ค้นหาเนื้อหา
ไม่เปิดเผย
วันนี้ตอนเช้า นั่งดื่มน้ำชาอยู่ที่บ้านมันร้อนอยู่เราก็เลยนั่งสมาธิก่อน นั่งอยู่ดี ดี แสงสี่ม่วงขอบดำ ลักษณะเป็นวงกลม คือ วาบ วาบ เข้าตา เราก็ไม่รู้ทำไง ยุบหนอ พองหนอ ด้วย สัมมา อะระหังด้วย แล้วก็พยายามนึกถึงศูนย์กลาง กลางกาย นึกถึงลูกแก้ว แสงก็ยังเข้าตาอยู่วาบ วาบ ไม่หยุด ใจจริงเราก็อยากนั่งต่อไป พอดีลูกสาวคนเล็กมาเรียกเราก็เลยลืมตา
ใครเป็นแบบนี้บ้างค่ะ นี่ก็เป็นครั้งที่สองค่ะที่เป็นแบบนี้ เพื่อน เพื่อนคิดว่าเป็นเพราะแสงแดดต้องตาเราหรือเปล่าค่ะ แต่คือแสงจะเข้าตาาวาบ วาบ เลยค่ะ
แล้วช่วงเย็นนั่งรถไฟไปเรียน เราก็คิดถึงแต่ว่าลูกแก้วในท้องค่ะ เราผิดปกติกหรือเปล่าค่ะ แต่ช่วงเรียนเราก็เรียนไม่ได้มีปัญหาอะไร ก็เรียนไปตามธรรมดา ช่วงนั่งรถไฟกลับบ้าน เราก็นั่งสมาธิในรถไฟค่ะ คือนั่งหลับตาเอามือประสานกันเฉย เฉย ถ้าคนเห็นก็จะได้คิดว่าคนหลับธรรมดา (คือเราไม่อยากให้คนอื่นในรถไฟรู้ว่าเรากำลังนั่งสมาธิอยู่ค่ะ) ปกติเราก็ไม่นั่งหรอกค่ะ แต่เพราะลูกแก้วที่เรานึกถึงในท้องเราก็เลยนั่ง คิดว่านั่งประมาณ เกือบยี่สิบนาทีนะค่ะ นั่งแล้วก็ใจนิ่ง ไม่ฟุ้งซ่านใดใด คิดถึงลูกแก้วสีขาว ในท้องแล้วเราเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ค่ะ นั่งสมาธิจนนิ่งแล้วนั่งหลับไปคงไม่ใช่นั่งสมาธิใช่ไหมค่ะ มารู้ตัวอีกทีก็สถานีที่สามแล้วค่ะ
