โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 30 November 2010 - 08:36 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 24 November 2010 - 11:54 PM ใน บทความดี๊ดี ... จากสมาชิก

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 24 November 2010 - 11:41 PM ใน ธรรมกถึก

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 24 November 2010 - 11:28 PM ใน ธรรมกถึก

เห็นชื่อกระทู้ คิดว่า พี่ innerpeace จะเปิดตำหนัก รับทำเสน่ห์ซะอีก

ที่แท้ก็ชวนมาทำเสน่ห์ ด้วยการทำความดีผ่านสังคหวัตถุ ๔ กับคนรอบตัวนี่เอง

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 24 November 2010 - 11:24 PM ใน บทความดี๊ดี ... จากสมาชิก

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 22 November 2010 - 08:23 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

อนุโมทนา ความคำถาม คำตอบที่สร้างสรรค์ ดีๆทั้งนั้นครับ

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 19 November 2010 - 10:00 PM ใน บทความดี๊ดี ... จากสมาชิก

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 19 November 2010 - 09:55 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

เศษวิบากกรรม ช่างร้ายเหลือ
ขอเพิ่มคำว่า เศษ นะขอรับ เพราะส่องเงากรรม ตรงแรง

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 15 November 2010 - 07:27 AM ใน บทความดี๊ดี ... จากสมาชิก

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 15 November 2010 - 07:18 AM ใน บทความดี๊ดี ... จากสมาชิก

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 12 November 2010 - 11:13 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 12 November 2010 - 10:37 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 12 November 2010 - 10:59 AM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 11 November 2010 - 09:51 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

อนุโมทนาเจ้าของกระทู้และคุณ สาหร่าย สำหรับข่าวบุญและรายละเอียด ครับ


ไปกันเสาร์ที่ ๑๓ นี้ก็ดีครับ

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 11 November 2010 - 09:43 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 11 November 2010 - 09:21 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 11 November 2010 - 09:02 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

เสริมความคิดเห็นต่อจากเพื่อนสมาชิกนิดนึงครับว่า

ในกระดานสนทนาอื่น
สักแต่ว่า เข้าไปอ่าน ก็พอแล้วครับ

ถ้าชอบตอบ ก็ดูทิศทางกระทู้ หรือเพลา ๆ บ้างนะครับ
เพราะส่วนมาก ยิ่งตอบ ยิ่งบานปลาย

คนส่วนมากมักมาแขวะ กระแหนะกระแหน
มาเพ่งโทษ ผู้ทรงศีล ทรงธรรม คนที่ทำความดี
โดยที่เขาไม่รู้จริง และเราควบคุมไม่ได้

แรกๆอาจคุยกันด้วยกุศลจิต
แต่เมื่อข้อมูล ความรู้ ความเข้าใจและความคิดเห็น ต่างกัน
หรือขัดกันด้วยทิฎฐิ
อกุศลจิต วจีทุจริตก็จะตามมา
ยิ่งตอบก็เหมือนช่วยเติมเชื้ออกุศลจิต หรืออยู่ในวงจรการก่อวจีทุจริต กับคนหมู่มาก

เลี่ยงการโต้ตอบได้ก็ดีครับ

ได้ ไม่คุ้มเสีย

ด้วยความปรารถนาดีครับ

ภาพประกอบ พุทธวจนะ โดย คุณ ต่อmcu

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 11 November 2010 - 08:37 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

เมื่อไรไปวัด ลองหาซื้อ ร่วมบุญที่จุดจำหน่าย หรือตามบูท ต่าง ๆ ครับ

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 10 November 2010 - 09:51 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 10 November 2010 - 09:42 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

อนุโมทนาในธรรม ขอรับ

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 10 November 2010 - 09:35 PM ใน บทความดี๊ดี ... จากสมาชิก

เสริมคติธรรมที่เกี่ยวข้องจาก หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
ในกระทู้
จับผิด จับดี, คนพาลมีความเพ่งโทษเป็นกำลัง by นักเรียนอนุบาล answer
http://www.dmc.tv/fo...showtopic=24139

