หลวงพ่อตอบปัญหา
โดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว)
เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMC
คำถาม: ทั้งๆ ที่เราตั้งใจทำความดีแท้ๆ ทำไมจึงถูกก่อกวนให้เดือดร้อนรำคาญใจอยู่เรื่อยๆ ครับ ?
คำตอบ: เรื่องนี้ หลวงพ่อเองก็มีเรื่องสะเทือนใจในวงศ์ญาติอยู่เหมือนกัน คือขณะที่ตัวเราเองออกบวช พยายามสร้างความดีเรื่อยไป แต่ก็มีญาติสนิทบางคนแสนจะเกะกะเกเร ก็ให้อัดอั้นตันใจสงสัยว่า ทำไมจึงเป็นอย่างนี้หนอ ไปถามพระอาจารย์
ท่านก็พานั่งสมาธิระลึกชาติไปดูเรื่องนี้ให้โดยเฉพาะ ในที่สุด ก็รู้ว่า อ๋อ..มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ภพในอดีตเราก็ตั้งใจทำความดี แต่เป็นประเภทพอถูกเจ้าตัวแสบมาก่อกวนหนักเข้าๆ เราชักทนไม่ไหว เลยไปจ้างนักเลงคนหนึ่ง มาจัดการเจ้าตัวแสบเสีย เหมือนเศรษฐีในปัจจุบันนี้ที่ถูกนักเลงรังแกมากเข้าๆ ทนไม่ไหว ก็ไปจ้างมือปืนมาเก็บเสียทำนองนี้
พญามารได้ตามรังควานพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตลอดตั้งแต่ครั้งทรงออกผนวช
จ้างกันเสร็จเรียบร้อย เราก็คิดว่ามันหมดสิ้นไปตั้งแต่ชาติที่แล้ว แต่มันไม่หมด มันจองเวรต่อ มิหนำซ้ำเจ้ามือปืนนั่นตามมาเกิด มาขอรับใช้เราอีก กรรมนั้นผูกพันมาถึงชาตินี้ เจ้าแสบนั่นมันตามมาเป็นญาติของเราในชาตินี้คนหนึ่งไม่พอ แถมได้เจ้านักเลงนั่นมาเป็นลูกศิษย์ตัวแสบเพิ่มมาอีกคนหนึ่งด้วย ขณะที่เราเร่งทำความดีแทบแย่ เจ้าญาติคนนี้กับเจ้าลูกศิษย์ก็ทำความแสบแข่งกับเรา ไม่ได้ลืมหูลืมตาว่าเราทำความดีขนาดไหน
นี่เป็นเรื่องของกรรมที่เราก่อเอาไว้ในอดีตชาติ พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ว่า ใครทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตาม ตนจักต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น หนีไม่พ้นหรอก เพราะฉะนั้นถ้าอยากให้มีแต่เรื่องดีๆ ในชีวิตทุกภพทุกชาติละก็ ให้เร่งทำความดีให้มากๆ ตั้งแต่บัดนี้ไปเลยนะ แล้วก็อดทนต่อการกระทบกระทั่งให้มากๆ ด้วย
คำถาม: การที่คนใดคนหนึ่งได้เกิดเป็นลูกท่านผู้นั้นผู้นี้ หรือท่านผู้นี้ได้บุตรสาวบุตรชายคนนั้นๆ มาเกิด สิ่งเหล่านี้เป็นผลจากบุญกรรมอะไรในชาติปางก่อนคะ ?
