อยากเป็นคนบุญมากก็มาบวชซิครับ : ช่วงเด่นฝันในฝัน

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ.2553 ช่วงที่ 1

โครงการบวชพระแสนรูป รุ่นเข้าพรรษาทั่วไทย

ตอน "อยากเป็นคนบุญมากก็มาบวชซิครับ"

โครงการสว่างเพื่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนาให้กลับมารุ่งเรืองเหมือนสมัยพุทธกาล

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ผมชื่อศิรินทร์...ผมจะบวชแล้วครับ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

ผมชื่อ ศิรินทร์ ไกรศรี...ครับ ผมว่าผมเป็นคนบุญมากนะครับ ที่คิดอย่างนี้ก็เพราะพ่อกับแม่ของผมน่ะสิครับ บอกผมตั้งแต่ยังเป็นเด็กว่า ลูกรัก...โตขึ้นบวชให้พ่อกับแม่นะลูก ประโยคนี้ช่างเป็นประโยคที่คุ้นหูที่สุด เพราะพ่อกับแม่พูดบ่อยมาก จนผมแอบคิดในใจว่าถ้าท่านพูดกับผมได้สามเวลา เช้า-กลางวัน-เย็น...หลังอาหาร ท่านคงพูดไปแล้ว แต่ผมฟังแล้วก็ไม่ได้เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเหมือนเรื่องอื่นนะครับ แต่เรื่องนี้กลับเข้าไปอยู่ทุกห้องหัวใจของผมตั้งแต่เล็กจนโต จนกระทั่งเป็นแรงบันดาลใจให้ผม เกาะติดสถานการณ์การบวชตั้งแต่สมัยยังเป็นวัยกระเตาะ คือ มีงานบวชของคนในหมู่บ้านเกิดขึ้นที่วัดไหน ผมจะออนทัวร์ไปที่นั่น เพื่อสัมภาษณ์นาคที่กำลังบวชว่า “พี่นาคสุดหล่อครับ ผมถามอะไรพี่หน่อยได้ไหมครับ อย่าอ้อมค้อมนะครับ ถามจริงๆเถอะครับ พี่บวชทำไมครับ” พี่นาคก็ตอบกลับมาว่า “ในเมื่อน้องถามจริงๆ พี่ก็ตอบตรงๆ จำแม่นๆนะน้อง พี่บวชทดแทนบุญคุณพ่อแม่”

หลวงพ่อครับ...พี่นาคทุกคนตอบเหมือนกันหมดเลยครับ ไม่ว่าจะไปมาสักกี่วัด ประดุจการตอกย้ำว่า ถึงอย่างไร...โตขึ้น ผมก็ต้องบวชทดแทนคุณพ่อแม่อย่างเขาบ้าง จากนั้นผมก็โตขึ้นจริงๆ ครับ จนอายุได้สิบห้าหยกๆสิบหกหย่อนๆ วัยนี้ส่วนมากเขาจะเที่ยวกันครับ แต่ผมไม่ เพราะแม้ไม่ต่างวัยแต่หัวใจเราต่างกัน คือ ผมสนใจอยากมางานบุญใหญ่ของวัดพระธรรมกายมากๆ เพราะมีคนบอกว่า ดี...ดี...ดี ผมจึงทำใจกล้า นั่งรถที่เขาจัดให้ จากจังหวัดสกลนครมาวัดคนเดียว โดยไม่มีพ่อแม่และเพื่อนมาเป็นเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว ดังนั้นตลอดทางผมจึงนั่งรถมาด้วยความตื่นเต้น พอมาถึงปุ๊บ ผมก็รู้สึกประทับใจ เพราะวัดนี้ช่างกิ๊บเก๋...เท่...เดิ้ล และเลิศมาก โดนใจคนมีวิชั่นอย่างผม เพราะผมเห็นหลวงพ่อและพระที่นี่ ทำงานหนักมาก หนักจนชนะใจและเข้าไปอยู่ในใจผม และนับจากนั้นผมก็ติดวัด เพราะผมเจอแล้ว เจออะไรทราบไหมครับ เจอละไม...ใจละเมอ เพ้ออยากเข้าวัดตลอด จนกระทั่งเผลอใจเข้ามารับบุญที่วัดแผนกที่ผลิตแต่ของอร่อย คือ แผนกโภชนาการ

แต่อนิจจาครับ...พอทำได้หนึ่งปี ก็ต้องจำใจลาออก เพราะอายุครบยี่สิบปีของการเกณฑ์ทหาร แต่ตอนนี้ผมกลับมาแล้วครับ อายุของผมตอนนี้เท่าวันเกิดของหลวงพ่อพอดีเลยครับ คือ 22ปี เป็นวัยที่ควรจะได้ดิบได้ดีได้แล้ว เพราะผมทราบข่าวดีๆว่าหลวงพ่อเปิดรับสมัครพระพี่เลี้ยง จากที่กลางวันหลวงพ่อสั่งสอน กลางคืนหลวงพ่อส่งสาร ผมก็เลยรีบมาสืบสาน อย่างไม่ต้องสงสัย โดยการมาสมัครบวชพระพี่เลี้ยงทันทีเลยครับ เพราะผมอยากบวชให้พ่อแม่ ซึ่งเป็นความยิ่งใหญ่ที่มีในใจมานาน เพื่อเป็นการยืนยันความรักแท้ และความกตัญญูกตเวที ที่ผมมีต่อท่านอย่างแท้จริง

หลวงพ่อครับ โครงการของหลวงพ่อนี่แรงที่สุดทุกโครงการเลยนะครับ โดยเฉพาะบวชพระพี่เลี้ยง เพราะขนาดผมยังไม่ได้บวช ก็มีคนมาจองตัวผมแล้วครับ จองให้ไปเป็นพระพี่เลี้ยงที่จังหวัด จันทบุรีครับ

ป.ล.หลวงพ่อครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เพราะผมมีความสุขที่เห็นหลวงพ่อแข็งแรงครับ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ศิรินทร์ ไกรศรี