Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ.2555ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท รุ่นเข้าพรรษา 1 แสนรูปทั่วไทยตอน...ดวงใสๆ กับธุดงค์ธรรมชัยที่รอคอยเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพรักอย่างสูงกระผม พระธรรมทายาท กุญช์ฐาน์ สีลเตโช อายุ 29 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดเวฬุวนาราม เขตดอนเมือง กรุงเทพมหานครครับพระธรรมทายาท กุญช์ฐาน์ สีลเตโช ศูนย์อบรมวัดเวฬุวนาราม เขตดอนเมือง กรุงเทพมหานครอันที่จริง ผมรู้จักวัดพระธรรมกายมานานแสนนาน ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ชั้นประถมแล้วครับ เพราะเคยมีโอกาสมาสอบในโครงการตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้า ถึง 3 ปีติดต่อกัน คือปี พ.ศ. 2534 - 2536 ซึ่งปี พ.ศ. 2535 เป็นปีที่ผมภาคภูมิใจที่สุด เพราะผมสอบได้เป็นอันดับที่ 4 ได้มารับโล่ห์รางวัลที่วัดพระธรรมกายด้วยครับแต่หลังจากผ่านพ้นช่วงวัยนั้น ผมก็ไม่ได้สนใจชื่อของวัดพระธรรมกายอีกเลย จนกระทั่งเมื่อ 2-3 ปีมานี้ โยมแม่ได้มาทำบุญที่วัดพระธรรมกายครับ แล้วโยมแม่ก็พยายามชวนผมบวชในโครงการของวัดพระธรรมกายด้วย แต่ตลอด 2 ปีที่โยมแม่ชวน ผมจะบ่ายเบี่ยงด้วยเหตุผลสารพัดครับ อ้างนั่นอ้างนี่ แต่จริงๆ แล้วกำลังมีความรักก็เลยยังไม่อยากบวช แต่หลวงพ่อครับ รู้สึกว่าบุญจะส่งผล เพราะจู่ๆ คนข้างกายที่เคยรักกัน มีอันต้องแยกทางอย่างถาวร ผังบวชก็เลยได้ช่อง ผมตัดสินใจเอาพวงมาลัยเข้าไปกราบที่เท้าของโยมแม่ บอกท่านว่า “ผมจะบวชในโครงการของวัดพระธรรมกายให้โยมแม่ครับ” โยมแม่ดีใจน้ำตาไหลเลยครับ หลังจากที่ผมได้เข้ามาอยู่ในโครงการ โยมแม่จะย้ำกับผมทุกครั้งที่เจอหน้ากันว่า “ให้ได้เป็นพระแท้ บวชสองชั้นนะลูก” ผมก็พยายามปฏิบัติตนให้ดีที่สุด เพราะผมอยากให้โยมแม่ภูมิใจครับช่วงแรกที่นั่งสมาธิ(Meditation) นั่งแป๊บๆ ก็เมื่อยแล้วครับ พอพยายามจะนึกถึงดวงแก้ว นึกยังไงก็ไม่เห็น แต่พอนั่งทุกวันก็ทำให้นั่งได้ดีขึ้น และเริ่มจะเห็นจุดแสงเล็กๆ หรือเห็นแสงพุ่งออกมาจากอุโมงค์บ้างครับ มีอยู่วันหนึ่งผมนั่งโดยนึกถึงภาพหลวงปู่ ค่อยๆ นึกให้อยู่ในศูนย์กลางกาย ตอนแรกยังนึกได้ไม่ชัด แต่ก็รู้สึกได้ว่ามีหลวงปู่อยู่ในนั้น แล้วร่างกายก็ผ่อนคลายไปทีละส่วน ผมก็ท่องสัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ จู่ๆ คำภาวนาก็หายไป ใจมันนิ่งมาก นิ่งเหมือนเรานั่งอยู่คนเดียว พอรู้ตัวอีกทีก็ถูกดูดครับ แล้วก็เห็นองค์พระอยู่ในฟองอากาศบางๆ มาปรากฏอยู่ด้านหน้า แต่ผมรู้สึกเหมือนเรากำลังมองท่านจากด้านบนลงมาด้านล่างครับ สักพักผมก็อธิษฐาน “ด้วยบุญที่ทำมา ขอให้องค์พระคุมบุญให้ผม” ทันใดนั้นองค์พระก็พุ่งเข้ามาและขยายตัวเร็วมาก และเหมือนผมหลุดเข้าไปนั่งอยู่ในองค์พระ ที่เต็มไปด้วยความสว่าง โล่งไปหมดเลยครับ ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกอิ่มใจ เหมือนกำลังลอยอยู่ในอู่แห่งทะเลบุญเลยครับ หลังจากนั้นมาผมจะประคองใจให้วนๆ เวียนๆ อยู่แต่กับองค์พระ แต่มันแปลกดีครับ เพราะเมื่อไหร่ที่ใจนิ่งดี ผมกลับมองเห็นดวงแก้วใสๆ ผุดขึ้นมาจากศูนย์กลางกายแทน แต่ผมไม่คิดมาก คิดแค่ว่าต้องทำใจนิ่งๆ หลวงพ่อครับ ส่วนมากผมจะเห็นดวงแก้วเป็นดวงเล็กๆ เหมือนดวงดาวอยู่ที่ปลายอุโมงค์ บางทีก็มองเห็นเหมือนฟองอากาศที่มีประกายอยู่ในตัวเอง แล้วบางครั้งก็ใสมาก จนผมคิดว่าถ้าเอามือปัดไปข้างหลังดวงแก้ว คงมองเห็นมือเราได้ครับ
ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของพระธรรมทายาท กุญช์ฐาน์ สีลเตโชพระธรรมทายาท กุญช์ฐาน์ สีลเตโช ในท่า Peace Positionผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้คนตัวเล็กๆ อย่างผมกล้าคิดใหญ่ด้วยการบวชทดแทนคุณบิดามารดา ตอนนี้สิ่งที่ผมใฝ่ฝันก็ใกล้จะเป็นจริง นั่นคือการอยู่รับกฐิน และออกเดินธุดงค์ธรรมชัยไปพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่งครับ แล้วต่อจากนั้นผมก็จะฝึกฝนตนเองให้ดียิ่งๆ ขึ้น เพื่อจะเป็นหนึ่งในการเดินธุดงค์ธรรมชัย เส้นทางมหาปูชนียาจารย์ครับ ซึ่งโยมแม่บอกว่า ได้เอาเมล็ดดอกดาวรวยต้นสมบัติจักรพรรดิที่ได้รับแจก ปลูกด้วยมือของตัวเอง รดน้ำ และดูแลด้วยหัวใจ เพื่อหวังจะได้เก็บดอกดาวรวย มาโปรยต้อนรับคณะพระธุดงค์ ที่มีพระลูกชายอยู่ในนั้นครับ ผมก็อยากบอกโยมแม่ว่า ต้นดาวรวยที่โยมแม่ปลูกด้วยความรักความศรัทธาจะไม่สูญเปล่า เพราะผมจะหมั่นรักษาใจ จะทำให้ทุกอนุวินาที และทุกๆ ก้าว เป็นดวงใสๆ องค์พระใสๆ ให้ติดอยู่ในกลางกายตลอดเส้นทาง 456 กิโลเมตรครับหลวงพ่อครับ ใจผมไม่อยากให้เพื่อนๆ พระธรรมทายาททั่วประเทศ พลาดโอกาสในการเดินธุดงค์ธรรมชัยไปพัฒนาวัดร้าง และธุดงค์ธรรมชัยเส้นทางมหาปูชนียาจารย์เลยครับ ผมอยากให้เพื่อนๆ พระธรรมทายาทได้บุญใหญ่ในครั้งนี้ เพื่อจะได้กลายเป็นผังสำเร็จเป็นบุญพิเศษติดตัวเราไป ผมคิดว่าถ้าเราสามารถก้าวต่อก้าวไปถึงจุดหมายปลายทางได้ พระพุทธศาสนาจะเจริญรุ่งเรือง ต่อไปชีวิตของเราจะปราศจากอุปสรรค และประสบแต่ความสำเร็จครับ ดังนั้นถ้าเพื่อนๆ พระธรรมทายาทไม่ติดภารกิจสำคัญ หรือสามารถเลื่อนภารกิจออกไปได้ ก็ขอเชิญชวนให้ต่อเวลา มาเป็นหนึ่งบนเส้นทางธุดงค์ธรรมชัยด้วยกันทุกรูปเลยครับสุดท้ายนี้ ลูกพระขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีพลังในการฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ขอให้หลวงพ่อมีรอยยิ้มใสๆ อย่างนี้ตลอดไปตราบนานแสนนานครับ ผมขออำลาด้วยบทกลอนที่กลั่นออกมาจากความรู้สึกในใจครับเพียรถามหา ความสุข อยู่ที่ไหน เพียรถามใคร จักใช่รู้ แท้จริงหนาเพียรถามไซร้ เริ่มเหนื่อย กายกายา เพียงหลับตา "หยุด" เพียรถาม จักสุขใจ
http://goo.gl/Nvljj
พิมพ์บทความนี้
