อรุณสว่างยามเช้า กับ พุทธพจน์เตือนใจ ตอนที่ 3,633 “นิพพานเป็นธรรมที่เห็นได้ยาก ไม่ใช่สิ่งที่ผู้มีตัณหาจะเข้าถึงได้ ผู้ใดแทงทะลุตัณหา กิเลสย่อมไม่มีแก่ผู้นั้น”ทุติยนิพพานสูตร นิพพานเป็นสภาวะที่สูงสุดของชีวิต และเป็นสิ่งที่เข้าถึงยาก เพราะจิตของมนุษย์ถูกอวิชชา คือความไม่รู้ความจริงของชีวิตปิดบังอยู่ เหมือนเราเดินอยู่ในห้องมืด มองไม่เห็นอะไรชัดเจน ความมืดนั้นเองทำให้เราเห็นผิด คิดผิด และปล่อยให้ความโลภ โกรธ หลง ค่อยๆ ครอบงำ จนพาให้ชีวิตเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏอย่างไม่รู้จบ เราจำชาติก่อนไม่ได้เพราะภพชาติปิดบังเราไว้เหมือนถูกพาเดินหลงในป่าลึก ไม่รู้ว่ามาจากไหน และจะไปทางไหน ความหลงนี้อันตรายกว่าหลงป่า เพราะทำให้ต้องทุกข์ยาวนานไม่รู้จบ ผู้ที่จะพ้นจากความมืดนี้ได้ คือผู้ที่ชำระใจจนใสบริสุทธิ์ ขจัดโลภะ โทสะ โมหะออกจากใจ เหมือนพระอริยบุคคลทั้งหลาย ผู้ที่ตัดกิเลสได้ตามระดับ เช่น พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี จนถึงพระอรหันต์ ผู้ที่สิ้นกิเลสโดยสมบูรณ์ ไม่ต้องเวียนเกิดอีกต่อไป เข้าสู่นิพพานอย่างแท้จริง การเดินทางสู่พระนิพพานต้องเริ่มจาก “ใจหยุดนิ่ง” ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ซึ่งเป็นต้นทางของการเข้าถึงธรรมกาย ใจที่หยุดนิ่งจะค่อยๆ ทำให้เราเห็นกายในกายทีละชั้น จนถึงกายธรรมอรหันต์ เมื่อถึงตรงนั้น ความจริงทั้งหลายจะเปิดออกหมด ไม่ต้องถามใคร ความรู้แจ้งจะเกิดขึ้นเอง คนธรรมดายังเป็น “คน” เพราะถูกมารผูกไว้ด้วยรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส แต่เมื่อใจเริ่มหยุด ก็ยกระดับเป็น “บุคคล” คือผู้กำลังหลุดออกจากบ่วงของมาร และเมื่อหยุดถูกส่วน ก็เป็น “โคตรภูบุคคล” ผู้ก้าวข้ามจากภาวะมนุษย์เข้าสู่กระแสแห่งนิพพาน ผู้รู้ในอดีตทุกท่านก็เคยไม่รู้มาก่อน แต่เพราะท่านหยุดใจได้ จึงข้ามพ้นได้ทั้งสิ้น เส้นทางนี้เป็นทางสายกลาง คือเส้นทางของความบริสุทธิ์ ผู้ที่ทำใจหยุดได้ไม่ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน ใจก็เบิกบาน สว่าง และมีกำลังสูงขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถเข้าถึงธรรมกายและเห็นพระนิพพานได้ในที่สุด พระนิพพานไม่ได้เห็นกันง่าย ผู้จะเห็นได้ต้องใจสะอาดหมดจด ตัดกิเลสตามลำดับจนเข้าถึงกายธรรมอรหัต เมื่อถึงจุดนั้น จะรู้เองทันทีว่านิพพานคืออะไร เป็นความรู้แจ้งที่ไม่มีทุกข์เจือปน ใจจะตื่นและเบิกบานอย่างแท้จริง เมื่อรู้ว่า “นิพพานคือเป้าหมายของชีวิต” ก็ต้องรีบแสวงหา ตั้งแต่ยังแข็งแรง ยังหนุ่มสาว เพราะหากรอให้แก่ สังขารอ่อนแรง การปฏิบัติย่อมทำได้ยากและห่างจากจุดหมายออกไปอีก แม้ในชาตินี้เรายังเข้าถึงนิพพานไม่ได้ แต่ถ้าฝึกใจหยุดนิ่งทุกวัน เราก็จะมีที่พักกลางทางที่ดี คือสุคติโลกสวรรค์ แล้วจึงกลับมาเกิดสร้างบารมีต่อได้อีก จนกว่าจะถึงจุดหมาย เพราะฉะนั้น ให้ใช้ทุกวันให้คุ้มค่า ฝึกใจให้หยุดนิ่ง ทำให้สม่ำเสมอ จนเข้าถึงพระธรรมกาย มีพระรัตนตรัยภายในเป็นที่พึ่งของชีวิตอย่างแท้จริง "จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน โดย หลวงพ่อธัมมชโย" #เพจพุทธพจน์เตือนใจ Facebook|https://www.facebook.com/Ven.Apirak/