น้ำค้างกลางใจ

เข้าวัดมาหลายปีดีดักแล้วคะ ทำบุญทุกบุญมาตลอด ฐานะก็ไม่ได้ร่ำรวยเท่าำไร เป็๋นมนุษย์เงินเดือน มีทั้งแรงกดดัน มีทั้งปัญหามากมายในการทำมาหากิน แต่ก็รักการทำบุญ หลวงพ่อมีบุญใด ก็เทเกือบหมดกระ้เป๋า ถึงขนาดยอมเป็นหนี้ก็มี เพราะทรัพย์มาไม่ทันให้ทำบุญ แต่ทางบ้านไม่มีใครรู้ว่าทำบุญมากขนาดนี้ คุณแม่จึงบ่นตลอดว่า ทำงานมานาน แต่ไม่เห็นมีอะไรเหมือนคนอื่นเลย พี่น้องเค้ามีกันหมดแล้ว ทำใ้ห้น้อยใจเหมือนกันคะ

คนที่ชอบย้ำคิด ย้ำทำ อยู่ตลอด คิดแต่เรื่องเดิม ๆ ที่ทุกข์ใจ จะมีวิธีแก้อย่างไรคะ

เพื่อนว่าให้เจ็บใจ จะทำอย่างไรดีคะ ให้ใจดีขึ้น ทั้งโมโห ทั้งเจ็บใจคะ

ดิฉันทำงานประจำอยู่ แต่ว่าอยากมีรายได้เพิ่ม จึงหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านเสาร์-อาทิตย์ ดิฉันรู้สึกสนุกกับงานมาก แต่ไปมีเรื่องทะเลาะกัน เกิดการโต้เถียงกัน ทำให้เขาไม่คุยด้วย และเขาก็จะไ่ม่ปรึกษาอะไรกับดิฉันเลย เขาจะคุยกับหุ้นส่วนที่เหลืออีก 2 คน (หุ้นส่วน 4 คนคะ) ซึ่งดิฉันเป็นคนที่แคร์คน จึงทำให้ทุกข์ ดิฉันพยายามที่จะคุยกับเขา และเคลียร์แล้ว แต่ว่าเขาไม่ค่อยพูดด้วย ซึ่งทำให้ดิฉันอึดอัดใจมาก ดิฉันพยายามให้เพื่อนที่เหลือเคลียร์ให้ แต่ว่าเขาเคลียร์แบบไม่เป็นกลาง จึงทำให้มีปัญหากับอีก 2 คน ซึ่งอีกคน เป็นพี่เขา ซึ่งเขาเข้าข้าง ทำให้ดิฉันรู้สึกแย่มาก ขอรบกวนเพื่อนกัลยาณมิตรช่วยชี้แนะหน่อยว่าควรทำอย่างไรดี เพราะไปทำงานไม่มีความสุขเลย เพราะดิฉันรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินไปแล้ว เพราะเวลามีอะไร เขาจะไม่เคยถามและปรึกษาหุ้นส่วนอย่างดิฉันเลย ดิฉันควรจะถอยออกมาดีไม๊คะ ใจนึงก็ชอบงานที่ทำ แต่อีกใจก็รู้สึกอึดอัดมาก


ขอบคุณคะ

ปล.หลังจากลงทุนกับเพื่อน ทำให้ไม่ค่อยได้มาวัด ใจก็หยาบ