ทศชาติชาดก เรื่องเนมิราช ผู้ยิ่งด้วยอธิษฐานบารมี ตอนที่ 8

 

ทศชาติชาดก

 

เรื่อง  เนมิราช   ผู้ยิ่งด้วยอธิษฐานบารมี  ตอนที่ 8

        จากตอนที่แล้ว มาตลีเทพสารถีได้ขับเทวรถมาจ่อท้ายที่ข้างพระสีหบัญชร  เชื้อเชิญพระเจ้าเนมิราชให้เสด็จขึ้น พระเจ้าเมนิราชครั้นได้สดับเช่นนั้น  ก็ทรงเกิดปีติโสมนัสที่จะได้ทอดพระเนตรเทวโลกให้ประจักษ์ด้วยสายพระเนตร   จึงทรงรับคำเชื้อเชิญ  

        หลังจากที่พระเจ้าเนมิราชเสด็จขึ้นเทวรถแล้ว  มาตลีเทพสารถีก็ทูลถามว่า  พระองค์จะไปนรกก่อนหรือตรงไปสวรรค์เลย  พระเจ้าเนมิราชทรงมีดำริว่า เราควรจะได้ดูนรกซึ่งเป็นสถานที่ของคนทำบาปก่อน  เพื่อจะได้นำมาสอนประชาชนทั้งหลายได้ จึงได้ตรัสบอกว่า ไปดูนรกก่อนเถิด

        มาตลีเทพบุตรจึงนำเสด็จพระเจ้าเนมิราชไปยัง แม่น้ำเวตรณี (เว-ตะ-ระ-ณี) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอุสสุทนรก  อันเป็นนรกขุมบริวารขุมที่ ๑ ใน ๑๖ ขุมบริวาร ของสัญชีวมหานรก  ซึ่งเต็มไปด้วยเถาวัลย์ ที่มีหนามใหญ่และยาว มีคมคล้ายใบหอกที่ยื่นยาว  ปลายหนามลุกเป็นเพลิง

        ในระหว่างกลางและข้างล่างของเถาวัลย์ยักษ์เหล่านี้ ก็จะมีหลาวเหล็กขนาดเท่าลำตาลที่ลุกโพลง ภายใต้หลาวเหล็กทั้งหลายก็มีใบบัวเหล็กแหลมคมเหมือนมีดโกน และลุกเป็นไฟอยู่เป็นนิจ    ถัดมาที่ใต้พื้นน้ำนั้นก็จะมีเครื่องประหารหลากหลายชนิดเรียงรายรออยู่  

        สัตว์นรกที่หลุดออกจากสัญชีวมหานรกมา ได้เห็นแม่น้ำสายนี้เข้า ก็เข้าใจว่า เป็นแม่น้ำที่ทั้งน่าอาบน่าดื่ม  ต่างก็วิ่งมาด้วยความหิวกระหาย ครั้นถึงริมฝั่งก็รีบกระโจนลงในแม่น้ำทันที  เถาวัลย์ที่มีหนามแหลมคมเหมือนหอก  ก็จะเชือดเฉือนร่างสัตว์นรกให้ได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน

 

        สัตว์นรกถูกทรมานตายแล้วเกิด เกิดแล้วตายอยู่อย่างนี้นับครั้งไม่ถ้วน ใช้วิบากกรรมในจุดหนึ่งหมดแล้วก็จะไปทรมานในจุดต่อไปอีกเรื่อยๆ  ซึ่งในจุดต่อมานั้น สัตว์นรกจะกลั้นใจดำหนีลงใต้พื้นน้ำ แต่ก็ยังถูกเครื่องประหารนานาชนิดเชือดเฉือนร่างของสัตว์นรก 

        บาดร่างกายให้ขาดเป็นท่อนๆ เหวอะหวะหนักเข้าไปอีก สัตว์นรกเจอเข้าอย่างนี้ก็สุดที่จะทุกข์ทรมาน  ก็จะร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดต่อทุกขเวทนาที่ตัวเองได้รับ   แต่เมื่อวิบากกรรมยังไม่หมดก็ยังส่งผลต่อไป 

        กระแสน้ำในแม่น้ำนี้ก็หาความคงที่และแน่นอนไม่ได้  บางครั้งก็ไหลตามกระแส   แต่บางครั้ง..ก็ไหลทวนกระแส  สัตว์นรกก็ล่องลอยอยู่ในน้ำตามแต่กระแสน้ำจะพัดพาไปทิศทางไหน  

