มี 19 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[Omena]

จะเห็นว่าคนไทยส่วนใหญ่จะวางแผนชีวิตตัวเองเอาไว้มากมายแต่เรื่องการสร้างบารมีนั้นจะอยู่ท้ายๆเสมอเลย
เช่นรอแก่แล้วค่อยเข้าวัด รอเกษียณก่อนแล้วค่อยบวช
ถ้าคิดแบบนี้จะถือว่าประมาทในชีวิตไหมคะ ที่ไม่รีบสร้างบารมีให้ยิ่งยวดตั้งแต่ตอนที่ยังมีโอกาสอยู่

[MiraclE...DrEaM]

คนแต่ละคนมีภาระไม่เหมือนกัน กว่าคนจะมาเจอทางธรรมนั้น ก็คงผ่านอะไรมามากมาย บางคนเกิดมาพร้อมภาระที่ต้องดูแลครอบครัว เพราะ ฐานะไม่ดี

ดังนั้นการที่จะบอกว่า คนบวชตอนแก่ประมาทนั้น ไม่น่าจะถูกต้องนัก แต่ต้องดูว่า คนๆ นั้น พร้อมเมื่อไหร่ สามารถจัดการภาระทางโลกเรียบร้อยหรือยัง ถ้าเมื่อไหร่หมดภาระแล้วสามารถออกบวชได้ แล้วไม่บวช อันนั้น น่าจะเรียกว่าประมาทได้

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องดูบุญบารมีวาสนาทางการบวชที่เค้าสั่งสมมาด้วย ไม่ใช่ไปเหมาหมดว่า ใครไม่บวชนั้น คือ ผู้ประมาทในชีวิต เพราะแม้แต่ ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ก็ไม่ได้มีประวัติระบุว่า ท่านออกบวชแม้แต่ครั้งเดียว แต่ท่านก็ดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท สามารถเอาตัวรอดกลับสุคติภพและเป็นพระอริยบุคคลผู้เที่ยงแท้ต่อพระนิพพาน

[จักรพรรดิ์]

ผมเองก็คิดแบบที่คุณOmena คิดไว้ ผมีครอบครัวแล้วและก่อนหน้านี้ ผมก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่า จะมีวิชาธรรมกาย การศึกษาทางธรรมนั้นน้อยมาก เพราะคนสมัยนี้มองตนเองว่าฉลาดจนไม่ยอมรับสิ่งอื่น เรียกว่าความรู้ที่ควรได้มันตันซะแล้ว แต่พอได้มีโอกาสมาวัดพระธรรมกายและได้ปฎิบัติธรรม ก็เลยสามารถเปรียบเทียบใจของตัวเองได้ว่าใจของเราไม่เคยหยุดนิ่งเลยไปติดกับสิ่งภายนอกแล้วมันวุ่นวาย พอได้เอาใจไว้ในท้องแล้วรู้สึกได้ว่า สงบ เบา สบาย ซึ่งผมก็ไม่อยากตำหนิใครเพราะเป็นกรรมของเราเอง ชาตินี้มีโอกาสได้รู้ขนาดนี้ก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว ถ้ามีโอกาสอีกตอนแก่ และทุกอย่างลงตัวไม่มีใครเดือดร้อนกับการบวช ก็จะขอบวชตลอดชีวิต

[dhamma_072]

สำหรับผม ชาตินี้หมดสิทธิ์ ชาติต่อไปขอบวชตั้งแต่เยาว์วัย ตั้งปณิธานไว้แล้ว...

