ผลการปฏิบัติธรรม
ของ
กัลยาณมิตรอัจจิมา ทีฆวาทิน (ประเทศไทย)
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ราตรีอันมืดมิดที่หลายๆชีวิตกำลังหลับใหล แต่อีกหลายๆชีวิต ก็ยังคงท่องราตรีอย่างสนุกสนานไปตามโรงแรม ร้านอาหาร ผับ คาราโอเกะ และสถานบันเทิงต่างๆของคนกลางคืน ลูก “อัจจิมา ทีฆวาทิน” ก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น
ย้อนหลังไปเมื่อ 10 กว่าปีมาแล้ว ลูกเป็นนักร้อง ร้องเพลงตอนกลางคืน รายได้ก้อนงามทีเดียว ชีวิตแสนสะดวกสบายไปกับรายได้ที่ไม่ขาดมือ โลดแล่นอย่างสนุกสนานไปกับเสียงดนตรีที่ไม่ขาดช่วง แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่า ภายในใจของพวกเรากลับรู้สึกเหมือนขาดที่พึ่ง อารมณ์อ่อนไหวเปราะบาง โหยหา จมอยู่กับความเหงา ว้าเหว่ อยู่บนโลกนี้อย่างเดียวดายในความอ้างว้างไร้ที่พักพิง พยายามใช้เวลาค้นใจ แสวงหาใครสักคนมาเป็นที่พึ่ง เผื่อ “รัก” จะช่วยอะไรได้ แต่เมื่อได้มาก็ต้องผิดหวัง ที่ไม่มีใครเป็นที่พึ่งให้ใครได้ แล้วก็ไปหาใหม่ ฝากความหวังไว้กับคนใหม่ แล้วก็เจอแต่รักเล่ห์เสน่ห์ลวง ทำความชอกช้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้กับลูก ทำให้หลงวนอยู่อย่างนี้อีก ทางชีวิตจึงเปรียบเหมือนเดินอยู่ในความสลัวรางของจันทร์เสี้ยว
คืนวันหนึ่ง นาฬิกาบอกเวลาตี 2 ลูกยังนอนไม่หลับ หัวใจดวงหนึ่งของลูกเหมือนถูกจับแขวนไว้กลางอากาศ ไหวสะท้านไปอยู่ในความเงียบเหงาของราตรีกาล ไร้ซึ่งแหล่งที่จะให้ใจพักพิง ไร้ซึ่งหนทางไป เพราะลูกอกหัก รักคุด ซึมกระทือไปอยู่พักใหญ่เลยทีเดียว นั่งร้องไห้ฟุ้งซ่านจมอยู่กับความทุกข์ ไม่อาจฉุดรั้งให้สามารถก้าวจากหลุมดำแห่งความทุกข์ได้เลย ทันใดนั้นเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น เพื่อนคนหนึ่งโทรศัพท์มา เปลวไฟในฝันของเธอบอกว่า ลูกกำลังเครียดอยู่ นอนไม่หลับ ลูกจึงเล่าความทุกข์ให้ฟัง เธอนำเทปนั่งสมาธิของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาให้ บอกลูกว่า “ถ้านอนไม่หลับ ให้เอาเทปนี้เปิดฟัง แล้วทำตามเทปไป จะช่วยได้” ลูกจึงทดลองในคืนวันถัดมา เสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ฟังแล้วเย็นใจ ลูกจึงปล่อยใจไปตามเสียง เพียงแค่ 15 นาที รู้สึกตัวเบา โล่งกว้าง ล่องลอย มีความสุขมาก แม้ว่าจะสะดุดรัก สะดุดใจ แต่สะดุดใดก็ไม่เท่าสะดุดธรรม รุ่งเช้าลูกโทรศัพท์หาเพื่อนทันที ถามเพื่อนว่า “มีสอนนั่งสมาธิแบบนี้ที่ไหน” เพื่อนบอกว่า “เดี๋ยวจัดให้” แล้วก็พาลูกไปปฏิบัติธรรมจำศีลหัวใจสักพัก ที่สวนบัวรีสอร์ท 7 วัน ในปี พ.