![happy.gif](style_emoticons/default/happy.gif)
แถมในชาติที่เป็นมารนั้น ยังต้องไปตกมหานรกอีกต่างหาก เพราะได้ทำบาปกรรมอันหนักไว้
เรื่องนี้มาในพระไตรปิฎก ชื่อพระสูตรว่า ‘มารตัชชนียสูตร’ (ว่าด้วยการคุกคามของมาร)
ที่นี้จะนำมาเล่าพอสังเขป ฉบับเต็ม ควรศึกษาเพิ่มเติมจากที่ได้อ้างอิงไว้ตอนท้ายเรื่องแล้วครับ
![happy.gif](style_emoticons/default/happy.gif)
เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้น ณ ‘เภสกฬาวัน’ สถานที่ให้อภัยแก่หมู่เนื้อ เขต ‘กรุงสุงสุมารคิระ’ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของ
แคว้น ‘ภัคคะ’ ในอินเดียสมัยนั้น
![happy.gif](style_emoticons/default/happy.gif)
วันหนึ่ง ขณะที่ท่านพระมหาโมคคัลลานะเดินจงกรมอยู่ในที่แจ้ง
ท่านได้ถูกมารใจบาปเข้าสิงท้องอยู่ในลำไส้
ทำให้ท่านรู้สึกว่า “ท้องเราเป็นเหมือนว่ามีก้อนหินหนักๆอยู่
และเป็นเหมือนกระสอบที่บรรจุถั่วเหลืองเต็ม นี่เพราะเหตุอะไรหนอ”
คิดดังนั้นแล้ว ท่านจึงลงจากที่จงกรม เข้าไปในวิหาร แล้วนั่งสมาธิมนสิการโดยแยบคายเฉพาะตน
ท่านพระมหาโมคคัลลานะจึงได้เห็นว่า ขณะนี้มีมารใจบาปเข้ามาสิงในท้องในไส้ของท่าน
ท่านจึงกล่าวกับมารใจบาปว่า
“มาร ท่านจงออกมา ท่านจงออกมา ท่านอย่ามาเบียดเบียนพระตถาคตและสาวกของพระตถาคตเลย
เพราะการเบียดเบียนนั้น จะไม่เป็นประโยชน์ใด แต่จะเป็นเพื่อทุกข์แก่ท่านตลอดกาลนาน”
ฝ่ายมารใจบาปได้ยินคำพระเถระแล้ว กลับคิดว่า
สมณะนี้ คงไม่รู้ไม่เห็นเราจริงๆหรอก คงพูดไปลอยๆ อย่างนั้นเอง
แม้สมณะที่เป็นศาสดายังไม่รู้จักเราได้เร็วไวอย่างนี้ ไฉนสมณะที่เป็นสาวกจักรู้จักเราได้
![happy.gif](style_emoticons/default/happy.gif)
“มาร เรารู้จักท่านแม้แต่ความคิดของท่านที่ว่า ‘สมณะนี้ไม่รู้ไม่เห็นเราจริงๆหรอก
แม้สมณะที่เป็นศาสดายังไม่รู้จักเราได้เร็วไวอย่างนี้ ไฉนสมณะที่เป็นสาวกจักรู้จักเราได้”
ฝ่ายมารได้ยินพระเถระรู้เท่าทันอย่างนั้น จึงคิดว่า
‘สมณะนี้คงจะรู้จักและเห็นเราจริง จึงกล่าวได้ถูกอย่างนี้’
มารจึงออกมาจากปากของพระมหาโมคคัลลานะ แล้วยืนอยู่ข้างบานประตู
ฝ่ายพระเถระก็กล่าวรุกอีกว่า
“มาร เราเห็นท่านแม้ที่ข้างบานประตูนั้น ท่านอย่าเข้าใจว่า สมณะนี้ไม่เห็นเรา”
![happy.gif](style_emoticons/default/happy.gif)
โดยพระมหาโมคคัลานะท่านเล่าให้มารฟังว่า