[light mint]

ตอนที่ชราภาพแล้ว ร่างกายก็ไม่แข็งแรงเหมือนกับวัยหนุ่มสาวค่ะ
จะลุกนั่งทำอะไรก็จะเคล็ดขัดยอก เหนื่อยเมื่อย สารพัด มีโรคง่ายกว่า -มากกว่าด้วย

เวลาจะนั่งสมาธิ ก็มีเวลานั่งนานกว่า วัยเรียนหรือวัยทำงาน แต่ก็เมื่อยขบกว่านะคะ
โดยเฉพาะหลังเกษียณแล้ว หลัง 60 ปีไปแล้ว สังขารก็ไปตามวัยค่ะ

ผู้มี่บวชเมื่ออายุมากแล้ว ก็อาจมีประสบการณ์ทางโลกมามาก
แต่ก็อาจเป็นดาบสองคมคือก็อาจทำให้มีทิฎฐิมากเช่นเดียวกัน
เวลาอยู่ร่วมกับพระรูปอื่นๆที่อายุน้อยกว่าแต่พรรษามากกว่า
ก็ต้องเคารพพระที่บวชก่อน แม้ท่านจะมีอายุรุ่นลูกหลาน
ซึ่งหากพระที่บวชใหม่อายุมากนี้รักการฝึกตัวก็ไม่มีปัญหา
แต่ในพระไตรปิฎกก็มีปรากฏ การบวชเมื่อแก่แล้วอยู่ค่ะ อ่านแล้วก็นึกว่า ถ้าได้บวชตอนยังไม่แก่ ก็จะดี

ซึ่งหากเป็นผู้ที่พบวัดหรือมามีศรัทธาเอาเมื่อตอนอายุมากแล้ว
ก็ยังดีที่ได้มาเจอวัดในบั้นปลายชีวิต ชีวิตนี้ซึ่งแม้เวลามีเหลือไม่มากนักก็ถือว่ายังโชคดีค่ะ
การบวชด้วยศรัทธาในทุกวัยก็น่าชื่นชมอนุโมทนาทั้งนั้น
แต่ถ้าเลือกได้ คิดว่าการบวชตอนอายุน้อยๆ หรือยังแข็งแรง จะดีกว่าค่ะ

[Omena]

สำหรับผม ชาตินี้หมดสิทธิ์ ชาติต่อไปขอบวชตั้งแต่เยาว์วัย ตั้งปณิธานไว้แล้ว...

สาธุ
สาธุ
สาธุ
ให้สมความปราถนานะคะ

[น้อมเศียรเกล้า]

เกิดมาไม่บวชใจจะได้อะไรในการเกิด.....ดิฉันว่าไม่ใช่ทุกคนที่บวชได้... บางคนอยากบวชแตไม่มีโอกาสได้บวช เพราะบุญยังไม่อำนวยผล หรือบางคนบวชแต่ก็ต้องสึกออกไป อย่างใน cast study ที่ว่าพอบวชแล้วก็ยังถูกลูกหลานมอมยาจับออกไปสึกเป็นต้น ดิฉันว่าเป็นเรื่องของบุญจัดสรร กับการอธิษฐานจิตในอดีตค่ะ

แต่ที่แน่ๆดิฉันอยากให้ทุกคนภาคภูมิใจค่ะ ว่าถึงแม้ยังไม่มีโอกาสบวชจริง ก็ขอให้บวชใจได้เป็นขั้นๆก่อน

การบวชใจ กำจัดกิเลสในใจสามารถทำได้ทุกที่ไม่ต้องรอค่ะ

[บีบีน้อย]

น้องคิดว่าทุกคนต่างก็ต้องมีภาระหน้าที่ของตัวเองน่ะค่ะ ถ้ายังไม่ได้สะสางให้เรียบร้อยแล้วออกบวชจิตใจก็ยากที่จะสงบได้ ยิ่งถ้ามีพ่อแม่ที่ต้องดูแลก็ยิ่งเป็นห่วงเข้าไปใหญ่นะคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับบุญและการอธิษฐานจิตด้วยค่ะ บุญเกื้อหนุนแล้วทุกสิ่งย่อมสำเร็จค่ะ

[คนรักวัด]