ศ.2538 หลังจากนั้น 1 เดือน เจ้าหน้าที่ก็ไปรายงานพระเดชพระคุณหลวงพ่อเรื่องความสามารถในการร้องเพลงของลูก แล้วนำกระดาษแผ่นเดียวที่มีเนื้อเพลงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาให้ร้อง ชื่อเพลง “ดวงแก้วของคุณยาย” ลูกจึงไม่พูดพล่ามทำแต่เพลงทันที โดยให้เพื่อนช่วยทำทำนอง แล้วก็ร้องเพลงส่งให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ร้องเพลงเสร็จตี 2 ใช้ตอนเช้า จากนั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อก็ให้บุญลูกร้องอีกหลายเพลง เช่น ปันความสุข, ง่ายจนสงสัย, อยากให้กลับคืนมา ฯลฯ ลูกก็ร้องไปๆ แต่ใจยังไม่ค่อยเข้าใจความหมายในเพลงนัก หลังจากนั้นด้วยภาระการงานที่ล้นมือ ทำให้ลูกค่อยๆ ห่างวัดไปหลายปี จนเมื่อปี พ.ศ.2546 กัลยาณมิตรวาสนา กัณโสภณ (ครูเป็ด) ซึ่งเป็นเพื่อนเรียนนาฏศิลป์ด้วยกันมา โทรศัพท์มาบอกลูกว่า เดี๋ยวนี้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อเปิดเพลงของลูกทุกวันเลย เพลงเพราะมาก คนก็ชอบกันมาก ทั้งยังแปลไปเป็นภาษาต่างๆ ลูกก็คลับคล้ายคลับคลา เพลงของเราเพลงไหนหรือ จึงได้กลับเข้ามาฟังฝันในฝันของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่บ้านแก้วเรือนทองของคุณยาย ฟังแล้วก็ติดใจ หาโอกาสมาฟังอีกเรื่อยๆ จนลูกเริ่มเบื่อกับการร้องเพลงดึกๆดื่นๆทุกๆคืน เหนื่อยแทบไม่มีเวลาพักใจ จึงตัดสินใจไม่ต่อสัญญา หันไปทำธุรกิจส่วนตัวกับน้องสาว รับร้องเพลงเป็นครั้งคราว
ปีที่แล้วก็ไปปฏิบัติธรรมบ่อยขึ้น พอมีปัญหา ลูกก็หลบไปนั่งห้องปัญญา สัก 2-3 วัน ใจลูกก็ปล่อยวาง สามารถแยกปัญหากับใจได้ ปัญหาต่างๆก็ค่อยๆซาลง ตอนหลังลูกตัดสินใจมาเช่าบ้านอยู่ข้างวัด ปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่องทุกวัน ใจลูกก็ละเอียดขึ้นเรื่อยๆ ตื่นเช้าขึ้นมา ลูกจะสัมผัสความมีชีวิตชีวาแห่งการพักผ่อนบนเส้นทางสายกลาง ด้วยการมองธรรมชาติรอบตัวให้สวยงาม ให้เป็นความงามตามธรรมชาติที่เบ่งบานอยู่เคียงข้าง ตรึกธรรมะ องค์พระไปทุกๆกิจกรรม แรกๆก็ฟุ้ง เครียด แต่พอทำต่อเนื่อง ใจเริ่มตกตะกอน พอจับจุดได้ ลูกก็เลิกกังวลกับ “ภาพที่เห็น” แต่จะให้ความสำคัญกับ “ใจที่เป็น” สัมผัสความรู้สึกที่ดิ่งลึกๆ เข้าไป อย่างสบายๆ บางครั้งก็จะปรากฏเป็นแสงใสๆ สวยงามมีประกาย เหมือนน้ำแข็งที่แกะสลักตามงานปาร์ตี้ แวบมาแล้วสดชื่น เห็นอยู่แวบเดียวก็หายไป แล้วก็เห็นใหม่แล้วก็หายใหม่ แต่ลูกก็ทำใจเฉยๆ ไม่คิดอะไร
