Marusama

ขอบคุณครับ

เป็นข้อมูลที่ดีมากเลยครับและทำให้รู้ว่าหลวงพ่อรู้สึกยังไง

เรื่องนี้ผมเคยอ่านแล้วนะครับ เรื่องบูชาข้าวพระ ถือเป็นพุทธานุสติอย่างหนึ่งครับ ที่บอกไม่ถึงจริงคนทั่วๆไปที่ทำไม่ถึงจริงอยู่แล้วครับ เพราะพระพุทธเจ้าดับขันธ์ไปแล้วไม่ขบฉันของพวกนี้ครับ พระนิพพานไม่มีขบฉันท์ครับ แต่ถามว่าเป็นบุญไหมเป็นบุญตรงที่นึกพระพุทธเจ้าครับ ได้บุญจากตรงนี้ แต่ผมเคยอ่านข้อมูลในหนังสือประวัติวัดพระธรรมกายว่าการบูชาข้าวพระ คนที่ทำได้ต้องเข้าถึงธรรมกาย คือ การนำเครื่องไทยธรรม อันมีดอกไม้ ธูปเทียน อาหารคาวหวาน ซึ่งเป็นของหยาบนำมากลั่นให้ละเอียดด้วยวิชชาธรรมกาย จนกระทั่งเครื่องไทยธรรมเหล่านี้ละเอียดใสบริสุทธิ์เท่ากับพระธรรมกาย แล้วจึงน้อมนำไปถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระธรรมกายของพระพุทธเจ้าในอายตนนิพพาน แต่ธรรมกายของพระพุทธเจ้านั้นท่านไม่ต้องฉันเหมือนมนุษย์ และมีสุขอยู่ด้วยธรรมธาตุอันบริสุทธิ์ อิ่มอยู่เสมอ ที่เราเอาไปถวายนี้เป็นพุทธบูชา เพื่อต้องการ บุญ บารมี รัศมี กำลังฤทธิ์ อำนาจ สิทธิ ที่เกิดจากการบูชาข้าวพระให้ถึงแก่เราด้วยเหตุนี้ ผู้บูชาข้าวพระจึงต้องเข้าถึงธรรมกายให้ได้ ต้องรู้จักหนทางสายกลาง ทำวิชชาธรรมกายเป็น จนกระทั่งเข้าสู่อายตนนิพพานนับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน รวมทั้งมีความเชี่ยวชาญจนสามารถน้อมเครื่องไทยธรรมเหล่านี้ไปถวายเป็นพุทธบูชาได้ ซึ่งในเวลานั้นจะเห็นตัวเอง เห็นเครื่องไทยธรรม แล้วก็เห็นพระธรรมกายของพระพุทธเจ้าอย่างชัดเจน และยิ่งไปกว่านั้น จะเห็นผลบุญ เห็นกระแสธารแห่งบุญที่บังเกิดขึ้นจากการนำเครื่องไทยธรรมไปถวายเป็นพุทธบูชานี้ด้วย การบูชาข้าวพระเป็นสิ่งที่ทำได้ยากยิ่ง

บูชาธรรมกายเจดีย์ก็คือบูชาพระธรรมกายของพระพระพุทธเจ้าบนอายตนะนิพพานนั่นแหละครับ  ดังนั้นเป็นสิ่งที่ได้บุญ

โอเคครับเป็นเอาว่าที่นี้มีการทำวิชชาธรรมกายชั้นสูง แต่ยังไม่ค่อยเปิดเผยมากนักให้กับสาธุชนทั่วๆไปให้ได้ฝึก (สาธุชนที่ว่าหมายถึงสาธุชนที่ฝึกถึงธรรมกายโคตรภูขึ้นไป)    เรื่องผลการปฏิบัติผมจะพูดก็ต่อเมื่อมีคนสงสัยและอยากรู้ว่าฝึกอย่างไรเป็นจริงไหม? เพราะผมคงไม่อนุเคราหะกับคนที่เป็นมิจฉาฐิษทิอยู่แล้ว เพราะพูดไปเสียเวลา พระพุทธเจ้ายังเลือกที่จะสอนคนเลย ไม่สอนบัวใต้น้ำ ผมเองก็ต้องเลือกไม่งั้นเกิดไม่เชื่อขึ้นมาลงนรกขุมลึกแน่ๆ ส่วนเรื่องวิชชาธรรมกายผมรู้ครับว่าเป็นของพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว หลักฐานในพระไตรปิฎกมี  ขอบคุณมากครับ