การได้บวชถือเป็นการสืบอายุพระศาสนาเป็นบุญกุศลอันสูงสุด
ถ้ามีวัตถุประสงค์ในการทำพระนิพพานให้แจ้งดังนั้นจะบวชตอนไหน
ก็ดีทั้งนั้นครับอยู่ที่ความพร้อมฃึ่งแต่ละคนมีนิยามต่อคำคำนี้ไม่เหมือนกัน
ขออนุโมทนาบุญกับผู้ที่คิดจะบวชทุกท่านครับ

[SmilingCat]

เรื่องบวชนั้น ก็มีความตั้งใจอยู่แล้วและไม่คิดจะรอ บวชตอนแก่ด้วย
เคยตั้งกระทู้เรื่องนี้แล้ว สัจจะบารมี ถ้าไม่มั่นใจควรทำหรือไม่ ? เพราะถ้าบวช
ต้องการให้เป็นครั้งสุดท้าย ดังนันคนที่พร้อมจะบวชต้องสามารถปลดภาระ
ผูกพันทางโลกออกก่อน ถ้าใครมีน้อยหรือไม่มีก็โชคดีครับ จะได้บวชได้ตลอดไป

[WISH]

จะเห็นว่าคนไทยส่วนใหญ่จะวางแผนชีวิตตัวเองเอาไว้มากมายแต่เรื่องการสร้างบารมีนั้นจะอยู่ท้ายๆเสมอเลย เช่น รอแก่แล้วค่อยเข้าวัด รอเกษียณก่อนแล้วค่อยบวช

เพราะเขาขาดกัลยาณมิตร(เช่น หมู่คณะมานาน) หรืออาจมีพันธะที่ไม่สามารถออกบวชในวัยเยาว์ได้ หรืออาจขาดอุปนิสัยเรื่องการออกบวชก็เป็นได้

ถ้าคิดแบบนี้จะถือว่าประมาทในชีวิตไหมคะ ที่ไม่รีบสร้างบารมีให้ยิ่งยวดตั้งแต่ตอนที่ยังมีโอกาสอยู่

ถ้าทราบแล้วว่าเราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี แล้วไม่รีบสั่งสมบุญบารมีเมื่อมีโอกาสเจอเนื้อนาบุญ ย่อมได้ชื่อว่า"ประมาท"

ชีวิตเราป็นของน้อย มีความชราลุกไล่ทุกขณะจิต จะหมดสิทธิ์สร้างบารมี ก็เพราะหมดลมหายใจ

[light mint]

รอให้สายก่อน แล้วค่อยตื่น
รอให้ดึกก่อน แล้วค่อยเข้านอน
รอให้โอกาสผ่านไปก่อน แล้วค่อยทำอะไรๆ
รอให้แก่ก่อน แล้วค่อยเข้าวัด
รอ... รอทำไม???

จะแน่ใจได้ยังไงว่าจะมีอายุยืนยาวไปถึงวันๆ นั้น
เพราะคนที่ตายตั้งแต่ยังเด็ก ก็มี ตายตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ก็มี
ตายตอนหนุ่ม ก็มี ตายตอนวัยกลางคน ก็มี
มีเหลือจากนั้นถึงได้ตายตอนชรา
แต่ไม่มีใครบอกได้หรอกว่า ใครจะตายเมื่อไหร่
รีบเข้าวัด รีบปฏิบัติธรรมกันก่อนที่จะสายเกินไป
พอเวลาไปอยู่ในปรโลก ก็หมดสิทธิ์ทำอย่างที่อยากทำแล้วนะ

[luckynara]

วันนี้เลยค่ะเพิ่งชวนพี่ชายให้บวชปีหน้า ในโครงการของ network 21 เพราะระยะเวลาไม่นานนัก เนื่องจากปีนี้มีน้องชายมาบวชแล้ว พี่เขาก็เห็นว่าดีแต่พี่เขาบอกว่าเอาไว้บวชตอนแก่ เหมือนกันเลยค่ะ แต่ยังไม่ได้พูดอะไรกันต่อเพราะต้องรีบไปทำธุระที่อื่น ก็เข้าใจนะคะคนมีครอบครัวต้องรับผิดชอบแต่บวชโครงการนี้ระยะสั้นเองไม่ต้องรอตอนแก่ก็ได้นะคะ เพราะไม่รู้ว่าจะได้อยู่ถึงแก่รึเปล่า แต่ถ้าได้มาบวชบุญที่ได้บวชอาจช่วยให้อยู่จนแก่ก็ได้จริงไม๊คะ

