ผลการปฏิบัติธรรม พระประมาณ สิทฺธาโส

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทประมาณ สิทฺธาโส อายุ 47-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรม วัดพระธรรมกาย ระเบียงแปดครับ กระผมทำงานมาหลายอย่างหลายด้าน ใช้ชีวิตมาทุกรูปแบบ ก็ดีบ้าง-ไม่ดีบ้างครับ พี่สาวแท้ๆของกระผมเป็นผู้นำบุญของวัดพระธรรมกาย แต่กระผมเคยมาทำบุญที่นี่แค่ครั้งเดียวครับ พอมีโครงการบวชรุ่นเจ็ดพันตำบล พี่สาวที่แสนดีก็มาชวนกระผมบวช กระผมเองก็อยากบวช จะได้ส่งบุญกุศลไปให้แม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว และการบวชครั้งนั้นก็เปลี่ยนชีวิตของกระผม กระผมเริ่มเข้าใจเรื่องบุญ-บาป กระผมดีใจมากที่ได้มาพบกับหลวงพ่อ ได้รู้จักพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯและคุณยายอาจารย์ ตอนนี้กระผมรู้แล้วว่า...อะไรคือเป้าหมายของชีวิตครับ

 

        ตอนโครงการเจ็ดพันตำบล กระผมยังเสียดายว่าเวลามันสั้นมาก เพราะกระผมยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการนั่งสมาธิ หรือจะบอกกันตรงๆก็คือ...ไม่รู้เรื่องเลยครับ กระผมจึงคิดเสมอว่าจะกลับมาบวชอีกครั้ง จะต้องเข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ พอพี่สาวมาแจ้งข่าวการบวชรุ่นเข้าพรรษา กระผมก็ตัดสินใจมาบวชในทันที กระผมชอบนั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อมากๆ หลวงพ่อสอนเข้าใจง่าย ฟังเพลิน แต่ถึงอย่างนั้นกระผมก็ยังต้องขยับเปลี่ยนท่าบ่อยๆ เพราะรู้สึกไม่เข้าที่สักที นั่งไปก็ไม่เห็นอะไร จนชักจะน้อยใจตัวเอง กระผมคิดว่า “เอ...เรานี่ มันเป็นยังไงนะ เคยบวชมาแล้วแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่เห็นผล ไม่คืบหน้าเหมือนคนอื่นๆสักที”

 

        แล้วกระผมก็พยายามฝึกสมาธิในทุกอิริยาบถ นึกถึงศูนย์กลางกายทุกวัน จนกระทั่งวันที่ 12-กันยายน กระผมจำได้ว่า วันนั้นได้นั่งสมาธิกับหลวงพ่อที่สภาธรรมกายสากล มีรูปหล่อทองดำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเป็นประธาน ในขณะที่กำลังภาวนาสัมมาอะระหัง ก็รู้สึกว่าใจมันเคลิ้มๆ อยู่ๆก็วูบ...เหมือนลื่นไถลไปกับราวบันได ใจมันเสียววูบ แต่ไม่ตกใจ แล้วกระผมก็เห็นแสงเหมือนฟ้าแลบเกิดขึ้นตรงกลางท้อง เปลวแสงกระจายตัวเป็นสีขาวนวลๆ แล้วม้วนรวมตัวเป็นวงกลม มีขนาดประมาณลูกตาดำ สว่างเหมือนดวงเดือน กระผมเห็นชัดมาก แป๊บเดียวดวงนั้นก็ขยายใหญ่แล้วหายไป สักพักก็มีแสงแบบเดิมแทงขึ้นมาจากศูนย์กลางกาย ม้วนตัวเป็นดวงกลมๆ ลอยขึ้น ขยายออก หายไป เป็นอย่างนี้อย่างต่อเนื่อง แล้วจิตก็นิ่งไปเลย กระผมดูเฉยๆ ภาพก็ยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งนิ่ง ยิ่งชัด ลมหายใจก็สม่ำเสมอ ไม่มีความสงสัยอะไรเลย เพลินมาก เป็นอารมณ์ที่ยากจะบรรยายจริงๆ

 

