ผลการปฏิบัติธรรม พระเจริญ ติกฺขปญฺโญ

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทเจริญ ติกฺขปญฺโญ อายุ 38-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรม วัดทุ่งหลวง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ครับ ในช่วงที่มีการชวนบวชเข้าพรรษา ก็มีพี่ท่านหนึ่งชื่อ กัลยาณมิตรสมศรี ไชยทอง มาชวนกระผมบวช แต่กระผมบอกไปว่า “ยังไม่บวชหรอก ยังไม่พร้อม”

 

        วันต่อมา พี่สมศรีก็มาอีก มาตามให้กระผมไปฟังพระอาจารย์พูดถึงเรื่องบุญบวช พระอาจารย์ก็ชวนกระผมอีก กระผมเลยบอกท่านว่า “กระผมขอคิดดูก่อน”_พระอาจารย์ก็บอกว่า “ไม่ต้องคิด บวชเลย”_กระผมก็ไม่ยอมรับปาก สุดท้ายท่านก็ให้ใบสมัครติดมือกลับบ้าน พอมาถึงบ้าน กระผมก็เอามาวางไว้เฉยๆไม่ได้สนใจดู

 

        ผ่านไปสักสองสามวัน ก็ไม่รู้มีอะไรมาดลใจ¹ อยู่ๆกระผมก็เอาใบสมัครมาเขียน เขียนเสร็จก็เอาไปฝากพี่สมศรีให้ส่งให้ จากนั้นกระผมก็ไปทำงานตามปกติ แล้วก็ไม่รู้เป็นยังไงนะครับ ตัวเราทำงาน แต่ใจกลับนึกแต่เรื่องบวช พอวันที่ 9_กระผมก็หิ้วกระเป๋ามาเข้าโครงการ จนวันนี้กระผมก็ยัง...งงๆว่า ทำไมถึงตัดสินใจบวช

 

¹เรื่องที่ว่า...มีอะไรมาดลใจ คลิกที่นี่...อาจเป็นหนึ่งในหลายๆคำตอบ วิทยาธรชวนบวช, พญานาคชวนบวช

 

        หลวงพ่อครับ...กระผมขอสารภาพตามตรง กระผมไม่เคยเชื่อว่าบุญ-บาปจะมีจริง แล้วเมื่อก่อนกระผมก็เป็นคนไม่ดีเลยครับ ทั้งกินเหล้า สูบบุหรี่ ทำตัวเสเพลเกเรไปวันๆ มาตอนหลังเลิกบุหรี่ได้ แต่ยังกินเหล้าทุกวัน พ่อแม่พี่น้องจะห้ามจะเตือนยังไงก็ไม่ฟัง บางทีเมากลับบ้านก็ทำลายข้าวของจนเสียหาย ทำงานได้เงินมาเท่าไหร่ก็เอาไปลงขวดหมด ไม่เหลือเลยสักบาทเดียว แต่พอได้มาบวช ได้ศึกษาธรรมะ ได้รู้ว่าอะไร คือ ความจริงของชีวิต กระผมจึงถึงบางอ้อว่า..ไอ้ที่เราคิดว่า นรก-สวรรค์ บุญ-บาป ไม่มีจริงนั้น เป็นความเข้าใจที่ไม่ถูกต้อง พอกระผมได้ปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังจนได้พบกับประสบการณ์ภายใน กระผมก็ยิ่งซาบซึ้งและเชื่อมั่นแบบไม่สงสัยเลย ในสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ครับ

 

        ตอนแรกๆที่ฝึกสมาธิ พระอาจารย์สอนให้นึกถึงองค์พระแก้วใสอยู่ในกลางท้อง พร้อมภาวนาสัมมาอะระหัง แรกๆก็มืดตื้อ มืดมิด แต่ยังนั่งไปเรื่อยๆ ไม่เบื่อเลยครับ กระผมนึกองค์พระได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ต่อมาก็ค่อยๆเห็นองค์พระแบบลัวๆลางๆ แล้วเริ่มเห็นองค์พระที่กลางท้องชัดขึ้น แต่ท่านมาๆหายๆ

 

 

 

        มีวันหนึ่ง กระผมเห็นโดมทองของมหาธรรมกายเจดีย์ใหญ่มาก อยู่กลางท้องของกระผม เห็นองค์พระที่อยู่รอบๆมหาธรรมกายเจดีย์ จากตอนแรกเป็นสีทอง กลายเป็นแก้วใสทั้งหมด สว่างมาก เห็นอยู่นาน กระผมเกิดความตื้นตันใจจนพูดไม่ออก แล้วเจดีย์ก็ค่อยๆเลือนหายไป เหลือเพียงองค์พระแก้วใสขนาดหนึ่งคืบ อยู่ในกลางท้องของกระผม กระผมดีใจ ปีติใจ แต่ไม่นานองค์พระก็หายไป

