พิรุณ

มนุษย์เราแม้ไม่มีเกล็ดให้ดูเหมือนไก่
แต่ก็มีแววให้ดูอยู่เสมอ
คนที่ตามีแววดีย่อมจะดูออก
ธาตุทองคำเมื่อยังมิได้ถลุง ก็ดูคล้ายเหล็กแดงธรรมดา
เมื่อได้รับการถลุงแล้ว สีทองจึงสุกปลั่งออกมา
จะเข้าเบ้าสูบสักกี่หน ก็ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอื่นไปได้
ตรงข้ามกับตะกั่ว แม้จะฉาบไล้ด้วยทองคำ
ก็แวววาวเพียงภายนอกเท่านั้น
เมื่อถึงคราวพิสูจน์โดยเข้าเบ้าสูบ ความเป็นตะกั่วก็แสดงออกมา
*******************************

เด็กเล็กรุ่นก่อนๆ หัดผสมสระกับพยัญชนะ พอเข้าใจ ครูก็ให้อัดอ่านประโยคสั้นๆ ป้ากับปู่กู้อีจู้ หรืออ่านเรื่อง หนูหล่อพ่อพาไปดูหมี ที่นาตาหมอหลอ

ได้หนังสือกระเป๋าใหญ่ จากศูนย์คุณธรรม รื้อออกมา เจอหนังสือนิทานเรื่อง "สัตว์ประหลาด" ของอารี...รางวัลชนะเลิศ ระดับปฐมวัย พิมพ์ใหม่ๆเมื่อเดือนกันยายน 2548 นี่เอง

ก็คว้าออกมาเปิดอ่าน

ทุกครั้งที่อารีโกรธ อารีจะแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาด อาละวาด ทำลายข้าวของ ทำร้ายผู้คน เวลาอิจฉาก็จะเป็นสัตว์ประหลาด อยากแกล้ง อยากทำให้คนอื่นเดือดร้อน

อยากได้ของสัตว์ประหลาดก็จะร้องไห้ ตะโกน กระทืบเท้าลงไปนอนดิ้น เตะต่อย ตูมตาม

ทุกครั้งที่อารีเป็นสัตว์ประหลาด อารีจะถูกคุณแม่ คุณพ่อ คุณครู...ลงโทษ

อารีไม่อยากเป็นสัตว์ประหลาด ไม่ชอบเป็นสัตว์ประหลาด แต่สัตว์ประหลาดกลับชอบเป็นอารีมากๆ อารีเป็นสัตว์ประหลาดวันละหลายครั้ง

วันหนึ่งถูกคุณแม่ทำโทษ ไม่ให้ดูทีวีเรื่องโปรด อารีรู้สึกเศร้ามาก เดินไปสนามเด็กเล่น พบกับชายชรา สกปรกและน่าเกลียด ไม่น่าเข้าใกล้...คนหนึ่ง

"มีอะไรให้กินบ้างไหม ฉันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว หิวเหลือเกิน" ชายชราพูด

อารีเดินหนี แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ยื่นถุงขนมคุกกี้ของโปรดที่อารีหวงมากให้

ทันใดนั้น ชายชราก็กลายร่างเป็นแมลงตัวเล็กจิ๋ว...ที่จริงเขาเป็นเทวดาตัวเล็กจิ๋ว

เขาบอกอารีว่า จะให้พรวิเศษ ให้อารีขออะไรก็ได้ 1 อย่าง

อารีดีใจ...แต่ของที่อยากได้มีมากเหลือเกิน เครื่องเล่นเกม โทรศัพท์มือถือ ตุ๊กตาตัวโต ขนมเค้กก้อนใหญ่ๆ ชุดสวย รองเท้าคู่ใหม่ แล้วอารีก็นึกขึ้นได้

"ขอให้สัตว์ประหลาดหายไป"

ชายชราตกลง...บอกว่า ทุกครั้งที่โกรธหรือไม่พอใจ...เมื่อสัตว์ประหลาดกำลังจะออกมา ขอให้อารีท่องคาถา "ฉันอยากเห็น ทุกคนมีความสุข" แล้วสัตว์ประหลาดก็จะหายไปเอง

ต่อมา เมื่อกำลังจะแย่งตุ๊กตากับน้อง อารีท่องคาถา แล้วก็ยกตุ๊กตาให้น้อง สัตว์ประหลาดก็หาย ยิ่งท่องคาถา แล้วก็แบ่งขนมให้เพื่อน ช่วยแม่ทำงานบ้าน

อารีได้รับคำชมจากแม่ ทำให้อารีหัวใจพองโต ด้วยความสุข

นิทานเรื่องนี้...จบลงตรง...นับแต่นั้นมา สัตว์ประหลาดก็ไม่เคยออกมาอาละวาด รบกวนอารีให้ใครๆเดือดร้อนอีกเลย

ผมประทับใจนิทานเรื่องนี้มากครับ อยากให้ใครๆ ได้อ่าน...

คาถา "ฉันอยากเห็นทุกคนมีความสุข" สำหรับเด็กอาจฟังเป็นนิทาน แต่สำหรับผู้ใหญ่ นี่ก็คือการแผ่เมตตา

ผู้ใหญ่ที่เจริญเมตตา "ปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุข" จะเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่โกรธใครง่ายๆ

ผู้ใหญ่มากๆ มีอำนาจมากๆ ก็จะเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารัก บ้านเมืองที่มีผู้ใหญ่น่ารัก ก็มักจะสงบสุข

น้องใหม่หัวใจใสปิ๊ง
ชอบนั่งนิ่งๆไม่วุ่นวาย
ฝากเนื้อฝากตัวทั่วทั้งกาย
ตรงดิ่งนิ่งไว้ที่สายกลาง

หวังมีเพื่อนพ้องและน้องพี่
ช่วยชี้ช่องเพาะเจาะหา
นำเอาแสงธรรมนำพา
น้อมดวงจิตมาชื่นชม

เดินทางผ่านมาแสนยาวไกล
ในห้วงแห่งวัย วัฏ-สงสาร
ผ่านทุกข์สบสุขมาเนิ่นนาน
ได้พบพานทางสายเอกวิเวกจริง

หวังได้ลุพ้นหนทางร้าย
เข้าสู่ธรรมกายคลายยึดมั่น
มีเพื่อนพ้องน้องพี่ไปด้วยกัน
สู่แดนอันสุขสันต์มั่นนิพพานฯ..
พิรุณ..