นาฬิกาแห่งชีวิต
วันหนึ่งผมได้อ่านหนังสือ ปรากฏการณ์ หัวใจทองคำ ได้อ่านบันทึกส่วนตัวของ คุณ ไพศาล ทวีชัยถาวร ที่ได้เขียนความรู้สึก และ แรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่ในการสร้างบารมี
และโดยบังเอิญ ในขณะที่ได้อ่านนั้นได้ดูภาพประกอบ ซึ่งเป็นภาพถ่ายของบันทึกส่วนตัวของ คุณ ไพศาล ทวีชัยถาวร ก็ได้ข้อคิดดีๆ ที่เปี่ยมไปด้วยคุณค่า เป็นอย่างยิ่ง
ในบันทึกนั้น เริ่มต้นว่า.......
ผมเหลือ เวลา 6,205 วัน ในการสั่งสมบารมี
คนยุคเราอายุเฉลี่ย 75 ปี (27,375 วัน) ถ้าไม่โดนวิบากกรรมตัดรอนเสียก่อน ผมจะเหลือเวลาสั่งสมบารมี 6,205 วัน
วันนี้ผ่านไปอีก 1 วัน คงเหลือ 6,204 วัน ( ไม่นับวันป่วย และ วันอื่นๆ) คุณลองทำเครื่องหมายวันที่คุณเหลือเวลาบนโลกใบนี้ ไว้ที่ฝาบ้าน หรือที่ไหนก็ได้ แล้วคุณจะรู้ว่าเวลาของคุณเหลือน้อยมาก......
เมื่อผมได้อ่านถึงตรงนี้แล้ว ผมรู้สึกสะดุดใจมาก และ เกิดคำถามในทันทีว่า
แล้วเวลาของเรา เหลืออีกเท่าไหร่ ?????
ถ้าเราเอา อายุ 75 ปี ลบด้วย อายุของเราในปัจจุบัน........ แล้วคูณด้วย 365 วัน เราจะได้คำตอบว่า ถ้าเรามีบุญมีอายุขัยถึง 75 ปี เราจะเหลือเวลาอีกกี่วัน.........
แล้วผมก็ลองเอาเวลาที่เหลือ ไม่กี่วันนี้ มาคูณด้วย 24 ชั่วโมง และ นำมาคูณต่อด้วย 60 นาที .....และ ผมก็ได้คำตอบว่า ผมจะมีเวลาเหลือเป็นจำนวนกี่ชั่วโมง และ เป็นเวลากี่นาที..........
!!!!! ปี !!! เดือน !!! วัน !!! ชั่วโมง !!! นาที !!!!!
นาฬิกาเดินไปอย่างช้าๆ พร้อมๆกับเวลาในชีวิตที่หดสั้นลง ไปเรื่อยๆ
บางครั้ง กว่าที่ตัวเราจะตระหนักถึง วันเวลาที่ผ่านไป เวลานั้นก็ผ่านไปแล้ว เป็นปี ...... กว่าจะรู้สึกว่าตัวเรามีอายุที่เพิ่มขึ้น และ เวลาของชีวิตที่หดสั้นลง ก็มักเป็นวลาเมื่อครบรอบวันคล้ายวันเกิด อีกครั้ง ....... และในหลายๆครั้ง เรามักคิดเข้าข้างตัวเองว่า ยังมีเวลาอีกมาก ที่จะทำในสิ่งที่ดีงาม และ เป็นประโยชน์ แก่ตัวของเราเอง คนที่เรารักทุกๆคน ตลอดจน คนทั้งหลายทั่วโลก
If Tomorrow Never Comes
ถ้าไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับเรา ????
เวลา ของเราเหลือน้อยมาก และช่างน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับ เวลาในสุขติ หรือทุคคติ ที่ยาวนาน
ดังนั้นต้องทุ่มเทชีวิต จิตใจ และ ใช้เวลาให้มีคุณค่า ในการทำเป้าหมายในชีวิตของเราให้เต็มบริบูรณ์ ด้วยการทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี แล้วเราจะพบแต่ความสุข และความสำเร็จที่แท้จริงแห่งชีวิต
ตราบจนถึงที่สุดแห่งธรรม
ทั้งกำลัง กาย กำลังใจ กำลังความคิด และ กำลังทรัพย์ ของเราในเวลานี้ มีคุณค่าอย่างยิ่งต่อวิชชาธรรมกาย
มาเถิดมาใช้เวลาที่มีคุณค่า ทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ กำลังความคิด และ กำลังทรัพย์ เพื่อน้อม ถวายเวลา และ ความแข็งแรงให้แด่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพื่อให้ท่านได้ทำงานที่แท้จริงที่ไม่อาจมีใครทำแทนได้เลย
สิ่งที่ให้ในยามต้องการ มักมีคุณค่ามาก แม้มีราคาน้อย
สิ่งที่ให้ในยามไม่ต้องการ มักมีคุณค่าน้อย แม้มีราคามาก
กฐินคุณยายคราวนี้ เป็นกฐินเพื่อสร้างอาคารคุณยายหนี่งร้อยปี เป็นอาคารที่เป็นฐานทัพในการขยายวิชชาธรรมกายไปทั่วโลก และ จักวาล เป็นที่สุดแห่งความต้องการ และ เป็นที่สุดแห่งคุณค่าต่อ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ และ หมู่คณะ
หลอมรวมดวงใจให้เป็นหนึ่ง
ให้รู้ซึ้งถึงอุดมการณ์งานเป้าหมาย
เราจะทุ่มสุดฤทธ์ ปิดกฐินยาย
เพื่อสถาปนาอาคารคุณยายหนึ่งร้อยปี
เพื่อถวายเวลาให้พระพ่อ
เพื่อเชื่อมต่อสายสมบัติไม่ขาดสาย
เพื่อขยายวิชชาธรรมกาย
เพื่อเป้าหมายมุ่งสู่จุดสุดแห่งธรรม
กราบอนุโมทนาบุญด้วยครับ
แผ่นดิน (จะพยายาม) ไม่หวั่นไหว ต่อคำสรรเสริญ 
และ นินทา 
14 กันยายน 2552