จับผิด จับดี
อุชฺฌตฺติพลา พาลา นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา
คนพาลมีความเพ่งโทษเป็นกำลัง
บัณฑิตมีความไม่เพ่งโทษเป็นกำลัง
(องฺ. อฏฺฐกฺ ๒๓/๒๒๗)

บางคนแสวงหาความดีใส่ตนด้วยการจ้อง
“จับผิด” ผู้อื่น จ้อง “ติติง” ผู้อื่นอยู่เสมอ
นั่นไม่ใช่วิสัยของคนดี และสิ่งนั้นก็ไม่ใช่ความดี
สังเกตที่ใจ ยิ่งจับผิด ยิ่งเพ่งโทษ ยิ่งติติง ยิ่งทุกข์ร้อน
ความทุกข์ร้อนเกิดขึ้นในใจผู้นั้นก่อน เสมือนจับกองไฟ
เผาไหม้ตัวเอง เห็นกองไฟเมื่อใดเป็นต้องไขว่คว้าเข้าหาตัวเมื่อนั้น
ใจจึงอุดมไปด้วยไฟ แล้วความสุขใจจะบังเกิดขึ้นได้อย่างไร

ผู้เป็นบัณฑิตจึงไม่ติทุกเรื่อง ไม่ติทุกอย่าง ไม่ติทุกเวลา
ติเท่าที่จำเป็น ติเป็นบางเรื่อง ติเป็นบางอย่าง ติบางเวลา
และที่สำคัญที่สุด จะติเมื่อเกิดประโยชน์เท่านั้น

บัณฑิตจะพยายามไม่เพ่งโทษใคร ไม่คอยจับผิดใคร

ตรงกันข้ามบัณฑิตจะคอยเพ่งโทษตัวเอง จับผิดตัวเอง
จับดีผู้อื่นอยู่เป็นนิจ เหมือนถอนวัชพืชออกจากใจ
นำดอกไม้ภายนอกมาปลูกไว้กลางใจ

ในใจของบัณฑิต จึงอุดมไปด้วยบุปผานานาพรรณ
หอมฟุ้ง อบอวล สวยสด งดงาม ตลอดเวลา

•

จับแต่ผิด มีสิทธิ์จับ แต่กลับผิด
พาลมีฤทธิ์ เพราะจับผิด เก่งนักหนา
จับแต่ผิด เลิกเถอะนะ เสียเวลา
กลับกายา กลับจิตใจ จับดีเอย

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 10 November 2010 - 09:32 PM ใน บทความดี๊ดี ... จากสมาชิก

ขอนำไปเสริมกระทู้เก่าที่เกี่ยวข้องด้วยนะครับ

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 09 November 2010 - 09:39 PM ใน เว็บบอร์ด DMC

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 09 November 2010 - 09:10 PM ใน วิทยาศาสตร์ทางใจ

โพสต์เมื่อ โดย Dd2683 บน 09 November 2010 - 08:47 PM ใน ธรรมกถึก

ค้นเจอข้อมูลที่ เวบมหาจุฬาราชวิทยาลัย
เชิญศึกษา พิจารณาครับ

เนื่องจากมีเนื้อหามาก ขอคัดลอกมาบางส่วน และไม่สามารถคัดลอกเนื้อหาที่เป็นแบบฟอร์ม

ประวัติการสังคายนาพระไตรปิฎกบาลี

พระเมธีรัตนดิลก คณะพุทธศาสตร์

บทนำ

“สังคายนา” หรือ “สังคีติ” คือการจัดระเบียบหลักคำสอนไว้เป็นหมวดหมู่ สะดวกแก่การจดจำนำไปอ้างอิงนั้น

มีมาตั้งแต่สมัยที่พระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่แล้ว ปรากฏหลักฐานในปาสาทิกสูตรและสังคีติสูตร ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค

มีใจความสรุปได้ว่า เมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่นรปาวาของเจ้ามัลละ พร้อมด้วยพระสงฆ์ประมาณห้าร้อยรูป นิครนถ์นาฏบุตร

หรือเป็นที่รู้จักกันว่า มหาวีระ สาสดาของศาสนาเชนได้ดับขันธ์ลงที่เมืองปาวานั้น

พวกสาวกนิครนถ์ เกิดความแตกแยกทะเลาะวิวาทโจมตีกันเอง

ด้วยเหตุที่ยึดถือปฎิบัติและแปลความธรรมวินัยของศาสดาที่เพิ่งจะล่วงลับไม่ ตรงกัน

ปา สาทิกสูตรเล่าว่า ท่านพระจุนทะปรึกษากับพระอานนท์ แล้วพากันไปเฝ้าพระพุทธเจ้า

ทรงแนะนำให้รวบรวมธรรมภาษิตของพระองค์เพื่อให้ พรหมจรรย์ตั้งอยู่ยั่งยืน

ส่วน ในสังคีติสูตรบันทึกไว้ว่า ท่านพระสารีบุตรก็ได้ปรารภเหตุการณ์อันน่าเศร้าสลดใจครั้งนี้

จึงพูดกับพระสงฆ์ให้ดูเป็นบทเรียน และว่าควรสังคายนาจัดหมวดหมู่พระธรรมวินัยไว้ให้เป็นหลักฐาน

เพื่อให้พระสาสนาไม่วิปริตและดำรงอยู่ได้นานแม้องค์พระศาสดาจะปรินิพพานแล้ว ท่านได้แสดงไว้ให้ดูเป็ฯอตัวอย่าง

โดยเริ่มตั้งแต่ธรรมที่มีองค์ประกอบเดียว (สงฺคีติเอกก)

ได้แก่การที่สัตว์ทั้งหลายดำรงชีพอยู่ได้ด้วยอาหาร จนถึงธรรมที่มีองค์ประกอบ ๑๐ (สงฺคีติทสก) เช่น อเสกขธรรม ๑๐ คือ

อเสกฺขา สมฺมาทิฏฺฐิ ฯลฯ สมฺมาญาณํ อเสกฺขา สมฺมาวิมุตฺติ เป็นต้น

ความทราบถึงพระบรมศาสดา ก็ทรงเห็นชอบด้วย และทรงอนุโมทนาสาธุการ นับได้ว่า

เป็นต้นแบบแห่งการสังคายนาพระธรรมวินัย


ปฐมสังคายนา : สังคายนาครั้งที่ ๑

มีความเป็นมาในสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัยโดยสรุปว่า ภายหลังพุทธปรินิพพานแล้วได้ ๒๑ วัน

คือเสร็จจากวันถวายพระเพลิงพุทธสรีะแล้ว พระมหากัสสปะได้ประชุมพระสงฆ์จำนวน ๗๐๐,๐๐๐ รูป

ที่มาร่วมถวายพระเพลิงที่เมืองกุสินารา

โดยปรารภถึงถ้อยคำดูหมิ่มพระบรมศาสดาและพระธรรมวินัยของพระสุภัททะซึ่งบวชเมื่อแก่

ได้กล่าวห้ามปรามพระสงฆ์ปุถุชนที่เศร้าโศกเมื่อพระศาสดาปรินิพพานว่า อย่าได้เศร้าโศกเสียใจกันไปเลย

บัดนี้พวกเราพ้นจากพระมหาสมณะพระองค์นั้นแล้ว แต่ก่อนพวกเราถูกพระองค์เบียดเบียนว่ากล่าว

ห้ามปรามเสมอว่า นี้ควรแก่เธอ นี้ไม่ควรแก่เธอ ที่นี้พวกเราทำได้ตามใจปรารถนาแล้ว

พระเถระมีความสังเวชว่า พระศาสดาเพิ่งปรินิพพานได้เพียง ๗ วัน ยังมีภิกษุอลัชชีมากล่าวย่ำยีพระธรรมวินัยได้ถึงปานนี้

