จดหมายจากบัณฑิต DOU

 

        ลูก สุดาวรรณ อัศวรังติคุณ (หลานสาวของอาม่าเอ็งง้วยจู) พุทธศาสตร์บัณฑิตดีโอยู รุ่นที่สอง เพิ่งรับปริญญาไปเมื่อวานสดๆร้อนๆ ขอกราบรายงานตัวเจ้าค่ะ เริ่มแรก ความตั้งใจเรียนดีโอยูของลูกมีเพียงเหตุผลเดียว คือ อยากรับปริญญากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และวันนี้ ลูกได้บรรลุวัตถุประสงค์สมดังใจหมาย คือ ได้รับปริญญากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อแล้วเจ้าค่ะ

 

 

 

        ภาพบรรยากาศเมื่อวาน ลูกยังจดจำได้ดี บัณฑิตทุกคนสวมชุดครุยอย่างสง่างาม พร้อมด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า เมื่อริ้วขบวนเริ่มเข้าสู่ศูนย์กลางพิธีเสียงปรบมือดังกึกก้องจากสาธุชนในสภาธรรมกายสากล สายตาทุกคู่ที่มองมายังบัณฑิตด้วยความชื่นชม ความรู้สึกของลูกในตอนนั้น สัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ รู้สึกปลื้มใจ ขนลุก ดีใจอย่างบอกไม่ถูก นี่กระมังที่เป็นผลแห่งความภาคภูมิใจของการสำเร็จการศึกษา ทำให้นึกถึงโคลงบทหนึ่งที่ว่า

 

กล้วยไม้มีดอกช้า     ฉันใด

 

        และแล้วช่วงเวลาสำคัญที่ลูกรอคอยก็มาถึง คือ การขึ้นรับปริญญากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ในปีนี้ก็ไม่ซ้ำรูปแบบเดิม คือ รับปริญญาพร้อมกันสี่คน ต้องไหว้และรับพร้อมๆกัน เหมือนหลวงพ่อจะให้นัยยะว่าลูกๆต้องทำงานพร้อมเพรียงกันเป็นทีม นอกจากนี้ยังหมายถึง เราเก่งและดีคนเดียวไม่ได้ แต่ทุกอย่างต้องไปเป็นทีม ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ถึงแม้จะรับพร้อมกันสี่คน แต่พระเดชพระคุณหลวงพ่อก็มองบัณฑิตด้วยความชื่นชมได้ครบทุกคน ลูกส่งยิ้มให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วย รู้สึกว่าตัวเองยิ้มค้างนานไปหน่อย จนตอนนี้ก็ยังปลื้มไม่หาย การรับปริญญาดำเนินไปอย่างรวดเร็วกระชับฉับไว ไม่ยาวนานเหมือนการรับปริญญาข้างนอก บรรยากาศของงานจัดได้ยิ่งใหญ่อลังการ น่าประทับใจจริงๆ

 

 

 

        เดิมทีลูกเรียนดีโอยู เพราะอยากรับปริญญากับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แต่พอได้เริ่มเรียนจริงๆจังๆก็พบว่าเนื้อหาน่าสนใจทุกวิชา และนำไปใช้งานได้จริง เช่น เมื่อลูกไปทำหน้าที่ชวนคนบวช ก็ใช้หลักการทำงานเป็นทีม ในทีมของลูกมีสามคน ใจเป็นหนึ่งเดียว มุ่งไปสู่เป้าหมายตามโครงการที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อตั้งใจ ว่าอย่างไรว่าตามกัน สิ่งที่ลูกใช้มาก คือ การเล่าเรื่องกฎแห่งกรรม โดยเน้นที่ความสำคัญของศีล การบวช คือ การมาฝึกตัว มารักษาศีล โดยเริ่มจากศีลแปดและก้าวไปสู่ศีล 227ข้อเมื่อเป็นพระ ลูกก็จะเน้นกับคนที่ลูกไปชวนว่า ถ้าเราอยากได้พระแบบไหน ก็ให้เราฝึกตัวแบบนั้น งานบวชพระที่ผ่านมา ลูกชวนคนมาบวชได้เกือบ 40คน และอยู่จนครบโครงการ 25คน งานนั้น ลูกถือผ้าไตรหลายผืนจนเอวเคล็ด ยกแขนไม่ขึ้นเลย เพราะไปเป็นผู้ปกครองให้ธรรมทายาทหลายคน

 

 

 

        ลูกอยากรับบุญในทุกๆบุญ ขนาดลงทุนไปเรียนตัดผม เพื่อมาช่วยตัดผมให้นาคธรรมทายาท ก่อนที่พระอาจารย์จะปลงผม ในช่วงนี้ ลูกได้ทำหน้าที่ชวนคนมาบวชพระพี่เลี้ยง โดยใช้วิธีโทรศัพท์ตาม เพราะเรามีรายชื่อพระธรรมทายาทเก่าอยู่แล้ว บางคนก็เคยให้เบอร์โทรศัพท์ของพ่อ-แม่ไว้ เพราะเขาเห็นเราเป็นเสมือนญาติ ตอนนี้ลูกชวนคนมาบวชพระพี่เลี้ยงได้แล้วหนึ่งคน อีกหลายคนกำลังตัดสินใจ และตัวลูกกำลังทำหน้าที่ตลอดทุกวัน เพื่อให้ครบตามเป้า 3,000คนให้ได้ค่ะ

 

 

 

        พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ปริญญาบัตรที่ลูกได้รับในวันนี้ เป็นปริญญาใบแรกในชีวิต หลายๆคนเคยพูดกับลูกไว้ว่า มาวัดแล้วได้อะไร ที่ผ่านมา ลูกได้บุญ เอาไปฝากเพื่อนบ้าน แต่เขาคงยังมองไม่เห็น แต่ในวันนี้ลูกอยากจะบอกทุกคนว่า มาวัดแล้ว...ได้ปริญญา นี่ไงล่ะ.. เธอเห็นหรือยัง เรียนจบแล้ว ลูกกำลังคิดว่าจะสมัครเรียนต่อปริญญาโท อยากชวนเพื่อนบัณฑิตที่จบรุ่นเดียวกัน หรือคนที่จบปริญญาตรีแล้ว ทุกสาขา มาเรียนต่อปริญญาโทด้วยกันนะคะ จะได้เป็นเพื่อนเรียนรุ่นเดียวกันค่ะ

 

 

 

        สุดท้ายนี้ ลูกอยากบอกว่า การได้เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อทุกๆวัน เปรียบเสมือนน้ำทิพย์มาชโลมใจ เห็นแล้วมีความสุข เกิดกำลังใจในการสร้างบารมี ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นมิ่งขวัญกับลูกๆไปนานๆนับพันปีนะคะ

 

พุทธศาสตร์บัณฑิตดีโอยู รุ่นที่สอง