จนเมื่อวันที่ 10 กันยายน พ.ศ.2549 ลูกไปนั่งสมาธิที่หมู่บ้านปฏิบัติธรรม ใจลูกนิ่งมาก พลันก็เห็นองค์พระใสสว่างอยู่กลางท้อง มีดวงแก้วอยู่กลางองค์พระมาแล้วไม่แวบ แต่เห็นอยู่นาน รู้สึกตื่นเต้นหวิวๆวูบๆ ลูกมีความสุขมาก เหมือนคนกำลัง In Love แต่เป็น In Love กับองค์พระภายในแบบไร้พันธนาการของใจ ไร้ความคาดหวังการ In Love กับองค์พระภายในเป็นความรักที่บานสะพรั่งด้วยความรักสีขาว ที่สะอาด บริสุทธิ์และปลอดพิษภัย แตกต่างจากการ In Love คนอื่น พอเลิกจากนั่งสมาธิที่หมู่บ้านปฏิบัติธรรมกลับออกมา ก็เห็นวิหารหลวงปู่สว่างไสวอย่างมากๆ ลูกยังนึกว่า สงสัยพระจันทร์เต็มดวงเลยสว่าง พออาทิตย์ถัดมา ลูกก็มานั่งสมาธิอีก ทุกครั้งที่นั่งจะทำความรู้สึกเหมือนกำลังเริ่มต้นใหม่ ครั้งนี้ตอนหลับตา องค์พระกลับไม่ชัด แต่พอลืมตา องค์พระกลับชัดใสสว่าง และองค์ใหญ่กว่าคราวที่แล้วอีก จึงถามพระอาจารย์ว่า “ทำไมตอนลืมตา เห็นชัดกว่าตอนหลับตา” พระอาจารย์ตอบว่า “เพราะตอนลืมตา ไม่ตั้งใจเท่ากับตอนหลับตา” แล้วท่านก็บอกให้ลองขยายองค์พระให้คลุมตัว ลูกก็ทำได้ ทำไมมันง่ายอย่างนี้ ง่ายจนสงสัย ทั้งๆที่เมื่อก่อนทำไมยากจัง ตอนนี้ลูกย้อนกลับมาฟังเพลง ปันความสุข เพลงที่เมื่อ 10 ปีก่อนลูกร้องไปอย่างไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ลูกร้องได้อย่างเข้าไปอยู่ในใจ เพราะใจลูกสัมผัสกับความสุข เป็นความสุขง่ายๆ ที่เอ่อขึ้นจากภายใน ไม่ต้องแสวงหาจากภายนอกโดยแท้ สุขจนเกิดเป็นรอยยิ้มประดับใจอยากจะแบ่งปันรอยยิ้มหวานแฉ่งให้คนทั้งโลกรู้สึกเช่นนี้ จึงได้มีโอกาสทบทวนความสุนทรีย์แห่งเสียงเพลง บรรเลงย้อนความทรงจำในเนื้อเพลงที่ว่า “ใจดวงหนึ่งมีได้เพียงแค่ความคิดเดียว มีสุข มีทุกข์ มีหัวเราะหรือร้องไห้ อยากจะให้ใจเราเป็นอย่างไร ก็แล้วแต่ใจของเรา ในใจฉันมีพระแก้วใส ไม่มีสุขใดจะมาเปรียบปาน เป็นสุขในอายตนะนิพพาน แสนสราญเบิกบานหัวใจ ไม่มีอะไรใหม่ต้องแสวงหาอีกแล้ว เพราะใจของฉันมีพระแก้วใส” หลังจากที่เห็นองค์พระแล้วเวลาร้องเพลงธรรมะจะมีความสุขมาก มีชีวิตชีวา มีพลัง บทเพลงที่ร้องจะเป็นเพลงที่ใช้คีย์หัวใจ และบันไดเสียงอันเปี่ยมล้นด้วยความสุขร้อง ดนตรีที่เล่นจะไพเราะมาก
สุดท้ายนี้ ลูกอยากจะกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผู้เป็นอัครศิลปิน เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์แห่งเพลงธรรม ที่มอบเพลงเกี่ยวกับสมาธิมาให้ลูกร้อง เพลงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อแต่ละเพลงล้วนแต่เป็นเพลงธรรมะที่ไฮเทค อันเปรียบเสมือนยาดีแอนตี้ไวรัสทางใจของแฟนเพลง และแนะนำทุกๆ คนที่ได้ปฏิบัติตามบทเพลงบรรเลงธรรมจนเปลี่ยนเป็นคนใหม่ให้หลุดพ้นจากการวนหา ไม่ต้องไปแสวงหารักที่ไหนอีกต่อไป เพราะรักยิ่งใหญ่อยู่ใกล้ๆใจ ไม่ใช่จากใครที่ไหน แต่เป็นรักจากใจพ่อนี่เอง
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง
อัจจิมา ทีฆวาทิน (ลูกจุ๋ม)