 

        จนวันที่ 26_กรกฎาคม พ.ศ.2553_เป็นวันที่เปลี่ยนแปลงกระผมทั้งชีวิต วันนั้นกระผมนั่งแบบปล่อยวาง ทำใจนิ่งๆ น้อมลูกแก้วและองค์พระแก้วใส มาไว้ตรงกลางกายฐานที่เจ็ด นั่งไปสักพัก ใจก็เริ่มสงบ แล้วก็เห็นดวงใสๆดวงใหญ่มากๆ ไม่รู้ว่าใหญ่แค่ไหน แต่รู้สึกว่าในท้องของเราขยายได้ไม่มีที่สิ้นสุด แล้วก็เห็นองค์พระแก้วใสลอยขึ้นมาจากตรงกลางกายฐานที่เจ็ด กระผมเห็นองค์พระแก้วใสจากองค์เล็กๆ แล้วค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น แล้วก็มีอีกหลายๆองค์ซ้อนๆลอยขึ้นมามากมาย ต่อเนื่องจนท่วมตัวกระผมไม่หยุดเลย พอองค์พระขยายไปสุดๆ กระผมรู้สึกดีใจ ตื้นตันใจมากๆ กระผมคงดีใจมากไปหน่อย ทำให้องค์พระที่กำลังลอยขึ้นมาจนท่วมตัวหายไปหมดเลยครับ

 

        วันต่อมา กระผมก็วางใจนิ่งๆ ไม่คิดอะไร นั่งไปสักพักก็มีองค์พระแก้วใส องค์ประมาณหนึ่งคืบ ลอยขึ้นมาตรงกลางตัวกระผม แล้วท่านก็ขยายใหญ่ขึ้น สว่างขึ้น สว่างจ้า แต่แสงนวลตาเหมือนแสงจันทร์ พอเอาใจไปแตะที่กลางองค์พระ ก็รู้สึกว่าจิตใจโปร่งเบา โล่งสบายไปหมด แล้วก็เห็นดวงแก้วกลมใสอยู่ในกลางองค์พระด้วย พอมองไปที่กลางดวง ก็มีลำแสงพุ่งออกมา สว่างมากๆ พอมองไปที่กลางความสว่างก็เห็นองค์พระผุดซ้อนๆกันขึ้นมา ขยายมาเรื่อยๆจนท่วมตัว กระผมมีความสุขมากครับ กระผมเห็นท่านชัดเจน เป็นองค์แบบลอยตัว เห็นได้หมดทั้งข้างหน้า ข้างหลัง ข้างๆ ชัดเจนมาก ถ้าองค์เล็กก็ชัดใสแบบองค์เล็ก ถ้าองค์ใหญ่ก็ชัดใสแบบองค์ใหญ่

 

 

 

        แล้วบางครั้ง องค์พระก็ใหญ่มากๆจนวัดไม่ได้ พอแตะใจนิ่งๆไปที่กลางองค์พระอย่างสบายๆ กระผมก็เห็นตัวเองเป็นแก้วใสๆ จีวรก็เป็นแก้ว นั่งสมาธิอยู่ในกลางท้องขององค์พระ และในกลางท้องของกระผมก็มีองค์พระแก้วใส ในกลางองค์พระก็มีดวงแก้วใสๆอยู่ด้วย พอใจนิ่งมากๆ นิ่งไปเรื่อยๆ ก็คล้ายๆเหมือนตัวเราถูกดูดลงไปในองค์พระ ไหลไปเรื่อยๆ แล้วก็จะเห็นดวงแก้วสลับกับองค์พระผุดสวนขึ้นมา ตอนนั้นใจนิ่งมั่นคงมากๆ โปร่ง โล่ง สบายอย่างที่สุดเลยครับ

 

        พอลืมตาออกจากสมาธิแล้ว ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน เข้าห้องน้ำ ฉันภัตตาหาร กระผมก็เห็นองค์พระแก้วใส องค์ประมาณหนึ่งคืบ อยู่ในตัวกระผม และมีองค์พระใสๆองค์ใหญ่คลุมตัวกระผมอีกด้วย มหัศจรรย์จริงๆ บัดนี้กระผมได้ประจักษ์ด้วยตัวเอง ได้สัมผัสถึงความสุขภายในอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กระผมรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของหลวงพ่อเป็นอย่างสูง หลวงพ่อให้โอกาสกระผมมาบวช ทำให้กระผมได้พบกับชีวิตใหม่ กระผมขอให้หลวงพ่อจัดโครงการดีๆแบบนี้ตลอดไป เพื่อให้ทุกคนในโลกมีโอกาสเข้าถึงองค์พระ กระผมจะตั้งใจฝึกตนให้เป็นพระแท้ให้ได้ทุกวัน และขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงมากๆนะครับ

 

พระเจริญ ติกฺขปญฺโญ