บทความธรรมะ Dhamma Articles > >
จดหมายจากพระลูกชายบวชอุทิศชีวิต พระมหาอโนชา อาทิตฺตชโย เปรียญธรรม 5 ประโยค “การบวชครั้งนี้จะเป็นการบวชครั้งสุดท้ายในชาตินี้ เพื่อถวายชีวิตนี้ให้พระพุทธศาสนาและวิชชาธรรมกาย” อ่านเรื่องต่อ
เรื่องราวอันน่าปลื้มปีติใจครั้งนี้ เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่มีการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน จาก 15 ศูนย์อบรมทั่วทั้งจังหวัดเลย ซึ่งเป็นการรวมกันของสามเณรจาก 2 โครงการใหญ่ คือ โรงเรียนดีศรีตำบลและโรงเรียนวีสตาร์ในจังหวัดเลย รวมแล้วกว่า 1,000 รูป อ่านเรื่องต่อ
พระมหาพงศ์ศิริ สิริวิชโย ผู้มีชัยชนะอันวิเศษด้วยศิริ ได้ตัดสินใจเลือกทางเดินของชีวิตเข้าสู่เส้นทางของเพศบรรพชิต จากสามเณรสู่พระมหาเปรียญ อุปสมบทอุทิศชีวิตในวันวิสาขบูชา 2556 นี้ อ่านเรื่องต่อ
ชีวิตของเด็กผู้ชายที่มีชีวิตในวัยเยาว์แตกต่างไปจากเพื่อนๆวัยเดียวกัน ในเส้นทางของผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ก่อนบวชเป็นพระท่านมีความตั้งใจจะบวชสองชั้นในวันวิสาขบูชา ผลการปฏิบัติของท่านเป็นอย่างไร เชิญติดตามกันได้ค่ะ อ่านเรื่องต่อ
ลูกมาอบรมครั้งนี้เหมือนได้ชีวิตใหม่ ได้ฝึกตัว มีเป้าหมายชีวิต ทำให้มีกำลังใจทำดีต่อไป เมื่อได้มาปฏิบัติธรรม ลูกได้ความสว่าง นิ่งมาก ใจสบาย ใจมีพลัง อยู่ในบุญ มีกำลังใจทำหน้าที่ค่ะ อ่านเรื่องต่อ
ลูกจะภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ แตะใจเบาๆ ที่ศูนย์กลางกายจู่ๆ ก็เห็นดวงแก้วใสๆ ขนาดเล็ก อยู่ตรงกลางของดวงแก้วขนาดใหญ่ สว่างจ้า แต่ไม่แสบตาค่ะ แล้วก็มีรัศมีแผ่ออกมาคล้ายพระอาทิตย์ทรงกลด ตอนนั้นรู้สึก สบาย โล่ง และมีความสุขค่ะ อ่านเรื่องต่อ
คืนหนึ่งผมนั่งสมาธิเห็นแสงเป็นจุดเล็กๆ คล้ายดวงดาวบนท้องฟ้า อยู่ตรงกลางท้อง เหมือนแสงจะดูดผมเข้าไป ผมอยู่ในแสงนั้นสักพัก จู่ๆ องค์พระก็ผุดขึ้นมาจากแสงสว่าง นั่งหันหน้าไปทางเดียวกันขยายคลุมตัว ผมมีความสุขมากที่สุดเลยครับ อ่านเรื่องต่อ
ผมนั่งธรรมะกับพระอาจารย์ สักพักก็เห็นองค์พระครับ ผมเห็นท่านชัดขึ้นกว่าเดิม ผมก็ดูไปเฉยๆ ก็เห็นท่านใสมากขึ้น สว่างยิ่งกว่าแสงดวงอาทิตย์ในตอนกลางวันที่มีแดดร้อนๆ ซะอีกครับ อ่านเรื่องต่อ
ผมนั่งสมาธิแบบสบายๆ ไม่คิดอะไร สักครู่ก็เห็นหลวงปู่แก้วใสอยู่ในกลางท้อง ใสเหมือนเพชรที่ส่องประกาย ผมเหมือนจะหยุดหายใจ รู้สึกตัวเบา มีความสุข ปลื้มใจมากเลยครับ อ่านเรื่องต่อ
หนูนึกนิมิตเป็นองค์พระ ภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ องค์พระก็ชัดใสขึ้น สว่างขึ้น ขยายใหญ่ขึ้นจนคลุมตัวหนู แล้วหนูก็ทำความรู้สึกว่าตัวเราและองค์พระเป็นคนๆ เดียวกัน รู้สึกเบาสบายมากค่ะ อ่านเรื่องต่อ
พอประคองใจไปเรื่อยๆ หนูก็เห็นองค์พระแก้วใสขยายออกมาจากข้างในท้องของหนู ท่านผุดออกมาเป็นสายทีละองค์ เหมือนเพลงที่หลวงพ่อเปิดเลยค่ะ ใจของหนูก็ชุ่มเย็นมีความสุขมาก อ่านเรื่องต่อ
ไม่ว่าทำอะไร ผมจะทำด้วยอารมณ์สบาย เอาใจไปไว้ที่ศูนย์กลางกายเสมอ ทำให้นึกถึงดวงแก้วได้ง่ายๆ เห็นได้เรื่อยๆ ทั้งวัน ผมมีความสุขมากเลยครับ อ่านเรื่องต่อ