[หัดฝัน]

คิดอย่างไร กับคนที่บวชตอนแก่ คำถามนี้ต้องขึ้นกับสถานการณ์น่ะครับ เพราะเหมือนคำถามว่า คิดอย่างไรกับการฆ่าคนตาย แล้วกลับใจได้

แน่นอน ถ้าไปถามคำถาม ต่อหน้า ผู้ที่ไม่เคยคิดจะฆ่าคนเลย ว่า คิดอย่างไรกับการฆ่าคนตาย แล้วกลับใจได้ ผู้คนเหล่านี้นย่อมต้องบอกว่า ทำไมต้องไปฆ่าคนก่อน แล้วคิดกลับใจล่ะ ทำไมไม่คิดว่า ยังไงๆ ก็จะไม่ฆ่าคน เด็ดขาด

หรือ ถ้าไปถามกับคนที่ยังไม่เคยฆ่าคนเลย แต่กำลังคิดว่า ถ้าจำเป็นก็ทำ เราก็จะสามารถบอกเขาได้ว่า อย่าไปคิดฆ่าคน แล้วกลับใจเลย สู้คิดไม่ฆ่าคนดีกว่า

แต่ถ้าไปพุดกับ ผู้คนที่ล้วนฆ่าคนตายมาแล้วทั้งนั้น แต่เริ่มสำนึก ก็ต้องบอกอีกแบบว่า ที่แล้วก็แล้วไป ฆ่าคนไปแล้วก็ลืมซะ กลับใจเริ่มต้นใหม่ดีกว่า

เช่นเดียวกัน คำถามที่ว่า คิดอย่างไรกับคนที่บวชตอนแก่ ถ้าไปถาม วัยรุ่นผู้มีอุดมการณ์ทั้งหลาย ย่อมต้องได้รับคำตอบว่า ทำไมไปคิดอย่างนั้นล่ะ ต้องบวชตั้งแต่วัยรุ่นสิ

และถ้าไปถาม วัยรุ่นที่เริ่มมีเป้าหมาย แต่ยังไม่มั่นคง ซึ่งอาจเปลี่ยนใจมีครอบครัวได้ ก็จะสามารถตอกย้ำเป้าหมายของเขาว่า อย่าไปคิดบวชเอาตอนแก่เลย บวชตอนนี้ล่ะดี

แต่ถ้าไปพูดกับ ผู้คนที่เป็นวัยกลางคน มีครอบครัวมาเรียบร้อยแล้ว ก็ต้องบอกอีกแบบว่า ผ่านอะไรมาก็เยอะแล้ว บวชเถอะ แม้ตอนแก่ ก็ยังดีกว่าไม่ได้บวช

มันก็จะกลายเป็นแบบนี้แหละคร้าบ ขึ้นกับว่า เราจะพูดตอนไหน กับผู้ฟังกลุ่มใด เป็นต้น

[มิตรธรรม]

