สามเณร โรงเรียนนานาชาติ

ผลการปฏิบัติธรรม

สามเณร โรงเรียนนานาชาติ (ประเทศไทย)

 

 

 

สามเณรสุพจน์ ทองแท้ (โอปอ) อายุ 13ปี ม.1

    ผมชื่อเล่นว่า ไท ครับ แต่พูดไทยไม่ค่อยแข็งแรง ผมเพิ่งรู้จัก DMC เมื่อต้นปี พ.ศ.2549 จากเพื่อนโยมแม่ ผมได้ยินข่าวงานบวชตั้งแต่อยู่ที่ วัดเจริญภาวนาลอนดอน ผมจึงตัดสินใจมาบวชที่เมืองไทย เพราะผมชอบพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆ เคยเห็นแต่ใน DMC อยากมาเห็นองค์จริงครับ และเมื่อได้มีโอกาสมาถวายปัจจัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อใกล้ๆ ผมก็ยิ่งปลื้มมาก ขนลุก เดินยิ้มทั้งวันเลย ทำให้อยากนั่งสมาธิมากขึ้นๆไปอีกครับ

 

    วันหนึ่ง ผมได้ทำตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน โดยทำตัวสบายๆ นึกถึงดวงแก้วที่ศูนย์กลางกายไปเรื่อยๆ ถ้าฟุ้งก็ภาวนา "สัมมา อะระหัง" แล้วก็รู้สึกว่า ตัวของผมมารวมกัน และก็หยุดที่ศูนย์กลางกาย ตัวผมก็เบามาก เห็นแสงสว่างออกมาจากศูนย์กลางกาย เป็นแสงนวลที่ไม่ทำให้แสบตา ผมรู้สึกตื่นเต้นและทึ่งมาก เหมือนอยู่ในอีกที่หนึ่ง รู้สึกถึงความสุขที่หลั่งไหลเข้ามา ช่วงนอกรอบ ผมก็จะนึกดวงแก้วได้ชัดเจน ที่ศูนย์กลางกายอย่างอัตโนมัติ และจะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ด้วยใจที่สงบ และมีสติตลอดเวลา

 

    ผมกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่จัดให้มีโครงการนี้ ทำให้ได้มีโอกาสศึกษาวิชชาธรรมกาย ผมภูมิใจมากที่ได้เกิดมาเรียนรู้วิชชาธรรมกาย อยากเป็นหนึ่งในทีมงานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ช่วยคนทั้งหลายให้พ้นทุกข์จากพญามารครับ

สามเณรอภิสิทธิ์ แก้วสีทองคำ (วุ้นเส้น) อายุ 11ปี

    ผมโชคดีได้เกิดที่เมืองไทย และเรียนหนังสือจนถึง ป.4 และตามไปอยู่กับแม่ที่เมืองเบียน สวิตเซอร์แลนด์ ทำให้ผมสามารถฟังพูดอ่านเขียนภาษาไทยได้อย่างคล่องแคล่วในปัจจุบัน

 

    ถึงผมจะอยู่ห่างไกลประเทศไทย จากวัดวาอารามและวัฒนธรรมไทย แต่ในใจผมไม่ได้อยู่ห่างไกลจากศาสนาพุทธแม้สักนิดเดียว เพราะ ผมได้สวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็นและนั่งสมาธิ ผ่าน DMC ครับ

 

    ผมมาบวชครั้ง นี้อยากมาพบคุณครูไม่ใหญ่องค์จริง หวังจะแก้วิบากกรรม และจะได้นำธรรมะ ไปเผยแผ่แก่เพื่อนที่สวิสเซอร์แลนด์ครับ ผมนั่งสมาธินึกถึงดวงแก้วใสสว่าง เห็นดวงแก้วเหมือนฟองสบู่ ขนาดเท่าลูกปิงปอง ทำให้ผมรู้สึกสบายมาก ล้างจิตใจของผม ให้ Clear สดชื่นมาก และลืมเรื่องต่างๆรอบตัวไปหมด ผมอยากให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นร่มโพธิ์ ร่มไทรของพระพุทธศาสนาตลอดไป และหายจากโรคภัยไข้เจ็บครับ

สามเณรหิรัณย์ภาคย์ แพงไพรี (โกลด์กี้) อายุ 10ปี

    ผมขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากครับ ที่อนุญาตให้มีงานบวชสามเณรนานาชาติ และยังให้มาที่พนาวัฒน์ด้วย ที่นี่อาหารเหมือนโรงแรมระดับ 5ดาว อยู่ท่ามกลางธรรมชาติและสวนดอกไม้ สวรรค์บนดินยังชิดซ้ายเลย นี่เป็นการบวชครั้งที่ 2ของผม บวชครั้งแรกที่บารห์เรน

 

