suwanno

แน่ใจหรือว่า "หากชาวพุทธไม่กินเนื้อ" แล้วการฆ่าจะหมดไป ถ้าในโลกมีแต่คนดี โดยไม่มีคนชั่ว เป้นไปได้ ก็อาจเป็นได้ที่การฆ่าจะหมดไป ดี - ชั่ว ถูก - ผิด มันเป็นของอยู่คู่โลกอยู่อย่างนั้น มันเป็นอย่างนั้นเอง ในหลายๆ เรื่องพระพุทธเจ้าท่านไม่ห้าม ไม่ได้บังคับ แต่ให้คนเห็นด้วยปัญญาเอง ในเรื่องนั้นๆ "ทรงใช้คำว่าไม่ควร" พระเองไม่ใช่ว่าไม่ห้ามเลย แต่พระองค์ห้ามฉันเนื้อที่รู้ ที่เห็น ที่ได้รังเกียจ ว่าเขาฆ่ามาจำเพาะเจาะจง เนื้ออย่างนี้ท่านห้ามพระฉัน ถ้าฉันก็เป็นอาบัติ (คำสอนของพุทธศาสนาเป้นเรื่องละเอียดอ่อน เพราะทรงเน้นหนักในด้านของปัญญาก็ว่าได้) ...ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่คงทนต่อการท้าพิสูทธิ์ เป็นศาสนาที่มีหลักเหตุและผลยิ่งกว่าศาสนาใดในโลก....

พระวินัยไม่มีหรอกนะครับ ที่ว่าหิวแล้วต้องอาบัติ น่าจะเข้าใจสับสนกันในประเด็ดที่เกี่ยวกับการทรมานตนมากกว่า อันนั้นมันเป็นการอดข้าวโดยที่เข้าใจว่าเป็นทางของมรรคผลนิพพาน แต่ในบางกรณี อย่างพระปฏิบัติบางรูปท่านก็มีบ้างที่อดอาหาร หรือผ่อนอาหารเพื่อทรมานกิเลสตน และเพื่อความเบากาย อันนี้ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ และวิจารณญาณของผู้ปฏิบัติเอง แต่ไม่ใช่ทำไปเพราะเห้นว่าเป็นทางบรรลุมรรคผล (อย่างที่พระพุทธเจ้าเคยปฏิบัติมาแล้วในครั้งออกบรรพชาใหม่ๆ) หรือเพื่อโอ้อวด คำที่ว่า "หิวก็อาบัติ อิ่มก็อาบัติ" เป็นคำของผู้ไม่เข้าใจพระวินัยจริงๆ เป็นแต่พูดต่อๆ กันมา
.....ศีล เป็นฐานสำคัญที่จะดำเนินไปสู่ธรรมอันยิ่ง ศีลเป็นรากฐานของธรรม การรักษาศีลที่ดี ควรมีปัญญาในการรักษารู้เหตุ รู้ผล รู้จักแยกแยะ บางอย่าง บางเรื่อง หากผิดศีล แต่ไม่ควรผิดธรรม (พิจารณา) รู้เหตุ รู้ผล รู้ตน รู้ประมาณ รู้กาล รู้จักบริษัท รู้จักชุมชน นี้แลธรรมของสัตตบุรุษ