ประกอบเหตุอย่างไร ผลย่อมเป็นอย่างนั้น บุญคือเพื่อนแท้ นำสุขและความสำเร็จทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
การส่งผลของบุญ
ประกอบเหุตอย่างไร ผลก็เป็นอย่างนั้น
บุญเป็นธาตุแห่งความสุขและความสำเร็จ ที่ทำให้เราสมบูรณ์ไปด้วย รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน สิ่งที่เราได้มันเกินควรเกินคาดทีเดียว
บุญที่เราใช้ในปัจจุบันนี้ส่วนใหญ่เป็นบุญเก่า ที่เราเคยทำในอดีตที่ผ่านมา ทำไปใช้ไปก็หมดไปเรื่อยๆ แต่บุญใหม่ที่เราทำก็เพื่อเอาไปใช้ในอนาคต ส่งผลกันตั้งแต่บัดนี้ไปเลย บางทีเราทำบุญไปแล้ว แต่ความปรารถนาของเรา ยังไม่สมหวังดังใจ ทั้งนี้ก็เพราะวิบากกรรมเก่า มาตัดรอน ทำให้ต้องสูญเสียบุญนี้ไปส่วนหนึ่งกับการแก้ไขวิบัติบาปศักดิ์สิทธิ์ วิบากกรรม วิบากมาร ซึ่งต้องแก้กันไป
บุญที่เราทำมาส่วนใหญ่ จะไปส่งผลตอนที่เราใกล้จะละโลก ถ้าใจเราอยู่ในบุญผ่องใสไม่เศร้าหมอง บุญจะนำเราไปสู่สุคติ ให้มีทิพยสมบัติ ทั้งวิมานสมบัติ บริวารสมบัติ ทั้งรูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่นรสสัมผัสอันเป็นทิพย์ อายุทิพย์จะยืนยาว มีวรรณะสว่างไสว มีสุขแบบทิพย์ที่สุขกว่ากายมนุษย์มากมายนัก มียศ มีอธิปไตย มีความเป็นใหญ่ มีตำแหน่งมีความสนุกสนานเพลิดเพลิน
บุญที่เราทำเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะชีวิตในปรโลกเป็นชีวิตที่ต้องพึ่งบุญ ที่ได้กระทำไว้ตอนเป็นมนุษย์เป็นหลักถ้าเราทำมากบุญ เราก็มีมากถ้าทำน้อยบุญก็มีน้อย ถ้าบุญมากก็มีรัศมีสว่างมาก มีสมบัติอันเป็นทิพย์มาก มีพวกพ้องบริวารมาก มียศมีอธิปไตย ได้รับความชื่นชมอยู่ตลอดเวลา เข้าสู่เทวสมาคมก็อยู่แถวหน้าหน้าของผู้มีบุญ
ตอนเป็นมนุษย์อยู่ เราจะมาคิดแบบมนุษย์ไม่ได้ ว่าเราจะทำบุญแบบคนสมถะ มักน้อยตอนเป็นชาวสวรรค์มีสมบัติอันเป็นทิพย์ มีบริวารนิดหน่อยก็เพียงพอแล้ว เราจะไปใช้ความคิดแบบมนุษย์อย่างนี้ไม่ได้เลย เพราะพอไปเทวโลกความคิดไม่เหมือนกันแล้ว
เราจะไปเป็นยาจกในหมู่เศรษฐี ในสุคติโลกสวรรค์นั้นไม่ควรเลย ต้องสั่งสมบุญกันให้เยอะๆเพราะว่าไปอยู่ในสุคติโลกสวรรค์นั้นมันยาวนานมากๆ หลายๆล้านปีของเมืองมนุษย์ ยิ่งจิตเราผูกพันที่จะไปชั้นดุสิต ซึ่งยาวนานตั้ง 576 ล้านปีในเมืองมนุษย์ ถ้าหากว่ามีปีติและภาคภูมิใจแล้วก็นานทีเดียว ถ้าหากน้อยเนื้อต่ำใจก็นานเหมือนกัน
เพราะฉะนั้นโอกาสที่เรายังมีการมนุษย์อยู่ ต้องสั่งสมบุญกันให้เต็มที่ อย่าไปหวั่นไหวต่อสิ่งเร้าใจหรือใครจะมาพูดยั่วแหย่เย้าอะไรเราก็ต้องเฉยๆ อย่าไปสนใจเพราะเวลาตายเราก็ไปคนเดียว ไม่มีใครมาช่วยเรา บุญที่เราได้กระทำไว้ดีแล้วนั่นแหละ จะเป็นเพื่อนตาย ธรรมะที่เราปฏิบัตินั่นแหละ จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกของเราอย่างแท้จริงสิ่งอื่นไม่ใช่เลย
ในเมืองมนุษย์จะรักกันขนาดไหน ถ้าไม่ได้สร้างบุญใหญ่ร่วมกัน ตายไปแล้วก็อยู่กันและคนละที่ คนละทิศ คนละทางแม่ไปทาง ลูกไปทาง สามีไปทาง ภรรยาไปทางขึ้นอยู่กับบุญกุศลที่ทำ ถ้าใครทำบุญก็ไปได้สูง ใครไม่ทำก็ไปไม่ได้ ถ้าอยากไปเกิดร่วมกันจริงๆ ต้องทำเหมือนๆกันทุ่มเทกันอย่างเอาจริงเอาจัง ถ้าจะไปด้วยกันทั้งบ้านก็ต้องเป็นครอบครัวธรรมกาย คือทำบุญกันทั้งบ้าน ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ คุณลูก สามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ทุ่มเทชีวิตจิตใจสร้างบุญ
ถ้าเราประกอบเหตุอย่างนี้ตลอดชีวิต ผลมันจะเป็นอื่นไม่ได้หรอก จะต้องไปเจอกัน ต้องไปอยู่ใกล้ๆกัน ในสุคติโลกสวรรค์ แล้วเกิดใหม่ก็ต้องมาเจอกันอีก ในสภาพที่ดีกว่าเดิม ดีกว่าในยุคนี้ แล้วก็มีความรักใคร่กลมเกลียวสมัครสมานสามัคคี ดีกว่าเดิมหนักเข้าไปอีก
แถมมีอุปกรณ์การสร้างบารมีมากมายก่ายกองทีเดียว ไม่มีการขัดแย้งกัน เลยรวยทั้งพ่อแม่ลูก มีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน ไปพร้อมๆกัน ที่ทำอย่างนี้มีอยู่หลายครอบครัวทีเดียว น่าชื่นอกชื่นใจ ประกอบเหตุอย่างไรผลจะเป็นอย่างนั้นแหละ
ฉะนั้นต้องมันสั่งสมบุญร่วมกันเอาไว้ให้เยอะๆ ในยุคที่ยังมีวิชาธรรมกายอยู่ เพราะจะเป็นยุคในการสร้างบุญที่ให้ผลเร็วแรงมาก อย่างที่เราคาดกันไม่ถึง ถ้าเราอยากให้ญาติมิตรมาเกิดร่วมกันอีก เราก็ต้องชักชวนเขาให้มาสร้างบุญร่วมกัน ตอนนี้ยังมีเวลาอยู่กว่าจะถึงวันทอดกฐินไปชักชวนกันนะลูกนะ
#ทบทวนโอวาท #หลวงพ่อธัมมชโย 20 ตุลาคมพ.ศ 2545