        หลังจากวันนั้น กระผมก็เริ่มมีกำลังใจ และอยากจะนั่งแต่สมาธิ กระผมสะสมเวลานั่งมากขึ้น ทั้งกลางวันกลางคืน และไม่ว่าจะทำอะไรก็จะนึกถึงดวงกลมๆที่ศูนย์กลางกายเสมอ ทำให้ปรับใจได้ง่าย เข้าถึงสมาธิได้เร็ว แล้วดวงกลมๆก็พัฒนาทุกวัน สว่างขึ้น ใสขึ้น โดยมีจุดตรงกลางใสที่สุด โล่งจนมองทะลุได้เลยครับ

 

 

 

        วันหนึ่ง ขณะกำลังดูดวงใสๆผุดขึ้นมาอย่างเพลินๆ กระผมก็มองไปตรงกลางดวง ตรงจุดที่ใสที่สุดของทุกๆดวง ดวงไหนโผล่ขึ้นมา กระผมก็มองเข้าไปในดวงนั้น ก็รู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดให้ลึกลงไปเรื่อยๆ เร็วมาก แล้วก็มีแสงพุ่งออกมาคลุมตัวกระผม ใจก็นิ่ง อยู่ๆก็เห็นเศียรพระเป็นภาพลางๆ ค่อยๆลอยขึ้นมา กระผมเห็นหน้าของท่านชัดทีละนิด ค่อยๆเห็นจนชัดเต็มองค์ เป็นองค์ประมาณสามเซนติเมตร มีสีใสมากๆ มีประกายเลื่อมๆระยิบระยับเหมือนประกายเพชร แล้วท่านก็ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่มากจนหายไป แล้วก็มีองค์ใหม่ขึ้นมาเรื่อยๆไม่หยุด พอลืมตาแล้วท่านก็ยังอยู่ แล้วถ้าใจนิ่งดีก็จะเห็นท่านได้ชัดมากๆครับ เห็นองค์พระแล้วรู้สึกปีติใจ มีความสุขมาก เป็นความสุขที่หาซื้อไม่ได้จากที่ไหน มันสุขในใจจนสามารถยิ้มได้คนเดียว กระผมโตมา 47-ปี ก็ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลยครับ

 

        สำหรับวันพรุ่งนี้ (วันที่ 7-พฤศจิกายน พ.ศ.2553)-เป็นวันบุญใหญ่ พิธีทอดกฐิน 101-ปีคุณยายอาจารย์ กระผมจะตั้งใจเก็บเกี่ยวบุญให้ได้มากที่สุด กระผมจะรักษาใจไม่ให้ขุ่นมัว เพื่อจะได้เป็นเนื้อนาบุญให้ญาติโยมที่เดินทางมาร่วมทอดกฐินได้เก็บบุญไปเยอะๆ และจะหยุดใจที่กลางดวงแก้ว-องค์พระ เพื่อให้เกิดเป็นบุญกุศล น้อมบูชาธรรมคุณยายอาจารย์ด้วยครับ และที่สำคัญที่สุด ตอนนี้กระผมกับพระเพื่อนก็ได้เตรียมใจใสๆสำหรับการเดินธุดงค์ธรรมชัยแล้วครับ กระผมจะก้าวไปด้วยความองอาจสง่างาม ให้สมกับเป็นลูกของพระพุทธเจ้า พวกกระผมจะเป็นตัวแทนของหลวงพ่อไปพัฒนาวัดให้รุ่งเรือง และกระผมจะมีสติอยู่กับดวงแก้ว-องค์พระ ไม่ให้ตกบุญเลยแม้แต่ก้าวเดียวครับ

 

 

 

        กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ถ้าไม่มีหลวงพ่อกระผมคงไม่มีวันนี้ กระผมซาบซึ้งในพระคุณของหลวงพ่อเป็นที่สุด กระผมคิดว่าถ้าไม่ติดภารกิจสำคัญอะไร กระผมก็จะขอยืนเคียงข้าง บวชช่วยงานหลวงพ่อตลอดไป กระผมอยากบอกว่า “กระผมรักหลวงพ่อมากๆครับ”

 

พระประมาณ สิทฺธาโส