อรุณสว่างยามเช้า กับ พุทธพจน์เตือนใจ ตอนที่ 3,598 ในกาลก่อน ชาติหนึ่งของพระโพธิสัตว์ พระองค์ได้เกิดเป็นพญานาคราช ร่างใหญ่ อายุยืน มั่งคั่งด้วยทรัพย์และบริวารครบถ้วน แต่ทรงใคร่ครวญว่า แม้จะสุขสบายเพียงใด ก็ยังเป็นภพเดรัจฉาน โอกาสสร้างบารมีเต็มกำลังทำได้ยาก จึงตั้งใจ “รักษาศีล” ให้บริสุทธิ์ เพื่อเมื่อสิ้นอัตภาพนี้แล้วจะได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ พญานาคราชละความเพลิดเพลินในวังนาค ออกไปอยู่ที่สงัด ตั้งใจรักษาศีลให้มั่นคง เหล่านางนาคกัญญาเกรงว่าพระองค์จะจากไป จึงแต่งองค์หอมกรุ่นเข้ามายั่วยวนให้ศีลด่างพร้อย พญานาคราชเห็นว่าอยู่ในนาคพิภพยากจะต้านสิ่งยั่วยุ จึงขึ้นสู่โลกมนุษย์ มาขดกายอยู่บนจอมปลวกริมฝั่งแม่น้ำ ผู้คนพบเห็นก็บูชาด้วยดอกไม้ของหอม เดือนหนึ่งจึงลงสู่บาดาลครั้งหนึ่ง ก่อนขึ้นมา พญานาคราชบอกสัญญาณอันตรายแก่นางสุมนาเทวีอัครมเหสีว่า “ถ้าวันใดน้ำในสระขุ่นมัว แปลว่าเราถูกหมายเอาชีวิต ถ้าพญาครุฑจับ น้ำจะเดือดพล่าน ถ้าโดนหมองูจับ น้ำจะกลายเป็นสีแดงดุจโลหิต” แล้วจึงขึ้นมาอยู่โลกมนุษย์ดังเดิม วันหนึ่ง หมองูผ่านมาเห็นพญานาคราชขดอยู่ จึงคิดจับไปแสดงโชว์แลกทรัพย์ เขาเคี้ยวโอสถร่ายมนต์ พญานาคถูกมนต์ก็ร้อนดั่งถูกถ่านเพลิง เศียรปวดร้าวเหมือนถูกบีบ พญานาคราชรู้ดีว่าพิษของตนแรงกล้า หากโกรธเพียงพ่นลมหายใจก็อาจทำให้หมองูแหลกเป็นผุยผง แต่เพื่อรักษาศีลจึงห้ามใจ ไม่ตอบโต้ แล้วขดเศียรต่อไป หมองูยิ่งร่ายมนต์ซ้ำ พ่นโอสถเข้าปาก ฟันหลุดหมด เลือดไหลนอง แล้วกดเหยียบจนกระดูกแหลก พญานาคราชทนทุกข์ทรมานอย่างที่สุด แต่ใจเด็ดเดียวแน่วแน่ ยอมเจ็บกายเพื่อ “รักษาศีลยิ่งกว่าชีวิต” จากนั้นหมองูจับใส่กรง พาไปแสดงตามหมู่บ้านจนถึงเมืองหลวง ผู้คนเฮฮาปรบมือ พระราชารับสั่งให้นำเข้าวังเพื่อทอดพระเนตร ฝ่ายนางสุมนาเทวี เมื่อตรวจดูสระน้ำเห็นเป็นสีแดงดังโลหิต ก็รู้ว่าสามีถูกหมองูจับ จึงขึ้นสู่เมืองมนุษย์ ตามร่องรอยจนถึงกรุง แล้วเหาะขึ้นยืนกลางอากาศ คร่ำครวญด้วยความสงสาร พญานาคราชเห็นพระมเหสี เกิดความละอาย จึงเลื้อยกลับไปขดในกรง พระราชาทรงทอดพระเนตรจึงตรัสถาม นางสุมนากราบทูลว่า นาคในกรงคือพระสวามี พระราชาตรัสสงสัยว่า เหตุใดพญานาคผู้มีฤทธิ์พิษแรงจึงยอมอยู่ใต้อำนาจหมองู นางทูลว่า “เพราะพระองค์ทรงรักษาศีล หากละศีล เมืองทั้งเมืองอาจพินาศเป็นธุลี” พระราชาจึงมีพระบัญชาให้ปล่อยทันที พญานาคราชแปลงกายเป็นมนุษย์ กราบขอบพระทัย แล้วเล่าเรื่องทั้งหมด จากนั้นนิมนต์พระราชาเสด็จชมเมืองบาดาล ครั้นทอดพระเนตรสมบัติมหาศาลแล้ว พระราชาตรัสถามว่า “มีทั้งทรัพย์และบริวารไพศาล ไยยังเพียรรักษาศีลหนักหนา” พญานาคราชทูลตอบว่า “เพราะปรารถนาจะเกิดเป็นมนุษย์ ภพมนุษย์เหมาะแก่การรักษาศีลง่ายกว่า สร้างบารมีข้ออื่นก็สะดวกกว่า มีโอกาสภาวนาและบรรลุมรรคผลนิพพานได้มากกว่า จึงยอมรักษาศีลแม้ต้องแลกด้วยชีวิต” เรื่องนี้ชี้ชัดว่า “ความเป็นมนุษย์หายากและทรงคุณค่า” นักสร้างบารมีทุกยุคจึงปรารถนาจะเกิดเป็นมนุษย์ เพราะเป็นเวทีที่ฝึกบารมีได้ครบถ้วน ดังนั้นเมื่อเรามีโอกาสเกิดมาแล้ว จึงไม่ควรประมาท จงเพียรทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาทุกวัน ให้บารมีงอกงาม จนถึงวันสมบูรณ์พร้อมต่อหนทางมรรคผลนิพพาน อันเป็นจุดหมายสูงสุดของชีวิต "จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน โดย หลวงพ่อธัมมชโย" #เพจพุทธพจน์เตือนใจ Facebook|https://www.facebook.com/Ven.Apirak/