ยิ้ม

กราบอนุโมทนาบุญด้วยเจ้าค่ะ สาธุ _/|\_

เรามองว่าไม่ต่างกันเลยค่ะ เปรียบเหมือนเราเข้าโรงเรียน ก็ต้องเริ่มทำความรู้จักกับก.ไก่ ข.ไข่ก่อน จึงจะรู้จักคำ รู้จักประโยค แล้วก็อ่านหนังสือออก

ส่วนจะให้แต่งกลอน นั้นก็อีกไกลค่ะ ถ้ายังอ่านหนังสือไม่ออก

ทุกวันนี้ เราก็เลยยังเรียนชั้นอนุบาลอยู่ไง โฮๆๆ

บริการนี้ก็ไม่ใ่ช่ธุรกิจที่วัดจัดขึ้นเพื่อหาเงิน แต่เป็นเพราะเจ้าของ DTAC (ขณะนั้น) มีศรัทธาในพระศาสนาน่ะค่ะ (เข้าใจว่าอย่างนั้นนะคะ)

เพราะฉะนั้น ก็คงไม่ต้องอธิบายว่า ทำไมจึงไม่มีบริการนี้ที่ AIS

คนไทยขี้เกรงใจ กลัวคนอื่นเสียใจ

เคยเอามะขามหวาน (เป็นลูกเลย) กลับมาอังกฤษด้วยค่ะ ก็เลือกลูกสวยๆ ฝากอาจารย์ อาจารย์คนหนึ่งก็รับ (กินหรือเปล่าไม่รู้ แต่เดาว่าอาจจะกิน เพราะว่าดูเป็นคนอินเตอร์พอสมควร ชอบเดินทางไปทั่วโลก รู้จักคนเอเชียค่อนข้างดี) พอเอาไปให้อีกคน เค้าก็ปฏิเสธ บอกว่าไม่เอา บอกเหตุผลว่าท้องเค้าไม่ดี (เราว่าเค้าไม่กล้่ากินมากกว่า เพราะเค้าค่อนข้างตรงข้ามกับอาจารย์คนแรก)

เพราะฉะนั้น เราไม่ดื่ม ก็บอกว่าไม่ดื่มค่ะ บอกว่า "ผิดศีล" อย่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมะท่านเคยปฏิเสธ สมัยที่ท่านเป็นนักศึกษาไงคะ ว่า "ผมไม่ดื่ม ผมถือศีล"

พอเค้าอยากรู้ว่า "ศีล" คืออะไร ก็ได้โอกาสเราล่ะ ที่จะพูดเรื่องศาสนาพุทธ อิอิ

ป.ล. ไม่ควรเอาไปให้คนอื่นนะคะ เพราะวิบากกรรมก็เหมือนกับเลี้ยงเหล้าคนอื่น

หนูตอบคำถามของตัวเองแล้วนะคะ


:D