        แต่ไม่ว่ากระแสน้ำจะเปลี่ยนไป ณ ทิศทางใด ณ  ริมฝั่งแม่น้ำ  ก็จะมีนายนิรยบาลยืนรออยู่ ในมือของนายนิรยบาลทั้งหลายก็มีหอกแหลนหลาว  ตั้งเป้าที่จะซัดอาวุธอันร้ายกาจเหล่านั้นไปยังสัตว์นรกทุกตัวที่อยู่ในสายตา 

        และทุกแววตาที่นายนิรยบาลจับจ้องอยู่นั้น เหมือนกับคนที่กำลังเอาฉมวกแทงปลาอยู่ก็อย่างนั้น ก็เพราะกรรมบันดาลเช่นนั้น  และไม่มีครั้งไหนเลยที่แทงลงไปแล้วจะไม่โดนสัตว์นรก

        หลังจากทิ่มแทงจนหนำใจ คือ วิบากกรรมเบาบางลงมานั่นแหละ  นายนิรยบาลก็จะเอาเบ็ดเหล็กร้อนแรงที่ลามเลียอยู่ด้วยไฟนรก มาเกี่ยวสัตว์นรกเหล่านั้นลากขึ้นจากแม่น้ำเวตรณี  ฉุดกระชากลากถูนำสัตว์นรกมาบังคับให้นอนหงายบนแผ่นเหล็กแดงร้อนลุกโชติช่วงด้วยไฟนรก แล้วเอาหลาวงัดปากให้อ้าขึ้น   

 

        แล้วยัดก้อนเหล็กที่ร้อนแดงด้วยเปลวไฟร้าย เข้าไปในปากสัตว์นรกอย่างไร้ความปรานี  เมื่อก้อนเหล็กถึงริมฝีปาก  ปากก็ไหม้  ตกมาถึงคอๆ ก็ไหม้  ถึงท้องๆ ท้องก็ไหม้  ไส้ใหญ่ไส้น้อยก็ทะลักออกมา ทุกช่วงลีลาชีวิตสัตว์นรกในแม่น้ำสายนี้ มีแต่เสียงร้องครวญคราง   

        พระเจ้าเนมิราชทอดพระเนตรเห็นเหตุการณ์ต่างๆ ทั้งหมด ก็สลดสังเวชหดหู่พระหฤทัยเป็นอย่างมาก เพราะเหตุการณ์เหล่านี้พระองค์เองไม่เคยพบเห็นในโลกมนุษย์  จึงทรงถามถึงบาปกรรมของสัตว์นรกว่าทำบาปกรรมอะไรไว้ถึงต้องมารับทัณฑ์ทรมานอยู่ ณ ที่ตรงนี้ 

        มาตลีเทพสารถีก็ทูลรายงานว่า “ข้าแต่สมมติเทพ  สัตว์นรกเหล่านี้  ในสมัยที่เป็นมนุษย์ มีเรี่ยวแรงมาก  แต่นำไปใช้เบียดเบียนผู้อื่นที่ด้อยกำลังกว่า  เที่ยวทรมาน และรังแกสัตว์ที่มีกำลังน้อยกว่า  เมื่อตายแล้ว จึงต้องมารับกรรมอยู่ ณ ที่ตรงนี้ พระเจ้าข้า”

        จากนั้น  มาตลีเทพสารถีก็นำเสด็จพระเจ้าเนมิราชมายังอุสสุทนรกขุมที่ ๒ ที่ชื่อว่า สุนขนรก (สุ-นะ-ขะ-นะ-รก)ซึ่งเป็นนรกขุมที่มีสุนัขมากมายหลายฝูง 

        จำแนกสุนัขทั้งหมดในนรกขุมนี้ได้  ๕ จำพวก คือ สุนัขนรกแดง สุนัขนรกด่าง สุนัขนรกขาว สุนัขนรกดำ และสุนัขนรกเหลือง   และทุกจำพวกของสุนัขเหล่านี้ จะมีตัวโตเท่าช้าง  น่ากลัวมาก  ส่งเสียงเห่าหอนดังเหมือนฟ้าลั่นฟ้าร้องระงมอยู่ทั่วนรก

