usr30775

ชื่อว่าการฆ่าสัตว์ ย่อมเป็นบาปครับ แต่จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง

บุคคลทำบุญผู้เดียว ย่อมได้เพียงโภคทรัพย์ ไม่ได้บริวารสมบัติ
แต่บุคคลผู้ทำบุญด้วย ชวนผู้อื่่นด้วย ย่อมได้ทั้งโภคทรัพย์ และบริวารสมบัติ

เป็นเศรษฐีก็ดีครับ ไม่ต้องดูแลบ้านเมือง ไม่ต้องลงโทษคน

วันๆคอยบำรุงพระศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง ก็พอแล้ว

ผมขอตอบตามที่ได้ศึกษามานะครับ

สัตว์ทั้งหลายที่ยังมีกิเลส ไม่สามารถหนีการเวียนว่ายตายเกิดในสุญญกัปป์บนโลกได้แน่นอนครับ
ไม่ว่าจะเกิดเป็นอะไร นี่แหละครับ เป็นภัยในสงสารครับ
ยิ่งถ้าเป็นสุญญกัปป์นับได้เป็นอสงขัยแผ่นดินแล้วละก็ ไม่ต้องพูดถึงครับ เพราะเยอะจนไม่สามารถนับได้
แม้นสัตว์อันมีอายุยาวนานที่สุด คือพรหมชั้นสูงสุด (เนวสัญญา) ถ้าจำไม่ผิด ก็มีอายุอยู่ได้ 84000 มหากัปป์
สุดท้ายก็ต้องเคลื่อนอยู่ดีครับ

สรุปอย่างที่ท่านๆทั้งหลายกล่าวมาแล้วละครับ ควรหมั่นทำความดีเข้าไว้
เพราะการจะหวังว่า ขอให้ไม่ต้องเกิดในโลกยามสุญญกัปป์ ย่อมไม่สามารถเป็นได้
แต่การหวังว่าขอให้ไม่ไปสู่อบายภูมิเลย ผมว่าข้อนี้เป็นจริงได้ครับ มีกล่าวในพระไตรปิฏกเยอะมากครับ

สำหรับสุญญกัปป์ ก็เป็นช่วงที่ไม่มีท่านผู้มีคุณมาอุบัติ อันได้แก่ พระพุทธเจ้า พระปัจจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์สาวก และ พระมหาจักรพรรดิ์ ผู้ซึ่งเป็นนาบุญอันประเสิรฐสูงสุด
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่สามารถทำบุญได้ ในโลกยังคงมีผู้เป็นบัณฑิตเหลืออยู่ ยังคงมีพราหมผู้ลอยบาปเหลืออยู่ และที่สำคัญยังมีคำว่าบิดา-มารดาเหลืออยู่ เราก็ทำบุญกับท่านเหล่านี้ได้เช่นกันครับ (แต่ไม่สามารถหลุดพ้นได้ ต้องรอแสงสว่างจากพระพุทธเจ้า)

ขอบคุณครับ