาเจียนตลอด วันแรก
ต่อมาหลังจากปฏิบัติธรรมแล้ว อาการดังกล่าวก็หายเป็นไปทันที่
แต่กลับมี่เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นแทน คือทุกงานบุญใหญ่ จะต้องมีเหตุให้ไม่ได้มา เป็นประจำ แต่หลายๆๆครั้งก็ยอมเลือกที่จะมาวัดแทน และยอมเสี่ยงกับการเรียนอยู่เรื่อยๆๆ
และในครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน งานหล่อหลวงปู่ก็ตรงกับมหาวิทยาลัยนัดประชุม ก่อนจบการศึกษา อีก ซึ่งไม่ไปไม่ได้
แต่ยังไง งานครั้งนี้ คงต้องเสี่ยงให้ได้...
* ก่อนเข้าวัด ฉันมีอาการคล้ายตกศูนย์กลางกายบ่อยมาก ในเวลานอน แต่ตอนนี้ไม่มีเหตุการณ์นั้นอีกแล้ว เหตุการณ์ดังกล่าว คิดไปเองหรือไม่ *
คำถาม
1. เคยมีcaseแบบนี้ออกบ้างหรือเปล่า
2. ฉันเคยทำบาปอะไรมาก่อนหรือเปล่า จึงมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเสมอ
3. จะมีวิธีทำบุญอะไรบ้างเพื่อแก้วิบากกรรมนี้
ปล.ที่ถามเพราะเมื่อลงกระทู้ใน dmc มักจะได้คำตอบ หรือไม่ก็ได้แนวคิด กำลังใจดีๆๆอยู่เสมอ เพราะฉะนั้น DMCจึงเป็นที่พึ่งให้ฉันเสมอ แม้ว่าจะสุข หรือทุกใจ
ขอบพระคุณที่กรุณาตอบคำถามเสมอ

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

วจีกรรมค่ะ

ในอดีต เวลาคนอื่นจะไปวัด ก็มักจะพูดว่า ถ้าไม่ป่วย ก็ไม่เข้าวัดหรอก

นี่คือสาเหตุที่ทำให้มักมีอุปสรรค ขัดขวาง เมื่อเวลาจะมาวัดแบบนี้

แก้อย่างไร

แก้โดย "ฝืน" ตั้งใจฝืนมันให้มันผ่านไปให้ได้ แล้วหมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เรื่อยไป อธิษฐานไปด้วย เดี๋ยววิบากกรรมจะค่อยๆ เจือจาง จนหายไปเองค่ะ

[ทัพพีในหม้อ]

แหม โดนคุณฟ้าร้างตัดหน้าอีกแล้ว ไวจริงๆเลยนะครับเวลาทำเรื่องดีๆเนี้ย แล้วนี่จะเหลืออะไรให้ผมตอบล่ะ...เฮ้อ

ก็คงอย่างที่คุณฟ้าร้างว่านั่นแหละครับคุณ patto พยายาม "ฝืน" มาวัดให้ได้ทุกครั้งที่ตั้งใจจะมา เราต้อง "เสี่ยง" เลือกข้างบ้างในบางครั้ง

อย่างเช่น วันอาทิตย์ต้นเดือนหรืองานบุญใหญ่ ถ้าตรงกับเวลาเรียน ถ้าเราขาดเรียนแล้วเราขยันเพิ่มขึ้นอีกนืดเราจะตามเพื่อนทันไหม มีเพื่อนดีๆที่พอจะช่วยติวให้เราได้ไหม ยอมเข้าหาอาจารย์เจ้าของวิชาขออนุญาตขาดเรียนด้วยมารยาทอันดีงามได้ไหม

โดยพยายามเอาความคิดที่ว่า "ต้อง" มาวัดเป็นที่ตั้ง แล้วเลือกผลได้ผลเสียเอานะครับ ไม่มีเหตุการณ์ไหนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกครับ เพียงแต่ว่าเราจะหลีกเลี่ยงยังไงให้สวยงามและได้ประโยชน์สูงสุดต่างหาก เราเท่านั้นที่รู้

ส่วนอาการอื่นๆนั้นช่างมันเถอะครับ อย่าไปสนใจเลย ออกกำลังกายบ้าง ผมเคยแนะนำเพื่อนให้ออกกำลังกายบ้าง เพื่อนผมเขาบอกว่า เขาออกกำลังกายเป็นประจำด้วยการเดินชอปปิ้งอยู่แล้ว ฉันเดินในห้างเป็นกิโลๆเลยนะแก ผลาญแครอรี่ได้เป็นเข่งๆเลย แถมยังเป็น Hard walk ด้วยนะแก เพราะมีน้ำหนักถ่วงเต็มสองแขนเลย (เอาเถอะจ๊ะ จำเริญๆ เถอะนะแม่คุณ)

นอนให้เพียงพอ กรุณาอย่าหักโหมเอาจริงเอาจังในเรื่องการนอนนัก บันยะบันยังบ้าง พยายามตื่นขึ้นมากินบ้างทุกๆ ๖ ชั่วโมง ร่างกายจะได้ไม่ทรุดโทรม

พยายามอย่าเครียด อย่าวิตกกังวลเกิดเหตุ (ดูท่าจะเป็นคนที่วิตกกังวลเรื่องต่างๆได้ง่ายนะครับ เวลามีปัญหา ชอบคิดเตลิดเปิดเปิงไปก่อนหรือเปล่าครับ ไม่ดีนะครับ ดูอย่างคุณฟ้าร้างซิ ไม่คิดอะไรเกินกว่าเหตุเลย คิดแค่ทองสิบบาท แล้วเป็นไงล่ะ ตอนนี้เตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนๆแล้วเนี้ย ..เอ๊ะ...เกี่ยวกันหรือเปล่าหว่า)

ทำตัว ทำใจ ให้สบายๆไว้ครับ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง

อนุโมทนาบุญด้วยครับ

[Ozeria]

ที่บ้านเวลาจะไปวัดพระธรรมกาย จะต้องมีเรื่องทะเลาะกันทุกครั้งตอนขับรถจะไปวัด (พ่อหาเรื่องทะเลาะกับแม่ , พี่ชายหาเรื่องทะเลาะกับพี่สะไภ้) ส่วนใหญ่จะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

จนบางครั้ง แม่บอกว่าจะไม่มาวัดแล้วทะเลาะกันเรื่อยเลย

ต้องบอกว่าพวกฝ่ายดำ เค้าพยายามกันพวกเราไม่ให้รับบุญอย่างเต็มที่ค่ะ

เวลาไปวัดบางครั้งก็จะไม่สบายบ่อย ๆ แต่ก็คิดว่าเราต้องสู้กับพวกฝ่ายดำ เลยไม่สนใจ

ต้องไปให้ได้นะคะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บุญอยู่เบื้องหลังความสำเร็จ

[usr23724]

ผมหากเป็นงานบุญใหญ่ กลับมา(ตอนเลิกแล้ว)มักจะไม่สบายเหมือนกันครับ