ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ.2555
ปรโลกนิวส์ ตอน ด้วยแรงอธิษฐาน
ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 4
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
เมื่อเกิดความรู้ความเข้าใจในเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต
ก็เกิดความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะออกบวชตามพระเถระด้วย
ต่อจากตอนที่แล้ว ภายหลังจากที่พระราชาได้เสด็จออกผนวชเป็นพระเถระแล้ว เจ้าของเคสในภพชาตินั้น ก็ได้ไปทำบุญและฟังธรรมกับพระเถระ และเมื่อเจ้าของเคสเอง ได้มาฟังธรรมกับพระเถระบ่อยเข้าๆ ก็เลยทำให้เจ้าของเคสเกิดความรู้ความเข้าใจในเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตตามหลักของพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะเป็น เรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องบุญบาป หรือเรื่องนรกสวรรค์ เป็นต้น และเมื่อเกิดความรู้ความเข้าใจในเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตตามหลักของพระพุทธศาสนาแล้ว เจ้าของเคสก็เกิดความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะออกบวชตามพระเถระด้วย
เจ้าของเคสมักจะพาลูกชายสุดรัก มาทำบุญด้วยกันอยู่เสมอๆ
แต่ด้วยความที่ตัวเจ้าของเคสยังมีภาระที่สำคัญที่จะต้องดูแลหัวเมืองทางทิศเหนือ เพราะในตอนนั้นยังไม่มีใครที่สามารถจะดูแลหัวเมืองดังกล่าวแทนตัวเจ้าของเคสได้ อีกทั้งตัวเจ้าของเคสเองก็ยังมีภาระทางครอบครัวที่จะต้องดูแลลูกชายสุดรักซึ่งก็คือน้องเปิ้ลในภพชาตินั้น และภรรยาสุดสวย ซึ่งเป็นคุณแม่ของลูกชายสุดเลิฟของเจ้าของเคสในภพชาตินั้น แต่เป็นคนละคนกับภรรยาของเจ้าของเคสในภพชาติปัจจุบันนี้ ด้วยเหตุดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้เอง จึงทำให้เจ้าของเคส ในภพชาตินั้น เกิดความละล้าละลังว่าจะบวชดีหรือจะอยู่ทางโลกดี สุดท้าย เจ้าของเคสก็เลยยังไม่สามารถที่จะออกบวชได้ตามความปรารถนาดังที่ได้ตั้งใจเอาไว้ได้ แต่ถึงกระนั้น เจ้าของเคสก็ได้เดินทางมาทำบุญที่วัดใหม่ของพระเถระอยู่เป็นประจำ ซึ่งในทุกๆ ครั้ง เจ้าของเคสก็มักจะพาลูกชายสุดรัก มาทำบุญด้วยกันอยู่เสมอๆ
เจ้าของเคสได้ช่วยประสานงานเกี่ยวกับเรื่องการสร้างวัดในหัวเมืองทางทิศเหนือ
และในเวลาต่อมา ภายหลังจากที่เจ้าของเคสพอจะปลีกเวลาจากภารกิจหน้าที่การงานทางโลกได้ เจ้าของเคสก็ได้มีโอกาสมาบวชระยะสั้น แล้วก็ได้มานั่งสมาธิกับพระเถระ และเมื่อถึงเวลาที่เจ้าของเคส จำต้องลาสิกขาออกมา เจ้าของเคสก็ได้ทุ่มเทสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง และก็ได้คอยรับใช้ช่วยเหลืองานเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอย่างเต็มที่เรื่อยมา เช่น ได้ช่วยประสานงานเกี่ยวกับเรื่องการสร้างวัดในหัวเมืองทางทิศเหนือ จนทำให้การเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายที่หัวเมืองทางทิศเหนือเป็นไปได้อย่างดีเยี่ยม
ช่วงบั้นปลายของชีวิตได้ตัดสินใจออกบวชอีกครั้งหนึ่ง
