ผลปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร ณัฐฐาพร คนัปป์ (เยอรมัน)
ลูกชื่อ ณัฐฐาพร คนัปป์ (คะ-นับ) อายุ 36 ปี เป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา จูนพบ DMC เป็นบ้านแรกในเมืองสตุทท์การ์ท เมื่อ 2 ปีที่แล้ว แต่จุดเริ่มต้นก่อนที่จะมี 2 ปีของเวลาอันมีคุณค่า ก็มีเรื่องแปลกเกิดขึ้นคะ
ย้อนไป เมษายน พ.ศ.2547 ลูกเดินทางกลับเมืองไทย พร้อมกับสามี เพื่อไปเที่ยว และไปร่วมงานบวชน้องชาย ซึ่งมาบวชธรรมทายาท รุ่น 60ปี หลวงพ่อ นี่คือครั้งแรกที่ลูกได้มาวัด น้องชายมีกุศโลบาย ทำหน้าที่กัลยาณมิตรได้อย่างยอดเยี่ยมมาก คือ เขาไม่ยอมบอกแบบฟันธงไปเลยว่า เขาจะบวชจริงวันไหน ได้แต่บอกว่า "พี่มาวัดนะ ผมจะบวชแล้ว"
ลูกก็รีบเข้ามาวัด ปรากฏว่า เป็นช่วงวันเข้าอบรม ต่อมา ก็โทรศัพท์มาอีก บอกให้ตัวลูกมาวัด "ผมจะบวชแล้ว" ปรากฏว่า เป็นวันปลงผม สรุปแล้วกว่าจะถึงวันบวชจริงๆ ลูกต้องเข้าออกวัด 4-5 ครั้ง ตอนนั้น ลูกทั้งเบื่อ ทั้งร้อน ไม่คุ้นอากาศ อาหาร สถานที่ ผู้คน อุตส่าห์คิดว่า ตัวเอง เป็นคุณนายมาจากเมืองนอก แต่ให้มานั่งแกร่วเฝ้าวัดทั้งวัน ลูกนับแต่เวลารอพิธีกรรมจบ จะได้กลับบ้าน
สรุปลูกได้มาวัด แต่ไม่ได้รู้เรื่อง หรือซึมซับเข้าใจเรื่องบุญอะไรเลย
หลังจากบวชน้องชายแล้ว ลูกก็รีบบินกลับเยอรมัน ซึ่งลูกเพลีย กับการเดินทางมาก และไม่ค่อยสบายตั้งแต่อยู่บนเครื่องแล้ว พอถึงบ้านที่เยอรมัน ลูกก็นอนอิงโซฟา แล้วความแปลกก็เกิดตอนนี้ คือ ขณะที่กำลังเคลิ้มๆ กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้น อยู่ๆลูกก็เห็นองค์พระใสๆสว่างๆ ลอยเข้ามาด้านหน้า แล้วก็หมุนช้าๆ ห่างจากตัวลูกราวๆ 1 ไม้บรรทัด เหมือนกับท่านอยากจะโชว์ให้เห็นชัดๆ ลูกสะดุ้งตกใจ ลุกขึ้นมานั่ง แบบงงๆ ก่ง ก๊ง ได้แต่คิดว่า "พระอะไรเนี่ย ใสเป็นแก้วลอยมา"
ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น สร่างไข้ หายเพลียไปเลย รีบโทรศัพท์ไปเล่าให้ญาติที่เมืองไทยฟัง และนี่จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้น ลูกติดต่อไปที่ศูนย์สาขาในเยอรมัน แล้วก็ติด DMC พอลูกดูรายการใน DMC และได้เห็นภาพองค์พระใน TV ลูกก็ตกใจมาก เพราะเหมือนที่ลูกได้เห็นในวันที่กำลังเคลิ้ม ไม่มีผิด ทั้งๆ ที่ลูกก็ไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้ลูกเป็นปลื้ม และเริ่มเชื่อมั่นในบุญ แต่ลูกก็ยังเป็นนักเรียนอนุบาลหน้าใหม่มากๆ อยู่ค่ะ
หลังจากนั้น ลูกก็ไปร่วมงานบวชสามเณรที่ วัดพุทธเอ้าสบวร์ก วันนั้น ลูกนั่งสมาธิอย่างไม่คิดอะไร เมื่อยบ้าง ฟุ้งบ้าง ปล่อยไปตามเรื่องตามราว พอว่างๆก็เอาใจไปวางแผ่วๆ อยู่ที่ศูนย์กลางกาย
จู่ๆลูกก็เห็นฟองใสๆ อะไรไม่ทราบ ผุดๆขึ้นมาในท้องของลูกอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ลอยๆ ผุดๆ ขึ้นมามากมายจนนับไม่ถ้วน เป็นฟองใส บางๆ เบาๆ นุ่มๆ เหมือนมีชีวิต
ตอนนั้น ลูกรู้สึกเย็นสบายซาบซ่าน เวลานั้นไม่รู้สึกว่ามีตัวตนอยู่เลย โล่ง สบาย ไม่มีความคิด ไม่มีความกังวล และไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก มีความสุขมาก
จนกระทั่งหมดเวลา ลูกก็ยังไม่อยากจะเลิกนั่งเลย ก็ได้แต่นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว จนคุณป้ากับคุณน้าคนข้างๆ เข้ามาถามคำถามกับตัวลูกใหญ่เลยค่ะ ลูกก็งงๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจกับคำถามนั้น ตอนนั้นลูกสนใจแต่ฟองใสๆ ที่อยู่ในกลางท้อง และตั้งแต่นั้นมา ลูกนั่งสมาธิทุกๆ วัน ไม่ขาดเลยแม้แต่วันเดียว
จนวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 10 ปี พ.ศ.2548 วันครูธรรมกาย ลูกไปร่วมพิธีเปิด วัดพุทธสตุทท์การ์ท วันแรก และนั่งสมาธิในเวลาธรรมกาย ตอนนั้น พอสงบใจลูกก็ดิ่งเข้าไปสู่ภายใน แล้วก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ อยู่ในกลางท้องของลูก ทำให้ภายในลูกปลื้มปีติ จนออกมาภายนอก มีความสุข ขนลุก