        พวกมันจะคอยไล่ติดตามสัตว์นรกที่มาเกิด ณ นรกขุมนี้ แล้วขบกัดไม่มีเวลาพักเหมือนสุนัขล่าเนื้อของนายพรานที่ตามไล่ล่าเนื้ออยู่ ฉะนั้น 

 

        และเมื่อจับสัตว์นรกเหล่านั้นได้  ก็กัดฉีกกินเนื้อเป็นชิ้นๆ  มันจะใช้ขาหน้าทั้งสองเหยียบอกของสัตว์นรก   แล้วก็แทะเนื้อสัตว์นรกกินต่อไปจนเหลือแต่กระดูก

        นอกจากสุนัขนรกแล้ว ในนรกขุมนี้แล้วก็ยังมีฝูงแร้งฝูงกา และฝูงนกตะกรุมอีกมากมายหลายฝูง  พวกสัตว์เดรัจฉานนรกเหล่านี้จะมีลักษณะแปลกประหลาด คือ  ปากและตีนของมันเป็นเหล็กลุกแดงเป็นเปลวไฟ

        จะงอยปากนอกจากจะเป็นเหล็กลุกเป็นไฟอยู่ตลอดเวลาแล้ว ยังมีความแหลมคมเหมือนปลายทวน  ลำตัวของมันใหญ่เท่าเกวียนสินค้า แววตาดุร้าย

        เมื่อพบเหยื่อคือสัตว์นรก ฝูงกานรกก็จะตรงรี่เข้าจิกตรงลูกตาของสัตว์นรก  และแหวกอกของสัตว์นรกให้ขาดแยกออก เลือดเนื้อและอวัยวะภายในขาดกระจุยกระจาย แล้วจึงจิกกินตั้งแต่เนื้อจนถึงเยื่อในกระดูกหมดทั้งตัวสัตว์นรก  

        ส่วนฝูงแร้งนรกก็จะทำหน้าที่ฉีกทำลายกระดูกที่สุนัขนรกทิ้งไว้ หลังจากจิกทำลายกินเลือดเนื้อของสัตว์นรกจนเหลือแต่กระดูกแล้วสัตว์นรกถึงจะตาย..เกิด..ตาย..เกิด..ตาย..หมุนเวียนตามแรงกระแสกรรม ตราบจนกว่ากรรมจะหมดสิ้น  

        มนุษย์บางพวกปากกล้า  โฉดเขลาเป็นคนพาล ไม่ระวังวาจา  ด่าว่าบิดามารดา  ปู่ย่าตายาย  พี่ชาย  พี่หญิง ด้วยคำหยาบคายเจ็บแสบ  เมื่อฉุนเฉียวโกรธาก็ด่าว่าไม่เลือกว่าจะเป็นผู้เฒ่าผู้แก่ หรือแม้กระทั่งสมณะพราหมณ์ก็ไม่เว้น 

        อีกทั้งห้ามคนอื่นบริจาคทาน จึงต้องมาทนเสวยวิบากกรรมที่ตนเองเป็นคนก่ออยู่  ณ  สุนขนรก  ขุมที่ ๒ ของอุสสุทนรกอันน่ากลัวและสุดหฤโหดแห่งนี้

        ต่อมา  เทวรถที่มีมาตลีเป็นสารถี ก็นำพระเจ้าเนมิราชไปทอดพระเนตร  สโชตินรก  (สะ-โช-ติ-นะ-รก) ซึ่งเป็นอุสสุทนรก  ขุมที่ ๓  ภาพที่ปรากฏในสายพระเนตร คือสัตว์นรกกำลังเหยียบแผ่นดินเหล็กร้อนที่ลุกโชติช่วงอยู่ โดยจะมีนายนิรยบาลไล่กวดติดตาม

 

        เอาท่อนเหล็กที่มีเปลวไฟร้อน  ขนาดเท่าลำตาลใหญ่ตีที่แข้งของสัตว์นรก จนสัตว์นรกล้มลง  แล้วก็นำท่อนเหล็กนั้นมาโบยตีต่อไป  จนร่างสัตว์นรกแหลกเป็นจุณ  การเที่ยวชมนรกของพระเจ้าเนมิราชยังไม่จบ แต่ว่าขุมต่อไปจะเป็นอย่างไรอีกนั้น โปรดติดตามตอนต่อไป

 

 

พระธรรมเทศนาโดย : พระราชภาวนาวิสุทธิ์  (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)

http://goo.gl/XJxut