อธิษฐานจิตบารมี นั้นเป็นการตั้งผังในชีวิตในอนาคต การตั้งสัจจะบารมี ก็เป็นบารมีที่ต้องรักษา เรามีหมู่คณะที่เป็นกัลยาณมิตรที่มีความรู้และเข้มแข็ง แต่การเข้ามามีส่วนร่วมในหมู่คณะนั้น แต่ละท่านจะเข้ามาวัดในช่วงวัยที่แตกต่างกัน ซึ่งในวัยที่แตกต่างกันนี้ ใช่ว่าทุกคนจะมีเป้าหมายที่ชีวิตที่เหมือนกัน ผมเองก็เข้ามาสัมผัสกับวัดในช่วง Teenage แต่พอจบการศึกษาก็มุ่งแต่หาเงินจนมีชีวิตในทางโลก กว่าจะได้กลับมาได้ศึกษาธรรมบ้างก็ แต่งงานมีครอบครัวแล้ว จะละทิ้งก็ไม่ได้ เพราะต้องเป็นเสาหลักหาเงินเลี้ยงครอบครัว จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้บวช แต่ก็ตั้งผังบวชไว้แล้วตอนแรกก็มีความคิดว่าถ้าเกษียรจะบวชไม่สึก แต่มาดูแล้วก็อีกตั้งสิบกว่าปี เพื่อความไม่ประมาทก็เปลี่ยนใจยังไงก็ตั้งผังบวชเอาไว้ก่อน บวชในช่วงสั้นๆก็แล้วกันแล้วค่อยว่ากันในตอนเกษียร ตอนนี้ตั้งผังไว้แล้ว

สรุปที่เล่ามาทั้งหมด ก็ขอวกกลับมาตอบคำถามนะครับ ในชีวิตจริงนั้น บางครั้งเราจะกำหนดอะไรไม่ได้เลย ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง ที่เป็นส่วนประกอบของชีวิต ที่ต่างกรรมต่างวาระ แต่ละช่วงของชีวิตมักจะมีสิ่งใหม่ๆเข้ามาให้ตัดสินใจกับปัญหาที่แตกต่างกันของชีวิต ความรู้ ประสบการณ์ หน้าที่การงาน มักจะเปลี่ยนไปเสมอ เช่นปัจจุบันเหมือนผม ก็ทราบดีว่าการบวชนั้นอานิษสงของการบวชนั้นมากมายเพียงใด ก็มิอาจหันหลังโดยทันทีทันใดว่าวันนี้ข้าจะออกบวชตลอดชีวิตนะ ก็เลยตั้งผังไว้ว่าถ้าเกษียรเมื่อไหร่เราจะบวชไม่สึกทันที นี้แหละเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่ไม่สามารถบวชตอนหนุ่มได้ อาจจะเป็นเพราะไม่ได้ตั้งอธิษฐานจิตเอาไว้ขอให้บวชตั้งแต่เยาวัยก็เป็นได้

นี่แหละ กรรม ที่เราสร้างมาแตกต่างกัน ทั้งๆที่รู้ ก็มิอาจทำตามได้ทั้งหมด

[light mint]

ในชีวิตจริงนั้น บางครั้งเราจะกำหนดอะไรไม่ได้เลย ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง ที่เป็นส่วนประกอบของชีวิต ที่ต่างกรรมต่างวาระ แต่ละช่วงของชีวิตมักจะมีสิ่งใหม่ๆเข้ามาให้ตัดสินใจกับปัญหาที่แตกต่างกัน

ก็จริงส่วนหนึ่งนะคะ

แต่ถ้ามีความมุ่งมั่นอย่างจริงจังแล้ว คิดว่าสามารถสำเร็จอย่างที่ตั้งใจได้ค่ะ
แต่ต้องวางผังชีวิตของตนให้แน่ชัด แล้วมุ่งตรงที่เป้าหมาย
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น แต่ต้องไม่ประมาทด้วยนะคะ
อย่าปล่อยให้ความประมาทเล็กๆ น้อยๆ มาเอาชนะเรา
ไม่งั้นเมื่อเราประมาท ไปสร้างภาระเข้ามาเพิ่ม มันก็ทำให้อะไรๆ ยากขึ้นได้
แต่ก็ไม่ควรหมดความพยายามนะคะ

[เฉย เฉย]

ถ้าจะให้ดีก็เร่งสร้างบารมีตั้งแต่เยาว์วัยดีกว่าค่ะ...บางคนอาจจะไม่มีโอกาสให้แก่เลยก็ได้....

[เพียงพอ]

ภาระหน้าที่คนเรา มันมีไม่เท่ากัน
----------------

[นักท่องเที่ยว]

อนุโมทนาด้วย

[agearofr]

...