จนกระทั่งมาถึงในช่วงบั้นปลายของชีวิตในภพชาตินั้น ก็ได้ตัดสินใจออกบวชอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งการบวชในครั้งนี้ เจ้าของเคสเองก็มีความตั้งใจที่จะออกบวชตลอดชีวิต เมื่อมีความตั้งใจเช่นนี้แล้วจึงได้หาทำเลเพื่อสร้างวัดเล็กๆ แห่งหนึ่ง ที่เอื้อต่อการบำเพ็ญสมณธรรม และเมื่อวัดเล็กๆ แห่งนั้นสร้างเสร็จแล้ว ก็ได้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรม แล้วก็ได้เทศน์สอนธรรมะให้กับสาธุชนผู้มีบุญที่มาทำบุญที่วัดแห่งนั้นไปจนตลอดชีวิต
เจ้าของเคสมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีเมื่อละจากโลกก็ได้เดินทาง
กลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์
ส่วนผลการปฏิบัติธรรมของเจ้าของเคส ก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี คือได้เข้าถึงดวงธรรมภายในกลางกายที่ชัด ใส สว่าง แล้วก็สามารถรักษาดวงธรรมนั้นเอาไว้ได้ตราบกระทั่งหมดอายุขัย ครั้นเมื่อละจากโลกไปแล้ว ก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างาม
ลูกชายของเจ้าของเคสในภพชาตินั้นเป็นเด็กที่น่ารัก
ช่างซักช่างถามเฉลียวฉลาดเกินกว่าเด็กทั่วๆ ไป
ส่วนเรื่องราวของลูกชายของเจ้าของเคสในภพชาตินั้น ตัวเขาก็เป็นเด็กที่น่ารักช่างซักช่างถาม ช่างพูดช่างเจรจาและเป็นเด็กที่มีความเฉลียวฉลาดเกินกว่าเด็กทั่วๆ ไปในวัยเดียวกัน ด้วยอัธยาศัยดังกล่าวนี้เอง จึงทำให้ในช่วงที่เจ้าของเคสพาตัวเขามาทำบุญที่วัดและฟังธรรมกับพระเถระ พระเถระก็เลยเกิดความรู้สึกเมตตาอยากที่จะสอนสมาธิให้กับลูกชายของเจ้าของเคส
ลูกชายปฏิบัติธรรมสะดวกและบรรลุธรรมได้อย่างรวดเร็ว
และเมื่อลูกชาย ได้มานั่งสมาธิกับพระเถระแล้ว ด้วยความที่ตัวเขาเป็นเด็กที่มีใจใส กอปรกับในอดีตชาติที่ผ่านๆ มา ตัวเขาก็ได้สั่งสมบุญเอาไว้ในพระพุทธศาสนามามาก อีกทั้งตัวเขายังได้เคยนั่งสมาธิทำวิชชากับพระเถระมาหลายภพหลายชาติอีกด้วย ด้วยเหตุดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้เอง จึงทำให้ตัวเขาเป็นผู้ที่ปฏิบัติธรรมสะดวกและบรรลุธรรมได้อย่างรวดเร็ว หรือที่เรียกเป็นภาษาบาลีว่า สุขา ปะฏิปทา ขิปปาภิญญา กล่าวคือตัวเขาสามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่าง และเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพระธรรมกายได้อย่างง่ายดายนั่นเอง
ในเวลาที่เริ่มหลับตานั่งสมาธิเขายังสามารถตัดใจ
เหมือนตายจากทุกสิ่งได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย
ไม่ใช่เพียงเท่านั้น ในเวลาที่ลูกชายในภพชาตินั้น เริ่มหลับตานั่งสมาธิ ตัวเขายังสามารถ “ตัดใจเหมือนตายจากทุกสิ่ง” แล้วก็ทิ้งทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย ซึ่งก็เป็นผลทำให้ใจของเขาสามารถดิ่งเข้าไปสู่ภายในได้อย่างดีเยี่ยม และด้วยความที่ลูกชาย สามารถนั่งธรรมะได้อย่างดีเยี่ยมนี้เอง จึงทำให้ตัวเขามีความปรารถนาอยากที่จะมาศึกษาธรรมะที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไป เมื่อตัวเขามีความปรารถนาเช่นนี้แล้ว ตัวเขาจึงได้มาศึกษาวิชชาธรรมกายกับพระเถระตั้งแต่ยังเยาว์วัย
เมื่อลูกชายเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นใจของเขาก็สามารถหยุดนิ่งได้อย่างสนิทสมบูรณ์
จึงได้มีโอกาสทำวิชชากับพระเถระ
