จะปิดสักกี่บัญชีก็ไม่เคยหมดเลยสักครั้ง

ก่อนจะเข้าวัดพระธรรมกายลูกและครอบครัวชอบทำบุญกันอยู่แล้วค่ะ โดยเฉพาะเทพบุตรข้างกายจะสวดมนต์ นั่งสมาธิ อาราธนาศีล 5 เป็นประจำทุกวัน แล้วไม่ว่าใครบอกบุญอะไรมาเราจะร่วมทำทุกครั้งเลย ลูกมีความสุขที่ได้ทำบุญแต่ก็มีข้อข้องใจว่านอกจากความสุขแล้ว ที่สุดของบุญคืออะไร..? แต่ตอนนั้นไม่มีใครให้คำตอบลูกได้เลยค่ะ

จนปี พ.ศ. 2551 มีกัลยาณมิตรมาชวนลูกและครอบครัวให้มาหล่อหลวงปู่ ลูกเลยได้มาวัดพระธรรมกายค่ะ แล้วก็ประทับใจไปทุกอย่าง ไม่ว่าจะเดินไปตรงไหนรู้สึกอบอุ่นเหมือนได้กลับบ้านค่ะ พอได้นั่งสมาธิกับหลวงพ่อ ลูกก็ได้พบกับความสุขอย่างที่ไม่เคยได้พบ พอได้ฟังคำสอนของหลวงพ่อ คำถามต่างๆที่เคยคาใจก็ได้รับคำตอบหมดเลย และแค่ได้เห็นหลวงพ่อแม้จะไกลๆแต่มีความสุขมาก ลูกกับเทพบุตรข้างกายคิดตรงกันว่า นี่แหละคือครูบาอาจารย์ที่เราตามหา แบบว่าใช่เลยค่ะ พอรู้ว่าหลวงพ่ออยากฟื้นฟูพระพุทธศาสนาให้รุ่งเรืองเหมือนครั้งพุทธกาล อยากให้ทุกคนบนโลกได้เข้าถึงธรรม ลูกซึ้งใจมาก เลยยิ่งอยากทำบุญ ประกอบกับรู้สึกว่าตัวเองเข้าวัดช้า

ดังนั้นไม่ว่าหลวงพ่อมีบุญอะไรลูกจะทุ่มทำหมดใจค่ะ โดยเฉพาะบุญกฐิน ลูกไม่เคยเจอที่ไหนจัดทอดกฐินแล้วมีคนเดินถือผ้าไตรมากขนาดนี้เลย ตอนแรกยังไม่รู้อะไรมากก็ไปนั่งปรบมืออนุโมทนาบุญกับเขา ปรบมือไปขนลุกไปเพราะมันปลื้มสุดๆ เลยตั้งใจว่าเราจะต้องทำบุญแบบนี้ให้ได้ พอปี 52 ลูกก็เอาบัญชีทุกบัญชีมานับรวมกัน แล้วก็ปิด..เอาปัจจัยทั้งหมดทุ่มทำกฐินอย่างไม่ลังเลค่ะ แม้จะเพิ่งเข้าวัดได้ไม่นานแต่ปีนั้นลูกทำกฐินอาคาร 100 ปี ได้ 1 ห้องค่ะ พอปี 53 ก็ทำได้อีก 1 ห้องกว่าค่ะ ส่วนบุญสร้างองค์พระ ทีแรกก็ตั้งเป้าที่ 100 องค์ แต่พอเอาบัญชีมานับรวมกัน นับไปนับมาเลยทำไป 300 กว่าองค์ค่ะ ยิ่งทำบุญใจยิ่งขยายกว้างขึ้นทำให้ลูกมีกำลังที่จะรองรับบุญใหญ่ได้มากขึ้น แล้วสมบัติก็ไหลมาเทมาอย่างอัศจรรย์ซึ่งลูกก็จะปิดบัญชีทำบุญทุกครั้งค่ะ ใครๆฟังแล้วอาจคิดว่า “ก็ปิดบัญชีได้อยู่แล้ว เพราะเป็นเจ้าของตลาด” แต่จะบอกว่าการบริหารตลาดให้รุ่งเรืองต้องอาศัยปัจจัยหลายอย่างค่ะ คือถ้ามีที่ให้เช่า..แต่ไม่มีพ่อค้าแม่ค้ามาเช่า…มันก็ไม่ได้เงิน หรือถ้ามีพ่อค้าแม่ค้ามาเช่า..แต่ไม่มีลูกค้ามาซื้อของ…มันก็ไม่ได้เงิน หรือถ้ามีครบทุกอย่างแต่พ่อค้าแม่ค้าเบี้ยวไม่ยอมจ่ายค่าเช่า…มันก็ทั้งปวดหัวและปวดใจค่ะ แต่ที่ตลาดของลูกทำกำไรและปัญหาน้อยมากๆ เพราะอาศัยบุญช่วยค่ะ

จริงๆ แล้วทำเลที่ตั้งตลาดของลูกไม่ได้อยู่ในแหล่งชุมชน ไม่มีถนนหลักตัดผ่าน แต่มีพ่อค้าแม่ค้าเช่าเต็มทุกแผง มาขอเช่าจนไม่มีที่จะให้เช่า แถมลูกค้าก็ชอบมาซื้อของที่ตลาดของลูกค่ะ ในช่วงเศรษฐกิจซบเซาตลาดอื่นเขาจะเงียบๆนะคะ แต่ตลาดของลูกคึกคักขายดี ทำเอาแม่ค้าที่อื่นได้แต่อึ้งว่าเป็นไปได้ไง บุญที่หลวงพ่อให้ทำ ไม่ได้แค่ช่วยรักษาและตามสมบัติให้ลูกเท่านั้นนะคะ แต่ยังช่วยชีวิตลูกเอาไว้ด้วย ครั้งหนึ่งลูกเคยลงทุนผิดพลาดทำให้สูญเงินไปมหาศาล จากไม่เคยเป็นหนี้ก็ต้องเป็น ลูกเสียใจร้องไห้จนเหมือนจะขาดใจตาย แต่ก่อนจะตายก็นึกออกว่าหลวงพ่อให้นึกถึงบุญ ลูกก็นึกไปเรื่อยๆ แล้วก็คิดได้ว่าที่เราเจอปัญหาจนแทบเอาชีวิตไม่รอด มันเป็นวิบากกรรมที่เราเคยทำมาทั้งนั้น ต่อไปนี้เราจะต้องยิ่งทำบุญ ให้บุญนำชีวิต ไม่ให้วิบากมาแทรกได้ แล้วก็ไม่รู้เรี่ยวแรงมาจากไหนค่ะ ลูกกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งแล้วก็เอาบุญสู้..จนผ่านวิกฤตมาได้ ถ้าไม่มีคำสอนของหลวงพ่อตอนนั้นลูกคงฆ่าตัวตายไปแล้วค่ะ