ไม่ได้เป็นพหูสูต นะครับ เพียงแต่เคยทราบมาบ้างว่า
เมื่อพระบรมนิยตโพธิสัตว์ ปลงพระเกศาออกอภิเนษกรณ์์ แก้ไข เป็น อภิเนษกรมณ์
ครั้งนั้นแล้ว
พระเกศาไม่งอกยาวขึ้นใหม่อีกเลย ตราบวันตรัสรู้และวันปริพนิพพาน ครับ ในมหาปุริสลักษณะ ๓๒ และอนุพยัญชนะ ๘o มีบันทึกไว้ว่า
เส้นพระเกศาเวียนเป็นทักขิณาวัฏทุกๆเส้น
*** มีความยาวราว ๒ องคุลี (ข้อนิ้วมือ)
และใน พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ ๑๒๕มีบันทึกบางตอนว่า
บทว่า มุทุ ความว่า พระอุณณาโลมเช่นกับไยฝ้ายที่ประชีได้ ๑๐๐ ครั้ง ซึ่งเขาใส่ลงไปในเนยใสตั้งไว้.
บทว่า ตูลสนฺนิภา คือ เสมอด้วย นุ่นไม้งิ้วและนุ่นเคลือ. นี้เป็นข้อเปรียบ
เพราะความขาวของนุ่น.
ก็เมื่อจับปลาย เส้นพระโลมาแล้วดึงออกจะได้ประมาณครึ่งพระพาหา
ครั้นปล่อย
เส้นพระโลมา ก็จะม้วนเป็นทักษิณาวัฏมีปลายในเบื้องบนตั้งอยู่ พระอุณณาโลมนั้น
ย่อม รุ่งเรืองไปด้วยสิริเป็นที่จับใจยิ่งนักดุจฟองน้ำเงินตั้งอยู่ ณ ท่ามกลางแผ่นกระ-
ดานทอง ดุจสายน้ำนมไหลออกจากหม้อทองและดุจดาวประกายพฤกษ์บน ท้องฟ้าย้อมด้วยแสงอรุณ.
ส่วนใน
ด้านปริศนาธรรม มีผู้อธิบายว่า
QUOTE
เส้นพระเกศาขมวดเป็นปม เตือนสติว่าปัญหาทั้งหลายทั้งมวล ที่มีอยู่นั้น
เพราะตัวเราขมวดไว้ ตัวเราสร้างขึ้น
และความรู้จากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ก็มีเพิ่มเติมพอสมควร
เช่น
ภาพพระเศียร เปรียบเทียบตอนยังมิได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ
กับเมื่อทรงตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว
*** dmc channel ช่วงปลาย มิถุนายน ๒๕๕o
และในด้านธรรมปฏิบัติ ทั้งรู้ทั้งเห็น รู้รอบตัวเห็นรอบตัว
จะเห็นเส้นพระเกศาเวียนเป็นทักขิณาวัฏ มีกี่ขนด (ปม) ฯล