ซึ่งในเวลาต่อมา เมื่อลูกชายเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ตัวเขาก็ได้จากเรือนเหมือนนกที่จากคอนออกบวชเป็นสามเณรเรื่อยมา จนกระทั่งเมื่อตัวเขามีอายุครบบวช ตัวเขาก็ได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา และเมื่อลูกชาย ได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาแล้ว ตัวเขาก็ได้ฝึกใจให้หยุดนิ่งมากขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วในที่สุดใจของเขาก็สามารถหยุดนิ่งได้อย่างสนิทสมบูรณ์ และเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระธรรมกายภายในที่ละเอียดมากๆ ได้และเมื่อตัวเขาสามารถทำได้เช่นนี้ ตัวเขาจึงได้มีโอกาสทำวิชชากับพระเถระ
ด้วยความที่นั่งธรรมะได้อย่างดีจึงทำให้ชื่อเสียงกิตติศัพท์ได้ฟุ้งขจรขจายไปทั่ว
และด้วยความที่ลูกชาย เป็นพระภิกษุที่นั่งธรรมะได้อย่างดีเยี่ยมนี้เอง จึงทำให้ชื่อเสียงกิตติศัพท์อันดีงามของตัวเขาได้ฟุ้งขจรขจายไปทั่วเลยทีเดียว และเมื่อเหล่าสาธุชนผู้มีบุญทั้งหลายได้ยินกิตติศัพท์อันดีงามของลูกชายแล้ว สาธุชนผู้มีบุญเหล่านั้นต่างก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธา แล้วก็อยากที่จะมาทำบุญ เมื่อเป็นเช่นนี้พวกเขาจึงได้มาคอยอุปัฏฐากบำรุงลูกชายของเจ้าของเคสกันอย่างมากมาย
เมื่อมีเหล่าสาธุชนมาคอยอุปัฏฐากบำรุงมากเข้า ก็เป็นผลทำให้
ตัวเขาเกิดความประมาทชะล่าใจในเรื่องของการปฏิบัติธรรม
และเมื่อมีเหล่าสาธุชนผู้มีบุญมาคอยอุปัฏฐากบำรุงลูกชายมากเข้า มากเข้า ตัวเขาก็เลยเพลินจนเผลอใจ แล้วก็พลั้งไปติดในลาภสักการะและคำสรรเสริญที่เกิดขึ้นจากสาธุชนผู้มีบุญเหล่านั้น จนเป็นผลทำให้ ตัวเขาเกิดความประมาทชะล่าใจในเรื่องของการปฏิบัติธรรม แล้วก็คิดว่า “ จะนั่งธรรมะเมื่อไหร่...ก็นั่งได้ ” เมื่อลูกชายของเจ้าของเคส เกิดความประมาทชะล่าใจเช่นนี้แล้ว จึงทำให้ตัวเขาไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับการตรึกธรรมะนอกรอบ เมื่อเป็นเช่นนี้นานๆ เข้า ใจของเขาจึงไม่ติดอยู่กับธรรมะตลอดเวลา จึงเป็นผลทำให้กิเลส ที่คอยหาช่องทางที่จะมาห่อหุ้มใจของเขาตลอดเวลานั้น ได้ช่องเข้ามาห่อหุ้มใจของเขามากขึ้น มากขึ้น แล้วก็มากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อใจติดอยู่กับเรื่องของคน สัตว์ สิ่งของและลาภสักการะ
ก็เป็นผลทำให้ญาณทัสนะของเขาคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริง
ดังนั้น เมื่อใจของลูกชายของเจ้าของเคส ติดอยู่กับเรื่องของคน สัตว์ สิ่งของและลาภสักการะสรรเสริญ มากเข้า มากเข้าก็เป็นผลทำให้ญาณทัสนะของเขาคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริงและไม่แม่นยำเหมือนในช่วงแรกๆ ที่ตัวเขาหมั่นประคองธรรมะเอาไว้อยู่ตลอดเวลา ซึ่งในตอนนั้น แม้ว่าเพื่อนสหธรรมิกทั้งหลายจะเห็นพฤติกรรมของลูกชาย เปลี่ยนไปอย่างเล็กน้อย ปานกลาง ถึงมากมายก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะมาทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรแนะนำลูกชายของเจ้าของเคส
ส่วนว่า ทำไมเพื่อนสหธรรมิกทั้งหลายจึงไม่กล้าที่จะมาทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรแนะนำลูกชายของเจ้าของเคส
เราก็คงจะต้องมาติดตามรับฟังกันต่อในวันถัดไป
[[videodmc==42743]]
[[videoprogram==case_study]]