หากไม่รีบแก้ไขสืบไปภายหน้าเมื่ออธรรมวาที วินยวาที มีพวกมากขึ้น

ก็จะมีกำลังทำลายพระพุทธศาสนาให้เสื่อมลงโดยเร็ว

พระมหากัสสปะจึงชักชวนพระสงฆ์เหล่านั้นให้ช่วยกันสังคายนาพระธรรมวินัย มีวัตถุประสงค์โดยสรุป คือ

๑. ป้องกันพวกอลัชชี มาย่ำยีพระศาสนาด้วยเข้าใจว่า ปาพจน์ย่อมสิ้นไปพร้อมกับองค์พระศาสดา

๒. ประกาศให้ทราบว่า พระศาสนายังดำรงอยู่ตราบเท่าที่พระธรรมวินัยยังมีผู้ศึกษา

และถือปฏิบัติอยู่ ตามหลักการที่พระพุทธเจ้าตรัสให้ถือพระธรรมวินัยแทนองค์พระศาสดา

๓. ป้องกันพวกอธรรมวาที อวินยวาที ได้พรรคพวกแล้ว มีกำลังเบียดเบียนพวกธรรม วาที วินยวาทีในอนาคต

ที่ประชุมสงฆ์ได้เห็นชอบด้วย แล้วมอบหมายให้พระมหากัสสปะเถระคัดเลือกพระอรหันตขีณาสพ

ผู้มีอภิญญาเพียบพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา ทรงพระไตรปิฎก

ซึ่งส่วนมากพระผู้มีพระภาคทรงตั้งไว้ในตำแหน่าเอตทัคคะ จำนวน ๔๙๙ รูป

หย่อนจำนวน ๕๐๐ ไว้รูปหนึ่ง เพื่อให้โอกาสแก่พระอานนท์

เพราะเล็งเห็นว่าการสังคายนาครั้งนั้นเว้นพระอานนท์เสีย ก็จะทำให้ขาดความสมบูรณ์

เพราะท่านเป็นดุจคลังแห่งสัทธรรม ทรงจำคำสอนของพระศาสดาไว้มาก

แต่หากจะเลือกท่านเข้าในจำนวนพระสังคีติการก ๕๐๐ รูป

ในขณะนั้นก็ยังขาดคุณสมบัติที่สำคัญ คือท่านยังเป็นพระเสขบุคคลยังมิได้บรรลุอรหัตผล

ที่ประชุมจึงมีมติให้หย่อนจำนวน ๕๐๐ ไว้ ๑ รูป

เพื่อรอให้พระอานนท์เป็นพระอริยบุคคลโดยสมบูรณ์ แล้วเข้าร่วมเป็นพระสังคีติกาจารย์ด้วย

เมื่อ ที่ประชุมสงฆ์ได้ตกลงกันที่จะทำสังคายนาที่กรุงราชคฤห์ เพราะสมบูรณ์ด้วยน้ำและโคจรคาม

พระมหากัสสปะจึงสวดญัตติทุติยกรรมวาจาประกาศห้ามพระสงฆ์นอกจากที่ได้รับเลือกเข้าทำสังคายนามิให้เข้าจำพรรษา ณ พระนครนั้น

เพื่อเกียจกันมิให้วิสภาคบุคคลเข้าไปขัดขวางให้เสียพิธี

ครั้นแล้วพระมหากัสสปเถระและพระอนุรุทธเถระได้พาพระสงฆ์จำนวน ๔๙๙ รูป

ผู้ได้รับเลือกเป็นพระสังคีติกาจารย์เดินทางไปยังพระนคราชคฤห์

ส่วนพระอานนท์พุทธอนุชาได้นำบาตจีวรพุทธบริโภคเดินทางไปยังพระเชตวัน กรุงสาวัตถี ที่ประทับเดิม