ลูกนั่งสมาธิไปได้ประมาณ 15 นาที รู้สึกว่าตัวขยาย และเหมือนกำลังถูกดูดลงไป จู่ๆ ก็มีแสงปรากฏขึ้นที่กลางท้อง สว่างมาก แล้วก็เห็นองค์พระใสสว่าง อ่านเรื่องต่อ
ผมภาวนาสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ ฝึกนั่งทุกวัน เพื่อจะได้เห็นองค์พระเหมือนคนอื่นๆ บ้าง ไม่นานสิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น คือ มีดวงแก้วผุดขึ้นมาจากศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ใสบริสุทธิ์มากครับ อ่านเรื่องต่อ
ลูกเณรท่องสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ สักพักองค์พระก็เริ่มใสขึ้น ก็หยุดนิ่งกลางองค์พระใสๆ ไปเรื่อยๆ ท่านใสขึ้นไปอีกและขยายใหญ่ครอบคลุมตัวลูกเณรเอาไว้ ลูกเณรรู้สึกสบายมากๆ เลยครับ อ่านเรื่องต่อ
ลูกภาวนาสัมมาอะระหังจากกลางท้อง ไปเรื่อยๆ รู้สึกนิ่งสบาย แล้วก็วูบตกศูนย์ แป๊บเดียวก็เห็นความสว่างวูบขึ้นมาจากกลางท้อง แล้วก็เห็นดวงกลมๆ เล็กๆ ยิ่งมองยิ่งมีความสุขค่ะ อ่านเรื่องต่อ
ช่วงท้ายๆ ของคอร์สสมาธิ พระอาจารย์ให้นึกถึงองค์พระที่กลางท้อง หนูก็ทำตามแบบง่ายๆ ค่ะ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน พอนึกถึงองค์พระ ท่านก็ผุดขึ้นมาเลย 3 องค์ มีความสุขจนน้ำตาไหล อ่านเรื่องต่อ
เวลานั่งก็เลยทำนิ่งเฉยๆ มองความมืดไปอย่างนั้น สักพักก็กลายเป็นดวงสว่างมารวมกันสว่างมาก กว้างจนไม่มีที่สิ้นสุด แล้วตัวก็หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ค่ะ และที่กลางท้อง อ่านเรื่องต่อ
ทุกครั้งที่ผมนั่งสมาธิอย่างสบายๆ ไม่ตั้งใจจนเกินไป มองเข้าไปในศูนย์กลางกาย ก็เห็นดวงแก้วสว่าง มองไปเรื่อยๆ ก็เห็นมีคนนั่งอยู่ในนั้นมีรูปร่างใสสว่างเหมือนน้ำแข็ง ผมรู้สึกสบายเมื่อได้มอง อ่านเรื่องต่อ
ผมค่อยๆ นึกถึงดวงแก้ว นึกๆ ไป ดวงแก้วก็ชัดขึ้นมาเองครับ พอมองนิ่งๆ เฉยๆ ในดวงแก้วก็มีองค์พระขึ้นมาครับ ทำเฉยๆ ท่านก็จะมาปรากฏให้เห็น ทุกครั้งที่ผมเห็นองค์พระผมจะมีความสุขมาก อ่านเรื่องต่อ
พระอาจารย์แนะนำด้วยประโยคสั้นๆ ว่า “ไม่ต้องคิดมาก” ทำให้ผลการปฏิบัติธรรมของผมเป็นไปในทางที่ดีขึ้นครับ โดยทั้งลืมตา และหลับตา ผมจะเห็นองค์พระใสๆ ลางๆ อยู่ที่กลางท้องครับ อ่านเรื่องต่อ
ในวันบรรพชาของผมเช้าวันนั้นพอตื่นนอน ผมก็เห็นองค์พระที่ใสสว่างอยู่กลางท้องของผม ทำให้มีความสุขตั้งแต่ตื่นนอนเลยครับ อ่านเรื่องต่อ
ผมหลับตาเบาๆ เหมือนใกล้จะนอนหลับ ใจของผมนิ่งที่ศูนย์กลางกายอย่างสบายๆ สักพักแสงสว่างจ้าก็ปรากฏขึ้นแล้วผุดเป็นดวงแก้วใสสว่าง ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกครับ อ่านเรื่องต่อ
ผมทำตามที่พระอาจารย์บอก รู้สึกตัวเบาเหมือนลอยขึ้นจากพื้น เห็นแสงสีขาวสว่างจ้า ผมมองดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นก้อนเมฆสีขาว ข้างบนมีพระภิกษุรูปหนึ่ง เป็นแก้วใสๆ ผมปลื้มปีติมากเลยครับ อ่านเรื่องต่อ
ผมสนใจดูแต่ดวงแก้ว เป็นการเห็นด้วยความรู้สึกในใจ ไม่ได้เห็นด้วยสายตาครับ พอนิ่งไปมากๆ ขนก็จะลุกซู่ๆ จากแขนขึ้นไปที่หน้าอก จิตใจอิ่มเอม สบาย ยิ้มแทบไม่หุบ หุบไม่ลงเลยครับ อ่านเรื่องต่อ