    ผมนั่งสมาธิ โดยวางใจตามเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ภาวนา "สัมมา อะระหัง" ตรึกนึกถึงดวงแก้วขนาดเท่าลูกปิงปอง ซึ่งเป็นดวงแก้วที่ใสสว่างแต่ไม่แสบตา ผมมีแต่ความสุข ไม่เมื่อย ไม่รู้สึกเลยว่าเรานั่งบนอาสนะและไม่ฟุ้ง ใจจะนิ่งเหมือนเป็นบรรยากาศ แต่ถ้าตรึกดวงแก้วไม่ได้ผล ผมก็จะนึกถึงหน้าของแม่ครับ ผมจะพยายามนั่งสมาธิให้ดีที่สุด อยากให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อหายจากเบาหวาน เดินได้ตามปกติ จะได้ไปเยี่ยมพระและลูกเณร ในวัดเหมือนเมื่อก่อนได้ครับ

สามเณรเฉลิมพร จันทร์ทองทา (ไท) อายุ 18ปี

    ผมสนุกมากกับการบวชครั้งนี้ครับ และผมก็ซึ้งใจแม่มาก เพราะพอผมมาบวช แม่ก็มาถวายภัตตาหารทุกวัน เมื่อผมมาที่พนาวัฒน์ แม่ผมก็มาปฏิบัติที่สุขสว่างอยู่ใกล้ๆผม และมาถวายภัตตาหารที่พนาวัฒน์อีกด้วย ทำให้ไม่ต้องคิดถึงแม่มาก แต่รักโยมแม่มากขึ้นมากๆครับ ผมอยากให้แม่ได้บุญมากๆ บวชอยู่ที่นี่ผมได้เพื่อนเยอะ ผมก็เลยซนและพูดเยอะเหมือนกันแล้วแต่สถานการณ์

 

    เมื่อผมนั่งสมาธิ ก็เริ่มนึกนิมิตดวงแก้วที่กลางท้อง ผมรู้สึกนิ่งมาก ไม่ปวดเมื่อยเลย และไม่คิดอะไรอีกเลยด้วย ผมอธิษฐาน ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง หายปวดขาไวๆ และได้ทำวิชชาเร็วๆ ผมรักพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆครับ ผมก็อยากขอบคุณโยมแม่มากๆด้วยครับ ที่เลี้ยงผมจนโต พอได้บวชแม่ก็มาเลี้ยงภัตตาหารต่ออีก ผมจะตั้งใจนั่งสมาธิเพื่อแม่ครับ

สามเณรพิชญ์ธีรัตม์ แพงไพรี (โต๋) อายุ 13ปี

    บวชครั้งนี้สนุกมากเลยครับ ผมคิดถึงแม่ แต่ไม่ร้องไห้นะครับ เอาบุญให้แม่ดีกว่า ผมชอบนั่งสมาธิครับ นั่งนิ่งๆไม่ขยับ ผมคิดว่ามันเป็นเทรนด์ของเด็กรุ่นใหม่ครับ แต่นั่งแรกๆผมก็ฟุ้งมากครับ ฟุ้งเรื่องเกม พอเบื่อไม่อยากฟุ้งเรื่องเกม ผมก็เห็นองค์พระใสๆ ไม่มีสี ตอนผมแผ่เมตตา องค์พระเปล่งแสงใหญ่ขึ้น สบายดี มีความสุขใจครับ โล่งครับ กิจกรรมยามว่างชอบเล่านิทานให้พี่ๆและเพื่อนสามเณรฟังครับ ผมอยากให้คนอื่นหัวเราะ มีความสุข ไม่อยากเห็นคนหน้าบึ้ง ผมจะอธิษฐานขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ แข็งแรง ให้ขาหายไวๆนะครับ

สามเณรจิรพัฒน์ เชื้อรัตนพงษ์ (โจ้) อายุ 12ปี

    ผมตัดสินใจบวชครั้งนี้ด้วยตัวของผมเองครับ ผมอยากพาพ่อกับแม่และพี่ชายไปดุสิตบุรี ที่สำคัญที่สุดผมอยากเจอพระเดชพระคุณหลวงพ่อองค์จริง ผมเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อครั้งแรกเป็นรูปภาพเล็ก แต่พอที่บ้านติดจานดาวธรรมผมดีใจมาก เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อใหญ่คับจอเลย

 

    ผมเริ่มนั่งสมาธิ ภาวนา "สัมมา อะระหัง" นึกถึงองค์พระ ดวงแก้วขนาดเท่าลูกเทนนิส ใสเหมือนพระจันทร์ แต่ถ้าง่วง ผมก็จะหลับ ถ้าฟุ้งก็จะปล่อยให้ฟุ้ง แล้วสักพักก็หยุดฟุ้งเอง วันหนึ่งผมนั่งสมาธิ ขาเจ็บมาก พอนึกถึงบทสวดสรรเสริญพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ที่ว่า "ยอมตายมิยอมแพ้" ผมก็เลยมีลูกฮึดนั่งต่อไป ไม่กระดุกกระดิกเลย ตลอด 45นาทีครับ

 

    ผมสุขยิ่งกว่าสุขแบบธรรมดา สุขจนอธิบายไม่ถูกเลย ล่าสุดผมนั่งสมาธิเห็นพระอาทิตย์ดวงเล็กขนาดเท่าดวงดาว อยู่ข้างหน้าหลังจากนั้นก็เห็นแสงเป็นวงกลมลงมาทับซ้อนๆกัน ที่ศูนย์กลางกายครับ

http://goo.gl/4Lfw9