คำตอบ: ใครจะมาเป็นลูกเป็นพ่อกัน หรือเป็นลูกเป็นแม่กันนี่ โดยทั่วๆ ไปก็มีหลักอยู่ว่า ถ้ามีบุญมีบาปใกล้เคียงกันมาแต่ชาติปางก่อนก็มาเป็นลูกเป็นพ่อเป็นแม่กัน ถ้าบุญบาปห่างกันมากก็ไม่อาจจะมาเป็นลูกเป็นพ่อเป็นแม่กันได้ ไม่ว่าในชาตินี้หรือชาติไหน
วิบากกรรมที่ทำให้ได้เกิดมาเป็นพ่อแม่ลูกกัน
ยกตัวอย่าง นาย ก. เป็นคนใจบุญสุนทาน ตั้งใจตักบาตรทำทานรักษาศีลมาอย่างดี จนสิ้นอายุขัย ครั้นละโลกไปแล้ว ก็ไปเป็นเทวดาพอพ้นจากการเป็นเทวดา จะมาเกิดใหม่ ก็ต้องมาหาพ่อแม่ที่มีบุญใกล้เคียงกันในวาระนั้น จึงเข้าไปเกิดได้ ถ้าบุญห่างกันนักก็เข้าไปเกิดไม่ได้เหมือนขันน้ำกับพานรอง มันต้องใกล้เคียงกัน มันถึงจะรองรับกันได้ ไม่ใช่พานเส้นผ่าศูนย์กลางคืบหนึ่ง ขันเส้นผ่านศูนย์กลางศอกหนึ่ง อย่างนี้มันรองรับกันไม่ได้ ขันน้ำกับพานรองใกล้เคียงกันก็มาเป็นลูกเต้าเหล่ากอกันได้
ทีนี้บางคนเป็นคนเกะกะเกเรกินเหล้าเมายา พอตายไปแล้วก็ตกนรก เบาะๆ ก็ไปเกิดเป็นสัตว์เลื้อยคลาน พอหมดเวร จะกลับมาเกิดเป็นคน เวลาเกิดก็ต้องไปหาพ่อแม่ที่เวลานั้นเป็นขี้เมาใกล้เคียงกันนั่นแหล่ะ ขันน้ำพานรองมันต้องพอๆ กัน นี่มันเป็นอย่างนี้
เพราะฉะนั้นจะได้บุตรสาวจะได้บุตรชายก็ตาม ขอบอกว่าลูกเราคนนั้นเขามีบุญมีบาปใกล้เคียงกับเราในขณะนั้นนะ
เมื่ออาตมายังรุ่นๆ มีนายทหารคนหนึ่งมาปรารภให้ฟังว่า เมื่อตอนเรียนจบเป็นทหารใหม่ๆ ไปสังกัดอยู่ที่ลพบุรี ตอนนั้นทำหน้าที่เป็นครูฝึก ลูกที่เกิดตอนนั้นเป็นลูกคนโตความประพฤติเรียบร้อย มีนิสัยเจ้าระเบียบ ใกล้เคียงกับเขามาก ตอนนั้นเขาเป็นครูฝึกที่เคร่งครัดในวินัย
ต่อมามีโจรจีนอาละวาดอยู่แถวๆ ชายแดนไทย คือแถวๆ เบตง ก็ได้รับคำสั่งไปปราบโจรที่นั่น เขาบอกว่าตอนนั้นฆ่าโจรไปมากเหมือนกัน แล้วก็แปลกคือลูกชายคนที่สอง ที่มาเกิดในขณะที่กำลังปราบโจรจีนอยู่ที่เบตง ลูกคนนี้ตั้งแต่เล็กยังเดินไม่ได้ พอแกหยิบของเล่นอะไรขึ้นมาเล่นได้เดี๋ยวเดียว ก็ทุบแตกหมด พอพี่ชายเข้าไปเล่นด้วย เดี๋ยว เดียวแกเคาะหัวพี่ชายแตกเลย พอโตขึ้นมาอีกหน่อยหนึ่ง ของเล่นที่ถูกอกถูกใจมากคือ ลูกแมวลูกหมาที่เกิดในบ้านซึ่งต้องระวังกันมากเลยไม่อย่างนั้น แกจับใส่เตาเผาหมด วิธีเล่นของแกมีแต่โหดๆ แล้วดื้อใจขาดเลย
คำว่า ดื้อใจขาด นี่อธิบายยาก อาตมามีหลานอยู่คนหนึ่ง ตั้งชื่อให้ว่าเจ้าต้น ตอนเล็กๆ อายุ ๓-๔ ขวบ ขึ้นชื่อว่าดื้อใจขาดเหมือนกัน อาตมาไปเยี่ยมโยมพ่อโยมแม่ที่บ้าน เห็นเจ้าต้นก็เรียกว่า
“ต้นเอ๊ย มาหาหลวงตานี่มา”
“ไม่มา”
อ้าว! “งั้นไปไหนก็ไปเถอะไป”
“ไม่ไป”
“งั้นก็อยู่นั่นแหล่ะ ดีแล้ว”
“ไม่อยู่”
“แล้วจะทำอะไร”
“ไม่ทำ”
โอ้โฮ้..เจอคนพรรค์นี้เข้าแล้วสิเรา..นี่แหละดื้อใจขาด มันก็ฟ้องละว่า หลวงตามันเมื่อก่อนนี้คงไม่เบาเหมือนกัน ใครจะมาเป็นลูกเป็นพ่อเป็นแม่เป็นญาติกัน ก็มีบุญบาปใกล้เคียงกันอย่างนี้แหละ