เพื่อชำระปรับปรุงพระคันธกุฎีดุจดังเวลาที่ยังทรงพระชนม์อยู่ เมื่อได้เวลาจะเข้าพรรษาจึงเดินทางมาพระนครราชคฤห์

ที่กรุงราชคฤห์มหานคร คณะสงฆ์ได้เข้าเฝ้าถวายพระพรขออุปถัมภ์ในการสังคายนาจากพระเจ้าอชาตศัตรู

ซึ่งก็ได้พระราชทานพระบรมราชูปถัมภ์ ด้านอาณาจักรอย่างสมบูรณ์

โดยทรงปฏิสังขรณ์วัดใหญ่ (มหาวิหาร) ๑๘ แห่งในพระนครราชคฤห์ และทรงให้สร้างมณฑปสำหรับทำสังคีติกรรม

ณ ประตูถ้ำสัตตบรรณคูหา เชิงเขาเวภารบรรพตถวาย


ครั้นถึงกาลกำหนดจะทำสังคายนา พระสงฆ์ทั้ง ๔๙๙ รูป ได้ประชุมกัน ณ มณฑปศาลาแล้ว กล่าวกันว่า

พระอานนท์ได้บรรลุอรหันตผลในคืนก่อนถึงกำหนดการสังคายนา

และเพื่อประกาศให้ที่ประชุมสงฆ์ทราบว่า ท่านเป็นอเสขบุคคล ทรงอภิญญาจึงแสดงอภิญญาดำดินมาโผล่ตรงอาสนะที่จัดไว้สำหรับท่าน

ที่ประชุมได้ตกลงกันมอบหมายให้พระมหากัสสปเถระเป็นประธาน ทำหน้าที่สอบถามพระธรรมวินัย

ให้พระอุบาลีเถระผู้เป็นเอตทัคคะในด้านพระวินัย ทำหน้าที่วิสัชนาในเรื่องที่เกี่ยวกับพระวินัย

ให้พระอานนท์พุทธอนุชาผู้ได้ชื่อว่าเป็นคลังแห่งพระสัทธรรม เพราะทรงจำคำสอนของพระศาสดาไว้ได้มาก เป็นผู้วิสัชนาพระธรรม

ทั้งพระสูตร และพระปรมัตถาภิธรรม และตกลงให้สังคายนาพระวินัยก่อนเป็นอันดับแรก

เพราะพระวินัยเป็นแก่นหรือเป็นรากแก้วของพระศาสนา แล้วจึงสังคายนาพระสุตตาภิธรรม เมื่อสังคายนาแต่ละปิฎกจบลง

พระสงฆ์สังคีติภาณกาจารย์ได้ท่องจำและสังวัธยายปิฎกนั้น ๆ โดย มุขปาฐะ

การสังคายนาครั้งนั้น ได้กระทำด้วยวิธีนี้ เป็นเวลา ๗ เดือน จึงจบสิ้น

ผลแห่งการสังคายนา


คัมภีร์สมันตปาสาทิกา อรรถกถาวินัยได้บรรยายว่า

พระสังคีติภาณกาจารย์ได้จัดหมวดหมู่พระธรรมวินัยออกเป็น ๓ หมวดใหญ่ เรียกว่า “ปิฎก” คือ

๑. พระวินัยปิฎก ประมวลพระพุทธพจน์ส่วนวินัย

๒. พระสุตตันตปิฎก ประมวลพระพุทธพจน์ส่วนพระสูตร

๓. พระอภิธรรมปิฎก ประมวลพระพุทธพจน์ส่วนพระปรมัตถ์

พระวินัยปิฎก แบ่งออกเป็นภาคใหญ่ ๆเรียกว่า “ วิภังค์ “ คือ

- ภิกขุวิภังค์ ข้อบัญญัติเกี่ยวกับพระภิกษุ

- ภิกขุณีวิภังค์ ข้อปฏิบัติเกี่ยวกับภิกษุณี

รายละเอียดอื่นเชิญแวะไปที่
http://www.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Article/article_23.htm